Ντίντα "Iceman"

O Nelson de Jesus Silva κατά κόσμον Ντίντα έγινε ο πρώτος Αφρό-βραζιλιάνος τερματοφύλακας που ξεκίνησε στην βασική ενδεκάδα της εθνικής Βραζιλίας από την εποχή του Μοασίρ Μπαρμπόζα του ανθρώπου που ήταν βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 και για πολλούς ήταν ένας από τους υπευθύνους του "Maracanazo".  Ο Ντίντα πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα τόσο στην Ιταλία με την φανέλα της Μίλαν, ενώ ήταν και βασικό στέλεχος της "σελεσάο" στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. 

Γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1973 στην πόλη Ιράχα στην πολιτεία της Μπαχία, όμως μεγάλωσε στην πολιτεία Αλαγκόας όπου παρακολουθώντας από την τηλεόραση το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και δη την θέση του τερματοφύλακα. Στην ηλικία των 13 ετών ίδρυσε την ερασιτεχνική ομάδα "Flamenguinho" και λίγα χρόνια αργότερα το 1990 εντάχθηκε στην Cruzeiro de Arapiraca.

Το 1992 επέστρεψε στην Μπαχία για την Esporte Clube Vitoria με την οποία κατέκτησε το Campeonato Baiano χωρίς να αγωνιστεί. Έχοντας ως παρακαταθήκη την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Νοτίου Αμερικής αλλά και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με την U-21 της Βραζιλίας, πραγματοποίησε τις πρώτες του συμμετοχές στο Brasileirao.

Το 1994 η Κρουζέιρο αποφασίζει να τον αποκτήσει και στην πενταετία στην οποία έκατσε στο Μπέλο Οριζόντε κατέκτησε τρία Campeonato Minas Gerais, το Κύπελλο Βραζιλίας του 1996, και το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1997 απέναντι στην περουβιανή Σπόρτιγκ Κριστάλ.

Εκεί θα αποκτήσει και τα πρώτα παρατσούκλια όπως το "Μπλέ Τείχος", ο "Άγιος Ντίντα" και ο "βασιλιάς των πέναλντι". Ύστερα από 188 παιχνίδια με την "ραπόζα" θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του στην Ευρώπη και τον Ιανουάριο του 1999 συμφώνησε με την Μίλαν. 

Η απαίτηση του όμως να λυθεί το συμβόλαιο του πριν την ολοκλήρωση του προκάλεσε την έντονη αντίδραση του συλλόγου με τις δύο πλευρές να έρχονται σε σύγκρουση η οποία κράτησε πέντε μήνες και τον ίδιο να προπονείται με την Λουγκάνο για να διατηρηθεί σε φόρμα.

Όταν λύθηκε το ζήτημα και εντάχθηκε στην Μίλαν ο Τζακερόνι τον είχε σαν τρίτη επιλογή πίσω από τους Αμπιάτι και Ρόσι και για να μπορέσει να βρει χρόνο συμμετοχής οι "ροσονέρι" αποφάσισαν να τον δώσουν δανεικό στην Κορίνθιανς.

Με την "τιμάο" κατέκτησε το Campeonato Paulista και το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1999, αλλά και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 2000 έχοντας 40 συμμετοχές. Επέστρεψε στο Μιλάνο την περίοδο 2000-2001 όπου αγωνίστηκε σε 7 παιχνίδια όμως το σκάνδαλο που ξέσπασε τον Οκτώβριο του 2000 με τα πλαστά διαβατήρια μιας και αγωνιζόταν το καμπιονάτο ως κοινοτικός με πορτογαλικό διαβατήριο, αποδείχθηκε πλαστό και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από το πρωτάθλημα για ένα χρόνο.

Δεύτερο πέρασμα από την Κορίνθιανς την περίοδο 2001-2002 όπου πραγματοποίησε ακόμα 35 εμφανίσεις κατακτώντας το Κύπελλο Βραζιλίας του 2002 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους επιστρέφει για τα καλά στο Μιλάνο.

Μάλιστα θα είναι η πρώτη επιλογή του Κάρλο Αντσελότι για την εστία και αυτός θα το ανταποδώσει και με το παραπάνω στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο "Όλντ Τράφορντ" απέναντι στην Γιουβέντους όταν στην "ρώσικη ρουλέτα" θα αποκρούσει τρία πέναλτι και θα χαρίσει στην Μίλαν το 6ο Κύπελλο Πρωταθλητριών-Τσάμπιονς Λιγκ.

Στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" θα παραμείνει μέχρι το 2010 και θα πανηγυρίσει την κατάκτηση 1 Πρωταθλήματος και 1 Σούπερ Καπ το 2004, 1 Κυπέλλου Ιταλίας και 1 Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 2003, το Τσάμπιονς Λιγκ, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων του 2007 έχοντας 302 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις.  Στις 30 Ιουνίου του 2010 το συμβόλαιο του έληξε με τον ιταλικό σύλλογο με τον ίδιο πάντως να δηλώνει ότι θα ήθελε να αγωνιστεί για άλλα δύο χρόνια.

Τον Μάιο του 2012 η Πορτουγκέζα ανακοινώνει την απόκτηση του μέχρι το τέλος της σεζόν αγωνιζόμενος σε 32 παιχνίδια. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους θα αγωνιστεί με την φανέλα της Γκρέμιο σε 60 παιχνίδια, και τον Δεκέμβριο του 2013 θα μετακινηθεί στην Ιντερνασιονάλ με την οποία θα κατακτήσει το Campeonato Gaucho to 2014 και θα αγωνιστεί σε 42 παιχνίδια.

To "βάπτισμα του πυρός" με την "μεγάλη" εθνική το πήρε στις 7 Ιουλίου του 1995 στην πόλη Ριβέρα απέναντι στο Εκουαδόρ για το Κόπα Αμέρικα. Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και στο νικηφόρο Confederations Cup του 1997. Συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998 όμως ήταν τρίτη επιλογή πίσω από τους Ταφαρέλ και Κάρλος Ζερμάνο και δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό.

Αναδείχτηκε Πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής το 1999, ενώ συμμετείχε στα Confederations Cup του 1999 και του 2001. Όπως στην Γαλλία έτσι και τέσσερα χρόνια αργότερα το 2002 στην Ιαπωνία και Νότιο Κορέα ο Ντίντα δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό παρόλα αυτά αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής.

Ακολούθησε η κατάκτηση του Confederations Cup του 2005 μια διοργάνωση στην οποία είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με 25 παρουσίες ενώ είναι και ο μοναδικός που πήρε μέρος σε πέντε συνεχόμενες.

Τρίτη και φαρμακερή παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006 στην Γερμανία όπου αυτή την φορά παίρνει χρόνο συμμετοχής αγωνιζόμενος και στα πέντε παιχνίδια της διοργάνωσης όμως οι Γάλλοι του Ζινεντίν Ζιντάν τους απέκλεισαν από την ημιτελική φάση.

Στο παιχνίδι με την Ιαπωνία θα γίνει ο πρώτος τερματοφύλακας που θα φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού ύστερα από τον Έμερσον Λεάο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978.

Το ματς απέναντι στους "πετεινούς" την 1η Ιουλίου στην Φρανκφούρτη θα αποτελέσει την τελευταία του παρουσία κάτω από τα δοκάρια της "σελεσάο" και με τις 91 συμμετοχές που συμπλήρωσε είναι ο τρίτος σε συμμετοχές πίσω από τον Ταφαρέλ και τον Ζιλμάρ όσον αφορά τους γκολκίπερ.

Η δε παρουσία του στο αρχικό σχήμα σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν σημαδιακή αφού επρόκειτο για την πρώτη παρουσία μαύρου τερματοφύλακα σε Παγκόσμιο Κύπελλο από την εποχή του Μπαρμπόζα με την εφημερίδα Globo Esporte  να βγαίνει με τίτλο: "Ντίντα, ο άνθρωπος που "έσπασε" τα ταμπού".

Τον Δεκέμβριο του 2013 πήρε την ιταλική υπηκοότητα, ενώ το γυμναστήριο στην πόλη Λάγκος Ντα Κανόα πήρε το όνομά του.  Τον Σεπτέμβριο του 2015 του δόθηκε ο τίτλος του επίτιμου πολίτη του Αλαγκόας.

Κατά την διάρκεια των ταραχών στην Βραζιλία τον Ιούνιο του 2013 μαζί με τους συμπαίκτες του Ροζέριο Τσένι, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Αλεσάντρο Πάτο και Κλάρενς Ζέεντορφ αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον οργανισμό "Bom Senso(σ.σ. Καλή Αίσθηση)"  με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών.