Λάτσιο οι "μπλέ" της Ρώμης

Είναι η πιο παλιά ομάδα της πρωτεύουσας της Ιταλίας και μπορεί το τμήμα ποδοσφαίρου να ιδρύθηκε  το 1910 όμως η επίσημη ημερομηνία ίδρυσης της Societa Sportiva Lazio είναι η 9η Ιανουαρίου του 1900.  Μπορεί να μην έχει τους τίτλους των ομάδων του Βορρά, και να αντιμετώπισε πολλά και ποικίλα προβλήματα, όμως αποτελεί πάντα μια υπολογίσιμη δύναμη στο ιταλικό ποδόσφαιρο

Η Societa Podistica Lazio δημιουργήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1900 στην συνοικία Πράτι και είναι η πιο παλιά ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης. Με προεξάρχοντα τον Λουίτζι Μπιτζιαρέλι και με οκτώ ακόμα ιδρυτικά μέλη αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ομάδα δίνοντας της το όνομα Λάτσιο που προέρχεται από τον νόμο στον οποίο βρίσκεται η Ρώμη, και καθορίζοντας ως χρώματα το μπλε και το άσπρο προς τιμήν της Ελλάδας που τέσσερα χρόνια πριν είχε φιλοξενήσει τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το πρώτο έστω και αν θεωρείται ανεπίσημο ποδοσφαιρικό παιχνίδι για την ομάδα της Λάτσιο διεξήχθη το 1902 απέναντι στην Βίρτους, και το 1912 πήρε για πρώτη φορά μέρος σε επίσημη διοργάνωση.

Μάλιστα κατάφερε να φτάσει τρεις φορές  στους τελικούς των πλέι οφ του εθνικού πρωταθλήματος το 1913, το 1914 και το 1923 χάνοντας όμως ισάριθμες φορές το πρωτάθλημα από την Προ Βερτσέλι, την Καζάλε και την Τζένοα αντίστοιχα με προπονητή τον Γκουίντο Μπακάνι.

Το 1927 το τότε φασιστικό καθεστώς θέλησε να ενώσει όλες τις ομάδες της πόλης σε αυτό που θα ονομαζόταν A.S. Roma για να αντιμετωπίσει τις πλούσιες ομάδες του Βορρά,με την Λάτσιο να είναι η μόνη που αντιστέκεται θέλοντας να διατηρήσει αυτόνομη πορεία.

Μέχρι και την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όμως οι "μπιανκατζούρι" δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν εκ νέου το πρωτάθλημα. 8οι την περίοδο 1930-1931, 13οι την περίοδο 1931-1932, 10οι τις περιόδους 1932-1933 και 1933-1934, 5οι την περίοδο 1934-1935, 7οι την περίοδο 1935-1936, 8οι την περίοδο 1937-1938, 9οι την περίοδο 1938-1939 και 4οι την περίοδο 1939-1940.

Μόνη εξαίρεση η περίοδος 1936-1937 που κατετάγη δεύτερη πίσω απο την Μπολόνια με 39 έναντι 42, παρά την ένταξη της σε αυτή παικτών όπως οι Ατίλιο Φεράρις και ο Σίλβιο Πιόλα παγκόσμιοι πρωταθλητές με τους "ατζούρι" το 1934 και το 1938, Αλφρέντο Μόντσα και Ανφιλογκίνο Γκουαρίσι(Βραζιλία/Ιταλία) και προπονητή τον Ούγγρο Γιόσζεφ Βιόλα .

Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια ούτως ώστε οι "αετοί" να γευθούν την κατάκτηση του πρώτου τους τίτλου παρά την παρουσία παικτών όπως οι Άρνε Σέλμοσον(Σουηδία), Έρμες Μουτσινέλι Άλντο Πουτσινέλι, Ιντίλιο Τσέι, Ενρίκε Φλαμινί(Αργεντινή), Χουάν Κάρλος Μορόνε(Αργεντινή).

Στην δεκαετία του '40 η καλύτερη θέση που κατέλαβε η Λάτσιο ήταν η 4η τις περιόδους 1941-1942 και 1949-1950, για να ακολουθήσουν η 9η την περίοδο 1942-1943, η 10η τις περιόδους 1946-1947 και 1947-1948, η 14η την περίοδο 1940-1941.

