Μπορεί η Ατλέτικο Μινέιρο να μην έχει τις μεγάλες επιτυχές σε πανβραζιλιάνικο επίπεδο όπως η άσπονδη" φίλη της Κρουζέιρο, παρόλα αυτά στο Μπέλο Οριζόντε αλλά και σε όλη την πολιτεία έχει τους περισσότερους οπαδούς. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο ότι απο την αρχή της ίδρυσης της άνοιξε τις πύλες της σε όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις κερδίζoντας τον τίτλο του "συλλόγου του λαού".
H Ατλέτικο Μινέιρο ιδρύθηκε στο Μπέλο Οριζόντε στις 25 Μαρτίου του 1908 απο 22 άτομα της μεσαίας τάξης, προεξάρχοντος των Μαρζιβάλ Μέντες Λεάλ και Μάριο Τολέδο. Ο στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα σύλλογο χωρίς κοινωνικές διακρίσεις, εν αντιθέσει με ότι συνέβαινε στην υπόλοιπη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι απο τους 22 οι 10 ήταν σπουδαστές, 8 δημόσιοι υπάλληλοι, 3 χρυσοχόους, έναν έμπορο, έναν ταξιδιώτη, έναν τυπογράφο,ενώ δύο απο αυτούς ήταν Άγγλοι και Ιταλοί. Ονόμασαν τον σύλλογο Athletico Mineiro Football Club και η πρώτη εμφάνιση ήταν άσπρη φανέλα με μια πράσινη οριζόντια λωρίδα στο στήθος που στην συνέχεια αντικαταστάθηκε απο το μαύρο που διατηρείται μέχρι και σήμερα.
Στις 21 Μαρτίου του 1909 η Ατλέτικο έδωσε το πρώτο της φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Sport Club Football την οποία την κέρδισε με 3-0. Το 1913 άλλαξε το ονομά της σε Clube Atletico Mineiro, και το 1915 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Minas Gerais έχοντας στην σύνθεσή της, τους Κάρλος Μπράντ, Νοσέ, Σαίντ, Χάιρο και Μάριο Ντε Κάστρο, με τους τρεις τελευταίους να θεωρούνται απο τους κορυφαίους της ιστορίας της.
Ακολούθησαν δύο ακόμα πολιτειακά Πρωταθλήματα την δεκαετία του '20 το 1926 και το 1927 με προπονητή τον Τσίκο Νέτο και τους σκόρερ Μάριο Ντε Κάστρο και Σαίντ Πάουλο Άρτζες, ενώ την δεκαετία του '30 αύξησε τον αριθμό σε κατέκτησε πέντε πολιτειακά πρωταθλήματα.
Το 1931 και το 1932 με προπονητή τον Ίβο Μέλο, το 1936 με προπονητή τον Σαίντ Πάουλο Άρχες, το 1938 με προπονητή τον Χουμέλ Γκιμαράες και το 1939 με προπονητή τον Εβάντο Μπέκερ. Το 1937 κατέκτησε το Champions Cup(FBF), όπου συμμετείχαν οι πρωταθλήτριες από τέσσερις πολιτείες με κυριότερους ποδοσφαιριστές τους Καφούνγκα, Ζεζέ Προκόπιο και Γκουάρα και προπονητή τον Φλοριάνο Πεισότο Κορέα.
Απο το 1940 έως το 1960 κατέκτησε 13 πολιτειακά πρωταθλήματα πέντε την δεκαετία του '40 το 1941, το 1942, το 1946, το 1947 με προπονητή τον Φέλιξ Μάνιο και το 1949, εφτά την δεκαετία του '50 το 1950 με προπονητή τον Ουρουγουανό Ρικάρντο Ντίεζ, πέντε συνεχόμενα απο το 1952 έως το 1956 με προπονητές τους Ντοριβάλ Κνίπελ(1952 και 1953) και πάλι τον Ρικάρντο Ντίεζ(1954,1955,1956) και το 1958 με προπονητή τον Πάουλο Μπενίνο
Νίβιο Γκάμπριτς, Λούκας Μιράντα, Καρλάιλ Γκιμαράες Καρντόσο Ορλάντο Πίνγκο Ντε Όρο, Ουμπάλντο Μιράντα, Ελένιο Ντε Φρέιτας και Πολ Βαλεντάιν(Αγγλία) αποτελο΄συαν το ρόστερ της ομάδας εκείνη την περίοδο.
