Πρόκειται για την λαοφιλέστερη ομάδα της Βραζιλίας, μάλιστα σε έρευνα που είχε δημοσιευθεί το 2010 39,1 εκατομμύρια την υποστηρίζουν, ενώ η ΦΙΦΑ την είχε ανακηρύξει ως την ένατη κορυφαία ομάδα του 20ου αιώνα. Και όμως ο σκοπός ίδρυσης της Φλαμένγκο δεν ήταν το ποδόσφαιρο αλλά η κωπηλασία.
Στις 17 Νοεμβρίου του 1895(αν και ο ίδιος ο σύλλογος θεωρεί ως ημερομηνία ίδρυσης τις 15 Νοεμβρίου) μια παρέα φίλων συγκεντρώθηκαν στο Cafe Lamas στην περιοχή Φλαμένγκο του Ρίο Ντε Τζανέιρο για να δημιουργήσουν ένα κωπηλατικό σύλλογο. Λίγο αργότερα το 1898 υιοθέτησαν και τα σημερινά της χρώματα το κόκκινο και το μαύρο ενώ η ημερομηνία-ορόσημο όσον αφορά το ποδόσφαιρο είναι η 8η Νοεμβρίου του 1911.
Μία ομάδα ποδοσφαιριστών ήρθαν σε ρήξη με το Διοικητικό Συμβούλιο της Φλουμινένσε και αποφάσισαν να φύγουν από τους "τρικολόρ" και να ενταχθούν στην Φλαμένγκο μιας και ο Αλμπέρτο Μπόργκετ ήταν ήδη κωπηλάτης της. Παρότι υπήρξαν αντιδράσεις για την δημιουργία τμήματος ποδοσφαίρου αυτές τελικά κάμφθηκαν και στις 24 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους ανακοινώνεται και επίσημα η δημιουργία του.
Το νέο άθλημα αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά δυναμική κατακτώντας τίτλους στο πρωτάθλημα carioca το 1914, το 1915, το 1920, το 1921 με προπονητή τον Χοσέ Αλμέιδα Νέτο, το 1925 και το 1927 με προπονητες τους Χουάν Κάρλος Μπερτόνι και Ζοακίμ Γκιμαράες και έχοντας στο δυναμικό της παίκτες όπως οι Ζιζίνιο, Σίλβιο Πιρίγιο, Ντομίνγκος Ντα Γκουία, οι Αργεντίνοι Κάρλος Βολάντε, Αγκουστίν Βαλίδο, και ο Άγγλος Σίδνει Πούλεν.
Το 1936 εντάσσεται στην ομάδα ο Λεονίντας Ντα Σίλβα το επονομαζόμενο και "μαύρο διαμάντι" και με την συμβολή του αλλά και των Νιούτον Κανεγκάλ, και Μπίγκουα κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1939 και του 1942 με προπονητή τον Φλάβιο Κόστα.
Ο Λεονίντας που είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1938 από το 1936 έως το 1942 που παρέμεινε στους "μενγκάο" πέτυχε 153 γκολ καταλαμβάνοντας την έβδομη θέση στην λίστα των τοπ-σκόρερ όλων των εποχών.
Το 1936 εντάσσεται στην ομάδα ο Λεονίντας Ντα Σίλβα το επονομαζόμενο και "μαύρο διαμάντι" και με την συμβολή του αλλά και των Νιούτον Κανεγκάλ, και Μπίγκουα κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1939 και του 1942 με προπονητή τον Φλάβιο Κόστα.
Ο Λεονίντας που είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1938 από το 1936 έως το 1942 που παρέμεινε στους "μενγκάο" πέτυχε 153 γκολ καταλαμβάνοντας την έβδομη θέση στην λίστα των τοπ-σκόρερ όλων των εποχών.
Οι επιτυχίες συνεχίζουν να έρχονται κυρίως σε τοπικό επίπεδο αφού αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια το 1943 και το 1944 με προπονητή τον Φλάβιο Κόστα, το 1953, το 1954 και το 1955 με προπονητή τον Φλέιτας Σόλιχ, το 1963 με προπονητή τον Φλάβιο Κόστα και το 1965 με προπονητή τον Αρμάντο Ρεγκανέσκι
Παίκτες σημαντικοί φοράνε την φανέλα της όπως ο Ντίντα, Ζοέλ, οι Παραγουανοί Σινφοριάνο Γκαρσία, Φρανσίσκο Ρέγιες, Χορχε Μπενίτες και Μοντέστο Μπρία, Ενρίκε Φράντε, Ίντιο, Καρλίνιος, Ζόρνταν Ντα Κόστα, Πάολο Σέζαρ, Πάουλο Ενρίκε, Λιμίνια, Ζέρσον, Ροντινέλι, ο Αργεντίνος Οράσιο Ντοβάλ, Εβαρίστο Ντε Μασέδο, και ο Ισπανός Χοσέ Ουφάρτε.
Της έλειπε όμως κάτι που θα της έδινε την δυνατότητα να γίνει ευρύτερα γνωστή όχι μόνο στην χώρα της αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.Αυτό το κάτι της το έδωσε ο Αρτούρ Αντούνιες Κοίμπρα η όπως είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο Ζίκο που αγωνίστηκε με την φανέλα της "φλά" σε δύο περιόδους.
Από το 1971 έως το 1983 και από το 1985 έως το 1989 έχοντας 731 συμμετοχές που του δίνει την δεύτερη θέση στον πίνακα πίσω μόνο από τον Τζούνιορ ο οποίος έχει 857, και 508 γκολ όντας ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Ο Μάριο Ζάγκαλο ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας και κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωταθλήματα του 1972, το 1974 με προπονητή τον Ζουμπέρτ Μέιρα, για να ακολουθήσει ίσως η κορυφαία περίοδος στην ιστορία της ομάδας η εφταετία 1979-1986.
Την αρχή έκανε ο Κλαούντιο Κουτίνιο ο οποίος κατέκτησε τα Πρωταθλήματα της πολιτείας του Ρίο 1978 και το 1979, το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1980 κερδίζοντας στους διπλούς τελικούς την Ατλέτικο Μινέιρο.
Η έλευση του Πάολο Σέζαρ Καρπετζιάνι έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση αφού κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωτάθλημα του 1981, το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1982, αλλά η κυριότερη επιτυχία δεν ήταν άλλη απο το Copa Libertadores του 1981.
Στην πρώτη φάση τερμάτισε στην πρώτη θέση μπροστά απο την Ατλέτικο Μινέιρο, Τσέρο Πορτένιο και Ολίμπια Ασουνσιόν. Οι δύο βραζιλιάνικες ομάδες ήρθαν ισόβαθμες οπότε θα έπρεπε να δοθεί αγώνας μπαράζ για το ποιος θα προκριθεί στην επόμενη φάση.
Όμως το ματς δεν ολοκληρώθηκε αφού στο 37ο λεπτό η Ατλέτικο έμεινε με έξι παίκτες, αφού πέντε παίκτες της αποβλήθηκαν και έτσι το παιχνίδι κατοχυρώθηκε στην Φλαμένγκο. Στην ημιτελική φάση που διεξήχθη σε όμιλο αυτή την φορά η "Φλά" δεν χρειάστηκε αγώνες μπαράζ αφού ήταν σαφώς ανώτερη τόσο απο την Ντεπορτίβο Κάλι όσο και απο την βολιβιανή Χόρχε Βίλστερμαν και πέρασε άνετα στους διπλούς τελικούς.
Εκεί τέθηκε αντιμέτωπη με την χιλιανή Κομπρελόα με τις δύο ομάδες να μοιράζονται τις νίκες και στο τρίτο παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβίδεο ο Ζίκο με δύο δικά του γκολ χάρισε τον τίτλο στους "ρούμπρο-νέγκρο". Λίγους μήνες αργότερα ήρθε το επιστέγασμα με το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Λίβερπουλ μετά την νίκη με 3-0, με τα δυο γκολ του Ζοάο Μπατίστα Νούνιες και το ένα του Αντίλιο.
Παίκτες σημαντικοί φοράνε την φανέλα της όπως ο Ντίντα, Ζοέλ, οι Παραγουανοί Σινφοριάνο Γκαρσία, Φρανσίσκο Ρέγιες, Χορχε Μπενίτες και Μοντέστο Μπρία, Ενρίκε Φράντε, Ίντιο, Καρλίνιος, Ζόρνταν Ντα Κόστα, Πάολο Σέζαρ, Πάουλο Ενρίκε, Λιμίνια, Ζέρσον, Ροντινέλι, ο Αργεντίνος Οράσιο Ντοβάλ, Εβαρίστο Ντε Μασέδο, και ο Ισπανός Χοσέ Ουφάρτε.
Της έλειπε όμως κάτι που θα της έδινε την δυνατότητα να γίνει ευρύτερα γνωστή όχι μόνο στην χώρα της αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.Αυτό το κάτι της το έδωσε ο Αρτούρ Αντούνιες Κοίμπρα η όπως είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο Ζίκο που αγωνίστηκε με την φανέλα της "φλά" σε δύο περιόδους.
Από το 1971 έως το 1983 και από το 1985 έως το 1989 έχοντας 731 συμμετοχές που του δίνει την δεύτερη θέση στον πίνακα πίσω μόνο από τον Τζούνιορ ο οποίος έχει 857, και 508 γκολ όντας ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Ο Μάριο Ζάγκαλο ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας και κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωταθλήματα του 1972, το 1974 με προπονητή τον Ζουμπέρτ Μέιρα, για να ακολουθήσει ίσως η κορυφαία περίοδος στην ιστορία της ομάδας η εφταετία 1979-1986.
Την αρχή έκανε ο Κλαούντιο Κουτίνιο ο οποίος κατέκτησε τα Πρωταθλήματα της πολιτείας του Ρίο 1978 και το 1979, το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1980 κερδίζοντας στους διπλούς τελικούς την Ατλέτικο Μινέιρο.
Η έλευση του Πάολο Σέζαρ Καρπετζιάνι έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση αφού κατέκτησε το Πολιτειακό Πρωτάθλημα του 1981, το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1982, αλλά η κυριότερη επιτυχία δεν ήταν άλλη απο το Copa Libertadores του 1981.
Στην πρώτη φάση τερμάτισε στην πρώτη θέση μπροστά απο την Ατλέτικο Μινέιρο, Τσέρο Πορτένιο και Ολίμπια Ασουνσιόν. Οι δύο βραζιλιάνικες ομάδες ήρθαν ισόβαθμες οπότε θα έπρεπε να δοθεί αγώνας μπαράζ για το ποιος θα προκριθεί στην επόμενη φάση.
Όμως το ματς δεν ολοκληρώθηκε αφού στο 37ο λεπτό η Ατλέτικο έμεινε με έξι παίκτες, αφού πέντε παίκτες της αποβλήθηκαν και έτσι το παιχνίδι κατοχυρώθηκε στην Φλαμένγκο. Στην ημιτελική φάση που διεξήχθη σε όμιλο αυτή την φορά η "Φλά" δεν χρειάστηκε αγώνες μπαράζ αφού ήταν σαφώς ανώτερη τόσο απο την Ντεπορτίβο Κάλι όσο και απο την βολιβιανή Χόρχε Βίλστερμαν και πέρασε άνετα στους διπλούς τελικούς.
Εκεί τέθηκε αντιμέτωπη με την χιλιανή Κομπρελόα με τις δύο ομάδες να μοιράζονται τις νίκες και στο τρίτο παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβίδεο ο Ζίκο με δύο δικά του γκολ χάρισε τον τίτλο στους "ρούμπρο-νέγκρο". Λίγους μήνες αργότερα ήρθε το επιστέγασμα με το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Λίβερπουλ μετά την νίκη με 3-0, με τα δυο γκολ του Ζοάο Μπατίστα Νούνιες και το ένα του Αντίλιο.
Ζίκο και Τζούνιορ αποτέλεσαν σημαντικά γρανάζια όταν συνεπικουρούμενοι από τους Αντίλιο, Κανταρέλε, Αντράντε, Καρπετζιάνι, Τίτα, Ραούλ, Λεάντρο, Μαρίνο, Μόζερ, Κλαούντιο Αντάο, Ζοάο Μπατίστα Νούνιες και Αντόνιο Νούνιες.
Το 1983 με προπονητή τον Κάρλος Αλμπέρτο Τορες κατέκτησε το Πρωτάθλημα κόντρα στην Σάντος, το 1985 ο Ζίκο αποχώρησε για την Ιταλία και το 1986 με προπονητή τον Σεμπαστιάο Λαζαρόνι έφτασε σε ένα ακόμα Πρωτάθλημα καριόκα.
Το 1987 με την επιστροφή του Ζίκο απο την Ιταλία κατέκτησε το Copa Uniao μια διοργάνωση που δεν διοργανώθηκε από την βραζιλιάνικη ομοσπονδία αλλά από τις 13 κορυφαίες ομάδες της χώρας. Στον τελικό επικράτησε της Ιντερνασιονάλ και είχε στην σύνθεσή της παίκτες όπως οι Λεονάρντο Μπεμπέτο, Ζίνιο και Ρενάτο Γκαούτσο.
Το 1983 με προπονητή τον Κάρλος Αλμπέρτο Τορες κατέκτησε το Πρωτάθλημα κόντρα στην Σάντος, το 1985 ο Ζίκο αποχώρησε για την Ιταλία και το 1986 με προπονητή τον Σεμπαστιάο Λαζαρόνι έφτασε σε ένα ακόμα Πρωτάθλημα καριόκα.
Το 1987 με την επιστροφή του Ζίκο απο την Ιταλία κατέκτησε το Copa Uniao μια διοργάνωση που δεν διοργανώθηκε από την βραζιλιάνικη ομοσπονδία αλλά από τις 13 κορυφαίες ομάδες της χώρας. Στον τελικό επικράτησε της Ιντερνασιονάλ και είχε στην σύνθεσή της παίκτες όπως οι Λεονάρντο Μπεμπέτο, Ζίνιο και Ρενάτο Γκαούτσο.
Το 1990 με προπονητή τον Ζαίρ Περέιρα πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη της το πρώτο Κύπελλο Βραζιλίας επικρατώντας σε διπλούς τελικούς της Γκοίας, το 1991 το carioca και το 1992 με προπονητή τον Καρλίνιος πανηγύρισε το τέταρτο πρωτάθλημα στην ιστορία της στους τελικούς κόντρα στην Μποταφόγκο.
To 1993 και το 1995 ηττήθηκε στους τελικούς του Recopa Sudamericana απο Σάο Πάολο και Ιντεπεντιέντε αντίστοιχα, όμως τα οικονομικά προβλήματα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και σε μια προσπάθεια να αλλάξει το βαρύ κλίμα ο πρόεδρος του συλλόγου Κλέμπερ Λέιτε κατά την διάρκεια του εορτασμού των 100 ετών ανακοινώνει την υπογραφή του Ρομάριο που την βοήθησε να κατακτήσει το πρωτάθλημα της πολιτείας το 1996 ύστερα απο πέντε χρόνια,με προπονητή τον Ζοέλ Σαντάνα.
Τρία χρόνια αργότερα το 1999 κατέκτησε το Copa Mercosur όταν και επικράτησε σε διπλούς τελικούς της Παλμέιρας και το carioca με προπονητή τον Καρλίνιος, για να ακολουθήσουν τρία ακόμα carioca το 2000 με τον Καρλίνιος, το 2001 με τον Μάριο Ζάγκαλο στην τεχνική ηγεσία αλλά και το 2004 με προπονητή τον Αμπέλ Μπράγκα
Όμως αυτέ οι επιτυχίες δεν αποσόβησαν την πτώχευση του βασικού χορηγού της ομάδας ISL το 2002 έφερε σημαντικές ανακατατάξεις αφού πλέον δεν μπορούσε να προσελκύσει σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Έφτασε σε δύο τελικούς κυπέλλου Βραζιλίας το 2003 και το 2004 τους οποίους έχασε αμφότερους απο Κρουζέιρο και Σαιντ Άντριους, ενώ το 2005 έφτασε πολύ κοντά στον υποβιβασμό τον οποίον τον απέφυγε μόλις τις τελευταίες αγωνιστικές.
Το 2006 με τον Ρενάτο Αμπρέου στην σύνθεσή της και τον Νέι Φράνκο ως προπονητή, ήρθε το δεύτερο κύπελλο της ιστορίας της επικρατώντας στους διπλούς τελικούς της Βάσκο Ντα Γκάμα, ενώ τρία συνεχόμενα χρόνια το 2007, το 2008 και το 2009 κατέκτησε το carioca με προπονητές τους Νέι Φράνκο, Ζόελ Σαντάνα και Κούκα αντίστοιχα.
Το 2009 με προπονητή τον Ζόρζε Λουίς Αντράντε και τους Λεονάρντο Μούρα Ντέγιαν Πέτκοβιτς(Σερβία), Ρονάλντο Ανχελίμ, Ζούαν Μαλδονάδο, Μπρούνο, Πάουλο Βιντότι, Ίμπσον, Κλέμπερσον, Εβέρτον, Γουέλιντον, Γουίλιανς, Ομπίνα, τον Χιλιανό Γκονζάλο Φιέρο και τον Αργεντίνο Μάξι Μπιανκούτσι στην σύνθεσή της, ύστερα από μια εκπληκτική πορεία στον δεύτερο γύρο κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα με 67 βαθμούς, δύο βαθμούς μπροστά απο την Ιντερνασιονάλ.
Στην συνέχεια παρότι ήρθαν σημαντικοί παίκτες όπως οι Αντριάνο, Βάγκνερ Λόβ, Τιάγκο Νέβες, Ροναλντίνιο και Ντάριο Μποτινέλι πήρε το 2011 το πρωτάθλημα της πολιτείας όμως δεν κατάφερε να πετύχει κάτι σημαντικό τόσο στο Brasileirao αλλά και στο Copa Sudamericana.
Το 2009 με προπονητή τον Ζόρζε Λουίς Αντράντε και τους Λεονάρντο Μούρα Ντέγιαν Πέτκοβιτς(Σερβία), Ρονάλντο Ανχελίμ, Ζούαν Μαλδονάδο, Μπρούνο, Πάουλο Βιντότι, Ίμπσον, Κλέμπερσον, Εβέρτον, Γουέλιντον, Γουίλιανς, Ομπίνα, τον Χιλιανό Γκονζάλο Φιέρο και τον Αργεντίνο Μάξι Μπιανκούτσι στην σύνθεσή της, ύστερα από μια εκπληκτική πορεία στον δεύτερο γύρο κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα με 67 βαθμούς, δύο βαθμούς μπροστά απο την Ιντερνασιονάλ.
Στην συνέχεια παρότι ήρθαν σημαντικοί παίκτες όπως οι Αντριάνο, Βάγκνερ Λόβ, Τιάγκο Νέβες, Ροναλντίνιο και Ντάριο Μποτινέλι πήρε το 2011 το πρωτάθλημα της πολιτείας όμως δεν κατάφερε να πετύχει κάτι σημαντικό τόσο στο Brasileirao αλλά και στο Copa Sudamericana.
Το αντίθετο μάλιστα αφού το 2012 για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια φλέρταρε με τον υποβιβασμό στην SERIE B, τερματίζοντας τελικά στην 11η θέση. Λίγες ημέρες πριν ευτύχησε να φτάσει στην κατάκτηση του τρίτου κυπέλλου Βραζιλίας στην ιστορία της απέναντι στην Ατλέτικο Παραναένσε με προπονητή τον Ζάιμε Ντε Αλμέιδα, εξασφαλίζοντας παράλληλα και την συμμετοχή της στο ερχόμενο Κόπα Λιμπερταδόρες.
Το 2013 τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα αφού κατάφερε μόλις με ένα βαθμό διαφορά απο την Πορτουγκέζα 45 με 44 να μείνει στην κατηγορία καταλαμβάνοντας την 16η θέση, το 2014 τα πήγε κάπως καλύτερα με την 10η θέση, αλλά την ίδια χρονιά κατέκτησε το 33ο Campeonato Carioca της ιστορίας της.
Οι κακές επιδόσεις στο Πρωτάθλημα συνεχίστηκαν το 2015 όταν και κατέλαβε την 12η θέση κερδίζοντας το εισιτήριο για το Copa Sudamericana όπου αποκλείστηκε απο την χιλιανή Παλεστίνο στην φάση των "16". Στο καριόκα αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Βάσκο Ντα Γκάμα όπως και στο Κύπελλο στην φάση των "16".