Η δεκαετία του '50 ξεκίνησε και αυτή με 2 4ες θέσεις τις περιόδους 1950-1951 και 1951-1952 αλλά η καλύτερη θέση ήταν η 3η τις περιόδους  1955-1956 και 1956-1957. Η 10η θέση την περίοδο 1952-1953, η 11η την περίοδο 1953-1954, η 12η τις περιόδους 1954-1955, 1957-1958 και 1958-1959 ολοκλήρωσαν μια μέτρια πορεία.

Μοναδική εξαίρεση ήταν το Κύπελλο που κατέκτησε  το 1958 με προπονητή τον Φούλβιο Μπερναρντίνι και τους Πασκουάλε Βίβολο, Νικόλα Λο Μπουόνο, Κλαούντιο Μπιτσάρι, Ρομπέρτο Λοβάτι, Ουμπέρτο Τότσι όπου απέκλεισαν κατά σειρά τις Παλέρμο, Νάπολι, Ρόμα, επικράτησαν της Γιουβέντους στον ημιτελικό και στον τελικό της Φιορεντίνα με 1-0, με "χρυσό" σκόρερ τον Μαουρίλιο Πρίνι που το καλοκαίρι είχε φύγει απο την Φλωρεντία .

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη αφού την δεκαετία του '60 αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του '70 βρέθηκε να είναι ασανσέρ μεταξύ SERIE A και SERIE B. Τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν προς το καλύτερο όταν με τον ερχομό του Τομάζο Μαεστρέλι στον πάγκο και έχοντας στην σύνθεση της παίκτες όπως οι Τζιουζέπε Γουίλσον, Λουτσιάνο Ρετσεκόνι, Μάριο Φρουσταλούπι, Βιτσέντζο Ντ'Αμίκο, Ρέντσο Γκαρλασκέλι, Λουίτζι Μαρτίνι, Φελίτσε Πουλίτσι, Τζιουζέπε Μάσα, Μάριο Φάκο και Τζιόρτζιο Κινάλια πάλεψε για την κατάκτηση του τίτλου την περίοδο 1972-1973 χάνοντας τον την τελευταία αγωνιστική από την "Γηραιά Κυρία".

Αυτό που δεν κατάφερε ένα χρόνο πριν το πέτυχε την περίοδο 1973-1974. Με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Τζιόρτζιο Κινάλια που βγήκε πρώτος σκόρερ με 24 γκολ, πήρε κεφάλι στην κούρσα του πρωταθλήματος  από την 10η αγωνιστική τερματίζοντας τελικά πρώτη με 45 βαθμούς έναντι 43 της δεύτερης Γιουβέντους, παίρνοντας την ρεβάνς από τους "μπιανκονέρι" για την προηγούμενη σεζόν.

Τα πράγματα στην συνέχεια όμως δεν εξελίχθηκαν καθόλου καλά αφού μια σειρά γεγονότων την οδήγησαν στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας της. Οι θάνατοι των Ρετσεκόνι και Μαεστρέλι σε συνδυασμό με την  αποχώρηση του Κινάλια, αλλά πάνω απο όλα ο υποβιβασμός στην Serie B τo 1980 λόγω της συμμετοχής παικτών της στο σκάνδαλο "Totonero" έφεραν τα πάνω-κάτω.

Απο την 4η θεση της περιόδου 1974-1975 την 5η της περιόδου 1976-1977, την 13η της περιόδου 1975-1976, στην 11η θέση της περιόδου 1977-1978 και την 8η της περιόδου 1978-1979 στον υποβιβασμό λόγω του σκανδάλου στην χαμηλότερη κατηγορία.

Μετά απο παραμονή δύο σεζόν (1980-1981 και 1981-1982) στην SERIE B, ήρθε η άνοδος την περίοδο 1982-1983. Η χαρά όμως δεν κράτησε πολύ αφού μετά την 13η θέση της περιόδου 1983-1984, ήρθε ο νέος υποβιβασμός την περίοδο 1984-1985.