Νίβιο Γκάμπριτς, Λούκας Μιράντα, Καρλάιλ Γκιμαράες Καρντόσο Ορλάντο Πίνγκο Ντε Όρο, Ουμπάλντο Μιράντα, Ελένιο Ντε Φρέιτας και Πολ Βαλεντάιν(Αγγλία) αποτελο΄συαν το ρόστερ της ομάδας εκείνη την περίοδο.
Την δεκαετία του 1960 και πιο συγκεκριμένα το 1965 άνοιξε τις πύλες του το "Estadio Governador Magalhaes Pinto" που είναι πιο γνωστό ως "Mineirao" εκείνη όμως την περίοδο κατέκτησε μόνο δύο πολιτειακά πρωταθλήματα το 1962 και το 1963 λόγω και της ανόδου της Κρουζέιρο με προπονητές τους Λούκας Μιράντα και Μαράο αντίστοιχα.
Επανήρθε στους εντός πολιτείας τίτλους το 1970, το 1971 όμως έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτάει το Πρωτάθλημα Βραζιλίας. Με προπονητή τον Τέλε Σαντάνα και έχοντας στην σύνθεσή του τους Βαντουίρ Γκαλντίνο, Ρονάλντο Ντράμοντ, Βαντερλέι Πάιβα, Γκραπέτε, Ουμπέρτο Μοντέιρο, Ρομέο Σόμερσολτ και τον Ντάριο κατέκτησε τον τίτλο με 34 βαθμούς έναντι 30 της Σάο Πάολο.
To 1976 κατέκτησε την τρίτη θέση στο Brasileirao, την πρώτη στο πολιτειακό πρωτάθλημα και το 1978 το Champions Cup(CBD) , με μια φουρνιά που αποτελούταν απο τους Ρεινάλντο, Τονίνιο Σερέζο, Έντερ, Λουιζίνιο, Πάολο Ισίντορο και Ζοάο Λέιτε που θεωρείται ως η καλύτερη που έχει περάσει ποτέ απο την "γκάλο" και προπονητή τον Μπαρμπατάνα.
Κατέκτησε απο το 1976 έως το 1989 έντεκα πολιτειακά πρωταθλήματα με προπονητές τους Προκόπιο Καρδόσο(1978,1979,1980), Κάρλος Αλμπέρτο Σίλβα(1981), Αντόνιο Λασέρδα(1982), Μουσούλα(1983), Βάλτερ Ολιβέιρα(1985), Ίλτον Τσάβες(1986), Τέλε Σαντάνα(1988) και Ζαίρ Περέιρα(1989), ενώ διεκδίκησε το πρωτάθλημα άλλες τέσσερις φορές καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση το 1977 πίσω απο την Σάο Πάολο, το 1980 πίσω απο την Φλαμένγκο, ενώ το 1983 και το 1985 κατετάγη τρίτη και τέταρτη αντίστοιχα.
Βέβαια μέσα σε όλα η Ατλέτικο είχε να αντιπαλέψει τόσο με τους διαιτητές όσο και με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1977 απαγορεύτηκε στον Ρεινάλντο να αγωνιστεί στον τελικό του πρωταθλήματος εξαιτίας του πανηγυρισμού του με την δεξιά γροθιά που ήταν χαρακτηριστικό των αριστερών που ήταν αντίθετοι με το τότε καθεστώς. Το 1980 οι διαιτητικές αποφάσεις της στέρησαν την ευκαιρία να αγωνιστεί στον τελικό, με τον Ρεινάλντο να αποβάλλεται με κόκκινη κάρτα.
Στο Copa Libertadores του 1981 Φλαμένγκο και Ατλέτικο Μινέιρο βρέθηκαν στον ίδιο όμιλο και ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση και χρειάστηκε να δώσουν αγώνα μπαράζ για την πρόκριση. Το συγκεκριμένο παιχνίδι κράτησε μόλις 37 λεπτά αφού ο διαιτητής της αναμέτρησης Χοσέ Ρομπέρτο Ράιτ απέβαλλε πέντε ποδοσφαιριστές των "πετεινών" κατοκυρώνοντας το παιχνίδι στους "μεγκάο".
Στην δεκαετία του '90 κατέκτησαν τρία ακόμα πολιτειακά πρωταθλήματα το 1991 με προπονητή τον Ζαίρ Περέιρα, το 1995 με προπονητή τον Λεβίρ Κούλπι και το 1999 με προπονητή τον Ντάριο Περέιρα(Ουρουγουάη), ενώ κατετάγη δεύτερη στο Πρωτάθλημα πίσω απο την Κορίνθιανς με κορυφαίους παίκτες τους Κλαούντιο Ταφαρέλ, Μάρκες Μπατίστα Ντε Αμπρέου και Γκιγιέρμε Κάσσιο Άλβες, τρίτη το 1996 και τέταρτη το 1994 και το 1997.
