Φιορεντίνα η "επαναστάτρια" του ιταλικού βορρά

Μπορεί η Φιορεντίνα σε σχέση με τους μεγάλους του ιταλικού Βορρά(Γιουβέντους,Μίλαν,Ίντερ), να υπολείπεται σε τίτλους και να πέρασε πολλά(υποβιβασμοί,χρεωκοπία) που την έφεραν ακόμα και στις χαμηλότερες κατηγορίες, όμως πάντα η ομάδα απο την Φλωρεντία αποτελεί σημείο αναφοράς για το ιταλικό ποδόσφαιρο.

Το 1898 δημιουργήθηκε η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα η Florence Football Club που αποτελούταν κυρίως απο άτομα της αριστοκρατικής τάξης. Το 1902 ένα γκρούπ νεαρών δημιουργούν μια άλλη ομάδα με το όνομα Itala FC, ενώ το 1903 ιδρύθηκε η Club Sportivo Firenze η οποία αρχικά ασχολούνταν με την ποδηλασία και άλλα μικρά αθλήματα και στην συνέχεια ενεπλάκη και στο ποδόσφαιρο.

Όμως υπήρχε και συνέχεια αφού το 1908 δημιουργήθηκε η Firenze Football Club, που απο τα σπλάχνα της ξεπήδησε το 1910 η Palestra Ginnastica Fiorentina Libertas και όπως ήταν φυσικό ανάμεσα σε αυτούς τους δύο συλλόγους υπήρχε αντιπαλότητα μιας και μοιράζονταν το ίδιο γήπεδο στο Parco delle Cascine το οποίο το χώριζαν με ένα σκοινί που στηριζόταν σε δύο πασσάλους.

Ουσιαστικά αυτές οι δύο ομάδες η Firenze Football Club και η Palestra Ginnastica Fiorentina Libertas που ξεχώριζαν απο όλες τις υπόλοιπες που είχαν δημιουργηθεί. Καμία όμως απο τις δύο ομάδες δεν μπορούσε απο μόνη της να συναγωνιστεί τα μεγαλύτερα ιταλικά κλάμπ, και έτσι παρα τη κόντρα τους ξεκίνησε η κουβέντα περί συγχώνευσης.

Σε αυτό βοήθησε και το φασιστικό καθεστώς που δεν ήθελε να υπάρχουν πολλές ομάδες σε μια πόλη. Τον Ιούλιο του 1926 η Libertas έδινε το τελευταίο της παιχνίδι, και στις 26 Αυγούστου του 1926 εγένετο η Associazione Calcio Fiorentina με πρώτο πρόεδρο τον Λουίτζι Ριντόλφι και προπονητή τον Ούγγρο Κάρολι Τσάπκαι.

Το πρώτο παιχνίδι υπό την νέα της ονομασία το έδωσε κόντρα στην Σίνια απο την οποία γνώρισε την ήττα με 2-1. Τα χρώματα της ομάδας ήταν το κόκκινο και το άσπρο τα επίσημα χρώματα της πόλης με τις κάλτσες να είναι χρώματος μαύρου.

Όμως όπως αναφέρει ο "θρύλος" το 1929 κατά την διάρκεια του πλυσίματος, η κόκκινη χρωστική ουσία "μπλέχτηκε" με το λευκό δημιουργώντας την απόχρωση του μοβ. Κατά άλλους ο Ριντόλφι το διάλεξε ύστερα απο το φιλικό παιχνίδι που έδωσε απέναντι στην Ουίπεστ που φορούσε μοβ φανέλες το 1928. Όποια και να είναι η σωστή εκδοχή το συγκεκριμένο χρώμα άρεσε στον κόσμο και έτσι υιοθετήθηκε.

Οι καλές εμφανίσεις της Libertas έδωσαν το δικαίωμα στην νέα ομάδα να λάβει μέρος στην SERIE B, και το πρώτο επίσημο ματς δόθηκε εντός έδρας στις 3 Οκτωβρίου του 1926  απέναντι στην Πίζα που έληξε με νίκη με 3-1.

Άν και η κατάταξη δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή αφού τερμάτισε στην 6η θέση ανάμεσα στις 10 ομάδες διέθετε τον πρώτο σκόρερ της κατηγορίας τον Ροντόλφο Βόλκ. Την επόμενη σεζόν κατετάγη δεύτερη πίσω απο την Μπάρι στον Νότιο όμιλο, όμως το νικηφόρο παιχνίδι με 4-1 απέναντι στην Σαβόια έγινε αντικείμενο εξέτασης απο την Ομοσπονδία.

Τελικά η Ομοσπονδία αποφάσισε να μην δοθούν οι βαθμοί σε κάποια απο τις δύο ομάδες, να τους επιβληθεί χρηματικό πρόστιμο και έτσι το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στην Μπάρι θα ήταν καθοριστικό για την τελική βαθμολογία.

Η Φιορεντίνα γνώρισε την ήττα με 5-3 καταγγέλλοντας όμως ότι υπήρξαν βιαιοπραγίες και απειλές εναντίον των παικτών της, καταθέτοντας ένσταση η οποία όμως δεν προχώρησε.

