Πάολο Φούτρε Ο "Πορτογάλος Μαραντόνα"

Ο τρόπος παιχνιδιού του έμοιαζε με αυτόν του Ντιέγκο Μαραντόνα. Αγωνιζόμενος στο αριστερό άκρο της επίθεσης ο Πάολο Φούτρε διέθετε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, επιτάχυνση, ευκινησία, ήταν πολύ γρήγορος με την μπάλα στα πόδια. Το 1987 κατέλαβε την δεύτερη θέση στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας πίσω απο τον Γκούλιτ και θα μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα πράγματα εάν δεν αντιμετώπιζε τόσα πολλά προβλήματα τραυματισμών.

Γουίλσον Πιάτσα Ο "αλιγάτορας"

Ο Γουίλσον Ντα Σίλβα Πιάτσα ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην αμυντική γραμμή της Βραζιλίας  στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 στα γήπεδα του Μεξικό.

Βιρτζίλιο Ροζέτα Ο "ογκόλιθος"

Ο Βιρτζίλιο Ροζέτα συγκρότησε μαζί με τον Τζιανπιέρο Κόμπι και τον Ουμπέρτο Καλιγκάρις τόσο στην Εθνική Ιταλίας όσο και στην Γιουβέντους ίσως μία από τις καλύτερες αμυντικές τριπλέτες που εμφανίστηκαν στο ιταλικό ποδόσφαιρο.

Ντένις Λόου "Ντένις ο τρομερός"

Ένας απο τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Σκωτία, ο Ντένις Λόου, κορυφαίος σκόρερ των βρετανικών γηπέδων. Ο "βασιλιάς" η ο "Lawman" η ο "Ντένις ο τρομερός" όπως τον είχαν ονομάσει φίλοι και αντίπαλοι το 1964 κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα.

Φερνάντο Μορένα "Potrillo"

Είναι ο τοπ-σκόρερ στην ιστορία του ουρουγουανικού Πρωταθλήματος έχοντας σε 244 παιχνίδια πετύχει 230 γκολ, ο πρώτος Ουρουγουανός σκόρερ στην ιστορία του Κόπα Λιμπερταδόρες αφού σε 77 παιχνίδια έχει πετύχει 37 γκολ και δεύτερος συνολικά πίσω μόνο από τον Αλμπέρτο Σπένσερ. Ο Φερνάντο Μορένα Μπελόρα είναι από τους κορυφαίους σκόρερ που ανέδειξε το ουρουγουανικό ποδόσφαιρο στην δεκαετία του '70, και ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ στο λατινοαμερικανικό ποδόσφαιρο.

Ουλίσες Ντε Λα Κρούς Ο "βασιλιάς Οδυσσέας"

Στην πατρίδα του ο Ulises Hernan de la Cruz Bernardo θεωρείται ως μια από τις σημαντικές προσωπικότητες της χώρας όχι μόνο για το ποδοσφαιρικό του ταλέντο αλλά και για την πλούσια φιλανθρωπική του δραστηριότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους ασχολήθηκε με την πολιτική.

Χουάν Κάρλος Ομπλίτας "El Ciego"

Ήταν μέλος ίσως της κορυφαίας φουρνιάς που έβγαλε το περουβιανό ποδόσφαιρο στα μέσα της δεκαετίας του '70. Ο Χουάν Κάρλος Ομπλίτας είχε την δυνατότητα να αγωνίζεται τόσο στα άκρα όσο και στο κέντρο της επίθεσης και ήταν μέλος των "μπλανκιρόχα" όταν κατέκτησαν το Κόπα Αμέρικα του 1975 και όταν πήραν μέρος σε δύο συνεχόμενες τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1978 και το 1982.

Κέβιν Κίγκαν "King Kevin"

Ένας απο τους κορυφαίους Βρετανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που κατάφερε σε δύο συνεχόμενες χρονιές το 1978 και το 1979 να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα. Διέθετε απαράμιλλη τεχνική κατάρτιση εφάμιλλη των Λατινοαμερικάνων, ενώ είχε το θάρρος της γνώμης του αλλά και να κάνει κινήσεις που άλλοι δεν θα δοκίμαζαν καν.