Ενδιάμεσα το 1992 κατέκτησε τον πρώτο της διεθνή τίτλο το Conmebol Cup απέναντι στην Ολίμπια Ασουνσιόν με προπονητή τον Προκόπιο Καρντόσο, τον Πάουλο Ρομπέρτο Πρέστες και στην επίθεση τον Ρενάλντο και το 1997 πάλι το Conmebol Cup απέναντι στην Λανούς με προπονητή τον Έμερσον Λεάο.
Ενδιάμεσα το 1992 κατέκτησε τον πρώτο της διεθνή τίτλο το Conmebol Cup απέναντι στην Ολίμπια Ασουνσιόν με προπονητή τον Προκόπιο Καρντόσο, τον Πάουλο Ρομπέρτο Πρέστες και στην επίθεση τον Ρενάλντο και το 1997 πάλι το Conmebol Cup απέναντι στην Λανούς με προπονητή τον Έμερσον Λεάο.
Στην δεκαετία του 2000 ξέσπασε οικονομική κρίση, ενώ και ο τότε πρόεδρος του συλλόγου Πάουλο Κούρι ενεπλάκη σε σκάνδαλο. Η ομάδα κατέκτησε το 2000 το πολιτειακό πρωτάθλημα, ενώ έφτασε και στην προημιτελική φάση του Copa Libertadores, αλλά το 2005 υποβιβάστηκε στην SERIE B.
Επανήρθε γρήγορα στην μεγάλη κατηγορία ένα χρόνο αργότερα το 2006, και το 2007 κατέκτησε το Minas Gerais με προπονητή τον Λεβίρ Κούλπι. Το 2010 με προπονητή τον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο και το 2012 με προπονητή τον Κούκα κατέκτησε το 40ο, και το 41ο πολιτειακό πρωτάθλημα αλλά το μεγάλο γεγονός ήταν η μετεγγραφή του Ροναλντίνιο με τους "ασπρόμαυρους" να καταλαμβάνουν την δεύτερη θέση πίσω απο την Φλουμινένσε.
Επανήρθε γρήγορα στην μεγάλη κατηγορία ένα χρόνο αργότερα το 2006, και το 2007 κατέκτησε το Minas Gerais με προπονητή τον Λεβίρ Κούλπι. Το 2010 με προπονητή τον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο και το 2012 με προπονητή τον Κούκα κατέκτησε το 40ο, και το 41ο πολιτειακό πρωτάθλημα αλλά το μεγάλο γεγονός ήταν η μετεγγραφή του Ροναλντίνιο με τους "ασπρόμαυρους" να καταλαμβάνουν την δεύτερη θέση πίσω απο την Φλουμινένσε.
Το 2013 πέρα απο το πολιτειακό πρωτάθλημα, θα επιτύχουν την μεγαλύτερη επιτυχία τους όταν και θα φτάσουν στον τελικό του Copa Libertadores. Στην πρώτη φάση αυτή των ομίλων θα πάρει την πρώτη θέση μπροστά απο Σάο Πάολο, Άρσεναλ Σαραντί και Δε Στρόνγκεστ.
Στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε την Σάο Πάολο, την Τιχουάνα, στα ημιτελικά την Νιούελς Όλντ Μπόις και στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ολίμπια Ασουνσιόν. Στο πρώτο παιχνίδι οι Παραγουανοί θα πάρουν την νίκη με 2-0, στην ρεβάνς οι Βραζιλιάνοι θα κερδίσουν και αυτοί με 2-0, και τα πάντα θα κρίνονταν στην διαδικασία των πέναλντι.
O Βίκτορ θα αποκρούσει τα πέναλντι του Μιράντα, ο Χιμένες θα στείλει την μπάλα στο δοκάρι και με 4-3 θα κατακτήσει το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της με προπονητή τον Κούκα και εκτός του Ροναλντίνιο τους Βίκτορ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ζο, Ζοσουέ, Ρεβέρ, Μπερνάρντ, Τζέμερσον, Μαικοσούελ και Ντιέγκο Ταρντέλι.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρόκο θα αποκλειστεί στον ημιτελικό απο την Ράγια Καζαμπλάνκα μετά την ήττα της με 3-1 και θα καταλάβει την τρίτη θέση αφού στον μικρό τελικό θα κερδίσει με 3-2 την κινέζικη Γκουανγκζού.
Στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε την Σάο Πάολο, την Τιχουάνα, στα ημιτελικά την Νιούελς Όλντ Μπόις και στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ολίμπια Ασουνσιόν. Στο πρώτο παιχνίδι οι Παραγουανοί θα πάρουν την νίκη με 2-0, στην ρεβάνς οι Βραζιλιάνοι θα κερδίσουν και αυτοί με 2-0, και τα πάντα θα κρίνονταν στην διαδικασία των πέναλντι.
O Βίκτορ θα αποκρούσει τα πέναλντι του Μιράντα, ο Χιμένες θα στείλει την μπάλα στο δοκάρι και με 4-3 θα κατακτήσει το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της με προπονητή τον Κούκα και εκτός του Ροναλντίνιο τους Βίκτορ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ζο, Ζοσουέ, Ρεβέρ, Μπερνάρντ, Τζέμερσον, Μαικοσούελ και Ντιέγκο Ταρντέλι.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρόκο θα αποκλειστεί στον ημιτελικό απο την Ράγια Καζαμπλάνκα μετά την ήττα της με 3-1 και θα καταλάβει την τρίτη θέση αφού στον μικρό τελικό θα κερδίσει με 3-2 την κινέζικη Γκουανγκζού.
Το 2014 με προπονητή τον Λεβίρ Κούλπι κατέκτησε το Recopa Sudamericana απέναντι στην Λανούς με δύο νίκες με 1-0 και 4-3 στην παράταση. Παράλληλα κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Βραζιλίας με δύο νίκες μάλιστα επί της Κρουζέιρο, με 2-0 χάρις στα γκολ των Λουάν και Ντάτολο στο "Ιντεπεντένσια" και 1-0 με τον Ντιέγκο Ταρντέλι στο "Μινειράο" και τον Ντάγκλας Σάντος στην σύνθεσή της.
Την ίδια χρονιά έφτασε τα 43 Πρωταθλήματα στο Campeonanto Mineiro, ενώ κάτι ανάλογο έκανε το 2015 νικώντας στον τελικό την Καλντένσε που αποτελεί ρεκόρ για την πολιτεία. Εν αντιθέσει με τα του Μπέλο Οριζόντε στο Πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να πετύχει μια ανάλογη διάκριση.
Το 2013 τερμάτισε στην 8η θέση, το 2014 στην 5η θέση, το 2015 έμεινε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Κορίνθιανς και το 2016 στην 4η θέση. Όσον αφορά στο Copa Libertadores μετά την κατάκτηση του δεν κατάφερε να φτάσει πέραν της φάσης των "16".
Μετά τον Κούλπι ακολούθησαν οι Ντιέγκο Αγκίρε(Ουρουγουάη), Μαρτσέλο Ολιβέιρα και ο Ρότζερ Μασάδο απο την Γκρέμιο. Πρώτος στόχος το πολιτειακό Πρωτάθλημα, στην ημιτελική φάση απέκλεισε την Uniao Recreativa dos Trabalhadores και στον τελικό βρήκε την "αιώνια αντίπαλο" Κρουζέιρο.
Το πρώτο παιχνίδι ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, στην ρεβάνς οι "ασπρόμαυροι"πήραν την νίκη με 2-1 και παράλληλα το τρόπαιο. Φρίκσον Εράσο(Εκουαδόρ), Ραφαέλ Καριόκα, Φάμπιο Σάντος, Ρομπίνιο, Φρέντ, Χουάν Κασάρες(Εκουαδόρ), Φελίπε Σαντάνα, Μαικοσούελ ήρθαν τον τελευταίο χρόνο και μαζί με τους Βίκτορ, Λεονάρντο Σίλβα, Μάρκος Ρότσα, Λουάν ετοιμάζονται για την νέα σεζόν στην Βραζιλία.
Στο Κύπελλο στους "8" αποκλείστηκε απο την Μποταφόγκο, στο δε Copa Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων όντας πρώτη, αλλά στους "16" κόντρα στην Χόρχε Βίλστερμαν αποκλείστηκε με ήττα 1-0 και "λευκή ισοπαλία".
Στο campeonato mineiro αυτή την φορά ηττήθηκε στον τελικό απο την Κρουζέιρο, στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Σαπεκοένσε στα πέναλντι στους "16", ενώ στο Copa Sudamericana απο πολύ νωρίς απο τον πρώτο κιόλας γύρο τέθηκε εκτός συνέχειας απο την Σαν Λορέντζο.