Ύστερα απο τρία χρόνια παραμονής στην χαμηλότερη κατηγορία το 1931 κατάφερε να ανέβει στην SERIE A με προπονητή τον Αυστριακό Χέρμαν Φέλσνερ και την ίδια χρονιά μπήκε στο γήπεδο της που αρχικά είχε το όνομα "Giovanni Berta", στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Communale και απο το 1991 είναι γνωστό ως "Artemio Franchi"  προς τιμήν του προέδρου της UEFA αλλά και της ιταλικής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Ρέντσο Μάγκλι, Μάριο Πιτσιόλο, Μπρούνο Μπαλάντε, Λορέντσο Γκατσάρι, οι Ουρουγουανοί Πέδρο Πετρόνε και Κάρλος Γκρίνγκα και ο Ούγγρος Γιάνος Νεκαντόμα ενίσχυσαν την ομάδα τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της, η οποία θα περίμενε λίγα χρόνια ακόμα για να κατακτήσει τον πρώτο της τίτλο.

4οι την περίοδο 1931-1932, 5οι την περίοδο 1932-1933, 6οι την περίοδο 1933-1934, 3οι την περίοδο 1934-1935, 12οι την περίοδο 1935-1936, 9οι την περίοδο 1936-1937 αλλά την περίοδο 1937-1938 κατετάγη 16οι και υποβιβάστηκε στην χαμηλότερη κατηγορία.

Η επαναφορά στην μεγάλη κατηγορία ήταν άμεση και την περίοδο 1939-1940 μπορεί να την βρήκε στην 12η θέση όμως ήρθε ο πρώτος τίτλος της το Κύπελλο απέναντι στην Τζένοα με προπονητή τον Τζιουζέπε Γκαλούτσι και τους Λουίτζι Γκριφάντι, Τζιουζέπε Μπιγκόνιο, Τζίπο Πότζι, Ρομέο Μέντι και Τζιουζέπε Μπαλντίνι στην συνθεσή της.

Στην δεκαετία του '40 κατέλαβε την 3η θέση την περίοδο 1940-1941, την 9η την περίοδο 1941-1942, την 6η την περίοδο 1942-1943, την 17η την περίοδο 1946-1947, την 7η την περίοδο 1947-1948 και την 8η την περίοδο 1948-1949.

Στην συνέχεια την φανέλα της φόρεσαν οι Ρενάτο Τζέι, Εγκίστο Παντολφίνι, Λευτέρης Κουτσουκαντωνιάδης(Τουρκία), Λεονάρντο Κοσταλιόλα, Αλμπέρτο Γκαλάσι, Γκούναρ Γκρέν(Σουηδία) και Αουγκούστο Μάγκλι.

Με όλες αυτές τις προσθήκες τα επόμενα χρόνια, η Φιορεντίνα άρχιζε σιγά-σιγά να διεκδικεί το κάτι παραπάνω, την περίοδο 1950-1951, 4οι την περίοδο 1951-1952, 7οι την περίοδο 1952-1953, 3οι την περίοδο 1953-1954, 5οι την περίοδο 1954-1955 και το σημείο καμπής δεν είναι άλλο απο την περίοδο 1955-1956.

Εκείνη την σεζόν κατέκτησε το Πρωτάθλημα με 12 βαθμούς διαφορά απο την δεύτερη Μίλαν, με τους, με προπονητή τον Φούλβιο Μπερναρντίνι και τους Τζουλιάνο Σάρτι, Τζιουζέπε Βιρτζίλι, Αρμάντο Σεγκάτο, Φραντσέσκο Ροζέτα, Μπρούνο Ορζάν, Σέρτζιο Τσερβάτο, Φραντσέσκο Ροζέλα, Αρντίκο Μανίνι, Γκουίντο Γκρατόν, Τζιουζέπε Τσιαπέλα, Άλντο Σκαραμούτσι, τον Βραζιλιάνο Ζουλίνιο και τον Αργεντίνο Μιγκέλ Μοντουόρι στην σύνθεση.

Και την επόμενη σεζόν διεκδίκησε το Πρωτάθλημα μένοντας στην δεύτερη θέση πίσω απο την Μίλαν με 42 έναντι 48 βαθμών, ενώ και στην Ευρώπη έφτασε μέχρι και τον τελικό της διοργάνωσης. Αποκλείοντας κατά σειρά τις Νόρκεπινγκ, Γκρασχόπερ και τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου στον τελικό που έγινε στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης γνώρισε την ήττα με 2-0.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά(1957-1958) κατέλαβε την 2η θέση αυτή την φορά πίσω απο την Γιουβέντους, ενώ γνώρισε την ήττα απο την Λάτσιο με 1-0, με τον Σεμπάστιαν Λοχοκάνο στην σύνθεσή της

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά έμεινε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Γιουβέντους στο Πρωτάθλημα, ενώ και στο Κύπελλο ηττήθηκαν απο τους "μπιανκονέρι"  με 3-2. Την περίοδο 1960-1961 με προπονητές τους Νάντορ Χιντεγκούτι(Ουγγαρία) και Τζιουζέπε Τσιαπέλα κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας μετά την νίκη της επί της Λάτσιο με 2-0 ενώ τερμάτισε στην 7η θέση του Πρωταθλήματος.