Η ιστορία του Διηπειρωτικού Κυπέλλου

Η πρώτη προσπάθεια της FIFA να διοργανώσει ένα παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων μας έρχεται απο το 1909 και το 1911 με την επονομασία Sir Thomas Lipton Trophy στο Τορίνο με την συμμετοχή αγγλικών, ιταλικών, γερμανικών και ελβετικών συλλόγων, ενώ το 1951 διεξαγόταν στην Βραζιλία υπό την αιγίδα της Βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας το Copa Rio αρχικά και το Torneio Octogonal Rivadavia Correa Meyer με την συμμετοχή πέντε βραζιλιάνικων και τριών ξένων ομάδων.

Ματίας Σίντελαρ Ο "Μότσαρτ του ποδοσφαίρου"

Το 1999 ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος Αυστριακός ποδοσφαριστής του 20ου αιώνα σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικής ιστορίας και Στατιστικής(IFFHS). Πήρε το προσωνύμιο "Μότσαρτ του Ποδοσφαίρου" και θεωρήθηκε ένας απο τους κορυφαίους ποδοσφαριστές της προπολεμικής εποχής.

Τσέζαρε Μαλντίνι ο πρεσβύτερος

Μπορεί για πολλούς ο Τσέζαρε Μαλντίνι να αναφέρεται κατά κύριο λόγο ως ο πατέρας του Πάολο Μαλντίνι όμως αυτό δεν αναιρεί ότι είναι μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του ιταλικού ποδοσφαίρου ενώ αποτέλεσε και για πολλά χρόνια σημαντικό στέλεχος της Μίλαν αλλά και της Εθνικής Ιταλίας.

Ούγκο Λοκατέλι O "αήττητος"

Ο Ούγκο Λοκατέλι είναι ένας απο τους μόλις τέσσερις Ιταλούς ποδοσφαιριστές που γεύτηκαν την χαρά ενός χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου και την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Παράλληλα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ αφού όσες φόρεσε την φανέλα της "σκουάντρα ατζούρα" δεν ηττήθηκε ποτέ.

Φραντσίσκο Βαράγιο Το "μικρό κανόνι"

Ήταν ο αρχισκόρερ της Μπόκα Τζούνιορς για πάρα πολλά χρόνια έως ότου τον ξεπεράσει ο Μάρτιν Παλέρμο. Ο λόγος για τον Φραντσίσκο Αντόνιο Βαράγιο που ήταν και βασικό στέλεχος της Αργεντινής στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ουρουγουάης το 1930.

Γκαμπριέλ Μπατιστούτα "El Angel Gabriel"

Όταν ήταν παιδί ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα προτιμούσε άλλα αθλήματα και κυρίως το μπάσκετ λόγω ύψους. Ήρθε όμως η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, ο μικρός Γκάμπριελ εντυπωσιάστηκε από τον Μάριο Κέμπες και έτσι αποφάσισε να ολοκληρωθεί αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο.

Φράνκο Καούζιο O "βαρώνος"

Το αρχοντικό του στιλ, η φαντασία αλλά και η τεχνική κατάρτιση που διέθετε του έδωσαν το προσωνύμιο "βαρώνος". Σε ένα ιταλικό ποδόσφαιρο που διακρινόταν για τους σπουδαίους μεσοεπιθετικούς που διέθετε ο Φράνκο Καούζιο ήταν ένας από αυτούς που πανηγύρισαν την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982.

Σερ Στάνλει Μάθιους Ο "μάγος της ντρίμπλας"

 Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που ενώ έπαιζε του απονεμήθη ο τίτλος του Σέρ, όπως και ο πρώτος που κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα το 1956. Ο Σερ Στάνλει Μάθιους ο "μάγος της ντρίμπλας" είναι ένας απο τους καλύτερους Βρετανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.