Ροζέριο Μικάλε, Οσβάλντο Ντε Ολιβέιρα, Τιάγκο Λάρκι πέρασαν απο τον πάγκο της ομάδας, με τον Λεβίρ Κούλπι να την αναλαμβάνει απο τον Οκτώβριο του 2018. Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 6η θέση εξασφαλίζοντας εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο του επερχόμενου Copa Libertadores.
Το 2019 ξεκίνησε με το πολιτειακό Πρωτάθλημα που έμεινε πίσω απο την Κρουζέιρο, ενώ στο Copa Libertadores απέκλεισε την Ντανούμπιο στον δεύτερο προκριματικό γύρο και την Ντεφενσόρ στον τρίτο και μπήκε στους ομίλους της διοργάνωσης.
Στον όμιλο έμεινε πίσω απο Σέρο Πορτένιο και Νασιονάλ, και "υποβιβάστηκε" στον δεύτερο γύρο του Copa Sudamericana και τον Απρίλιο ο Κούλπι απολύθηκε και στην θέση του ανέλαβε ο Ροντρίγκο Σαντάνα.
Στο Sudamericana απέκλεισε κατά σειρά τις Ουνιόν Λα Καλέρα απο την Χιλή, Μποταφόγκο και Λα Εκιδάδ απο την Κολομβία και στους ημιτελικούς έχασε την ευκαιρία να φτάσει σε έναν τελικό αφού αποκλείστηκε απο την Κολόν στην διαδικασία των πέναλντι.
Στο Κύπελλο ήταν η Κρουζέιρο ήταν αυτή που την απέκλεισε στα προημιτελικά, χάνοντας στον πρώτο αγώνα με 3-0, στην ρεβάνς δεν μπόρεσε να το γυρίσει φτάνοντας στην νίκη με 2-0. Τον Οκτώβριο ο Σαντάνα απολύθηκε, στην θέση του ήρθε ο Βάγκνερ Μαντσίνι και στο Πρωτάθλημα ήρθε 8η, κερδίζοντας εισιτήριο για τον πρώτο προκριματικό γύρο του Copa Sudamericana.
Την ίδια χρονιά έφτασε τα 43 Πρωταθλήματα στο Campeonanto Mineiro, ενώ κάτι ανάλογο έκανε το 2015 νικώντας στον τελικό την Καλντένσε που αποτελεί ρεκόρ για την πολιτεία. Εν αντιθέσει με τα του Μπέλο Οριζόντε στο Πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να πετύχει μια ανάλογη διάκριση.
Το 2013 τερμάτισε στην 8η θέση, το 2014 στην 5η θέση, το 2015 έμεινε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Κορίνθιανς και το 2016 στην 4η θέση. Όσον αφορά στο Copa Libertadores μετά την κατάκτηση του δεν κατάφερε να φτάσει πέραν της φάσης των "16".
Μετά τον Κούλπι ακολούθησαν οι Ντιέγκο Αγκίρε(Ουρουγουάη), Μαρτσέλο Ολιβέιρα και ο Ρότζερ Μασάδο απο την Γκρέμιο. Πρώτος στόχος το πολιτειακό Πρωτάθλημα, στην ημιτελική φάση απέκλεισε την Uniao Recreativa dos Trabalhadores και στον τελικό βρήκε την "αιώνια αντίπαλο" Κρουζέιρο.
Το πρώτο παιχνίδι ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, στην ρεβάνς οι "ασπρόμαυροι"πήραν την νίκη με 2-1 και παράλληλα το τρόπαιο. Φρίκσον Εράσο(Εκουαδόρ), Ραφαέλ Καριόκα, Φάμπιο Σάντος, Ρομπίνιο, Φρέντ, Χουάν Κασάρες(Εκουαδόρ), Φελίπε Σαντάνα, Μαικοσούελ ήρθαν τον τελευταίο χρόνο και μαζί με τους Βίκτορ, Λεονάρντο Σίλβα, Μάρκος Ρότσα, Λουάν ετοιμάζονται για την νέα σεζόν στην Βραζιλία.
Στο Κύπελλο στους "8" αποκλείστηκε απο την Μποταφόγκο, στο δε Copa Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων όντας πρώτη, αλλά στους "16" κόντρα στην Χόρχε Βίλστερμαν αποκλείστηκε με ήττα 1-0 και "λευκή ισοπαλία".
Στο campeonato mineiro αυτή την φορά ηττήθηκε στον τελικό απο την Κρουζέιρο, στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Σαπεκοένσε στα πέναλντι στους "16", ενώ στο Copa Sudamericana απο πολύ νωρίς απο τον πρώτο κιόλας γύρο τέθηκε εκτός συνέχειας απο την Σαν Λορέντζο.
Ροζέριο Μικάλε, Οσβάλντο Ντε Ολιβέιρα, Τιάγκο Λάρκι πέρασαν απο τον πάγκο της ομάδας, με τον Λεβίρ Κούλπι να την αναλαμβάνει απο τον Οκτώβριο του 2018. Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 6η θέση εξασφαλίζοντας εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο του επερχόμενου Copa Libertadores.
Το 2019 ξεκίνησε με το πολιτειακό Πρωτάθλημα που έμεινε πίσω απο την Κρουζέιρο, ενώ στο Copa Libertadores απέκλεισε την Ντανούμπιο στον δεύτερο προκριματικό γύρο και την Ντεφενσόρ στον τρίτο και μπήκε στους ομίλους της διοργάνωσης.
Στον όμιλο έμεινε πίσω απο Σέρο Πορτένιο και Νασιονάλ, και "υποβιβάστηκε" στον δεύτερο γύρο του Copa Sudamericana και τον Απρίλιο ο Κούλπι απολύθηκε και στην θέση του ανέλαβε ο Ροντρίγκο Σαντάνα.
Στο Sudamericana απέκλεισε κατά σειρά τις Ουνιόν Λα Καλέρα απο την Χιλή, Μποταφόγκο και Λα Εκιδάδ απο την Κολομβία και στους ημιτελικούς έχασε την ευκαιρία να φτάσει σε έναν τελικό αφού αποκλείστηκε απο την Κολόν στην διαδικασία των πέναλντι.
Στο Κύπελλο ήταν η Κρουζέιρο ήταν αυτή που την απέκλεισε στα προημιτελικά, χάνοντας στον πρώτο αγώνα με 3-0, στην ρεβάνς δεν μπόρεσε να το γυρίσει φτάνοντας στην νίκη με 2-0. Τον Οκτώβριο ο Σαντάνα απολύθηκε, στην θέση του ήρθε ο Βάγκνερ Μαντσίνι και στο Πρωτάθλημα ήρθε 8η, κερδίζοντας εισιτήριο για τον πρώτο προκριματικό γύρο του Copa Sudamericana.
Τον Δεκέμβριο του 2019 το συμβόλαιο του Μαντσίνι ολοκληρώθηκε και δεν ανανεώθηκε και στις αρχές του 2020 ανέλαβε ο Βενεζουελάνος Ραφαέλ Ντουνταμέλ. Στα τέλη Φεβρουαρίου όμως απολύθηκε αφενός για τον αποκλεισμοό στον δελυτερο γύρο του Κυπέλλου Βραζιλίας απο την Αφογκάντος στα πέναλντι.
Αφετέρου ο αποκλεισμός απο τον πρώτο κιόλας προκριματικό γύρο του Sudamericana απο την Ουνιόν όπου στον πρώτο αγώνα ηττήθηκε με 3-0 και στην ρεβάνς δεν μπόρεσε να ανατρέψει το εις βάρος της αποτέλεσμα κερδίζοντας τελικά με 2-0.
Τον Μάρτιο του 2020 ανέλαβε ο Αργεντίνος Χόρχε Σαμπάολι, υπο την καθοδήγηση του οποίου κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωταθλήματος επικρατώντας της Τομπένσε στους διπλούς τελικούς με ισάριθμες νίκες.
Στο Πρωτάθλημα αν και βρέθηκε για δέκα περίπου αγωνιστικές στην κορυφή της βαθμολογίας εντούτοις μετά την ολοκλήρωση και των 38 αγωνιστικών κατέλαβε την 3η θέση με 68 βαθμούς , τρείς μόλις πίσω απο την πρωταθλήτρια Φλαμένγκο.
Τον Φεβρουάριο του 2021 ο Σαμπάολι αποχώρησε για να αναλάβει την Μαρσέιγ, ο Λούκας Γκονσάλβες ανέλαβε προσωρινά και στις 5 Μαρτίου ανέλαβε ο Κούκα για δεύτερη φορά στην καριέρα του.
Κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωτάθλημα αφού παρότι οι δύο τελικοί με την Αμέρικα Μινέιρο ολοκληρώθηκαν χωρίς τέρματα, μέτρησε η καλύτερη πορεία που έκανε στην φάση των ομίλων όπου ήρθε πρώτη με δεύτερη την Αμέρικα.
