Παλμέιρας οι "Ιταλοί" της Βραζιλίας

Είναι ένα απο τα πιο δημοφιλή κλαμπ στην Βραζιλία, περίπου 17 εκατομμύρια υποστηρίζουν την ομάδα της Παλμέιρας με μεγάλο έρεισμα στους ιταλογενείς μιας και οι ιδρυτές της προέρχονταν απο την Ιταλία. Μάλιστα το 1999 ανακηρύχθηκε ως ο Πρωταθλητής του 20ου αιώνα για την Βραζιλία.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι Ιταλοί μετανάστες στο Σάο Πάολο αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα κλάμπ ούτως ώστε να αντιμετωπίσουν τις υπόλοιπες ομάδες της πόλης. Στην πόλη υπήρχαν αρκετοί ιταλογενείς σύλλογοι οι οποίοι όμως αντιπροσώπευαν μια επαρχία της Ιταλίας η ασχολούνταν με άλλα αθλήματα πλην του ποδοσφαίρου.

Μέσω της εφημερίδας Fanfulla και του Βιτσέντζο Ραγκονιέτι έγινε δημόσια πρόσκληση προς όποιον ενδιαφερόταν να συμμετάσχει σε αυτό το εγχείρημα. Ύστερα απο αρκετές συναντήσεις 46 συνολικά άτομα προεξάρχοντος των Λουίτζι Τσέρβο, Λουίτζι Εμανουέλε Μάρτσο, Εζέκιελ Σιμόνε και του Ραγκονιέτι αποφασίζουν στις 26 Αυγούστου του 1914 την δημιουργία της Palestra Italia

Πρόεδρος ορίστηκε ο Σιμόνε και πολύ σύντομα ξεκίνησαν να παίζουν φιλικά παιχνίδια, ενώ εντάχθηκαν και στην τοπική Ομοσπονδία, και το 1920 κατέκτησαν το πρώτο Paulista με τους Γκαετάνο και Ερνέστο Ιμπαράτο. Την ίδια χρονιά αγοράστηκε η έκταση όπου ήταν χτισμένο το Estadio Palestra Italia όπου αναδιαμορφώθηκε και επεκτάθηκε το 1933, και έγινε το πρώτο στάδιο στο οποίο χρησιμοποιούταν κερκίδες απο σκυρόδεμα και αγκαθωτά συρματοπλέγματα.

Ο σύλλογος άρχιζε να γιγαντώνεται και να είναι κυρίαρχος στο Σάο Πάολο αφού κατέκτησε τα Πρωταθλήματα του 1926 και του 1927 με προπονητή τον Αμιλκάρ Μπάρμπουι, του 1928 με μεγάλο πρωταγωνιστή τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου τον Ειτόρ αλλά και τον Λουίς Ιμπαράτο, του 1932, του 1933, του 1934 με τον Αιμόρε Μορέιρα, του 1936, του 1940 και του 1942 με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Λουιζίνιο.

Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η κυβέρνηση της χώρας επέβαλλε την απαλοιφή οποιασδήποτε λέξης που είχε σχέση με τις Δυνάμεις του 'Αξονα(Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία), aρχικά άλλαξε το όνομα της σε Palestra Sao Paulo όμως ούτε και αυτό μείωσε τις πιέσεις.

Μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας όλων των περιουσιακών στοιχείων της και της αποβολής απο το Πρωτάθλημα στις 20 Σεπτεμβρίου του 1942 πριν απο το τελευταίο ματς που θα έκρινε τον τίτλο της πολιτείας και ύστερα απο πρόταση του Μάριο Μινερβίνο υιοθετήθηκε το όνομα Palmeiras που σημαίνει γεννημένοι νικητές. Σε εκείνο το ματς υπήρχε μεγάλη ένταση μιας και η αντίπαλος της η Σάο Πάολο ήταν αυτή που ζητούσε να αναλάβει την περιουσία της Παλμέιρας σε περίπτωση που αποβαλλόταν. 

Οι παίκτες της ομάδας εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο με την σημαία της Βραζιλίας με αρχηγό τον Ανταλμπέρτο Μέντες  και με πολύ καλή απόδοση προηγούνταν με 3-1. Την στιγμή μάλιστα που καταλογίστηκε πέναλντι οι διοικούντες αποφάσισαν να αποχωρήσουν απο τον αγωνιστικό χώρο, εν μέσω αποδοκιμασιών ακόμα και απο τους ίδιους τους οπαδούς της 

Κατέκτησε τρία ακόμα Πρωταθλήματα το 1944 και το 1950 με προπονητή τον Βεντούρα Καμπόν, το 1947 με προπονητή τον Οσβάλδο Μπραντάο, με μεγάλους πρωταγωνιστές τους Ομπερτάν Κατάνι, Βαλντεμάρ Φιούμε, Βιλαντονίγκα, Ζαίρ Ρόσα Πίντο, Λίμα και τον Φρανσίκο Ροντρίγκες. 

Το 1951 πήρε μέρος σε μια διοργάνωση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προάγγελος του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, με την συμμετοχή οκτώ ομάδων. Οι οκτώ αυτές ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των τεσσάρων ομάδων σε Ρίο και Σάο Πάολο, Παλμέιρας και Γιουβέντους συναντήθηκαν στον τελικό με τους "πράσινους" να παίρνουν τελικά το τρόπαιο με νίκη και ισοπαλία.

Το 1959 κατέκτησε ένα ακόμα Paulista με τον Οσβάλδο Μπραντάο και τον Ουμπέρτο Τότσι  στην σύνθεσή της και το 1960 έλαβε μέρος στο Taca Brasil που ήταν μια προσπάθεια να γίνει ένα Πρωτάθλημα που θα ένωνε όλες τις περιοχές της χώρας. Απέναντι στην Φορταλέζα κατέκτησε το τρόπαιο με τον Οσβάλδο Μπραντάο και το 1962 ήρθε στον σύλλογο μια απο τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που φόρεσαν ποτέ την φανέλα της ο Αντεμίρ Ντα Γκούια.

Με τους Ντα Γκουία, Σερβίλιο, Ζούλιο Μποτέλο, Τζάλμα Σάντος, Τουπαζίνιο, Λουίς Περέιρα, Λειβίνια, Έμερσον Λεάο, Ντούντου, Σεζάρ Μαλούκο και Σέζαρ Αουγκούστο Λέμος κατέκτησαν το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1967 με προπονητή τον Αιμόρε Μορέιρα και του 1969 με προπονητή τον Ρούμπενς Μινέλι, το Paulista του 1963 και το Paulista τoυ 1966 με προπονητή τον Μάριο Τραβαλίνι.

Ήταν δε τέτοια η ποιότητα των εμφανίσεων που της έβγαλαν το παρατσούκλι "Ακαδημία" διότι δίδασκε ποδόσφαιρο. Σε αυτή την δεκαετία έφτασε και δύο φορές σε τελικό Copa Libertadores αρχικά το 1961 όταν απέκλεισε κατά σειρά Ιντεπεντιέντε, Σάντα Φε και στον τελικό αντιμετώπισε την Πενιαρόλ απο την οποία ηττήθηκε με 1-0 ενώ στην ρεβάνς παραχώρησαν ισοπαλία 1-1.

Η δεύτερη φορά ήταν το 1968, όπου στην φάση των ομίλων κατέλαβε την πρώτη θέση πάνω απο τις Ντεπορτίβο Πορτουγκές, Ναούτικο και Γκαλίσια, ενώ στην δεύτερη φάση των ομίλων πήρε το εισιτήριο για τα ημιτελικά κόντρα σε Γκουαρανί και Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα.

Στα ημιτελικά απέκλεισε την Πενιαρόλ με δύο νίκες και στον τελικό απέναντι στην Εστουντιάντες οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες και στο τρίτο παιχνίδι στο Μοντεβίδεο οι Αργεντίνοι πήραν το τρόπαιο με 2-0. Στην δεκαετία του '70 ήρθαν δύο Paulista το 1972 και το 1974, δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα Βραζιλίας το 1972 και το 1973 με τον Οσβάλδο Μπραντάο στον πάγκο, και το Paulista του 1976

Η δεκαετία του '80 δεν ήταν το ίδιο πετυχημένη αφού δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιο τίτλο τόσο στην πολιτεία του Σάο Πάολο όσο και στο Πρωτάθλημα. Η συμφωνία χορηγίας με την ιταλική γαλακτοκομική βιομηχανία την Parmalat έδωσε  ώθηση στον σύλλογο, το 1993 επανήρθε στην κορυφή της πολιτείας το 1993, το 1994 και το 1996 με προπονητή τον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο, αλλά το κυριότερο είναι ότι κατέκτησε δύο συνεχόμενα χρόνια το Πρωτάθλημα της χώρας το 1993 και το 1994.  