Την ίδια χρονιά έφτανε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων αποκλείοντας την Λουκέρνη και την Ντινάμο Ζάγκρεμπ και στους διπλούς τελικούς κόντρα στην Ρέιντζερς με δύο νίκες κατέκτησε το τρόπαιο.

Ενρίκο Αλμπερτόζι, Κούρτ Χάμριν(Σουηδία), Λουίτζι Μιλάν, Σέρτζιο Καστελέτι, Τζιανφράνκο Πέτρις, Έντσο Ρομπότι, Σέρτζιο Μπρίζι, Ντίνο Ντα Κόστα(Βραζιλία). Ρίνο Μαρκέζι μαζί με τον Ορζάν αποτελούσαν την σύνθεση της ομάδας.

Την περίοδο 1961-1962 με τον Περουβιανό Χουάν Σεμινάριο, τον Αουρέλιο Μιλάνι και τον Τούρκο Τσαν Μπαρτού στην σύνθεσή της έφτασε και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων αποκλείοντας κατά σειρά την Ραπίντ Βιέννης, την Ντινάμο Ζίλινα και την Ουίπεστ, και στους διπλούς τελικούς κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στο πρώτο παιχνίδι ήρθε ισόπαλη με 1-1, και στο "Βιθέντε Καλντερόν" γνώρισε την ήττα με 3-0 με τους "ροχιμπλάνκος" να κατακτούν το τρόπαιο.

3η θέση στο Πρωτάθλημα την περίοδο 1961-1962, 6η θέση την περίοδο 1962-1963 και 4η θέση την  περίοδο 1963-1964 με προπονητή τον Φερούτσιο Βαλκαρέτζι, Τέταρτη ήρθε επίσης τόσο την σεζόν 1964-1965 όσο και ρην σεζόν 1965-1966.

Στις 19 Μάϊου του 1966 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας με προπονητή τον Τζιουζέπε Τσιαπέλα, τον Αργεντίνο Ουμπέρτο Μάσιο, τον Τζιανκάρλο Ντε Σίστι, τον Κλαούντιο Μέρλο και τον Μάριο Μπερτίνι νικώντας στον τελικό την Καταντζάρο με 2-1 στην παράταση και το Mitropa Cup επικρατώντας της τσεχοσλοβακικής Τρέντσιν με 1-0.

5η θέση την περίοδο 1966-1967, 4η θέση την περίοδο 1967-1968 και την περίοδο 1968-1969  έφτασε στο δεύτερο Πρωτάθλημα της ιστορίας της αφού με 45 βαθμούς πήρε την πρώτη θέση έναντι 41 βαθμών που συγκέντρωσαν οι Κάλιαρι και Μίλαν αντίστοιχα.

Προπονητής ήταν ο Ιταλοαργεντίνος Μπρούνο Πεζάολα  και στο χορτάρι οι Ούγκο Φεράντε, Μάριο Μαράσι, Αμαρίλντο(Βραζιλία), Λουτσιάνο Κιαρούτζι, Φράνκο Σουπέρκι.

Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 1969-1970 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου αποκλείστηκε απο την Σέλτικ, ενώ στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 4η θέση. Την περίοδο 1970-1971 λίγο έλειψε να υποβιβαστεί καταλαμβάνοντας την 13η θέση ισοβαθμώντας με την Φότζια αλλά λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων παρέμεινε στην κατηγορία.

Επανήρθε στα υψηλά βαθμολογικά πατώματα την περίοδο 1971-1972 στην 5η θέση, την περίοδο 1972-1973 στην 4η με προπονητή τον Σουηδό Νίλς Λίντχολμ, την περίοδο 1973-1974 στην 6η με προπονητή τον Λουίτζι Ραντίτσε.

Την περίοδο 1974-1975 στην 8η θέση στο Πρωτάθλημα, κατακτώντας όμως το Κύπελλο Ιταλίας κόντρα στην Μίλαν με προπονητή τον Μάριο Ματσόνι που αντικατέστησε τον Νερέο Ρόκο, με το ταλέντο του Τζιανκάρλο Αντονιόνι να αναδεικνύεται που θα αποτελέσει την σημαία του συλλόγου απο το 1972 έως το 1987.

9οι την περίοδο 1975-1976 φτάνοντας και στην κατάκτηση του Αγγλό-ιταλικού Κυπέλλου κόντρα στην Γουέστ Χάμ με προπονητή τον Κάρλο Ματσόνε. 3οι την περίοδο 1976-1977 και την περίοδο 1977-1978 πάλι θα δει το φάσμα του υποβιβασμού να πλανάται αφού ισοβαθμεί με την Τζένοα στους 25 βαθμούς αλλά και πάλι λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων θα παραμείνει στην κατηγορία

Ντομένικο Κάσο, Κλαούντιο Ντεσολάτι, Τζιανκάρλο Γκαλντιόλο, Βιτσέντσο Γκουερίνι, Μορένο Ρόγκι άνηκαν στο δυναμικό της ομάδας που θα κλείσει την δεκαετία με μία 7η θέση την περίοδο 1978-1979.