Παρότι υπήρχαν καλοί ποδοσφαιριστές όπως ο Μπρούνο Τζιορντάνο, Λιονέλο Μανφρεντόνια, Γκαμπριέλε Πίν, Ντομένικο Κάσο, Μίκαελ Λάουντρουπ(Δανία) και Μάουρο Τασότι δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν κάτι καλό.

Σαν να μην  έφτανε αυτό το 1986 ξεκίνησε την Serie B με μια τιμωρία -9 βαθμών λόγω της συμμετοχής του παίκτη της Κλαούντιο Βινατσάνι σε σκάνδαλο παράνομου στοιχηματισμού που την έφερε πολύ κοντά στον υποβιβασμό στην Serie C.

Η περίοδος 1987-1988 έφερε την Λάτσιο και πάλι στα μεγάλα σαλόνια και μέχρι την περίοδο 1991-1992 κινούταν απο την 9η εώς την 11η θέση. Η είσοδος του Σέρτζιο Κρανιότι το 1992 στα κοινά του συλλόγου έφερε άλλον αέρα στην ομάδα αφού τα πρώτα χρόνια κατάφερε να την σταθεροποιήσει στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.

Αφετηρία η 5η θέση την περίοδο 1992-1993, η 4η την περίοδο 1993-1994 με προπονητή τον Ντίνο Τζοφ ενώ την περίοδο 1994-1995 ύστερα απο πολλά χρόνια κατάφερε να φτάσει στην 2η θέση ισόβαθμη με την Πάρμα με 63 βαθμούς πίσω απο την Γιουβέντους και προπονητή τον Τσέχο Ζντένεκ Ζέμαν.

Παρέμεινε σε υψηλές πτήσεις με την 3η την περίοδο 1995-1996 και την 4η την περίοδο 1996-1997, έχοντας όλο αυτό το διάστημα σημαντικούς ποδοσφαιριστές όπως οι Πωλ Γκασκόιν(Αγγλία), Τζιουζέπε Σινιόρι, Ντιέγκο Φουζέρ, Καρλ Χάιντς Ρίντλε(Γερμανία), Πιερλουίτζι Καζιράγκι, Πάολο Ντι Κάνιο, Ρούμπεν Σόσα(Ουρουγουάη), Μπαζίλ Μπολί(Γαλλία), Ρομπέρτο Ντι Ματέο, Τόμας Ντόλ(Γερμανία) και Άρον Βίντερ(Ολλανδία).

Η χρονιά 1997-1998 θα αποτελούσε το προμήνυμα ότι κάτι καλό δημιουργείται στην "μπλέ" πλευρά της πόλης. Μπορεί στο Πρωτάθλημα να κατέλαβε την 7η θέση, όμως η κατάκτηση του Κυπέλλου απέναντι στην Μιλαν καταδείκνυε αυτό ακριβώς το πράγμα.

Προπονητής ήταν ο Σουηδός Σβεν Γκόραν Έρικσον και έχοντας στην σύνθεση του παίκτες όπως οι Λούκα Μαρκετζιάνι, Πάολο Nέγκρο, Τζιουζέπε Φαβάλι, Χοσέ Τσαμότ(Αργεντινή), Αλεσάντρο Νέστα, Ρομπέρτο Μαντσίνι, Τζιουζέπε Πάνκαρο, Πάβελ Νέντβεντ(Τσεχία), Άλεν Μπόκσιτς(Κροατία), Βλαντιμίρ Γιούγκοβιτς(Σερβία) και Ματίας Αλμέιδα(Αργεντινή)

Το καλοκαίρι του 1998 ο Κρανιότι απέκτησε τους Μαρτσέλο Σάλας(Χιλή), Σέρτζιο Κονσεισάο(Πορτογαλία), Σίνισα Μιχαΐλοβιτς(Σερβία), Ντέγιαν Στάνκοβιτς(Σερβία) αλλά η μεγαλύτερη κίνηση δεν ήταν άλλη απο την απόκτηση του Κριστιάν Βιέρι απο την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Η σεζόν θα ξεκινήσει με την κατάκτηση του ιταλικού Σούπερ Καπ κόντρα στην Γιουβέντους και θα διεκδικήσει μέχρι τέλους το Πρωτάθλημα το οποίο όμως θα το χάσει μόλις για ένα βαθμό απο την Μίλαν με 69 βαθμών έναντι 70 των "ροσονέρι".