Εβαίρ, Εντμούντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Σέζαρ Σαμπάιο, Μαζίνιο, Εντίλσον και Ζίνιο έβάλαν τέλος στην πολυετή αναμονή για την κατάκτηση των τίτλων. Το 1998 με προπονητή τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας απέναντι στην Φλαμένγκο, το Copa Mercosur όπου στον τελικό υπερκέρασε το εμπόδιο της Κρουζέιρο, αλλά το σημαντικότερο τρόπαιο ήρθε ένα χρόνο αργότερα.

Το 1999 ξεκίνησε την πορεία της στο Copa Libertadores όπου στον 3ο όμιλο κατέλαβε την δεύτερη θέση πίσω απο την Κορίνθιανς. Στις νόκ-άουτ φάσεις αρχικά απέκλεισε την Βάσκο Ντα Γκάμα, στους "8" την Κορίνθιανς και στα ημιτελικά την Ρίβερ Πλέιτ.

Στον τελικό αντιμετώπισε την Ντεπορτίβο Κάλι με τους Κολομβιανούς να παίρνουν την νίκη στο πρώτο παιχνίδι με 1-0, και στην ρεβάνς η Παλμείρας επικράτησε με 2-1 οδηγώντας το παιχνίδι στην διαδικασία των πέναλντι. Εκεί με 4-3 συνολικό σκόρ οι "πράσινοι" κατέκτησαν το τρόπαιο αφού οι Μπεντόγια και Ζαπάτα αστόχησαν.

Στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου αντιμετώπισαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ απο την οποία ηττήθηκαν με 1-0 χάρις σε τέρμα του Κίν στο 35'. Μάρκος, Φρανσίσκο Άρσε(Παραγουάη), Ζούνιορ Μπαιάνο, Ρόκε Τζούνιορ, Άλεξ, Ζίνιο, Φαουστίνο Ασπρίγια, Πάουλο Νούνιες αποτελούσαν την ομάδα του Σκολάρι που έφτασε σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό το 2000 όταν και αντιμετώπισε την Μπόκα Τζούνιορς.

Αφού πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη απέναντι σε Ελ Νασιονάλ, Ζουβεντούδε και Δε Στρόνγκεστ, στους "16" απέκλεισε την Πενιαρόλ στους "8" την μεξικάνικη Άτλας, και στα ημιτελικά την Κορίνθιανς. Στους τελικούς κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς οι δύο ομάδες ήραν ισόπαλες με 2-2 και 0-0 και τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι με τους "χεινέσες" να παίρνουν το τρόπαιο  με 4-2.

Με την ολοκλήρωση της συνεργασίας με την Parmalat ξεκίνησαν τα προβλήματα αφού το 2002 γνώρισε τον υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία αλλά πολύ γρήγορα προβιβάστηκε στην μεγάλη κατηγορία. Το 2008 η επάνοδος του Βαντερλέι Λουξεμπούργκο και η παρουσία κάποιων πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών σε συνδυασμό με την κατάκτηση του Paulista αναγέννησαν τις ελπίδες για νέες επιτυχίες. 

Το 2009 υπολειπόταν μόνο πέντε πόντους απο την πρώτη Φλαμένγκο, και το 2012 με τον Σκολάρι στον πάγκο και τους Μάρκος Ασουνσάο, Χόρχε Βαλδίβια, Τιάγκο Ελένο κόντρα στην Κοριτίμπα κατέκτησε το τρόπαιο.

Λίγους μήνες αργότερα όμως ήρθε ο δεύτερος υποβιβασμός αλλά όπως και το 2002 πολύ γρήγορα επανήρθε στα μεγάλα σαλόνια και στο νέο της γήπεδο το Allianz Parque όπου τον Νοέμβριο του 2014 αγωνίστηκε για πρώτη φορά. 

Το 2015 έχασε το Paulista στα πέναλντι απο την Σάντος ενώ στο Brasileirao παρότι απέκτησε τον Παραγουανό Λούκας Μπάριος για να ενισχύσει τους Λεάντρο Αλμέιδα, Αρούκα Ζε Ρομπέρτο και τους Αργεντίνους Τζόναθαν Κριστάλντο και Πάμπλο Μόουτσε για τον τίτλο, τερμάτισε στην ένατη θέση του Πρωταθλήματος.

