www.goahits.blogspot.com

Διεθνές ποδόσφαιρο όπως δεν έχετε ξαναδιαβάσει!

5/11/23

Η ιστορία του Copa Libertadores


Άν και σε επίπεδο εθνικών ομάδων οι Λατινοαμερικάνοι  ήταν αυτοί που έκαναν την αρχή με την διεξαγωγή του Κόπα Αμέρικα απο το 1916, πέρασαν όμως αρκετά χρόνια στο να κάνουν κάτι αντίστοιχο και σε επίπεδο συλλόγων. Μία από τις πρώτες απόπειρες για να δημιουργηθεί μια τέτοια διοργάνωση ήταν το Copa Rio de La Plata όπου οι πρωταθλήτριες Αργεντινής και Ουρουγουάης διεκδικούσαν το τρόπαιο με τον τελικό να διεξάγεται εναλλάξ στο Μπουένος Άιρες και στο Μοντεβίδεο.


Το 1948 η Conmebol ύστερα από πίεση της Κόλο Κόλο αποφασίζει να διοργανώσει το Copa de Campeones που ήταν ουσιαστικά ο πρόγονος του Κόπα Λιμπερταδόρες στο Σαντιάγκο της Χιλής με την Βάσκο Ντα Γκάμα να ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια. Έπρεπε όμως να περάσει μία ακόμα δεκαετία έως ότου μπει το νερό στο αυλάκι. 

To 1958 διεξάγεται στο Ρίο Ντε Τζανέιρο το Συμβούλιο όλων των λατινοαμερικάνικων χωρών με μοναδικό θέμα την δημιουργία μιας διοργάνωσης που θα κάλυπτε όλη την ήπειρο. Μάλιστα καλεσμένος του συνεδρίου ήταν και ο γενικός Γραμματέας της ΟΥΕΦΑ Ανρί Ντελονέ ο οποίος μάλιστα πρότεινε να διεξάγονται διπλές ετήσιες αναμετρήσεις ανάμεσα στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης και την αντίστοιχη της Νότιας Αμερικής.

Αργεντινή και Βραζιλία από την πρώτη στιγμή είχαν ταχθεί υπέρ της συγκεκριμένης ιδέας, όμως η Ουρουγουάη που εκείνη την περίοδο διέθετε σημαντικά ερείσματα στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων της Συνομοσπονδίας, αντέδρασε θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση θα λειτουργούσε εις βάρος των εθνικών τους πρωταθλημάτων.

Η καταληκτική ημερομηνία ήταν η 5η Μαρτίου του 1959 όταν στο 24ο τακτικό συνέδριο της Συνομοσπονδίας που διεξήχθη στο Μπουένος Άιρες και ύστερα από πρόταση των ιθυνόντων της Χιλής τέθηκε σε ψηφοφορία η δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Λατινικής Αμερικής. Η πρόταση πέρασε κατά πλειοψηφία αφού μόνο οι Ουρουγουανοί μειοψήφησαν και έτσι εγένετο το Copa de Campeones de America για να αλλάξει το όνομα το 1965 σε Copa Libertadores προς τιμήν των ηρώων της λατινοαμερικάνικης ιστορίας.

Συνολικά από το 1960 όταν και ξεκίνησε 26 ομάδες έχουν κατακτήσει τις 60 προηγούμενες διοργανώσεις με την Ιντεπεντιέντε να κατέχει την πρωτοκαθεδρία με 7 κατακτήσεις ακολουθούμενη από την Μπόκα Τζούνιορς που έχει 6, την Πενιαρόλ με 5, την Εστουντιάντες και την Ρίβερ Πλέιτ με 4. Από 3 κατακτήσεις έχουν οι Ολίμπια Ασουνσιόν, Νασιονάλ Μοντεβιδέο, Σάο Πάολο, Σάντος,  Γκρέμιο Παλμέιρας και Φλαμένγκο, από 2 έχουν οι  Κρουζέιρο, Ιντερνασιονάλ Πόρτο Αλέγκρε, Ατλέτικο Νασιονάλ.

Τέλος απο 1 έχουν οι Κόλο Κόλο, Ρασίγκ Κλάμπ, Αρχεντίνος Τζούνιορς, Βελέζ Σάρσφιλντ, Βάσκο Ντα Γκάμα, Όνσε Κάλδας, Λίγκα Ντε Κίτο, Κορίνθιανς, Ατλέτικο Μινέιρο, Σαν Λορέντζο και Φλουμινένσε

Η Αμέρικα Ντε Κάλι έχει τις περισσότερες παρουσίες ως φιναλίστ 4, Ντεπορτίβο Κάλι, Κομπρελόα, Νιούελς Όλντ Μπόις, Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ και Ατλέτικο Παραναένσε απο 2, Ουνιβερσιτάριο, Ουνιόν Εσπανιόλα, Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα, Σπόρτιγκ Κριστάλ, Κρούς Ασούλ, Σάο Καετάνο,  Φλουμινένσε, Γκουαδαλαχάρα, Νασιονάλ(Παραγουάη), Τίγκρες, Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε, και Λανούς απο 1.

Όσον αφορά την κατανομή ανά χώρα η Αργεντινή υπερέχει με 25 έναντι 23 της Βραζιλίας, ενώ πιο μακριά βρίσκεται η Ουρουγουάη με 8 κατακτήσεις. Ακολουθεί η Παραγουάη και η Κολομβία με 3 ενώ Χιλή και Εκουαδόρ έχουν από έναν τίτλο.

Πρώτος σκόρερ είναι ο Αλμπέρτο Σπένσερ(Εκουαδόρ/Πενιαρόλ/Μπαρτσελόνα) με 54, στην δεύτερη θέση βρίσκonται οι Πέδρο Ρότσα(Ουρουγουάη/Πενιαρόλ/Σάο Πάολο/Παλμέιρας) και Φερνάντο Μορένα(Ουρουγουάη/Πενιαρόλ) με 37 και ακολουθούν οι  Ντάνιελ Ονέγκα(Αργεντινή/Ρίβερ Πλέιτ), Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα(Βραζιλία/Σάντος/Φλαμένγκο) με 31, Χούλιο Μοράλες(Ουρουγουάη/Νασιονάλ) και Λούκας Πράτο(Αργεντινή/Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα/Βελέζ Σάρσφιλντ/Ατλέτικο Μινέιρο/Ρίβερ Πλέιτ) με 30, Άντονι Ντε Άβιλα(Κολομβία/Αμέρικα/Μπαρτσελόνα), Χουάν Κάρλος Σαρνάρι(Αργεντινή/Ρίβερ Πλέιτ/Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα/Ουνιβερσιδάδ Ντε Τσίλε/Σάντα Φε), Λουιζάο(Βραζιλία/Βάσκο Ντα Γκάμα/Κορίνθιανς/Γκρέμιο/Σάο Πάολο), με 29, Οσβάλντο Ραμίρες(Περού/Σπόρτ Μπόις/Ουνιβερσιτάριο/Σπόρτιγκ Κριστάλ) και Αλμπέρτο Ακόστα(Αργεντινή/Σαν Λορέντζο/Ουνιβερσδιαδ Κατόλικα/Μπόκα Τζούνιορς) με 27, Χουάν Κάρλος Σάντσες(Αργεντινή/Χόρχε Βίλστερμαν/Μπλούμινγκ/Σαν Χοσέ), Λουίς Αρτίμε(Αργεντινή/Ιντεπεντιέντε/Νασιονάλ) και Κάρλος Τέβες(Αργεντινή/Μπόκα Τζούνιορς/Κορίνθιανς) με 26.

Πρώτος σε συμμετοχές είναι ο Έβερ Ούγκο Αλμέιδα(Παραγουάη/Ολίμπια Ασουνσιόν) με 113, στην δεύτερη θέση βρίσκεται ο Σέρτζιο Ακίνο(Παραγουάη/Σέρο Πορτένιο) με 107 και ακολουθούν οι Βλαντιμίρ Σορία(Βολιβία/Μπολιβάρ) με 96, Άντρες Ντ'Αλεσάντρο(Αργεντινή/Ρίβερ Πλέιτ/Σαν Λορέντσο/Ιντερνασιονάλ) με 95, Άντονι Ντε Άβιλα(Κολομβία/Αμέρικα/Μπαρτσελόνα) με 94 και ακολουθούν οι Γουίλιγκντον Ορτίς(Κολομβία/Μιγιονάριος/Αμέρικα/Ντεπορτίβο Κάλι) με 92, Λούκας Πράτο(Αργεντινή/Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα/Βελέζ Σάρσφιλντ/Ατλέτικο Μινέιρο/Ρίβερ Πλέιτ) με 91, Ροζέριο Τσένι(Βραζιλία/Σάο Πάολο) με 90, Πέδρο Ρότσα(Ουρουγουάη/Πενιαρόλ/Σάο Πάολο/Παλμέιρας) με 89, Αλμπέρτο Σπένσερ(Εκουαδόρ/Πενιαρόλ/Μπαρτσελόνα) με 88, Κάρλος Μπόρχα(Βολιβία/Μπολιβάρ) με 87, Χουάν Μπατάλια(Παραγουάη/Σέρο Πορτένιο/Αμέρικα) με 85, Άλεξ Εσκομπάρ(Κολομβία/Αμέρικα/LDU Κίτο) με 83 και Κλεμέντε Ροντρίγκες(Αργεντινή/Μπόκα Τζούνιορς/Εστουντιάντες) με 82.

Πρώτος σε κατακτήσεις είναι ο Κάρλος Μπιάνκι(Αργεντινή/Βελέζ 1/Μπόκα Τζούνιορς 3) με 4 ενώ στην δεύτερη θέση βρίσκεται ο Οσβάλδο Ζουμπελδία(Αργεντινή/Εστουντιάντες) με 3.

Τέσσερις προπονητές έχουν κατακτήσει το Λιμπερταδόρες με δύο διαφορετικές ομάδες οι Κάρλος(Μπιάνκι/Αργεντινή/Βελέζ Σάρσφιλντ 1994/Μπόκα Τζούνιορς 2000,2001,2003), Λουίς Φελίπε Σκολάρι(Βραζιλία/Γκρέμιο 1995/Παλμέιρας 1999), Πάουλο Αουτουόρι(Βραζιλία/Κρουζέιρο 1997/Σάο Πάολο 2005) και Εντγκάρντο Μπαούσα(Αργεντινή/Λίγκα Ντε Κίτο 2008/Σαν Λορέντσο 2014).

Οκτώ παίκτες και μετέπειτα προπονητές έχουν κατακτήσει το τρόπαιο οι Ουμπέρτο Μάσιο(Αργεντινή/ως παίκτης της Ρασίγκ το 1967 και ως προπονητής της Ιντεπεντιέντε το 1973), Ρομπέρτο Φερέιρο(Αργεντινή/ως παίκτης το 1964 και το 1965 και ως προπονητής της Ιντεπεντιέντε το 1974), Χουάν Μαρτίν Μουχίκα(Ουρουγουάη/παίκτης το 1971 και προπονητής της Νασιονάλ το 1980), Λουίς Κουμπίγια(Ουρουγουάη/ως παίκτης της Πενιαρόλ το 1960 και το 1961, της Νασιονάλ το 1971, και ως προπονητής με την Ολίμπια το 1979 και το 1990), Χοσέ Ομάρ Παστορίτσα(Αργεντινή/παίκτης το 1972 και προπονητής της Ιντεπεντιέντε το 1984), Νέρι Πούμπιδο(Αργεντινή/παίκτης της Ρίβερ Πλέιτ το 1986 και προπονητής της Ολίμπια το 2002), Μαρτσέλο Γκαγιάρδο(Αργεντινή/παίκτης το 1996 και προπονητής της Ρίβερ Πλέιτ το 2015 και το 2018) και Ρενάτο Πορταλούπι(Βραζιλία/παίκτης το 1983 και προπονητής το 2017 με την Γκρέμιο).

Τα περισσότερα γκολ σε μια διοργάνωση τα πέτυχε ο Ντανιέλ Ονέγκα της Ρίβερ Πλέιτ με 17 γκολ το 1966, ο παίκτης με τους περισσότερους τίτλους είναι ο Αργεντίνος Φρανσίσκο Σα που έχει 6 κούπες, 4 με την Ιντεπεντιέντε και 2 με την Μπόκα Τζoύνιορς.

Ο Πορτογάλος Άμπελ Φερέιρα έχει κατακτήσει το τρόπαιο δύο συνεχόμενες χρονιές το 2020 και το 2021 με την Παλμέιρας, ενώ οι άλλοι μη λατινοαμερικάνοι προπονητές που το έχουν κατακτήσει είναι 
οι Μίρκο Γιόζιτς(Κροατία) με την Κόλο Κόλο το 1991 και Ζόρζ Ζεσούς(Πορτογαλία) με την Φλαμένγκο το 2019.

Αναλυτικά οι τελικοί ανά χρονιά:

1960: Πενιαρόλ(Ουρουγουάη)-Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη) 1-0,1-1
1961: Πενιαρόλ(Ουρουγουάη)-Παλμέιρας(Βραζιλία) 1-0,1-1
1962: Σάντος(Βραζιλία)-Πενιαρόλ(Ουρουγουάη) 2-1,2-3,3-0
1963: Σάντος(Βραζιλία)-Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή) 3-2,2-1
1964: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Νασιονάλ(Ουρουγουάη) 0-0,1-0
1965: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Πενιαρόλ(Ουρουγουάη) 1-0,1-3,4-1
1966: Πενιαρόλ(Ουρουγουάη)-Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή) 2-0,2-3,4-2
1967: Ρασίγκ Κλάμπ(Αργεντινή)-Νασιονάλ(Ουρουγουάη) 0-0,0-0,2-1
1968: Εστουντιάντες(Αργεντινή)-Παλμέιρας(Βραζιλία) 2-1,1-3,2-0
1969: Εστουντιάντες(Αργεντινή)-Νασιονάλ(Ουρουγουάη) 1-0,2-0
1970: Εστουντιάντες(Αργεντινή)-Πενιαρόλ(Ουρουγουάη) 1-0,0-0
1971: Νασιονάλ Μοντεβιδέο(Ουρουγουάη)-Εστουντιάντες(Αργεντινή) 0-1,1-0,3-1
1972: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Ουνιβερσιτάριο(Περού) 0-0,2-1
1973: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Κόλο Κόλο(Χιλή) 1-1,0-0,2-1
1974: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Σάο Πάολο(Βραζιλία) 1-2,2-0,1-0
1975: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Ουνιόν Εσπανιόλα(Χιλή) 0-1,3-1,2-0
1976: Κρουζέιρο(Βραζιλία)-Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή) 4-1,1-2,3-2
1977: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Κρουζέιρο(Βραζιλία) 1-0,0-1,0-0(5-4 πεν.)
1978: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Ντεπορτίβο Κάλι(Κολομβία) 0-0,4-0
1979: Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη)-Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή) 2-0,0-0
1980: Νασιονάλ Μοντεβιδέο(Ουρουγουάη)-Ιντερνασιονάλ Πόρτο Αλέγκρε(Βραζιλία) 0-0,1-0
1981: Φλαμένγκο(Βραζιλία)-Κομπρελόα(Χιλή) 2-1,0-1,2-0
1982: Πενιαρόλ(Ουρουγουάη)-Κομπρελόα(Χιλή) 0-0,1-0
1983: Γκρέμιο(Βραζιλία)-Πενιαρόλ(Ουρουγουάη) 1-1,2-1
1984: Ιντεπεντιέντε(Αργεντινή)-Γκρέμιο(Βραζιλία) 1-0,0-0
1985: Αρχεντίνος Τζούνιορς(Αργεντινή)-Αμέρικα Ντε Κάλι(Κολομβία) 1-0,0-1,1-1(5-4 πεν.)
1986: Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή)-Αμέρικα Ντε Κάλι(Κολομβία) 2-1,1-0
1987: Πενιαρόλ(Ουρουγουάη)-Αμέρικα Ντε Κάλι(Κολομβία) 0-2,2-1,1-0
1988: Νασιονάλ Μοντεβιδέο(Ουρουγουάη)-Νιούελς Όλντ Μπόις(Αργεντινή) 0-1,3-0
1989: Ατλέτικο Νασιονάλ(Κολομβία)-Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη) 0-2,2-0(5-4 πεν.)
1990: Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη)-Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ(Εκουαδόρ) 2-0,1-1
1991: Κόλο Κόλο(Χιλή)-Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη) 0-0,3-0
1992: Σάο Πάολο(Βραζιλία)-Νιούελς Όλντ Μπόις(Αργεντινή) 0-1,1-0(3-2 πεν.)
1993: Σάο Πάολο(Βραζιλία)-Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα(Χιλή) 5-1,0-2