Το 2016 στο καριόκα η Βάσκο Ντα Γκάμα αποδείχτηκε ο κακός της δαίμονας αφού και πάλι την απέκλεισε στα ημιτελικά, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε νωρίς απο την Φορταλέζα. Αντίθετα στο πρωτάθλημα τερμάτισε στην τρίτη θέση του Πρωταθλήματος ισοβαθμώντας με 71 βαθμούς στην δεύτερη θέση με την Σάντος εξασφαλίζοντας την είσοδο στους ομίλους του Copa Libertadores.
Όλα αυτά τα άσχημα αποτελέσματα είχαν σαν συνέπεια τις συνεχόμενες αλλαγές στους πάγκους. Νέι Φράνκο, Βαντερλέι Λουξεμπούργκο, Κριστοβάο Μπόρχες, Οσβάλντο Ντε Ολιβέιρα, Μουρίσι Ραμάλιο(αποχώρησε λόγω προβλημάτων υγείας) και απο τον Μάιο του 2016 ανέλαβε ο Ζε Ρικάρντο.
Πρώτος στόχος το πολιτειακό Πρωτάθλημα που η Φλαμένγκο είχε να το κατακτήσει απο το 2014 όντας η κορυφαία ομάδα σε κατακτήσεις συνολικά 33. Στον τελικό γύρο στα ημιτελικά απέκλεισε την Μποταφόγκο με 2-1, και στους διπλούς τελικούς με δύο νίκες έναντι της Φλουμινένσε με 1-0 και 2-1 κατέκτησε το τρόπαιο.
Σημαντικές προσθήκες όπως οι Ζουάν, Ροντινέι, Μιγκέλ Τράουκο(Περού), Ρεβέρ, Λεάντρο Νταμιάο, Ντάριο Κόνκα(Αργεντινή), Ντιέγκο, Γκουστάβο Κουέγιαρ(Κολομβία), Ρόμουλο, Ραφαέλ Βάζ, Ορλάντο Μπέριο(Κολομβία) μαζί με τους ήδη υπάρχοντες Εβέρτον και Πάολο Γκερέρο(Περού) δείχνουν τις προθέσεις ενόψει της νέας σεζόν στο Πρωτάθλημα.
Στο Copa Libertadores έμεινε εκτός συνέχειας για ένα βαθμό 9 έναντι 10 των Σαν Λορέντζο και Ατλέτικο Παραναένσε παίρνοντας τουλάχιστον το εισιτήριο για την δεύτερη φάση του Copa Sudamericana όπου απέκλεισε την Σαπεκοένσε.
Στο Κύπελλο στα προημιτελικά απέκλεισε την Σάντος, στα ημιτελικά την Μποταφόγκο και στον τελικό αντιμετώπισε την Κρουζέιρο, όπου στο πρώτο παιχνίδι έμειναν στο 1-1, το δεύτερο ήρθε επίσης ισόπαλο με 0-0, και τα πάντα κρίθηκαν στην διαδικασία των πέναλντι όπου η Κρουζέιρο κατέκτησε τον τίτλο με 5-3.
Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 6η θέση με 56 βαθμούς πολύ μακριά απο την πρώτη Κορίνθιανς, κερδίζοντας εισιτήριο πάντως για την φάση των ομίλων του Copa Libertadores, αφού ενδιάμεσα είχε στρέψει το ενδιαφέρον της στο Copa Sudamericana .
Εκεί όπου μετά την Σαπεκοένσε απέκλεισε άλλη μια βραζιλιάνικη ομάδα την Φλουμινένσε με νίκη 1-0 και ισοπαλία 3-2, και στα ημιτελικά με δύο νίκες 2-1 και 2-0 απέκλεισε την κολομβιανή Ατλέτικο Τζούνιορ για να αναμετρηθεί με την Ιντεπεντιέντε στον τελικό της διοργάνωσης.
Στο πρώτο παιχνίδι στην Αβελανέδα γνώρισε την ήττα με 2-1 παρότι βρέθηκε να προηγείται νωρίς στο σκόρ, ενώ και στην ρεβάνς στο "Μαρακανά" πάλι προηγήθηκε όμως οι "κόκκινοι" ισοφάρισαν σε 1-1 που ήταν και το τελικό σκορ της συνάντησης, με συνέπεια η Ιντεπεντιέντε να κατακτήσει το τρόπαιο.
Τον Αύγουστο του 2017 ο Ζε Ρικάρντο αποχώρησε και στην θέση του ανέλαβε ο Κολομβιανός Ρεινάλδο Ρουέδα ο οποίος όμως δεν μακροημέρευσε και τον Ιανουάριο του 2018 ένας παλιός γνώριμος ο Πάουλο Σέζαρ Καρπετζιάνι για τρίτη φορά στην καριέρα του.
Ούτε όμως και αυτός έκατσε για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού απολύθηκε ύστερα απο την ήττα στον τελικό του Καριόκα απο την Μποταφόγκο, δίνοντας το χρίσμα στον Μαουρίτσιο Μπαρμπιέρι ως προσωρινός.
Τελικά τον Ιούνιο ο Μπαρμπιέρι απο προσωρινός έγινε μόνιμος αλλά ούτε και αυτός έμεινε για πολύ μετά τον αποκλεισμό απο τους "16" του Copa Libertadores απο την Κρουζέιρο, αφού τον Σεπτέμβριο απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Ντοριβάλ Ζούνιορ.
Στο Πρωτάθλημα αν και μέχρι την 16η αγωνιστική βρισκόταν στην κορυφή δεν μπόρεσε να διατηρηθεί εκεί, και στην τελική κατάταξη κατέλαβε τελικά την 2η θέση με 72 βαθμούς. Τον Ιανουάριο του 2019 ο Άμπελ Μπράγκα επανήρθε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας για δεύτερη φορά.
Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου το κλάμπ θρηνούσε για τον χαμό 10 ποδοσφαιριστών ηλικίας 14 έως 17 ετών ενώ 3 ακόμα άτομα τραυματίστηκαν απο φωτιά που ξέσπασε στο προπονητικό κέντρο της ομάδας εξαιτίας ενός σπινθήρα σε air condition.
Στο καριόκα αυτή την φορά κατάφερε να ξορκίσει τον κακό της δαίμονα Βάσκο Ντα Γκάμα αφού με δύο νίκες κατέκτησε τον 35ο τίτλο στην πολιτεία του Ρίο. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ατλέτικο Παραναένσε, αλλά τα καλά θα έρθουν στους επόμενους μήνες.
Στο Copa Libertadores στην φάση των ομίλων κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση παρά την τριπλή ισοβαθμία με Λίγκα Ντε Κίτο και Πενιαρόλ λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων. Παρά την πρόκριση ο Μπράγκα παραιτήθηκε τον Μάιο και έκανε την έκπληξη προσλαμβάνοντας τον Πορτογάλο Ζόρζ Ζεσούς που ανακοινώθηκε την 1η Ιουνίου.