Επέστρεψε όμως στους τίτλους κατακτώντας το Κύπελλο για τρίτη φορά στην στην ιστορία της παρά το ότι έχασε στον πρώτο αγώνα απο την Σάντος με 1-0, στην ρεβάνς κέρδισε με 2-1 και στα πέναλντι με 4-3 έφτασε στον τίτλο.

Προπονητής είναι ο Μαρτσέλο Ολιβέιρα και είχε στην διάθεσή του τους Φερνάντο  Πρας, Αρούκα, Λούκας Μπάριος(Παραγουάη), Τζόναθαν Κριστάλδο(Αργεντινή), Ζε Ρομπέρτο, Αμαράλ, Πάμπλο Μόουτσε(Αργεντινή), Ντούντου, Κλέιτον Ξαβιέ, Λούκας Μάρκες, Λεάντρο Αλμέιδα και Αλεκσάντρο.

Τον Μάρτιο του 2016 η "βερντάο" ήρθε σε συμφωνία για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας με τον Κούκα με απώτερο σκοπό την επιστροφή της στην κορυφή της Βραζιλίας ύστερα απο 22 ολόκληρα χρόνια. Στο Paulista αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Σάντος στην διαδικασία των πέναλντι με την κανονική διάρκεια να ολοκληρώνεται με 2-2.

Στο Copa Libertadores τερμάτισε στην τρίτη θέση πίσω απο Ρίβερ Πλέιτ και Νασιονάλ ενώ και στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Γκρέμιο. Στην ομάδα εντάχθηκαν οι Εντού Ντρασένα, Ραφαέλ Μάρκες, Μόισες, Ρότζερ Γκουέδες, Ζεάν, Γιέρι Μίνα(Κολομβία), Τσε-Τσε συν το μεγάλο αστέρι του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου Γκαμπριέλ Ζεσούς έφτασαν στην κατάκτηση του τίτλου μία αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση του μετά την νίκη της επί της Σαπεκοένσε με 1-0 χάρις στο γκολ του Λεισμάν Φαμπιάνο.

Στο πολιτειακό πρωτάθλημα του 2017 η "βερντάο" όπως και πέρυσι "κόλλησε" στα ημιτελικά αυτή την φορά κόντρα στην Πόντε Πρέτα με ήττα 3-0 και νίκη με 1-0. Στο Κύπελλο στους "8" αποκλείστηκε απο την Κρουζέιρο, ενώ και στο Copa Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων αλλά στους "16" κόντρα στην Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι.

Στο Πρωτάθλημα έμεινε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Κορίνθιανς με εννιά βαθμούς διαφορά με τον Κούκα να παραιτείται τον Νοέμβριο του 2016 για προσωπικούς λόγους και τον Εντουάρντο Μπαπτίστα να τον διαδέχεται.

Τον Μάιο του 2017 ο Κούκα επανήρθε στους "πράσινους" όμως τον Οκτώβριο αποχώρησε εκ νέου με τον Αλμπέρτο Βαλεντίμ  να μην κάθεται παραπάνω απο ένα μήνα. Ρόζερ Μασάδο, Γουέσλει Καρβάλιο, Πάουλο Τούρα πέρασαν κατά σειρά με την Παλμέιρας να ηττάται στον τελικό του Paulista απο την Σάντος, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Κρουζέιρο.

Ένα μήνα νωρίτερα είχε αναλάβει τον Αύγουστο ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι για τρίτη φορά ανέλαβε την "βερντάο". Η ομάδα βρισκόταν στους "16" του Copa Libertadores αποκλείοντας την παραγουανική Σέρο Πορτένιο, στα προημιτελικά την Κόλο Κόλο και στα ημιτελικά αποκλείστηκε απο την Μπόκα Τζούνιορς με 2-0 και 2-2 αντίστοιχα.

Βιτίνιο, Γκουστάβο Γκόμες(Παραγουάη), Νικόλας Φρέιρε(Αργεντινή) αποκτήθηκαν είτε με δανεισμό είτε με μετεγγραφή την ίδια ώρα που ο Ζε Ρομπέρτο ανακοίνωνε την αποχώρηση του απο την ενεργό δράση, και οι Αρούκα, Τσε-Τσε και Γιέρι Μίνα αποχωρούσαν για άλλες πολιτείες.