Στο Libertadores αφού τερμάτισε πρώτη στον ομιλό της, στους νοκ-άουτ γύρους απέκλεισε τους δύο μεγάλους της Αργεντινής την Μπόκα Τζούνιορς και την Ρίβερ Πλέιτ, αλλά την "πλήγωσε" η συμπατριώτισσα της Παλμέιρας που την άφησε εκτός τελικού.
Το 2021 όμως θα μείνει χαραγμένο στους οπαδούς της γιατί κατάφερε να κατακτήσει το ντάμπλ και σε συνδυασμό με το πολιτειακό πέτυχε ένα ιδιότυπο τρέμπλ. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα, την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Βραζιλίας, αφού χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να βρεθεί ξανά στην κορυφή της Βραζιλίας, ήταν μάλιστα το πρώτο επίσημο που είχε διεξαχθεί υπο την αιγίδα της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας.
Με κύριο άξονα τον Χούλκ που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 19 τέρματα έχοντας και 7 ασίστ και τους Ραφαέλ, Ντίλαν Μπορέρο(Κολομβία), Χιοράν, Τζέφερσον Σαβαρίνο(Βενεζουέλα), Σάβιο, Μίκαελ, Καλέμπε, Άλαν Φράνκο(Εκουαδόρ), Νέιθαν Σίλβα, Εντουάρντο Βάργκας(Χιλή), Φελίπε Φελίσο, Τσε Τσε, Ντοντό, Ιγκνάσιο Φερνάντες(Αργεντινή), Ντιέγκο Κόστα(Ισπανία) να αποτελούν σημαντικά όπλα για την κατάκτηση του τίτλου. Απο την στιγμή που ανέβηκε στην κορυφή την 15η αγωνιστική, δεν κοίταξε πίσω και δεν έπεσε ποτέ απο εκεί, μάλιστα είχε κατακτήσει και μαθηματικά τον τίτλο δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του.
Στο δε Κύπελλο απέκλεισε τις Μπαχία, Φλουμινένσε, Φορταλέζα και στους τελικούς αντιμετώπισε την Ατλέτικο Παραναένσε όπου με δύο νίκες 4-0 και 2-1 κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο στην διοργάνωση μετά το 2014.
Με την νέα χρόνια όμως είχαμε αλλαγή προπονητή αφού αποχώρησε ο Κούκα για προσωπικούς λόγους όπως έκανε γνωστό η Ατλέτικο. Στην θέση του ανέλαβε ο Αργεντίνος Αντόνιο Μοάμεντ ενώ στην μετεγγραφική περίοδο απέκτησε τον Ουρουγουανό Ντιέγκο Γκοδίν, τον Ντιέγκο Κόστα δανεικό απο την Μπορντό τον Οτάβιο τον Αντεμίρ και επέστρεψαν οι Γκιγιέρμε Καστίγιο και Βίτορ Μέντες που ήταν δανεικοί.
Στην Κουιάμπα οι ¨ασπρόμαυροι" υποδέχτηκαν ην Φλαμένγκο για το Σούπερ Καπ με τις δύο ομάδες να λύνουν τις διαφορές τους στην διαδικασία των πέναλντι αφού η κανονική διάρκεια ολοκληρώθηκε ισόπαλη 2-2.
Εκεί ύστερα απο 14 εκτελέσεις στο 7-7, ο Χούλκ ευστόχησε, ο Βιτίνιο αστόχησε και έτσι η Ατλέτικο με 8-7 κατέκτησε το πρώτο της Σούπερ Καπ στην ιστορία της. Τον Απρίλιο κατέκτησε ένα ακόμα πολιτειακό Πρωτάθλημα αλλά τα άσχημα αποτελέσματα στο βραζιλιάνικο Πρωτάθλημα συν τον αποκλεισμό απο το Κύπελλο Βραζιλίας στους "16" απο την Φλαμένγκο προκάλεσαν την απομάκρυνση του Μοάμεντ και την πρόσληψη του Κούκα για τρίτη φορά στην ομάδα του Μπέλο Οριζόντε.
Στο Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη αν και ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με την Ντεπορτίβο Τατσίρα λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων. Στους "16" απέκλεισε την Έμελεκ αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε απο την Παλμέιρας στην διαδικασία των πέναλντι με 6-5 με τους δύο αγώνες να λήγουν ισόπαλοι 2-2 και 0-0.
Στην "ρώσικη ρουλέτα" τα πρώτα 10 πέναλντι ήταν εύστοχα, όμως στο 11ο ο Ρούμπενς είδε το πέναλντι του να το πιάνει ο Γουεβέρτον, ο Μουρίλο ευστόχησε και η "βερντάο" προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Στο Πρωτάθλημα αν και ισοβάθμησε με την Ατλέτικο Παραναένσε στους 58 πόντους δεν κατάφερε λόγω μίας λιγότερης νίκης να περάσει απευθείας στους ομίλους του Copa Libertadores και έτσι μπήκε στην διαδικασία προκριματικών αγώνων .