Στους "16" απέκλεισε στα πέναλντι την Έμελεκ, στους "8" και στους "4" τις συμπατριώτισες Ιντερνασιονάλ και Γκρέμιο και στον τελικό της Λίμα θα αντιμετώπιζε την Ρίβερ Πλέιτ. Εκεί αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ απο τον Μπορέ στο 14', κατάφερε με δύο γκολ του Γκαμπιγκολ στο 89' και στο 90+2' να πάρει την νίκη και το δεύτερο τρόπαιο στην ιστορία της μετά το 1981.
Παράλληλα στο Πρωτάθλημα μέχρι και την 16η αγωνιστική τίποτα δεν προδίκαζε την φρενήρη πορεία της. Όμως απο εκείνο το σημείο και απο την στιγμή που ανέβηκε στην κορυφή δεν την άφησε και μάλιστα την ημέρα που πανηγύριζε την κατάκτηση του Libertadores ήρθε και η μαθηματική κατάκτηση του 6ου στην ιστορία της.
Ντιέγκο Άλβες, Ραφίνια, Ροδρίγκο Κάιο, Πάμπλο Μάρι(Ισπανία), Φελίπε Λουίς, Γουίλιαν Αράο, Τζιόρτζαν Ντε Αρασκαέτα(Ουρουγουάη), Έβερτον Ριμπέιρο, Μπρούνο Ενρίκε, Γκαμπριελ Μπαρμπόσα(Γκαμπιγκολ), Ντιέγκο, Ρεινιέρ, Ρόμπερτ Πίρις(Παραγουάη), Βιτίνιο, Ορλάντο Μπέριο(Κολομβία) αποτελούσαν το ρόστερ της ομάδας.
Ώς κάτοχος του Libertadores πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων εκεί όπου πήρε την πρόκριση για τον τελικό νικώντας την Άλ Χιλάλ με 3-1, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ. Στον τελικό βρήκε απέναντί της όπως και το 1981 την Λίβερπουλ αλλά αυτή την φορά "λύγισε" στην παράταση στο 99' απο τον Φιρμίνο.
Το 2013 τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα αφού κατάφερε μόλις με ένα βαθμό διαφορά απο την Πορτουγκέζα 45 με 44 να μείνει στην κατηγορία καταλαμβάνοντας την 16η θέση, το 2014 τα πήγε κάπως καλύτερα με την 10η θέση, αλλά την ίδια χρονιά κατέκτησε το 33ο Campeonato Carioca της ιστορίας της.
Οι κακές επιδόσεις στο Πρωτάθλημα συνεχίστηκαν το 2015 όταν και κατέλαβε την 12η θέση κερδίζοντας το εισιτήριο για το Copa Sudamericana όπου αποκλείστηκε απο την χιλιανή Παλεστίνο στην φάση των "16". Στο καριόκα αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Βάσκο Ντα Γκάμα όπως και στο Κύπελλο στην φάση των "16".
Το 2016 στο καριόκα η Βάσκο Ντα Γκάμα αποδείχτηκε ο κακός της δαίμονας αφού και πάλι την απέκλεισε στα ημιτελικά, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε νωρίς απο την Φορταλέζα. Αντίθετα στο πρωτάθλημα τερμάτισε στην τρίτη θέση του Πρωταθλήματος ισοβαθμώντας με 71 βαθμούς στην δεύτερη θέση με την Σάντος εξασφαλίζοντας την είσοδο στους ομίλους του Copa Libertadores.
Όλα αυτά τα άσχημα αποτελέσματα είχαν σαν συνέπεια τις συνεχόμενες αλλαγές στους πάγκους. Νέι Φράνκο, Βαντερλέι Λουξεμπούργκο, Κριστοβάο Μπόρχες, Οσβάλντο Ντε Ολιβέιρα, Μουρίσι Ραμάλιο(αποχώρησε λόγω προβλημάτων υγείας) και απο τον Μάιο του 2016 ανέλαβε ο Ζε Ρικάρντο.
Πρώτος στόχος το πολιτειακό Πρωτάθλημα που η Φλαμένγκο είχε να το κατακτήσει απο το 2014 όντας η κορυφαία ομάδα σε κατακτήσεις συνολικά 33. Στον τελικό γύρο στα ημιτελικά απέκλεισε την Μποταφόγκο με 2-1, και στους διπλούς τελικούς με δύο νίκες έναντι της Φλουμινένσε με 1-0 και 2-1 κατέκτησε το τρόπαιο.
Σημαντικές προσθήκες όπως οι Ζουάν, Ροντινέι, Μιγκέλ Τράουκο(Περού), Ρεβέρ, Λεάντρο Νταμιάο, Ντάριο Κόνκα(Αργεντινή), Ντιέγκο, Γκουστάβο Κουέγιαρ(Κολομβία), Ρόμουλο, Ραφαέλ Βάζ, Ορλάντο Μπέριο(Κολομβία) μαζί με τους ήδη υπάρχοντες Εβέρτον και Πάολο Γκερέρο(Περού) δείχνουν τις προθέσεις ενόψει της νέας σεζόν στο Πρωτάθλημα.
Στο Copa Libertadores έμεινε εκτός συνέχειας για ένα βαθμό 9 έναντι 10 των Σαν Λορέντζο και Ατλέτικο Παραναένσε παίρνοντας τουλάχιστον το εισιτήριο για την δεύτερη φάση του Copa Sudamericana όπου απέκλεισε την Σαπεκοένσε.
Στο Κύπελλο στα προημιτελικά απέκλεισε την Σάντος, στα ημιτελικά την Μποταφόγκο και στον τελικό αντιμετώπισε την Κρουζέιρο, όπου στο πρώτο παιχνίδι έμειναν στο 1-1, το δεύτερο ήρθε επίσης ισόπαλο με 0-0, και τα πάντα κρίθηκαν στην διαδικασία των πέναλντι όπου η Κρουζέιρο κατέκτησε τον τίτλο με 5-3.
Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 6η θέση με 56 βαθμούς πολύ μακριά απο την πρώτη Κορίνθιανς, κερδίζοντας εισιτήριο πάντως για την φάση των ομίλων του Copa Libertadores, αφού ενδιάμεσα είχε στρέψει το ενδιαφέρον της στο Copa Sudamericana .
Εκεί όπου μετά την Σαπεκοένσε απέκλεισε άλλη μια βραζιλιάνικη ομάδα την Φλουμινένσε με νίκη 1-0 και ισοπαλία 3-2, και στα ημιτελικά με δύο νίκες 2-1 και 2-0 απέκλεισε την κολομβιανή Ατλέτικο Τζούνιορ για να αναμετρηθεί με την Ιντεπεντιέντε στον τελικό της διοργάνωσης.
Στο πρώτο παιχνίδι στην Αβελανέδα γνώρισε την ήττα με 2-1 παρότι βρέθηκε να προηγείται νωρίς στο σκόρ, ενώ και στην ρεβάνς στο "Μαρακανά" πάλι προηγήθηκε όμως οι "κόκκινοι" ισοφάρισαν σε 1-1 που ήταν και το τελικό σκορ της συνάντησης, με συνέπεια η Ιντεπεντιέντε να κατακτήσει το τρόπαιο.