Η αρχή ήταν δύσκολη αλλά σιγά-σιγά άρχιζε να αναρριχείται βαθμολογικά, την 27η αγωνιστική έπιασε κορυφή και την προτελευταία αγωνιστική με νίκη κόντρα στην Βάσκο Ντα Γκάμα με γκόλ του Ντέιβερσον έφτασε στο 10ο Πρωτάθλημα της ιστορίας της.

Μιγκέλ Μπόρχα(Κολομβία), Αλεχάντρο Γκουέρα(Εκουαδόρ), Μπρούνο Ενρίκε, Λουάν Γκαρσία, Ντέιβερσον, Λούκας Λίμα, Γουεβέρτον, Αντόνιο Κάρλος, Φελίπε Μέλο, Ζαίλσον, Ζεάν και Ντούντου που μετείχαν και στο προηγούμενο Πρωτάθλημα αποτελούσαν το ρόστερ των "πράσινων".

Το 2019 ξεκίνησε με το Paulista όπου μετά απο δύο "λευκές" ισοπαλίες με την Σάο Πάολο στα ημιτελικά τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι όπου με 5-4 έχασε την ευκαιρία να φτάσει στον τελικό και να διεκδικήσει τον τίτλο.

Στο Κύπελλο στα προημιτελικά απέναντι στην Ιντερνασιονάλ μοιράστηκαν τις νίκες αλλά η "κολοράντο" ήταν αυτή που πήρε την πρόκριση για την συνέχεια της διοργάνωσης. Στο Libertadores στον όμιλο με 5 νίκες και 1 ήττα πέρασε άνετα στις νοκ-άουτ αναμετρήσεις

Εκεί απέκλεισε την Γοδόι Κρούζ στους "16", αλλά στους "8" κόντρα στην Γκρέμιο αν και κέρδισε στο πρώτο παιχνίδι στο Πόρτο Αλέγκρε, γνώρισε εντός έδρας ήττα με 2-1 και αποκλείστηκε. Τον Σεπτέμβριο ο Σκολάρι απολύθηκε και στην θέση του ανέλαβε ο Μάνο Μενέζες και στο Πρωτάθλημα απο την 4η έως την 11η αγωνιστική ήταν στην πρώτη θέση.

Τόσο όμως η Φλαμένγκο όσο και η Σάντος την ξεπέρασαν χωρίς ουσιαστικά να διεκδικήσει τον τίτλο καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση παρότι ισοβάθμησε με την Σάντος στους 74 βαθμούς εξασφαλίζοντας θέση στους ομίλους του Copa Libertadores. 

Τον Δεκέμβριο όμως ο Μενέσες απολύθηκε και στην θέση του ανέλαβε προσωρινά ο Αντρέι Λόπες και στις 15 του μηνός ανακοινώθηκε ο Βαντερλέι Λουξεμπούργκο. Με τον Λουξεμπούργκο κατέκτησε το Paulista ενώ το πρωτάθλημα λόγω του κορονοϊου αντί για τον Μάιο ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2020.

Τον Οκτώβριο μετά την ήττα της 7ης αγωνιστικής απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Πορτογάλος Άμπελ Φερέιρα απο τον ΠΑΟΚ. Λόγω της πανδημίας το Copa Libertadores που είχε ξεκινήσει τον Μάρτιο του 2020 σταμάτησε και επανεκκίνησε τον Σεπτέμβριο με τους "πράσινους" να παίρνουν στην επόμενη φάση ως πρώτοι απο τον όμιλο τους.

Στην φάση των "16" απέκλεισε την κολομβιανή Ντέλφιν με δύο εύκολες νίκες, στους "8" την Λιμπερτάδ και στον ημιτελικό την Ρίβερ Πλέιτ. Στον τελικό στο "Μαρακανά" στο Ρίο βρήκε απέναντι της μια άλλη βραζιλιάνικη ομάδα την Σάντος και χρειάστηκε να φτάσουμε στις καθυστερήσεις στο 90+9' ο Μπρένο Λόπες με κεφαλιά έδωσε το τρόπαιο στην Παλμέιρας, για δεύτερη φορά στην ιστορία της

Παράλληλα κέρδισε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων όπου όμως δεν μπόρεσε να φτάσει στον τελικό αφού αποκλείστηκε απο την μεξικάνικη Τίγκρες. Στο Πρωτάθλημα έμεινε στην 7η θέση όμως η χρονιά έκλεισε με την κατάκτηση του Κυπέλλου κόντρα στην Γκρέμιο με δύο νίκες.