Την δεκαετία του '80 είχαμε αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς με την είσοδο του Φλάβιο Ποντέλο ο οποίος ενίσχυσε την ομάδα στην προσπάθεια να φτάσει σε τίτλους. Απέκτησε τους Φραντσέσκο Γκρατσιάνι και Εράλντο Πέκι απο την Τορίνο, τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 1978 Αργεντίνο Ντανιέλ Μπερτόνι απο την Σεβίλλη, Ντανιέλε Μασάρο απο την Μόντσα και τον Πιέτρο Βιέρκοβουντ απο την Σαμπντόρια, μαζί με τους Τζιοβάνι Γκάλι, Αντρέα Ορλαντίνι, Ρέντσο Κοντράτο, Πάολο Μονέλι και προπονητή τον Τζιανκάρλο Ντε Σίστι θα αποτελέσουν ένα υπολογίσιμο σύνολο.

Η 7η θέση την περίοδο 1979-1980, έγινε 5η την περίοδο 1980-1981 και την αμέσως επόμενη 1981-1982 αποτέλεσε άμεσος διεκδικητής του τίτλου με προπονητή τον Τζιανκάρλο Ντε Σίστι. Μέχρι και την τελευταία αγωνιστική διεκδικούσε το καμπιονάτο, όταν και ήρθε ισόπαλη με 0-0 με την Κάλιαρι στην Σαρδηνία, την ίδια ώρα που η Γιουβέντους με αμφισβητούμενο πέναλντι επικρατούσε της Καταντζάρο με 1-0 και με μόλις ένα βαθμό διαφορά 46 με 45 η "Γηραιά Κυρία" κατακτούσε το "σκουντέτο".

Στο "Αρτέμιο Φράνκι" ήρθαν οι Αργεντίνοι Ντανιέλ Πασαρέλα και Ραμόν Ντίαζ,ο Ιταλός Παγκόσμιος Πρωταθλητής Κλαούντιο Τζεντίλε, ο πιτσιρικάς Ρομπέρτο Μπάτζιο, ο Στέφανο Καρόμπι, ο Γκαμπριέλε Οριάλι, ο Βραζιλιάνος Σόκρατες και ο Σουηδός Γκλέν Χίσεν με τους Τοσκανούς να έρχονται 5οι την περίοδο 1982-1983, 3οι την περίοδο 1983-1984, 9οι την περίοδο 1984-1985 όταν και αποχώρησε ο Ντε Σίστι, 4οι την περίοδο 1985-1986 ενώ έφτασε και στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

9οι την περίοδο 1986-1987, 8οι την περίοδο 1987-1988, 7οι την περίοδο 1988-1989 και 12οι την περίοδο 1989-1990 ήταν τα αποτελέσματά της στο Πρωτάθλημα, ενώ και στο Κύπελλο δεν έφτασε άνω απο την φάση των "8", με προπονητές τους Φερούτσιο Βαλκαρέτζι, Εουτζένιο Μπερσελίνι, Σβεν Γκόραν Έρικσον

Την περίοδο 1989-1990 στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ απέκλεισε την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Σοσό, την Ντινάμο Κιέβου, την Οσέρ και την Βέρντερ Βρέμης και στους διπλούς τελικούς βρήκε απέναντι της την Γιουβέντους.

Στο πρώτο παιχνίδι στο "Ντελε Άλπι" οι "μπιανκονέρι" επικράτησαν με 3-1, στην ρεβάνς οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες με 0-0, με την Γιούβε να κατακτάει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Προπονητής ήταν ο Φραντσέσκο Γκρατσιάνι και στο γήπεδο οι Λούμπος Κούμπικ(Τσεχοσλοβακία), Κάρλος Ντούνγκα(Βραζιλία), Αλμπέρτο Ντι Κιάρα, Σελέστε Πιν, Ρενάτο Μπούσο και Σέρτζιο Μπατιστίνι.

Η πληροφορία ότι την ημέρα του τελικού πουλήθηκε ο Μπάτζιο στην Γιουβέντους για το ποσό των 8 εκατομμυρίων λιρών προκάλεσε συμπλοκές των οπαδών με την αστυνομία όπου είχαμε και 50 τραυματισμούς.

Ο Ποντέλο που ήδη αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα αντιμετώπιζε και την οργή του κόσμου οπότε προχώρησε στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στον Μάριο Τσέκι Γκόρι. Μάριους Λάκατους(Ρουμανία), Στέφαν Έφενμπεργκ(Γερμανία), Φραντσέσκο Μπαιάνο, Μπρίαν Λάουντρουπ(Δανία) και πάνω απο όλους ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα(Αργεντινή) ήρθαν στην Φλωρεντία με στόχο την κορυφή.

Όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ήθελαν οι ιθύνοντες του συλλόγου αφού μετά την 12η θέση τις περιόδους 1990-1991 και 1991-1992, την περίοδο 1992-1993 γνώρισε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού τερματίζοντας στην 15η θέση. Τον Νοέμβριο του 1993 πέθανε ο Μάριο Τσέκι Γκόρι και την προεδρία ανέλαβε ο γιός του Βιτόριο

Τον Μάιο του 1994 με προπονητή τον Κλαούντιο Ρανιέρι και τους Ανσέλμο Ρομπιάτι, Φραντσέσκο Τόλντο, Ρουί Κόστα(Πορτογαλία) ανέβηκε ως πρώτη ξανά στην μεγάλη κατηγορία τερματίζοντας στην 10η θέση ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Πάρμα.

Την περίοδο 1994-1995 κατέλαβε την 10η θέση, ενώ την περίοδο 1995-1996 με νέες προσθήκες τους Λορέντσο Αμορούζο, Σάντρο Κόις, Στέφαν Σβάρτς(Σουηδία), επανήρθε στους τίτλους κατακτώντας το 5ο Κύπελλο της ιστορίας της με δύο νίκες απέναντι στην Αταλάντα και στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 4η θέση.

Τον Αύγουστο κατέκτησε και το Σούπερ Καπ απέναντι στην Μίλαν με 2-1 με νέες προσθήκες τους Αντρέι Καντσέλσκις(Ρωσία) και Λουίς Ολιβέιρα(Βέλγιο). Την περίοδο 1996-1997 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου και αποκλείστηκε απο την Μπαρτσελόνα, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στην φάση των "16" απο την Μπολόνια, ενώ στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 9η θέση.

Την περίοδο 1997-1998 με την 5η θέση εξασφάλισε το εισιτήριο για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ στο Κύπελλο Ιταλίας αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Γιουβέντους με προπονητή τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Το καλοκαίρι του 1998 προσλαμβάνεται ο Τζιοβάνι Τραπατόνι με τον οποίο στο πάγκο της κατέκτησε την 3η θέση και κέρδισε το εισιτήριο για την προκριματική φάση του Champions League  

Εντμουντο(Βραζιλία), Τόμας Ρεπκα(Τσεχία) και Γιόργκ Χάινριχ(Γερμανία) προστέθηκαν στο σύνολο του "Τράπ", όπου μάλιστα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου απέναντι στην Πάρμα, Το πρώτο παιχνίδι έληξε 1-1, στην ρεβάνς στην Φλωρεντία είχαμε νέα ισοπαλία 2-2, με τους "παρμέντσι" τελικά να κατακτούν το τρόπαιο.

Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον πρώτο γύρο απέκλεισε την Χάιντουκ Σπλίτ, αλλά στον δεύτερο γύρο κόντρα στην Γκρασχόπερ και ενώ είχε επικρατήσει στον πρώτο αγώνα στην Ζυρίχη με 2-0, στην ρεβάνς όμως στο ημίχρονο μια αυτοσχέδια βόμβα απο την εξέδρα τραυμάτισε τον επόπτη με συνέπεια ο αγώνας να επικυρωθεί στην ελβετική ομάδα με 3-0, να πάρει την πρόκριση χωρίς όμως περαιτέρω συνέπειες

Η πρόκληση του Champions League ήταν σημαντική, με τους "βιόλα" να φτάνουν μέχρι και την δεύτερη φάση των ομίλων όπου έμεινε στην τρίτη θέση πίσω απο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Βαλένθια, έχοντας ως συνέπεια την κακή πορεία στο Πρωτάθλημα και την κατάληψη της 7ης θέσης αλλά και τον αποκλεισμό στο Κύπελλο απο την Βενέτσια στους "8".

Το καλοκαίρι του 2000 έφυγε ο Τραπατόνι και στην θέση του ήρθε ο Τούρκος Φατίχ Τεριμ, αλλά η κυριότερη είδηση δεν ήταν άλλη απο την πώληση του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στην Ρόμα με την οποία ο Αργεντίνος κατέκτησε το Πρωτάθλημα, την ίδια ώρα που η αγαπημένη του Φιορεντίνα τερμάτιζε στην 9η θέση.

Ο Τερίμ λίγο πριν την λήξη της σεζόν παραιτήθηκε, και μετά το σύντομο πέρασμα του Λουτσιάνο Κιαρουτζι, ανέλαβε ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο απέναντι στην Πάρμα με νίκη στο "Ένιο Ταρντίνι" με 1-0 και ισοπαλία στο "Φράνκι" με 1-1. Αντίθετα κακή ήταν η πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ όπου αποκλείστηκε απο την αυστριακή Τιρόλ Ίνσμπρουνκ μόλις στον 1ο γύρο. 

Ντανιέλε Αντάνι, Μορένο Τοριτσέλι, Άντζελο Ντι Λίβιο, Πάολο Βανόλι, Ενρίκο Κιέζα, Νούνο Γκόμεζ(Πορτογαλία) και ο Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς(Σερβία) ήταν στο δυναμικό της ομάδας, ενώ τον Αύγουστο ηττήθηκε με 3-0 στο Σούπερ Καπ απο την Ρόμα.

Τα οικονομικά της ομάδας πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο αφού τα χρέη έφταναν στα 50 εκατομμύρια δολάρια. Όλα αυτά είχαν ως συνέπεια η ομάδα να υποβιβαστεί την περίοδο 2001-2002 στην SERIE B, και τον Ιούνιο του 2002 ο σύλλογος ουσιαστικά χρεοκόπησε και δεν μπορούσε να αγωνιστεί ούτε στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία αλλάζοντας και τρείς προπονητές τους Οτάβιο Μπιάνκι, Λουτσιάνο Κιαρούτζι για ακόμη φορά και τον Εουτζένιο Φασέτι

Τον Αύγουστο του 2002 ο Ντιέγκο Ντελα Βάλε επιχειρηματίας στα είδη υπόδυσης και στα δερμάτινα αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας και συστήνει νέα εταιρία με το όνομα Associazione Calcio Fiorentina e Florentia Viola συμμετέχοντας στην SERIE C2. Με μοναδικό συνδετικό κρίκο με το παρελθόν τον Άντζελο Ντι Λίβιο και με τον Κριστιάν Ριγκανό να πετυχαίνει 30 τέρματα κέρδισαν με άνεση την άνοδο στην SERIE C1, με τους Πιέτρο Βιέρκοβουντ και Αλμπερτο Καβασίν στην τεχνική ηγεσία.

Χωρίς να αγωνιστεί κέρδισε μία ακόμη κατηγορία αφού η Ομοσπονδία αποφάσισε να αυξήσει τις ομάδες στην SERIE B απο 20 σε 24, ενώ την ίδια σεζόν κέρδισε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ξανά το ACF Fiorentina. Την περίοδο 2003-2004 κατέλαβε την 6η θέση στην κατηγορία και απέναντι στην Περούτζια κέρδισε το δικαίωμα να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία.

Την πρώτη χρονιά κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία τερματίζοντας στην 16η θέση, στο κύπελλο αποκλείστηκε απο την Πάρμα στους "16"  όπου και πάλι δεν ξέφυγε απο τον κανόνα των αλλαγών στην τεχνική ηγεσία με τους Εμιλιάνο Μοντόνικο, Σέρτζιο Μπούζο και Ντίνο Τζόφ να εναλλάσσονται 

Το καλοκαίρι του 2005 πραγματοποίησε αρκετές μετεγγραφές για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο, έτσι ήρθαν οι Λούκα Τόνι, Αλεσάντρο Γκαμπερίνι, Ρικάρντο Μοντολίβο και Σεμπάστιαν Φρέι (Γαλλία), ως ενίσχυση των Ντάριο Νταινέλι, Τόμας Ουιφαλούσι(Τσεχία), Μάρτιν Γιόργκενσεν(Δανία) και προπονητή τον Τσέζαρε Πραντέλι. 

Επανήρθε στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας όπου και κατέλαβε την 4η θέση εξασφαλίζοντας εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στην φάση των "16" απο την Γιουβέντους.

Το καλοκαίρι του 2006 ξέσπασε το "Calciopolis"  όπου βρέθηκε μπλεγμένη και η Φιορεντίνα με την αρχική απόφαση να κάνει λόγο για υποβιβασμό με ταυτόχρονη αφαίρεση 12 βαθμών, την απώλεια του εισιτηρίου για το Champions League, ρίχνοντας την στην 9η θέση. 

Ύστερα απο έφεση που κατατέθηκε ο υποβιβασμός απαλείφθηκε η αφαίρεση ανέβηκε στους 19 βαθμούς και στην συνέχεια κατέληξε στους 15, ενώ παρέμεινε η ποινή αποκλεισμού για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και προστέθηκαν και δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών.

Παρά την τιμωρία αυτή η Φιορεντίνα κατάφερε με την ολοκλήρωση της περιόδου 2006-2007 να καταλάβει την 6η θέση και να εξασφαλίσει θέση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στον 2ο γύρο απο την Τζένοα

Την περίοδο 2007-2008 εξασφάλισε εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League, με την 4η θέση, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Λάτσιο, αλλά στην Ευρώπη λίγο έλειψε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Στον 1ο γύρο χρειάστηκε τα πέναλντι για να περάσει την ολλανδική Γκρόνινγκεν, στην φάση των ομίλων προκρίθηκε ως δεύτερη, και στην συνέχεια αποκλείοντας διαδοχικά Ρόζενμποργκ, Έβερτον και Αιντχόφεν, στην ημιτελική φάση αποκλείστηκε απο τους Γκλάσκοου Ρέιντζερς, στην διαδικασία των πέναλντι με 4-2, αφού και τα δύο ματς ολοκληρώθηκαν χωρίς τέρματα.

Την περίοδο 2008-2009 για μία ακόμη χρονιά κατέλαβε την 4η θέση, στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Τορίνο στην φάση των "16", ενώ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση έμεινε στην τρίτη θέση των ομίλων πίσω απο Μπάγερν Μονάχου και Λυών, ενώ στο Europa League δεν προχώρησε πέρα απο την φάση των "32".