Τον Αύγουστο του 2017 ο Ζε Ρικάρντο αποχώρησε και στην θέση του ανέλαβε ο Κολομβιανός Ρεινάλδο Ρουέδα ο οποίος όμως δεν μακροημέρευσε και τον Ιανουάριο του 2018 ένας παλιός γνώριμος ο Πάουλο Σέζαρ Καρπετζιάνι για τρίτη φορά στην καριέρα του.
Ούτε όμως και αυτός έκατσε για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού απολύθηκε ύστερα απο την ήττα στον τελικό του Καριόκα απο την Μποταφόγκο, δίνοντας το χρίσμα στον Μαουρίτσιο Μπαρμπιέρι ως προσωρινός.
Τελικά τον Ιούνιο ο Μπαρμπιέρι απο προσωρινός έγινε μόνιμος αλλά ούτε και αυτός έμεινε για πολύ μετά τον αποκλεισμό απο τους "16" του Copa Libertadores απο την Κρουζέιρο, αφού τον Σεπτέμβριο απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Ντοριβάλ Ζούνιορ.
Στο Πρωτάθλημα αν και μέχρι την 16η αγωνιστική βρισκόταν στην κορυφή δεν μπόρεσε να διατηρηθεί εκεί, και στην τελική κατάταξη κατέλαβε τελικά την 2η θέση με 72 βαθμούς. Τον Ιανουάριο του 2019 ο Άμπελ Μπράγκα επανήρθε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας για δεύτερη φορά.
Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου το κλάμπ θρηνούσε για τον χαμό 10 ποδοσφαιριστών ηλικίας 14 έως 17 ετών ενώ 3 ακόμα άτομα τραυματίστηκαν απο φωτιά που ξέσπασε στο προπονητικό κέντρο της ομάδας εξαιτίας ενός σπινθήρα σε air condition.
Στο καριόκα αυτή την φορά κατάφερε να ξορκίσει τον κακό της δαίμονα Βάσκο Ντα Γκάμα αφού με δύο νίκες κατέκτησε τον 35ο τίτλο στην πολιτεία του Ρίο. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ατλέτικο Παραναένσε, αλλά τα καλά θα έρθουν στους επόμενους μήνες.
Στο Copa Libertadores στην φάση των ομίλων κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση παρά την τριπλή ισοβαθμία με Λίγκα Ντε Κίτο και Πενιαρόλ λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων. Παρά την πρόκριση ο Μπράγκα παραιτήθηκε τον Μάιο και έκανε την έκπληξη προσλαμβάνοντας τον Πορτογάλο Ζόρζ Ζεσούς που ανακοινώθηκε την 1η Ιουνίου.
Στους "16" απέκλεισε στα πέναλντι την Έμελεκ, στους "8" και στους "4" τις συμπατριώτισες Ιντερνασιονάλ και Γκρέμιο και στον τελικό της Λίμα θα αντιμετώπιζε την Ρίβερ Πλέιτ. Εκεί αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ απο τον Μπορέ στο 14', κατάφερε με δύο γκολ του Γκαμπιγκολ στο 89' και στο 90+2' να πάρει την νίκη και το δεύτερο τρόπαιο στην ιστορία της μετά το 1981.
Παράλληλα στο Πρωτάθλημα μέχρι και την 16η αγωνιστική τίποτα δεν προδίκαζε την φρενήρη πορεία της. Όμως απο εκείνο το σημείο και απο την στιγμή που ανέβηκε στην κορυφή δεν την άφησε και μάλιστα την ημέρα που πανηγύριζε την κατάκτηση του Libertadores ήρθε και η μαθηματική κατάκτηση του 6ου στην ιστορία της.
Ντιέγκο Άλβες, Ραφίνια, Ροδρίγκο Κάιο, Πάμπλο Μάρι(Ισπανία), Φελίπε Λουίς, Γουίλιαν Αράο, Τζιόρτζαν Ντε Αρασκαέτα(Ουρουγουάη), Έβερτον Ριμπέιρο, Μπρούνο Ενρίκε, Γκαμπριελ Μπαρμπόσα(Γκαμπιγκολ), Ντιέγκο, Ρεινιέρ, Ρόμπερτ Πίρις(Παραγουάη), Βιτίνιο, Ορλάντο Μπέριο(Κολομβία) αποτελούσαν το ρόστερ της ομάδας.
Ώς κάτοχος του Libertadores πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων εκεί όπου πήρε την πρόκριση για τον τελικό νικώντας την Άλ Χιλάλ με 3-1, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ. Στον τελικό βρήκε απέναντί της όπως και το 1981 την Λίβερπουλ αλλά αυτή την φορά "λύγισε" στην παράταση στο 99' απο τον Φιρμίνο.
Τον Φεβρουάριο του 2020 κατέκτησε το βραζιλιάνικο Σούπερ Καπ επικρατώντας της Ατλέτικο Παραναένσε με 3-0, το Recopa Sudamericana κόντρα στην Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε απο το Εκουαδόρ με ισοπαλία 2-2 στο πρώτο παιχνίδι στο Κίτο και νίκη με 3-0 στην ρεβάνς και το campeonato carioca.
Το καλοκαίρι του 2020 ο Ζεσούς θα επιστρέψει στην Πορτογαλία για λογαριασμό της Μπενφίκα. Η Φλαμένγκο επέμεινε ευρωπαϊκά και δη απο την Ιβηρική χερσόνησο ανακοινώνοντας τον Ισπανό Ντομενέκ Τορρέντ.
Στο νέο Copa Libertadores πέρασε στην φάση των "16" ως πρώτη απο τον όμιλο της, αλλά τον Νοέμβριο ύστερα απο την ήττα με 4-0 απο την Ατλέτικο Μινέιρο ο Τορρέντ απολύθηκε. Στην θέση του ανέλαβε ο Ροζέριο Τσένι o οποίος ξεκίνησε με το "αριστερό" αφού η "Φλα" αποκλείστηκε απο την Ρασίγκ Κλούμπ στην διαδικασία των πεναλντι και απο την Σάο Πάολο για το Κυπελλο.
Στο δε Πρωτάθλημα απο την 14η αγωνιστική και μετά βρισκόταν πάντα στην πρώτη τετράδα και απο την 33η αγωνιστική βρέθηκε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Ιντερνασιονάλ. Την 37η αγωνιστική επικράτησε της Ιντερνασιονάλ με 2-1 και ανέβηκε στην πρώτη θέση μπροστά απο τους αντιπάλους τους με 71 βαθμούς έναντι 69.
Τα πάντα θα κρίνονταν την τελευταία αγωνιστική με την "μενγκάο" να ηττάται στο "Μορουμπί" απο την Σάο Πάολο με 2-1, αλλά την ίδια ώρα η Ιντερνασιονάλ έμενε στο 0-0 στο Πόρτο Αλέγκρε απέναντι στην Κορίνθιανς και έτσι με 71 βαθμούς έναντι 70 κατέκτησε το 7ο Πρωτάθλημα στην ιστορία της.