Γουεβέρτον, Μάρκος Ρότσα Λουάν, Γκουστάβο Γκόμες(Παραγουαη), Ματίας Βίνια(Ουρουγουάη), Ντανίλο, Λουίζ Αντριάνο, Μπρένο Λόπες, Φελίπε Μέλο, Γουίλιαν, Λούκας Λίμα, Γκαμπριέλ Μενίνο, Γκουστάβο Σκάρπα αποτελούσαν το ρόστερ της ομάδας.  

H νέα χρονιά ξεκίνησε με το Paulista στο οποίο στους νοκ-άουτ γύρους απέκλεισε την Μπραγκαντίνο και την Κορίνθιανς έφτασε στους τελικούς κόντρα στην Σάο Πάολο, όπου στο πρώτο παιχνιδι ήρθε ισόπαλη 0-0, αλλά στο "Μορουμπί" γνώρισε την ήττα με 2-0.

Στο Recopa Sudamericana αν και πήρε την νίκη με 2-1 κόντρα στην Ντιφένσα στο πρώτο παιχνίδι στο Μπουένος Άιρες, στην ρεβάνς στο Σάο Πάολο ηττήθηκε με το ίδιο αποτέλεσμα και στην διαδικασία των πέναλντι Λουίζ Αντριάνο και Γιεβέρτον αστόχησαν και με 5-3 οι Αργεντίνοι πήραν το τρόπαιο.

Στην διαδικασία των πέναλντι οδηγήθηκε και το Σουπερ Καπ Βραζιλίας κόντρα στην Φλαμένγκο με την κανονική διάρκεια να ολοκληρώνεται στο 2-2, και η "μενγκάο" κατέκτησε το τρόπαιο με 6-5. Στο δε Κύπελλο αποκλείστηκε στον τρίτο γύρο απο την Clube de Regatas Brasil παρότι κέρδισε στον πρώτο αγώνα με 0-1, ηττήθηκε με το ίδιο σκόρ εντός έδρας αλλά και πάλι στα πέναλντι ήταν χαμένη με 4-3.

Στο Πρωτάθλημα απο την 10η έως και την 14η αγωνιστική οδηγούσε την κούρσα όμως άρχιζε να χάνει την επαφή της με την κορυφή και τελικά κατέληξε τρίτη με 66 βαθμούς δεκαοχτώ βαθμούς πίσω απο την πρώτη Ατλέτικο Μινέιρο.    

Ένας λόγος αυτής της διαφοράς ήταν και η πορεία στο Libertadores όπου προκρίθηκε στους "16" ως πρώτη απο τον όμιλο της. Εκεί απέκλεισε την Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα με δύο νίκες, στα προημιτελικά την Σάο Πάολο με ισοπαλία και νίκη και στα ημιτελικά την Ατλέτικο Μινέιρο χάρις στο εκτός έδρας γκολ.

Έτσι στον τελικό της 27ης Νοεμβρίου στο "Σεντενάριο" του Μοντεβιδέο θα έβρισκε απέναντι της μια άλλη βραζιλιάνικη ομάδα την Φλαμένγκο. Στο 5' ο Βέιγκα άνοιξε το σκορ για την "βερντάο", αλλά στο 72' ο Μπαρμπόσα ισοφάρισε και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση.

Στο 95' ο Ντειβέρσον εκμεταλλεύτηκε το λάθος της άμυνας και με πλασέ νίκησε τον Ντιέγκο Άλβες έκανε το 2-1 που έμελλε να ήταν και το τελικό σκορ της αναμέτρησης. Ντανίλο Μπαρμπόσα, Ντειβέρσον, Ντούντου, Ματέους Φερνάντες, Ζορζ και Χοακίν Πικέρες(Ουρουγουάη) ήταν οι προσθήκες σε σχέση με την περισυνή σεζόν.   