Παράλληλα έφτασε και στην κατάκτηση του τελευταίου Κυπέλλου Κυπελλούχων της ιστορίας αποκλείοντας κατά σειρά τις Λωζάνη(Ελβετία), Παρτιζάν Βελιγραδίου, Πανιώνιο και στα ημιτελικά την Λοκομοτίβ Μόσχας.

Στον τελικό στο "Βίλα Πάρκ" του Μπέρμιγχαμ οι "λατσιάλι" κόντρα στην Μαγιόρκα θα κατακτήσουν το τρόπαιο με τα γκολ των Βιέρι και Νέντβεντ. Η σεζόν 1999-2000 θα είναι σημαδιακή αφού μετά απο  26 χρόνια θα στεφθεί Πρωταθλήτρια με μόλις 1 βαθμό διαφορά 72έναντι 71 της Γιουβέντους.

Με νέες προσθήκες τους Ντιέγκο Σιμεόνε(Αργεντινή), Ατίλιο Λομπάρντο, Νέστορ Σενσίνι(Αργεντινή), Φαμπρίτσιο Ραβανέλι, Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν(Αργεντινή) και Φερνάντο Κόουτο(Πορτογαλία) θα κατακτήσει και το Κύπελλο κόντρα στην Ίντερ κάνοντας το ντάμπλ αλλά και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
   
Τον Οκτώβριο του 2000 ο Έρικσον θα αποδεχθεί την πρόταση της Εθνικής Αγγλίας για να την αναλάβει παρότι είχε συμφωνήσει για την επέκταση του συμβολαίου του. Ο τελευταίος τίτλος με τον Σουηδό ήταν το Σούπερ Καπ κόντρα στην Ίντερ, και στην θε΄ση του ήρθε ο Ντίνο Τζοφ.

Στο Πρωτάθλημα κατετάγη στην 3η θέση πίσω απο τις Ρόμα και Γιουβέντους, στο Champions League σταμάτησε στην δεύτερη φάση και στο Κύπελλο, αποκλείστηκε στους "8" απο την Ουντινέζε. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθησαν καλά για τον Κρανιότι αφού το 2002 ξέσπασε οικονομικό σκάνδαλο στην Cirio αναγκάζοντας  τον Ιταλό βιομήχανο να παραδώσει τον σύλλογο για τα επόμενα δύο χρόνια υπό οικονομική επιστασία από κοινοπραξία τραπεζών.

Όπως ήταν φυσικό επηρεάστηκε και η ομάδα απο όλη αυτή την ιστορία, ο Τζόφ παραιτήθηκε μετά το κακό ξεκίνημα  και στην θέση του ήρθε ο Αλμπέρτο Τζακερόνι  καταλαμβάνοντας την 6η θέση, στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Μίλαν στους "8", ενώ στο Champions League αποκλείστηκε απο την φάση των ομίλων.

Την επόμενη σεζόν με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι στον πάγκο της κατέλαβε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα και στα προκριματικά του Champions League, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Ρόμα, όπως και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ όπου αποκλείοντας κατά σειρά τις Ξάνθη, Ερυθρό Αστέρα, Στούρμ Γκράτς, Βίσλα Κρακοβίας, Μπεσικτας αλλά η Πόρτο του Μουρίνιο στα ημιτελικά ήταν δυσκατάβλητο εμπόδιο για τον τελικό.

Το 2004 ανέλαβε ο Κλαούντιο Λοτίτο, ο οποίος διατήρησε τον Μαντσίνι στην θέση του προπονητή, στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 6η θέση, στην Ευρώπη στο Champions League δεν μπόρεσε να πάρει την πρόκριση απο την φάση των ομίλων.

