Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ "Jolly Green Giant"

"Δεν νομίζω ότι είμαι ο κύριος πρωταγωνιστής. Ένας απο τους πρώτους που έφερνε μια καινούρια προοπτική στην θέση, ήταν ο Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ που έπαιζε με τα πόδια και έδωσε μια άλλη ώθηση στην θέση του τερματοφύλακα. Έχω εμπνευστεί απο τον τρόπο παιχνιδιού του". Με αυτά τα λόγια ο Μάνουελ Νόιερ απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο την συνεισφορά του Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ ένας απο τους πιο ολοκληρωμένους και καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών. 

Νέστορ Σενσίνι "Boquita"

Πρόκειται για έναν από τους πιο αξιόπιστους αμυντικούς που ανέδειξε το αργεντίνικο ποδόσφαιρο την τελευταία εικοσιπενταετία. Ο Ρομπέρτο Νέστορ Σενσίνι που τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την προπονητική ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος της "αλμπισελέστε", πέρασε όλη σχεδόν την καριέρα του στα γήπεδα της Ιταλίας κατακτώντας εγχώριους και διεθνείς τίτλους.

Αντόνιο Καρέκα Φορ-"εκτελεστής"

"Careca" στα πορτογαλικά σημαίνει "φαλακρός" και ήταν το όνομα ενός περίφημου Βραζιλιάνου κλόουν. Ο Antonio Oliveira de Filho όταν ήταν στην παιδική ηλικία ήταν φαν του συγκεκριμένου διασκεδαστή και έτσι του κόλλησε το παρατσούκλι"Careca" με το οποίο έγινε γνωστός σε όλο το ποδοσφαιρόφιλο κοινό.

Ντίντα "Iceman"

O Nelson de Jesus Silva κατά κόσμον Ντίντα έγινε ο πρώτος Αφρό-βραζιλιάνος τερματοφύλακας που ξεκίνησε στην βασική ενδεκάδα της εθνικής Βραζιλίας από την εποχή του Μοασίρ Μπαρμπόζα του ανθρώπου που ήταν βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 και για πολλούς ήταν ένας από τους υπευθύνους του "Maracanazo".  Ο Ντίντα πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα τόσο στην Ιταλία με την φανέλα της Μίλαν, ενώ ήταν και βασικό στέλεχος της "σελεσάο" στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. 

Ιβάν Καβιεδες "El Nine"

Ήταν ο άνθρωπος που στις 7 Νοεμβρίου του 2001 πέτυχε το γκολ που έστειλε την εθνική ομάδα του Εκουαδόρ για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Ιβάν Καβιέδες μάλιστα ήταν και αυτός που κληρονόμησε την φανέλα με τον νούμερο 10 μετά την αποχώρηση του Άλεξ Αγκινάγκα.

Ελίας Φιγκερόα "Don Elias"

Έχουν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια προσωπικότητες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως οι Πελέ, Μπεκενμπάουερ, Μενότι και Πασαρέλα. Έχει ψηφιστεί στην 8η και στην 37η θέση αντίστοιχα σε ψηφοφορίες που διοργάνωσε η IFFHS για τους κορυφαίους σε Νότια Αμερική και παγκοσμίως στον 20ο αιώνα, ενώ έχει κερδίσει ατομικές διακρίσεις σε Βραζιλία, Ουρουγουάη και Χιλή. Δεν είναι και λίγα επιτεύγματα ειδικά για έναν κεντρικό αμυντικό όπως ήταν ο Elias Ricardo Figueroa Brander. 

«Στρατηγός» Αρσέν Βενγκέρ

Στην Αγγλία, οι Γάλλοι δεν είναι και ο πιο επιθυμητός λαός με την μεταξύ τους κόντρα να υπάρχει εδώ και αιώνες. Ωστόσο, στο βόρειο Λονδίνο υπήρξε κάποιος για τον οποίο παρά την καταγωγή του ένιωθαν πραγματική λατρεία, αν και τα τελευταία χρόνια υπήρξε έντονη δυσαρέσκεια προς το πρόσωπο του. Ο λόγος για τον «στρατηγό» Αρσέν Βενγκέρ έναν απο τους σύγχρονους κορυφαίους προπονητές.