Την περίοδο 2009-2010 έφτασε μέχρι την φάση των "16" του Champions League για να αποκλειστεί απο την Μπάγερν Μονάχου, ενώ έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ιταλίας όπου και αποκλείστηκε απο την Ίντερ, πραγματοποιώντας απογοητευτική πορεία στο Πρωτάθλημα καταλαμβάνοντας μόλις την 11η θέση.

Το καλοκαίρι του 2010 αποχώρησε ο Πραντέλι για να αναλάβει την εθνική Ιταλίας, στην θέση του ήρθε ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς με τον οποίο κατέλαβε την 9η θέση και στο Κύπελλο Ιταλίας αποκλείστηκε απο την Πάρμα στην φάση των "16".

Ο Σέρβος τεχνικός άρχισε και την επόμενη σεζόν, όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά και έτσι αποφασίστηκε τον Νοέμβριο του 2011 να χωρίσουν οι δρόμοι τους. Στην θέση του ανέλαβε ο Ντέλιο Ρόσι ο οποίος όμως και αυτός αποχώρησε τον Μάιο για να αναλάβει ο Βιστέντζο Γκουερίνι.

Οι τόσες αλλαγές όπως ήταν φυσικό επηρέασαν την ομάδα η οποία τερμάτισε ακόμα χαμηλότερα στην 13η θέση,ενώ και στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Ρόμα στην φάση των "16". Το καλοκαίρι του 2012 ανέλαβε ο Βιτσέντζο Μοντέλα και στην πρώτη του σεζόν κατέλαβε την 4η θέση κερδίζοντας το εισιτήριο για το Europa League ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά απο την Ρόμα στους "8".

Την περίοδο 2013-2014 παρέμεινε σταθερή στην 4η θέση, ενώ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τερμάτισε στην 1η θέση του ομίλου της, στους "32" απέκλεισε την Έσμπιεργκ, αλλά στους "16", την "φρέναρε" η Γιουβέντους. Το κυριότερο είναι ότι επανήρθε σε έναν τελικό Κυπέλλου Ιταλίας ύστερα απο δεκαπέντε χρόνια, Αντίπαλος της η Νάπολι στο "Ολίμπικο" όπου γνώρισε την ήττα με 3-1

Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο, Μάσιμο Γκόμπι, Κριστιάν Βιέρι, Άντριαν Μούτου(Ρουμανία), Πέρ Κρόλντρουπ(Δανία), Άρτουρ Μπόρουτς(Πολωνία), Αντεμ Λιάγιτς(Σερβία), Αλέσιο Τσέρτσι, Μάρκο Μαρκιόνι, Βάλον Μπεχράμι(Ελβετία), Ματέγια Νάστασιτς(Σερβία), Χουάν Κουαδράδο(Κολομβία), Γκονζάλο Ροντρίγκες(Αργεντινή), Μάριο Γκόμεζ(Γερμανία), Τζιουζέπε Ρόσι, Χουάν Μανουέλ Βάργκας(Περού), Στέφαν Γιόβετιτς(Μαυροβούνιο), Χοακίν(Ισπανία), Μπόρχα Βαλέρο(Ισπανία), Λορέντσο Ντε Σιλβέστρι, Αλμπέρτο Ακουιλάνι, Ματίας Φερνάντες(Χιλή) και Νταβίντ Πιζάρο(Χιλή) φόρεσαν,έχουν φορέσει η φοράνε την φανέλα της τα τελευταία χρόνια 

Την περίοδο 2014-2015 η Φιορεντίνα κατέκτησε την αγαπημένη της 4η θέση στο Πρωτάθλημα, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου όπου και αποκλείστηκε απο την Γιουβέντους, στα ημιτελικά του Europa League καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση τον όμιλο και στην συνέχεια απέκλεισε τις Τότεναμ, Ρόμα, Ντινάμο Κιέβου, για να αποκλειστεί απο την μετέπειτα κάτοχο Σεβίλλη.

Το καλοκαίρι του 2015 είχαμε αλλαγή σκυτάλης στον πάγκο με τον Πάολο Σόουζα να διαδέχεται τον Μοντέλα. Παρέμεινε σε τροχιά ευρωπαϊκών διοργανώσεων καταλαμβάνοντας την 5η θέση στο πρωτάθλημα, στο Κύπελλο Ιταλίας αποκλείστηκε στην φάση των "16"απο την Κάρπι, ενώ και στο Europa League αποκλείστηκε στους "32" απο την Τ'οτεναμ.

Μέτρια και η επόμενη χρονιά αφού στο Κύπελλο Ιταλίας αποκλείστηκε απο την Νάπολι εκτός έδρας στους "8", στο Europa League στην φάση των "32" απο την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, και στο Πρωτάθλημα με την 8η θέση έμεινε εκτός Ευρώπης.

Τον Ιούνιο ο Σόουζα αποχώρησε και στην  θέση του ήρθε ο Στέφανο Πιόλι, μια χρονιά που σημαδεύτηκε απο τον χαμό του Ντάβιντε Αστόρι στις 4 Μαρτίου του 2018 σε ξενοδοχείο στο Ούντινε σε ηλικία μόλις 31 ετών απο καρδιακή προσβολή.