Μετά την ολοκλήρωση της σεζόν Κούκα και σύλλογος αποφάσισαν απο κοινού να χωρίσουν οι δρόμοι τους και στην θέση του ήρθε ο Αργεντίνος Εδουάρδο Κουδέτ. Η νέα χρονιά ξεκίνησε με την είσοδο στους ομίλους αφού απέκλεισε στον δεύτερο γύρο την βενεζουελανική Καραμπόμπο και στον τρίτο την Μιγιονάριος
Η συνέχεια ήρθε με την κατάκτηση του 48ου πολιτειακού πρωταθλήματος που είναι ρεκόρ και τέταρτου συνεχόμενου. Στα ημιτελικά απέκλεισε την Κρουζέιρο και στους διπλούς τελικούς με αντίπαλο την Αμέρικα Μινέιρο με δύο νίκες 3-2 και 2-0, έφτασε στην κατάκτηση με τον Χουλκ να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 11 τέρματα.
Στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Βραζιλίας απέκλεισε την Μπραζίλ Ντε Πελότας, στους "16" όμως αποκλείστηκε απο την Κορίνθιανς στην διαδικασία των πέναλντι. Στα εξωαγωνιστικά όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, αφού η σχέση του Κουδέτ με το κλαμπ είχε διαταραχθεί.
Στις 11 Ιουνίου ο Αργεντίνος τεχνικός, εξέφρασε την δυσαρέσκεια του με την λειτουργία της Ατλέτικο, με τις πωλήσεις, το μικρό ρόστερ και την μη τήρηση υποσχέσεων που του είχαν δοθεί προκάλεσαν την αντίδραση του.
Βέβαια και τον Απρίλιο είχε υπάρξει ανάλογο επεισόδιο ανάμεσα στις δύο πλευρές που είχε οδηγήσει στην προσωρινή απόλυση του Κουδέτ, αλλά ύστερα απο την απολογητική συνέντευξη τύπου η απόφαση πάρθηκε πίσω.
Δύο μήνες αργότερα ο Κουδέτ τελικά απολύθηκε, ο σύλλογος στράφηκε στην περίπτωση του Πορτογάλου Μπρούνο Λάζε ο οποίος όμως δεν δέχτηκε. Η αμέσως επόμενη λύση ήταν ο Λουίς Φέλιπε Σκολάρι, ο οποίος αποδέχτηκε την πρόταση παρότι είχε δηλώσει ότι δεν επρόκειτο να κοουτσάρει σύλλογο απο την Βραζιλία.
Στο Copa Libertadores έμεινε πίσω απο την Ατλέτικο Παραναένσε και στην φάση των νοκ-άουτ βρέθηκε απέναντι στην Παλμέιρας. Στο Μπέλο Οριζόντε η Παλμέιρας νίκησε με 1-0 και στην ρεβάνς οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες χωρίς τέρματα με συνέπεια η Ατλέτικο να αποκλειστεί.
Στο Πρωτάθλημα έκανε έναν πολύ εντυπωσιακό δεύτερο γύρο, διεκδίκησε όχι με πολλές πιθανότητες τον τίτλο καταλήγοντας στην τρίτη θέση και στο επόμενο Copa Libertadores. Στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε τον Γκουστάβο Σκάρπα, τον Κολομβιανό Μπράιαν Παλάσιος, τον Παουλίνιο, τον Εκουαδοριανό Άλαν Φράνκο και επέκτεινε τον δανεισμό του Μπρούνο Φούκς απο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Στις 20 Μαρτίου και ενώ η ομάδα είχε βρεθεί στον τελικό του πολιτειακού πρωταθλήματος ο Σκολάρι αποφάσισε σε συμφωνία με την διοίκηση να αποχωρήσει. Είχε περάσει ως πρώτη απο τον ομιλό της και στα ημιτελικά είχε αποκλείσει την Αμέρικα Μινέιρο.
Στους διπλούς τελικούς αντιμετώπισε την Κρουζέιρο με τον Γκαμπριέλ Μιλίτο στον πάγκο της. To πρώτο ματς στην Arena MRV ήρθε ισόπαλη με 2-2 και στην ρεβάνς στο Μινειράο με 3-1 πήρε την νίκη και τον τίτλο.