1994: Βελέζ Σάρσφιλντ(Αργεντινή)-Σάο Πάολο(Βραζιλία) 1-0,0-1(5-3 πεν.)
1995: Γκρέμιο(Βραζιλία)-Ατλέτικο Νασιονάλ(Κολομβία) 3-1,1-1
1996: Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή)-Αμέρικα Ντε Κάλι(Κολομβία) 0-1,2-0
1997: Κρουζέιρο(Βραζιλία)-Σπόρτιγκ Κριστάλ(Περού) 0-0,1-0
1998: Βάσκο Ντα Γκάμα(Βραζιλία)-Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ(Εκουαδόρ) 2-0,2-1
1999: Παλμέιρας(Βραζιλία)-Ντεπορτίβο Κάλι(Κολομβία) 0-1,2-1(4-3 πεν.)
2000: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Παλμέιρας(Βραζιλία) 2-2,0-0(4-2 πεν.)
2001: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Κρούς Ασούλ(Μεξικό) 1-0,0-1(3-1 πεν.)
2002: Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη)-Σάο Καετάνο(Βραζιλία) 0-1,2-1(4-2 πεν.)
2003: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Σάντος(Βραζιλία) 2-0,3-1
2004: Όνσε Κάλδας(Κολομβία)-Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή) 0-0,1-1(2-0 πεν.)
2005: Σάο Πάολο(Βραζιλία)-Ατλέτικο Παραναένσε(Βραζιλία) 1-1,4-0
2006: Ιντερνασιονάλ Πόρτο Αλέγκρε(Βραζιλία)-Σάο Πάολο(Βραζιλία) 2-1,2-2
2007: Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή)-Γκρέμιο(Βραζιλία) 3-0,2-0
2008: Λίγκα Ντε Κίτο(Εκουαδόρ)-Φλουμινένσε(Βραζιλία) 4-2,1-3(3-1 πεν.)
2009: Εστουντιάντες(Αργεντινή)-Κρουζέιρο(Βραζιλία) 0-0,2-1
2010: Ιντερνασιονάλ Πόρτο Αλέγκρε(Βραζιλία)-Γκουανταλαχάρα(Μεξικό) 2-1,3-2
2011: Σάντος(Βραζιλία)-Πενιαρόλ(Ουρουγουάη) 0-0,2-1
2012: Κορίνθιανς(Βραζιλία)-Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή) 1-1,2-0
2013: Ατλέτικο Μινέιρο(Βραζιλία)-Ολίμπια Ασουνσιόν(Παραγουάη) 0-2,2-0(4-3 πεν.)
2014: Σαν Λορέντζο(Αργεντινή)-Νασιονάλ(Παραγουάη) 1-1,1-0
2015: Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή)-Τίγκρες(Μεξικό) 0-0,3-0
2016: Ατλέτικο Νασιονάλ(Κολομβία)-Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε(Εκουαδόρ) 1-1,1-0
2017: Γκρέμιο(Βραζιλία)-Λανούς(Αργεντινή) 1-0,2-1
2018: Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή)-Μπόκα Τζούνιορς(Αργεντινή) 2-2,3-1
2019*: Φλαμένγκο(Βραζιλία)-Ρίβερ Πλέιτ(Αργεντινή) 2-1
2020: Παλμέιρας(Βραζιλία)-Σάντος(Βραζιλία) 1-0
*Για πρώτη φορά διεξήχθη μονός τελικός που αρχικά είχε οριστεί για το Σαντιάγκο, όμως λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στην πρωτεύουσα της Χιλής μεταφέρθηκε στην Λίμα στο "Μονουμεντάλ"..

Ο τελικός του 2020 διεξήχθη στις 30 Ιανουαρίου του 2021 στο "Μαρακανά" του Ρίο Ντε Τζανέιρο, αφού ελέω του Covid-19 απο τον Μάρτιο μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου του 2020  δεν διεξήχθησαν αγώνες. 

2021: "Σεντενάριο" Μοντεβιδέο Παλμέιρας-Φλαμένγκο 2-1
2022: "Mονουμεντάλ Μπάνκο Πιτσίντσα" Γκουαγιακίλ Φλαμένγκο-Ατλέτικο Παραναένσε 1-0
2023: "Μαρακανά" Ρίο Ντε Τζανέιρο Φλουμινενσε-Μπόκα Τζούνιορς 2-1
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...