Όμως στο Κύπελλο Ιταλίας έφτασε στην κατάκτηση του σε διπλούς τελικούς απέναντι στην Γιουβέντους, με τους Μάσιμο Όντο, Γιααπ Σταμ(Ολλανδία), Άντζελο Περούτσι, Στέφανο Φιόρε, Τζιουλιάνο Τζιανικέντα, Ντεμέτριο Αλμπερτίνι, Σιμόνε Ιντζάγκι, Κλαούντιο Λόπεζ(Αργεντινή), Σέρτζιο Κονσεισάο(Πορτογαλία), Φάμπιο Λιβεράνι, να συνεπικουρουν τους Νέγκρο, Κόουτο, Στάνκοβιτς, Φαβάλι και Μιχαΐλοβιτς.

Την σεζόν 2004-2005 το καλοκαίρι ο Μαντσίνι αποχώρησε, στην θέση του ανέλαβε ο Ντομένικο Κάσο, τον Δεκέμβριο όμως απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Τζιουζέπε Παπαντόπουλο. Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 10η θέση, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στην φάση των "16" στα πέναλντι απο την Κάλιαρι, ενώ στην Ευρώπη δεν μπόρεσε να πετύχει κάτι καλό πέρα απο την φάση των ομίλων.

Το καλοκαίρι του 2005 αναλαμβάνει ο Ντέλιο Ρόσι όπου στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 6η θέση όμως οι "λατσιάλι"  εμπλέκονται στο περίφημο σκάνδαλο "Calciopoli" και αρχικά τιμωρούνται με υποβιβασμό στην SERIE B και με αφαίρεση 7 βαθμών από το πρωτάθλημα της περιόδου 2006-2007.

Ύστερα από έφεση που άσκησε κατάφερε να παραμείνει στην μεγάλη κατηγορία με αφαίρεση 11 βαθμών που στην συνέχεια έγιναν 3, χάνοντας όμως την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ αφού παρέμεινε η ποινή αφαίρεσης 30 βαθμών απο το πρωτάθλημα της περιόδου 2005-2006 τερματίζοντας τελικά 16η.

Στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Ίντερ στην φάση των "8", ενώ δεν κατάφερε να κερδίσει θέση του Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μέσω του Intertoto. Παρά την αφαίρεση βαθμών την σεζόν 2006-2007 η Λάτσιο κατέλαβε την 3η θέση κερδίζοντας το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League, στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Μεσίνα στον 3ο γύρο.

Η προσπάθεια πρόκρισης στους ομίλους του Champions League όπου τερμάτισε τελευταία στην φάση των ομίλων, είχε άμεσο αντίκτυπο στο Πρωτάθλημα της περιόδου 2007-2008, όπου τερμάτισε 12η, αλλά στο Κύπελλο η Ίντερ ήταν αυτή που της στέρησε την είσοδο στον τελικό.

Ότι όμως δεν κατάφερε  την προηγούμενη το πέτυχε την επόμενη 2008-2009 όταν και κατέκτησε το Κύπελλο επικρατώντας στην διαδικασία των πέναλντι της Σαμπντόρια, ενώ στο Πρωτάθλημα κατετάγη επίσης χαμηλά στην 10η θέση.

Μάουρο Σάρατε(Αργεντινή), Τομάζο Ρόκι, Κριστιάν Λεντέσμα(Αργεντινή/Ιταλία). Αλεξάντερ Κολάροφ(Σερβία), Στεφάν Λιχτστάινερ(Ελβετία), Φερνάντο Μουσλέρα(Ουρουγουάη), Χούλιο Κρούζ(Αργεντινή), Ματουζάλεμ(Βραζιλία) και Γκόραν Πάντεφ(Σκόπια) ανήκαν στο δυναμικό της ομάδας.

Το καλοκαίρι του 2009 ο Ρόσι αποχώρησε, στην θέση του ήρθε ο Νταβίντε Μπαλαρντίνι με τον οποίο κατέκτησε το ιταλικό Σούπερ Καπ κόντρα στην Ίντερ, Αυτή όμως ήταν η μοναδική ευχάριστη στιγμή εκείνης της σεζόν αφού στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην απογοητευτική 12η θέση.

Επίσης στο Europa League κατάφερε απλώς να περάσει την φάση των ομίλων, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Παλέρμο. Τον Ιανουάριο του 2010 ο Εντοάρντο Ρέγια αντικατέστησε τον Μπαλαρντίνι και κάθισε στον πάγκο των "λατσιάλι" και τις δύο επόμενες σεζόν.  