Ήταν η τρίτη κατάκτηση και δεύτερη συνεχόμενη για την Παλμέιρας αλλά και για τον Άμπελ Φερέιρα. Παράλληλα πέραν της απευθείας εισόδου στο επόμενο Libertadores θα δώσει το παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων τον Φεβρουάριο του 2022.

Eκεί όπου στον ημιτελικό απέκλεισε την Άλ Αχλί με 2-0 και στον τελικό αναμετρήθηκε με την Τσέλσι, όπου οι "μπλέ" προηγήθηκαν με τον Λουκάκου στο 54', ισοφάρισε στο 64' ο Βέιγκα με πέναλντι αλλά στο 117' ο Κάι Χάβερτς με πέναλντι έγραψε το τελικό 2-1.

Λίγες ημέρες αργότερα έπαιξε τον πρώτο αγώνα κόντρα στην Ατλέτικο Παραναένσε για το Recopa Sudamericana όπου στο πρώτο παιχνίδι στην Κουριτίμπα απέσπασε ισοπαλία 2-2. Στον επαναληπτικό όμως στο "Αλιάντς Πάρκε" στο Σάο Πάολο χάρις στα γκολ των Ντανίλο και Ζε Ραφαέλ πήρε την νίκη με 2-0 και συνάμα το τρόπαιο το πρώτο στην ιστορία της.

Συνέχεια στα τρόπαια αφού κατέκτησε για 24η φορά το Campeonato Paulista αφού παρά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι με 3-1 κόντρα στην Σάο Πάολο, κατάφερε στην ρεβάνς να το ανατρέψει και φτάνοντας στο εντυπωσιακό 4-0 κατέκτησε το τρόπαιο.

Απέναντι στην Σάο Πάολο τέθηκε αντιμέτωπη και στο Κύπελλο Βραζιλίας στην φάση των "16" με τις δύο ομάδες να μοιράζονται τις νίκες και τελικά στην διαδικασία των πέναλντι ηττήθηκε με 4-3 και αποκλείστηκε.

Στο Libertadores πέρασε ως πρώτη και αήττητη απο την φάση των ομίλων και στους "16" απέκλεισε εύκολα την Σέρο Πορτένιο με δύο νίκες 5-0 και 3-0. Στα προημιτελικά απέναντι στην Ατλέτικο Μινέιρο οι δύο ισοπαλίες 2-2 και 0-0 έστειλαν το ματς στην διαδικασία των πέναλντι όπου με 6-5 προκρίθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στα ημιτελικά.

Εκεί βρήκε απέναντι της την Ατλέτικο Παραναένσε όπου ηττήθηκε στο πρώτο ματς στην Κουριτίμπα με 1-0 και στην ρεβάνς αν και προηγήθηκε με 2-0 εντούτοις οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν σε 2-2 και πήραν την πρόκριση στερώντας της τον τρίτο συνεχόμενο τελικό στην διοργάνωση.

Στο Πρωτάθλημα την 9η αγωνιστική έπιασε κορυφή για πρώτη φορά και έκτοτε δεν την άφησε ποτέ, καταφέρνοντας τέσσερεις αγωνιστικές πριν την λήξη του Πρωταθλήματος να φτάσει στην 11η κατάκτηση που αποτελεί ρεκόρ.

Έτσι ο Άμπελ Φερέιρα κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο που του έλειπε το Πρωτάθλημα φτάνοντας τους 6 τίτλους συνολικά και είναι απο τους πλέον πετυχημένους στην ιστορία του συλλόγου

Γουεβέρτον, Μάρκος Ρότσα, Ντούντου, Γκουστάβο Γκόμεζ(Παραγουάη), Γκουστάβο Σκάρπα, Λουάν ήταν οι "παλιοί" που μετείχαν και στο προηγούμενο Πρωτάθλημα συν τους Μπέντζαμιν Κούστσεβιτς(Χιλή), Μιγκέλ Μερεντιέλ(Ουρουγουάη), Ρόνι, Γουέσλει, Χοακίν Πικέρες(Ουρουγουάη), Εντρίκ, Μπρούνο Ταμπάτα αποτελούσαν το ρόστερ της ομάδας.

Όπως έκλεισε την χρονιά έτσι και την άνοιξε αφού κατέκτησε το Paulista αφού παρά την ήττα με 2-1 στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στην Άγκουα Σάντας στο Μπαρουερί, στον δεύτερο τελικό δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης και με 4-0, με τον Γκαμπριέλ Μενίνο να πετυχαίνει δύο τέρματα και απο ένα οι Έντρικ και Χόσε Λόπες, έφτασε στην 25η κατάκτηση του πολιτειακού πρωταθλήματος.