Μαουρίσιο Ίσλα(Χιλή) απο την Φενερμπαχτσέ, Πέδρο απο την Φιορεντίνα και Τιάγκο Μάια απο την Λίλ ως δανεικοί, ήταν οι σημαντικές προσθήκες της ομάδας απο το καλοκαίρι και μετά. Τον Απρίλιο του 2021 κατέκτησε το Σουπερ Καπ απέναντι στην Ατλέτικο Παραναένσε στα πέναλντι με 6-5 αφού η κανονική διάρκεια έληξε 2-2.
Τον Μάϊο ακολούθησε το campeonato carioca όπου απέναντι στην Φλουμινένσε ήρθε 1-1 στο πρώτο παιχνίδι, αλλά στην ρεβάνς με τον Μπαρμπόσα να πετυχαίνει δύο τέρματα επικράτησε με 3-1 και κατέκτησε το τρόπαιο για 37η φορά και τρίτη συνεχόμενη.
Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Ατλέτικο Παραναένσε και παρότι στο Copa Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη, τα πράγματα στο εσωτερικό της ομάδας δεν ήταν ιδιαιτέρως καλό για τον Τσένι αφού και τα αποτελέσματα στο Πρωτάθλημα δεν ήταν καλά, αλλά και ο ίδιος ήταν απομονωμένος απο το όλο περιβάλλον και μοιραία ήρθε η απόλυση.
Στην θέση του ήρθε ο Ρενάτο Γκαούτσο παλιά δόξα της ομάδας πρόσφατα απολυθείς απο την Γκρέμιο και έπεσε κατευθείαν στα βαθιά αφού κοούτσαρε την ομάδα στα παιχνίδια κόντρα στην Ντιφένσα στα ματς της φάσης των "16".
Την απέκλεισε με δύο νίκες, στα προημιτελικά κόντρα στην Ολίμπια Ασουνσιόν με δύο νίκες επίσης, όπως και στα ημιτελικά πάλι με δύο νίκες απέναντι στην Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ. Στον τελικό βρήκε απέναντι της την Παλμέιρας στο "Σεντενάριο" του Μοντεβιδέο, όπου οι "πράσινοι" προηγήθηκαν με τον Βέιγκα στο 5'.
Στο 72' ο πρώτος σκόρερ της φετινής έκδοσης της διοργάνωσης Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα με 11 τέρματα, έφερε το παιχνίδι στα ίσια και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί στο 95' ο Ντειβέρσον εκμεταλλεύτηκε το λάθος της άμυνας και πλάσαρε τον Άλβες κάνοντας το 2-1 που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ της αναμέτρησης.
Στο Πρωτάθλημα δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, δεν μπόρεσε να διεκδικήσει το Πρωτάθλημα και αυτό που μπόρεσε να καταφέρει είναι να κερδίσει θέση στους ομίλους του νέου Libertadores. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποτελέσει παρελθόν ο Ρενάτο Γκαούτσο και στην θέση του να έρθει ένας ακόμα Πορτογάλος ο Πάολο Σόουζα ο οποίος μάλιστα "έσπασε " το συμβόλαιο που είχε με την εθνική Πολωνίας.
Απέκτησε τους Μαρίνιο και Φαμπρίτσιο Μπρούνο απο Σάντος και Μπραγκαντίνιο αντίστοιχα αλλά στην Κουιάμπα για το Σούπερ Καπ γνώρισε την ήττα στην διαδικασία των πέναλντι απο την Ατλέτικο Μινέιρο.
Ακολούθησε η απώλεια του καριόκα στους διπλούς τελικούς απο την Φλουμινένσε και το πολύ κακό ξεκίνημα στο Πρωτάθλημα. Η δε ήττα απο την Μπραγκαντίνο την 10η αγωνιστική την έφερνε στην ζώνη του υποβιβασμού.
Έτσι η διοίκηση προχώρησε στην απόλυση του Σόουζα και κινήθηκε άμεσα προσλαμβάνοντας τον Ντοριβάλ Τζούνιορ που αποχώρησε απο την Σεαρά για την τρίτη του θητεία στον σύλλογο. Ήταν ιδιαίτερα ενεργή στο μετεγγραφικό παζάρι αφού απέκτησε τους διεθνείς Χιλιανούς Αρτούρ Βιδάλ και Έρικ Πούλγκαρ αλλά και τον Ουρουγουανό Γκιγιέρμο Βαρέλα.
Στο Κύπελλο ξεκίνησε απο τον τρίτο γύρο όπου απέκλεισε την Άλτος, στους "16" την Ατλέτικο Μινέιρο παίρνοντας και μια άτυπη "εκδίκηση" για την ήττα στο Σούπερ Καπ, στα προημιτελικά την Ατέτικο Παραναένσε και στα ημιτελικά απέναντι στην Σάο Πάολο με δύο νίκες προκρίθηκε στον τελικό.
Στους διπλούς τελικούς κόντρα στην Κορίνθιανς, ο πρώτος αγώνας έληξε ισόπαλος χωρίς τέρματα, ισόπαλος έληξε και ο δεύτερος αγώνας με 1-1 και ο νικητής θα έβγαινε στην διαδικασία των πέναλντι
Παρότι ο Φελίπε Λουίς είδε τον Κάσιο να αποκρούει το δικό του κατάφερε, η "ρούμπρο-νέγκρο" κατέκτησε το τρόπαιο με 6-5 αφού οι Φάγκνερ και Ματέους Βιτάλ αστόχησαν, με την Φλαμένγκο να φτάνει στο τέταρτο τρόπαιο στην διοργάνωση και πρώτο μετά απο εννιά χρόνια.
Στο Libertadores αφού πέρασε ως πρώτη απο τον όμιλό της, στους "16" απέκλεισε την Ντεπόρτες Τολίμα, στα προημιτελικά την Κορίνθιανς και στα ημιτελικά την Βελέζ Σάρσφιλντ, φτάνοντας για τέταρτη φορά στην ιστορία της στον τελικό.
Εκεί όπου στο "Μονουμεντάλ Ισίδρο Ρομέρο Κάρμπο" του Γκουαγιακίλ θα έβρισκε απέναντι της μια άλλη βραζιλιάνικη ομάδα την Ατλέτικο Παραναένσε. Εκεί ο Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα σκόραρε ξανά το νικητήριο γκολ δίνοντας στην "μενγκάο" το τρίτο της τρόπαιο.
Μαζί με τον Γκαμπιγκόλ, οι Ροντινέι, Φελίπε Λουίς, Εβέρτον Ριμπέιρο, Τζιόρτζιαν Ντε Αρασκαέτα(Ουρουγουάη), Ντιέγκο, Ντιέγκο Άλβες ήταν και στην ομάδα του 2019, ενώ οι νεοφερμένοι ήταν οι Νταβίντ Λουίζ, Λέο Περέιρα, Τιάγκο Μάια, Ζοάο Γκόμες, Πέδρο, Έρικ Πούλγκαρ(Χιλή), Αρτούρο Βιδάλ(Χιλή), Βίκτορ Ούγκο, Ματέους Φράνσα, Εβέρτον Σοάρες.