Ίαν Ρας ο Ουαλός γκολτζής

Ένας απο τους κορυφαίους γκολτζήδες που ανέδειξε το βρετανικό ποδόσφαιρο και δη η Ουαλία. Για τους οπαδούς της Λίβερπουλ ο Ίαν Ρας σε ψηφοφορία που διεξήχθη απο επίσημη σελίδα φίλων της ομάδας για τους 100 κορυφαίους ποδοσφαιριστές κατέλαβε την 3η θέση.

Έρβιν Σάντσες Ο "Πλατινί" της Νοτίου Αμερικής

Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους αν όχι τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο της Βολιβίας. Ήταν μάλιστα από τους πρώτους που έφυγαν από την χώρα τους για να αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο και να κάνει το βήμα παραπάνω. Ο λόγος για τον Έρβιν Σάντσεζ τον "Πλατινί" της Νοτίου Αμερικής όπως τον αποκαλούσαν για την έφεση στο σκοράρισμα από εκτελέσεις φάουλ.

Σεμπαστιάν Αμπρέου "Loco"

 Άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ποδοσφαιρικός "νομάδας" αφού ούτε λίγο ούτε πολύ έχει περάσει από 28 ομάδες σε 11 διαφορετικές χώρες. Δεν είναι και λίγο να κατέχεις το ρεκόρ παρουσίας μπαίνοντας παράλληλα και στο Βιβλίο Γκίνες, ξεπερνώντας τον Λούτς Πφανενστιέλ ο οποίος είχε αγωνιστεί σε 25 διαφορετικούς συλλόγους απο το 1991 έως το 2011.

Άντζελο Σκιάβιο Ο "Μπολονέζος"

Ήταν ένας από τους πιο προικισμένους επιθετικούς που ανέδειξε το ιταλικό ποδόσφαιρο στις δεκαετίες του '20 και του '30. Ο Άντζελο Σκιάβιο συνδύαζε την τεχνική με την ταχύτητα και για αυτό τον λόγο ο πολυμήχανος Βιτόριο Πότσο άλλαξε θέση στον Τζιουζέπε Μεάτσα ούτως ώστε να χωρέσει και τους δύο στην ίδια ενδεκάδα στο νικηφόρο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934.

Ρόκε Μάσπολι "El gran portero de Uruguay"

Ήταν μέλος της περίφημης εντεκάδας της Ουρουγουάης που κατάφερε στο τελευταίο παιχνίδι να κερδίσει στο "Μαρακανά" του Ρίο Ντε Τζανέιρο την οικοδέσποινα με 2-1 και να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Μάλιστα ο Ρόκε Μάσπολι ήταν από τους κύριους υπευθύνους που η "σελέστε" κατάφερε να κερδίσει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της κερδίζοντας μάλιστα το προσωνύμιο "Maracanazo" .

Ζιλμπέρτο Σίλβα To "αόρατο τείχος"

Από εργάτης, ξυλουργός και εργαζόμενος σε εργοστάσιο παρασκευής γλυκών, Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Εθνική Βραζιλίας. Και όμως δεν μιλάμε για κάποιον ποδοσφαιριστή παλαιότερων δεκαετιών αλλά για τον γνωστό μας και στην Ελλάδα Gilberto Aparaecido da Silva ο οποίος κατάφερε να φτάσει σε υψηλά στάνταρ απόδοσης τόσο σε συλλογικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο.

Ομάρ Σίβορι Ο πρόγονος του Μαραντόνα

Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως το ποδοσφαιρικό πρότυπο του Ντιέγκο Μαραντόνα αφού οι δύο αυτές μεγάλες προσωπικότητες έμοιαζαν σε αρκετά πράγματα τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων. Ο λόγος για τον Ομάρ Σίβορι ο οποίος πέρα απο την εκτελεστική δεινότητα που διέθετε, ήταν ιδιαίτερα καλός στο να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. 

Χοσέ Αντράντε "Μaravilla negra"

Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουν ότι ένα από τα παρατσούκλια που είχαν δοθεί στον Πελέ ήταν το "μαύρο μαργαριτάρι". Όμως δεν ήταν ο πρώτος αφού το συγκεκριμένο είχε αποδώθει στον Ουρουγουανό Jose Leandro Andrade έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου τις δεκαετίες του '20 και του '30.