Την περίοδο 2010-2011 κατέλαβε την 5η θέση στο Πρωτάθλημα, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στην φάση των "16" απο την Ρόμα, ενώ την χρονιά 2011-2012 στο Πρωτάθλημα με την 4η θέση κέρδισε ευρωπαϊκό εισιτήριο, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στους "8" απο την Μίλαν, ενώ στην Ευρώπη στην φάση των "32" αποκλείστηκε απο την Ατλέτικο Μαδρίτης

Το καλοκαίρι ο Ρέγια αποχώρησε και στην θέση του ήρθε ο Βλαντιμίρ Πέτκοβιτς(Ελβετία/Βοσνία), όπου μπορεί στο Πρωτάθλημα να μην τα πήγε καλά καταλαμβάνοντας την 7η θέση, όμως κατέκτησε το Κύπελο επικρατώντας στον τελικό της Ρόμα με 1-0, χάρις στο γκολ του Βόσνιου Σέναντ Λούλιτς, έχοντας αποκλείσει νωρίτερα την Γιουβέντους.

Ο Λεντέσμα ήταν ο συνδετικός κρίκος των δύο τελευταίων τίτλων, με τους Μίροσλαβ Κλόζε(Γερμανία), Φεντερίκο Μαρκέτι, Αντόνιο Καντρέβα, Σέρτζιο Φλοκάρι και Ερνάνες(Βραζιλία) να αποτελούν βασικά στελέχη. Στην Ευρώπη έφτασε μέχρι τους "8" του Europa League όπου αποκλείστηκε απο την Φενερμπαχτσέ.

Στο Σούπερ Καπ που πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη η Γιουβέντους επικράτησε της Λάτσιο με 4-0, ενώ στο Πρωτάθλημα πραγματοποίησε κακή σεζόν αφού κατετάγη στην 9η θέση. Τον Ιανουάριο του 2014 ο Πέτκοβιτς αποχώρησε και στην θέση του ήρθε και πάλι ο Ρέγια, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα, αφού στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Νάπολι στους "8", στο δε Europa League στους "32"απο την Λουντογκόρετς

Το καλοκαίρι του 2014 ανέλαβε ο Στέφανο Πιόλι ο οποίος την οδήγησε στην 3η θέση και στα προκριματικά του Champions League, και σε έναν ακόμα τελικό Κυπέλλου, έχοντας αποκλείσει νωρίτερα Τορίνο,Νάπολι και Μίλαν, αλλά στον τελικό ηττήθηκε στην παράταση με 2-1 απο την Γιουβέντους χάρις στο γκολ του Μάτρι στο 97'.

Τον Αύγουστο του 2015 στο Σούπερ Καπ που πραγματοποιήθηκε στην Σαγκάη η Λάτσιο ηττήθηκε με 2-0 απο την Γιουβέντους, ενώ λίγο αργότερα αποκλείστηκε απο τους ομίλους του Champions League απο την Μπάγερ Λεβερκούζεν.

Η πορεία της στο Πρωτάθλημα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, έμεινε μακριά απο τα ευρωπαϊκά εισιτήρια τερματίζοντας στην 8η θέση, με συνέπεια τον Απρίλιο του 2016 ο Σιμόνε Ιντζάγκι να αντικαθιστά τον Πιόλι στην τεχνική ηγεσία.

Στο Europa League πέρασε ως πρώτη απο τον όμιλο, στους "32"απέκλεισε την Γαλατασαράι, αλλά στους "16" έμεινε εκτός απο την Σπάρτα Πράγας, ενώ στο Κύπελλο έφτασε μέχρι και τα προημιτελικά όπου η "Γηραιά Κυρία" την απέκλεισε.

Η σεζόν 2016-2017 έφερε την Λάτσιο στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας για τρίτη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια αποκλείοντας στα ημιτελικά την "άσπονδη" φίλη της Ρόμα και κόντρα στην Γιουβέντους όπου όμως γνώρισε την ήττα με 2-0 στο "Ολίμπικο".