Μοιραία στο Πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τον τίτλο, κατέλαβε την 5η θέση καταφέρνοντας πάντως με την κατάκτηση να εξασφαλίσει θέση στους ομίλους του Copa Libertadores και φυσικά να διεκδικήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Στα τέλη Νοεμβρίου όμως ο Ντορίβαλ ανακοίνωσε μέσω βίντεο ότι δεν πρόκειται να ανανεωθεί το συμβόλαιο του ενώ γινόταν γνωστό ότι η διοίκηση της ομάδας ξεκίνησε συζητήσεις με τον Βίτορ Περέιρα με τον οποίο τελικά ήρθε σε συμφωνία.
Πάντως η νέα σεζόν δεν ξεκίνησε με τον ιδανικότερο τρόπο για τον Περέιρα αφού ήδη μετράει τρείς σημαντικές αποτυχίες και πιο συγκεκριμένα ξεκινώντας στα τέλη Ιανουαρίου όταν και αντιμετώπισε την Παλμέιρας στο "Μανέ Γκαρίντσα" στην Μπραζίλια για το Σούπερ Καπ με την "βερντάο" να κατακτάει τον τίτλο με 4-3 παρά τα δύο γκολ του Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα.
Αρχές Φεβρουαρίου ταξίδεψε στον Μαρόκο και πιο συγκεκριμένα στην Ταγγέρη για να αντιμετωπίσει την σαουδαραβική Άλ Χιλάλ στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Άν και βρέθηκε πίσω στο σκορ κατάφερε να ισοφαρίσει στο 20' με τον Πέδρο, αλλά στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου στο 45+8' έμεινε με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Ζέρσον με δεύτερη κίτρινη κάρτα και βρέθηκε εκ νέου πίσω στο σκορ με 1-2 με εύστοχη εκτέλεση πέναλντι.
Δέχτηκε και τρίτο γκολ και παρότι μείωσε στο 90+1' με γκολ και πάλι του Πέδρο, το 2-3 έμεινε μέχρι και το τέλος μένοντας εκτός τελικού. Στον μικρό τελικό επικράτησε της αιγυπτιακής Άλ Αχλί με 3-2 και κατέλαβε την τρίτη θέση.
21 και 28 Φεβρουαρίου αντιμετώπισε την Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε στους διπλούς τελικούς του Recopa Sudamericana. Στον πρώτο τελικό στο Εκουαδόρ γνώρισε την ήττα με 1-0, στην ρεβάνς στο "Μαρακανά" επικράτησε με 1-0 με γκολ του Ντε Αρασκαέτα οδηγώντας το ματς στην διαδικασία των πέναλντι.
Εκεί όπου ο Ντε Αρασκαέτα ήταν ο μοιραίος αφού είδε τον Ραμίρες να αποκρούει το πέναλντι και με 5-4 η Ιντεπεντιέντε κατέκτησε τον τίτλο. Το κερασάκι στην τούρτα για τον Περέιρα ήρθε στον τελικό του Campeonato Carioca όπου παρά την νίκη στον πρώτο τελικό απέναντι στην Φλουμινένσε με 2-0, στην ρεβάνς ηττήθηκε με 4-1 και έχασε έναν ακόμα τίτλο.
Έτσι ύστερα απο 18 παιχνίδια ο Πορτογάλος είδε την πόρτα της εξόδου και στην θέση του ήρθε ο Χόρχε Σαμπάολι ο δεύτερος Αργεντίνος που αναλαμβάνει την "Φλά" μετά τον Αρμάντο Ρεγκανέσκι την διετία 1965-1967.
Στο Copa Libertadores ήρθε δεύτερη στον όμιλό της πίσω απο την Ρασιγκ και στην φάση των νοκ-άουτ αντιμετώπισε την Ολίμπια. Στο πρώτο παιχνίδι επικράτησε με 1-0, αλλά στην ρεβάνς στην Ασουνσιόν γνώρισε την ήττα με 3-1 και αποκλείστηκε.
Στο Κύπελλο απέκλεισε την Μαρινγκά, την Φλουμινένσε στους "16", την Ατλέτικο Παραναένσε στα προημιτελικά και στα ημιτελικά την Γκρέμιο. Στους διπλούς τελικούς στο πρώτο παιχνίδι στο "Μαρακανά" ηττήθηκε με 1-0 απο την Σάο Πάολο, ενώ στην ρεβάνς στο "Μορουμπί" ήταν αυτή που άνοιξε το σκορ με τον Μπρούνο Ενρίκε στο 44'.
Στις καθυστερήσεις στο 45+5' ο Ροντρίγκο Νέστορ ισοφάρισε το παιχνίδι σε 1-1, προς το τέλος της αναμέτρησης αποβλήθηκε ο Γκάμπριελ Νέβες αποβλήθηκε, το 1-1 παρέμεινε μέχρι το τέλος, με την Σάο Πάολο να κατακτάει το τρόπαιο.
Ήταν το "κύκνειο άσμα" του Σαμπάολι στον πάγκο της αφού μετά απο την συνάντηση που είχε η διοίκηση με τους εκπροσώπους του Αργεντίνου τεχνικού αποφασίστηκε η απόλυση του. Σε 39 παιχνίδια υπο την καθοδήγηση του είχε απολογισμό 20 νίκες, 11 ισοπαλίες και 8 ήττες.
Τα βραζιλιάνικα μέσα ανέφεραν ότι ο πρώτος στόχος για τον πάγκο της "Φλά" ήταν ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας Τίτε, η συμφωνία με τον οποίον επήρθε και στις 9 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε επίσημα με το συμβόλαιο του να έχει ισχύ μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024.
Στο Πρωτάθλημα δεν ήταν ουσιαστική διεκδικήτρια της πρώτης θέσης αλλά τουλάχιστον όπως δήλωσε και ο Τίτε μετά το τέλος του Πρωταθλήματος ο στόχος τουλάχιστον να διασφαλιστεί η είσοδος στους ομίλους του Copa Libertadores επιτεύχθηκε με την τέταρτη θέση που κατέλαβε.
Στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε τον Ουρουγουανό Νίκολας Ντε Λα Κρούς, τον Λουίς Αραούζο, τον Άλαν, τον Ματίας Βίνια, τον Λέον Ορτίς, τον Αργεντίνο τερματοφύλακα Αγκουστίν Ρόσι, τον Ματέους Γκονσάλβες και τον Γκουστάβο Ενρίκε.
Στο carioca βγήκε πρώτη στην πρώτη φάση, στα ημιτελικά απέκλεισε την Φλουμινένσε με νίκη 2-0 εκτός έδρας και ισοπαλία 0-0 και στον τελικό δεν είχε κανένα πρόβλημα κόντρα στην Νόβα Ιγκουάτσου και με δύο νίκες 3-0 και 1-0 κατέκτησε το 38ο τίτλο στην ιστορία της, αήττητη για έβδομη φορά στην ιστορία της με 11 νίκες και 4 ισοπαλίες.