Στο Κύπελλο απέκλεισε την Τομπένσε, στους "16" την Φορταλέζα, αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε απο την Σάο Πάολο με δύο ήττες 2-1 και 1-0. Στο Copa Libertadores στην φάση των ομίλων πήρε την πρώτη θέση με 15 βαθμούς, στην νοκ-άουτ φάση απέκλεισε τους "16" την Ατλέτικο Μινέιρο και στα προημιτελικά την Ντεπορτίβο Περέιρα απο την Κολομβία.

Στην ημιτελική φάση αναμετρήθηκε με την Μπόκα Τζούνιορς, με το πρώτο παιχνίδι να λήγει ισόπαλο χωρίς τέρματα 0-0. Στον επαναληπτικό αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ, κατάφερε να ισοφαρίσει, απέκτησε αριθμητικό πλεονέκτημα, πίεσε για να πετύχει και ένα δεύτερο τέρμα που θα της έδινε την πρόκριση.

Δεν τα κατάφερε και η πρόκριση θα κρινόταν στην διαδικασία των πέναλντι, εκεί όπου ο Γουεβέρτον απέκρουσε το πέναλντι του Καβάνι, όμως ο Ρομέρο απέκρουσε δύο των Βέιγκα και Γκόμες και έτσι η Μπόκα πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό με 4-2.

Στο Πρωτάθλημα δεν είχε ξεκινήσει καθόλου καλά αν και βρισκόταν κοντά στις πρώτες θέσεις και την 34η αγωνιστική ανέβηκε στην κορυφή μετά την νίκη επι της Ιντερνασιονάλ προσπερνώντας την Μποταφόγκο που την ίδια ώρα έφερνε ισοπαλία με την Μπραγκαντίνο.

Κατάφερε παρά το "κυνηγητό" απο τις Γκρέμιο, Φλαμένγκο και Ατλέτικο Μινέιρο να κατακτήσει τον τίτλο για 12η φορά στην ιστορία της και δεύτερη συνεχόμενη με τον 17χρονο Εντρίκ να πετυχαίνει 6 τέρματα απο τα συνολικά 11 που είχε στις 8 τελευταίες αγωνιστικές.

Ρίτσαρντ Ρίος(Κολομβία), Μαικέ, Μουρίλο, Ζε Ραφαέλ, Βαντερλάν, Μπρένο Λόπες, Χοσέ Μανουέλ Λόπες(Αργεντινή), Αρτούρ, Εντουάρντο Ατουέστα(Κολομβία), Φελίπε Μασάδο μεταξύ άλλων στο ρόστερ και αναμένεται με ενδιαφέρον εάν όντως ισχύσουν οι φήμες ότι ο Φερέιρα θα αποτελέσει παρελθόν απο τον σύλλογο για να πάει στο Κατάρ.

Εν τέλει ο Φερέιρα παρέμεινε στον πάγκο της και στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε τον 24χρονο Αργεντίνο αμυντικό μέσο Ανιμπάλ Μορένο, τον 26χρονο πλάγιο Μπρούνο Ροντρίγκες, τον 25χρονο αριστερό μπακ Κάιο Παουλίστα.

Δεν μπόρεσε πάντως να ξεκινήσει με τρόπαιο την νέα σεζόν αφού γνώρισε την ήττα απο την Σάο Πάολο στο Μπέλο Οριζόντε απο την Σάο Πάολο στην διαδικασία των πέναλντι με 4-2, για το βραζιλιάνικο Σούπερ Καπ.

Στο Paulista αφού πέρασε ως πρώτη απο τον ομιλό της, στα προημιτελικά απέκλεισε την Πόντε Πρέτα, στα ημιτελικά την Νοβοριζοντίνο και στους διπλούς τελικούς αν και έχασε στον πρώτο αγώνα απο την Σάντος στο "Βίλα Μπελμίρο" 1-0, στην ρεβάνς χάρις στα γκολ των Βέιγκα και Μορένο γύρισε την εις βάρος της κατάσταση και με 2-0 κατέκτησε το 26ο τρόπαιο της ιστορίας της.