Αντόνιο Καμπρίνι O "ωραίος Αντόνιο"

To παρατσούκλι του ήταν Bell'Antonio(σ.σ. ο ωραίος Αντόνιο) λόγω της μεγάλης δημοτικότητας που απολάμβανε στο γυναικείο φύλο. Ο Αντόνιο Καμπρίνι όμως δεν ήταν μόνο ένας απλά ωραίος ποδοσφαιριστής αλλά ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ όχι μόνο της Ιταλίας αλλά και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου εν γένει.

Γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1957 στην Κρεμόνα και πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στην Κρεμονέζε την περίοδο 1973-1974 στην SERIE C όπου έκανε τρεις εμφανίσεις. Την επόμενη περίοδο κέρδισε θέση στο βασικό σχήμα των "tigri"  παίζοντας σε 26 παιχνίδια πετυχαίνοντας και δύο γκολ. Το καλοκαίρι του 1975 η Αταλάντα τον απέκτησε και προβιβάστηκε στην πιο πάνω κατηγορία στην SERIE B έχοντας 35 συμμετοχές και 1 γκολ.

Οι επιδόσεις του δεν άφησαν ασυγκίνητη την Γιουβέντους η οποία το καλοκαίρι του 1976 τον απέκτησε. Παρότι αγωνίστηκε μόλις σε εφτά παιχνίδια την πρώτη του σεζόν πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και του Πρωταθλήματος Ιταλίας. Με τον Ντίνο Τζόφ, τον Κλαούντιο Τζεντίλε και τον Γκαετάνο Σιρέα συνέθεσαν μια από τις καλύτερες αμυντικές γραμμές όλων των εποχών.  

Στο Τορίνο πέρασε τα καλύτερα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας μέχρι και το 1989 αφού κατέκτησε συνολικά έξι Πρωταθλήματα(1977,1978,1981,1982,1984,1986), 2 Κύπελλα Ιταλίας(1978,1983), 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών(1985), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων(1984), 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ(1977),  1 Διηπειρωτικό Κύπελλο(1985), 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ(1985), ενώ ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1983.

Ύστερα από 442 εμφανίσεις και 52 γκολ αποχαιρέτησε το "Ντελε Άλπι" και το καλοκαίρι του 1989 μετακόμισε στην Μπολόνια με την οποία αγωνίστηκε για δύο χρόνια σε 66 παιχνίδια και 3 γκολ και στην συνέχεια αποχώρησε από την ενεργό δράση.

Όταν ο Έντσο Μπέαρζοτ ανακοίνωσε την αποστολή της Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978 υπήρχε μέσα το όνομα του, προκαλώντας μια γενικότερη έκπληξη αφού ο ίδιος ο Καμπρίνι δεν είχε καν αγωνιστεί με την "μεγάλη" εθνική παρά μόνο με τις μικρότερες εθνικές ομάδες.

Στις 2 Ιουνίου του 1978 στην Μαρ Ντε Πλάτα απέναντι στην Γαλλία στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων έκανε το ντεμπούτο του και αγωνίστηκε και στα εφτά παιχνίδια της παρουσίας της Ιταλίας στην Αργεντινή. Ακολούθησε το Κύπελλο Εθνών του 1980 στην χώρα του για να έρθει η μεγαλύτερη επιτυχία σε διεθνές επίπεδο στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982. 

Βασικός και αναντικατάστατος αγωνιζόμενος και στα εφτά παιχνίδια της διοργάνωσης με ένα γκολ απέναντι στην Αργεντινή στην δεύτερη φάση των ομίλων. Στον τελικό απέναντι στην Δυτική Γερμανία έχασε την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ στο πρώτο ημίχρονο χάνοντας πέναλτι, όμως οι "ατζούρι" ήταν καλύτεροι στην επανάληψη και κατέκτησαν το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας τους.

Πήρε μέρος και σε τρίτη συνεχόμενη τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό το 1986, αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια της όμως η Γαλλία στην φάση των "16" ήταν ανώτερη και την απέκλεισε από την συνέχεια.

Στις 17 Οκτωβρίου του 1987 στην Βέρνη απέναντι στην Ελβετία για την προκριματική φάση του EURO 1988 πραγματοποίησε την 73η και τελευταία του εμφάνιση με το εθνόσημο έχοντας πετύχει και 9 γκολ.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την Αρέτσο την περίοδο 2000-2001 στην SERIE C1 χάνοντας την άνοδο στην διαδικασία των πλει-οφ, ενώ ακολούθησαν οι Κροτόνε, Πίζα, Νοβάρα. Τον Σεπτέμβριο του 2007 είχε συμφωνήσει με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Συρίας εν τέλει δεν κατάφερε να κοουτσάρει την ομάδα της Ασίας αφού λόγω οικονομικών προβλημάτων η συμφωνία τελικά δεν ευοδώθηκε.

Tον Μάιο του 2012 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής γυναικών της Ιταλίας και στην θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 2017. Τον Ιούνιο του 2009 είχε εμπλακεί στην πολιτική με το κόμμα "Ιταλία των Αξιών" ως υπεύθυνος αθλητισμού στην περιοχή του Λάτσιο.