Στο Πρωτάθλημα με την 5η θέση που κατέλαβε εξασφάλισε εισιτήριο για την φάση των ομίλων του Europa League. Tον Αύγουστο του 2017 στην Ρώμη κόντρα στην Γιουβέντους κατέκτησε το Σούπερ Καπ, στο Πρωτάθλημα ήρθε 5η και στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Μίλαν στα πέναλντι.

Στην Ευρώπη στο Europa League έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου αποκλείστηκε απο την Σάλτσμπουργκ και ενώ νωρίτερα είχε βγει πρώτη στον όμιλό της και είχε αποκλείσει Στεάουα και Ντινάμο Κιέβου.

Την σεζόν 2018-2019 ήρθε 8η στο Πρωτάθλημα, στην Ευρώπη αποκλείστηκε στην φάση των "32" του Europa League απο την Σεβίλλη αλλά η χρονιά έκλεισε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας κόντρα στην Αταλάντα με 2-0 με τα γκολ των Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς και Κορέα.

Θωμάς Στρακόσια(Αλβανία), Λουίς Φελίπε(Βραζιλία), Μπάστος(Ανγκόλα), Φραντσέσκο Ατσέρμπι, Μάρκο Παρόλο, Άνταμ Μάρουσιτς(Μαυροβούνιο), Λούκας Λέιβα(Βραζιλία), Σέναντ Λούλιτς(Βοσνία), Λουίς Αλμπέρτο(Ισπανία), Τσίρο Ιμόμπιλε. Φελίπε Καισέδο(Εκουαδόρ), Σεργκει Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς(Σερβία), Ρόμουλο(Βραζιλία), Μίλαν Μπαντέλι(Σερβία), Στέφαν Ράντου(Ρουμανία) και Χοακίν Κορέα(Αργεντινή) βρίσκονταν στο ρόστερ της ομάδας

Την  σεζόν 2019-2020 κατέκτησε το Σούπερ Καπ επικρατώντας της  Γιουβέντους με 3-1 με τα γκολ των Λουίς Αλμπέρτο που πέτυχε δύο και Λούλιτς, στο Πρωτάθλημα βγήκε τέταρτη και είσοδος στους ομίλους του Champions League, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Νάπολι.

Στην Ευρώπη δεν μπόρεσε να πετύχει κάτι καλό αφού έμεινε εκτός συνέχειας του Eurοpa League απο την φάση των ομίλων. Την σεζόν 2020-2021 βγήκε 6η στο Πρωτάθλημα, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Αταλάντα, στην Ευρώπη αφού πέρασε ως δεύτερη απο την φάση των ομίλων αποκλείστηκε στην φάση των "16" απο την Μπάγερν Μονάχου.

Το καλοκαίρι του 2021 ήρθε ένα τέλος εποχής αφού ο Σιμόνε Ιντζάγκι ύστερα απο 5 χρόνια αποχώρησε και στην θέση του ήρθε ο Μαουρίτσιο Σάρι. Στο Πρωτάθλημα με την 5η θέση που κατέκτησε κέρδισε εισιτήριο για τους ομίλους του Europa League, στο δε Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Μίλαν.

Στο Europa League πέρασε ως δεύτερη απο την φάση των ομίλων αλλά αποκλείστηκε απο την Πόρτο στον γύρο των πλέι-οφ.

Δεύτερη σεζόν με τον Σάρι στον πάγκο και στο Πρωτάθλημα κατάφερε στο μίνι πρωτάθλημα των ομάδων που διεκδικούσαν τα εισιτήρια του Champions League μιας και η Νάπολι είχε απο νωρίς πάρει προβάδισμα για τον τίτλο να βγει δεύτερη.

Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στου "8" απο την Γιουβέντους, ενώ στην Ευρώπη τερμάτισε τρίτη στον όμιλό της στο Europa League πίσω απο Φέγενοορντ και Μίντιλαντ και "υποβιβάστηκε" στο Conference League.

Aπέκλεισε στα πλει-οφ την ρουμανική Κλούζ, αλλά στους "16" η Άλκμααρ που την έστειλε εκτός συνέχειας με δύο ήττες με το ίδιο σκόρ 2-1