Κατέλαβε την 8η θέση στο Πρωτάθλημα μένοντας εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, στο δε Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Λάτσιο. Την σεζόν 2018-2019 κινήθηκε σε ρηχά νερά μόλις 16η στο Πρωτάθλημα, στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου αποκλείστηκε απο την Αταλάντα.

Τον Απρίλιο ο Πιόλι αποχώρησε και στη θέση του ήρθε ο Βιτσέντσο Μοντέλα και στις 24 Ιουνίου του 2019 ο Ιταλοαμερικάνος Ρόκο Κομισο θα προσφέρει το ποσό των 150 με 200 εκατομμυρίων δολαρίων για να αγοράσει τους "βιόλα".

Ο Μοντέλα τον Δεκέμβριο θα αποχωρήσει και θα έρθει  Τζιουζέπε Ιακίνι, θα καταλάβει την 10η θέση στο Πρωτάθλημα, στο Κύπελλο θα αποκλειστεί στα προημιτελικά απο την Ίντερ. Ο Ιακίνι θα ξεκινήσει και την σεζόν 2020-2021 όμως θα απολυθεί τον Νοέμβριο θα έρθει στην θέση του ο Πραντέλι, όμως και αυτός θα παραιτηθεί και τον Μάρτιο θα επανέρθει ο Ιακίνι.

Στο Πρωτάθλημα κακή πορεία μόλις 13η, στο Κύπελλο και πάλι αποκλεισμός απο την Ίντερ αυτή την φορά στην φάση των "16". Ο Ιακίνι δεν συνέχισε και την σεζόν 2021-2022, με το χρίσμα αρχικά να δίνεται στον Τζενάρο Γκατούζο, αλλά ο "γάμος" κράτησε μόλις 23 ημέρες διαφωνώντας με την μετεγγραφική πολιτική του κλαμπ και την επιρροή που υπήρχε απο τους διάφορους ατζέντηδες. όπως κατήγγειλε.

Αντικαταστάτης του ο Βιτσέντσο Ιταλιάνο ο οποίος θα την οδηγήσει σε εισιτήριο ευρωπαϊκής διοργάνωσης το UEFA Conference League μέσω της 7ης θέσης, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Γιουβέντους.

Μια Γιουβέντους η οποία τον Ιανουάριο προσέγγισε τον Σέρβο επιθετικό της Ντούσαν Βλάχοβιτς για να τον φέρει στο Τορίνο με μια συμφωνία η οποία έκλεισε στα 75 εκατομμύρια ευρώ συν ακόμα 5 για τα τροφεία.

Μια κίνηση που όπως ήταν φυσικό προκάλεσε την έντονη αντίδραση των οπαδών της με την ανάρτηση πανό έξω απο το "Αρτέμιο Φράνκι" με απειλές κατά της ζωής του. Η σεζόν 2022-23 ξεκίνησε με αρκετές αποχωρήσεις όπως του Χοσέ Καγιεχόν(Ισπανία),  Φεντερίκο Κιέζα για την Γιουβέντους με το ποσό των 40 εκατομμυρίων ευρώ και Έρικ Πούλγκαρ(Χιλή) και λίγες προσθήκες όπως αυτες του Ρολάντο Μαντραγκόρα και Λούκα Γιόβιτς(Σερβία).

Στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 8η θέση και στα πλεί-οφ του Cοnference League, στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τον τελικό όπου αν και προηγήθηκε με τον Νικο Γκονζάλες δεν κατάφερε να υπερασπιστεί αυτό το προβάδισμα αφού ένας άλλος Αργεντίνος ο Λαουτάρο Μαρτίνες με δύο δικά του γκολ ανέτρεψε το προβάδισμα και έστειλε τον τίτλο στο Μιλάνο.

Στην Ευρώπη αφού απέκλεισε τα πλει-οφ την Τβέντε, στον όμιλο τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Μπασακσεχίρ. Στη πρώτη νοκ-άουτ φάση απέκλεισε την Μπράγκα για να ακολουθήσουν αυτοί των Σίβασπορ, Λέχ Πόζναν και Βασιλείας στον ημιτελικό χάρις στο γκολ του Μπάρακ στην παράταση στο 120+10' έφτασε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης ύστερα απο 33 χρόνια.

Στην "Φορτούνα Αρίνα" της Πράγας βρήκε αντιμέτωπη την Γουέστ Χαμ, με τους Άγγλους να προηγούνται στο 62' με πέναλντι του Μπενραχμά, αλλά στο 67' ο Μπποναβεντούρα ισοφάρισε. Στο 90' ο Μπόουεν ήταν αυτός που πέτυχε το καθοριστικό γκολ για τα "σφυριά" και τους έδωσε το τρόπαιο.

Άν και ο Ιταλιάνο ακούστηκε ως στόχος της Νάπολι, η συνάντηση που είχε με τους διοικούντες των "βιόλα" κατέληξε σε συμφωνία ενόψει της νέας σεζόν και θα συνεχίσει να είναι κάτοικος Φλωρεντίας,