Ήταν μέλος ίσως της κορυφαίας μεσαίας γραμμής που έβγαλε ποτέ η Βραζιλία, μαζί με τους Τονίνιο Σερέζο, Έντερ, Ζίκο και Σόκρατες. Ο Πάουλο Ρομπέρτο Φαλκάο θεωρείται ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν σε Ιντερνασιονάλ και Ρόμα αντίστοιχα, ενώ ήταν κατά κάποιο τρόπο ο "νονός" του Ρανταμέλ Φαλκάο αφού ο πατέρας του του είχε μεγάλη αδυναμία και του έδωσε το επίθετό του ως μεσαίο όνομα..
Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1953 στην Αμπελάρδο Λούζ στην πολιτεία της Σάντα Καταρίνα και
σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε στο Πόρτο Αλέγκρε. Θα ξεκινήσει στις ακαδημίες της Ιντερνασιονάλ όταν και θα τον δει ο Ντίνο Σάνι ο οποίος θα τον αναβαθμίσει και το 1972 θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με κάτι λιγότερο απο 500 δολλάρια.
Η αίσθηση του παιχνιδιού, η απαράμιλλη τεχνική και η επαφή με την μπάλα, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό στους οπαδούς που του έδωσαν και το προσωνύμιο "Il Biondo(σ.σ. ο ξανθός)". Κατέκτησε 5 πολιτειακά πρωταθλήματα Γκαούτσο και 3 Πρωταθλήματα Βραζιλίας το 1975, το 1976 και το 1979. Παράλληλα το 1980 έφτασε στους διπλούς τελικούς του Κόπα Λιμπερταδόρες όπου όμως η Νασιονάλ Μοντεβιδέο κατέκτησε τον τίτλο.
Το καλοκαίρι του 1980 μετακόμισε στην Ευρώπη και την Ιταλία για λογαριασμό της Ρόμα με τους "τζιαλορόσι" να δίνουν το ποσό των 650.000 δολαρίων στους "κολοράντο". Στην πρώτη του χρονιά αγωνίστηκε σε 25 παιχνίδια πετυχαίνοντας 3 τέρματα στην SERIE A, με την ομάδα του να τερματίζει τελικά δεύτερη πίσω από την Γιουβέντους ενώ κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας απέναντι στην Τορίνο στην διαδικασία των πέναλντι.
Η δεύτερη του χρονιά ήταν ακόμη καλύτερη διεκδικώντας μαζί με τον Λίαμ Μπρέιντι της Γιουβέντους τον τίτλο του καλύτερου ξένου ποδοσφαιριστή στο καμπιονάτο. Η αποθέωση ήρθε την περίοδο 1982-1983 όταν χάρις και στην δική του συμβολή με 27 παιχνίδια και 7 γκολ η ομάδα της πρωτεύουσας έφτασε στην πολυπόθητη κατάκτηση του σκουντέτο κάτι που το περίμενε 40 χρόνια.
Παράλληλα έφτασε μέχρι και την προημιτελική φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ όπου αποκλείστηκε από την Μπενφίκα. Ύστερα από όλα αυτά τα επιτεύγματα "κληρονόμησε" το παρατσούκλι "Ο 8ος βασιλιάς της Ρώμης".
Την περίοδο 1983-1984 διεκδίκησε και πάλι το Πρωτάθλημα Ιταλίας όπου η "Γηραιά Κυρία" τελικά τερμάτισε πρώτη, κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας απέναντι στην Βερόνα, όμως ο μεγάλος στόχος ήταν το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Αποκλείοντας διαδοχικά τις Γκέτεμποργκ, ΤΣΣΚΑ Σόφιας, Διναμό Βερολίνου και στον ημιτελικό την Νταντί Γιουνάιτεντ βρέθηκε στον τελικό του "Ολιμπικό" όπου βρήκε απέναντι της την Λίβερπουλ με τους Άγγλους να κατακτούν το τρόπαιο στην διαδικασία των πέναλντι.
Τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζε στο γόνατο συν το γεγονός ότι ξενύχταγε και γενικότερα έκανε άστατη ζωή "έσπασε το γυαλί" στην σχέση του Φαλκάο με την Ρόμα. Η επιμονή του να πάει στην Νέα Υόρκη για να κάνει την εγχείριση στο γόνατο χωρίς την συγκατάθεση των γιατρών του ιταλικού συλλόγου έβαλε τους τίτλους τέλους και το καλοκαίρι του 1985 ύστερα από 152 συμμετοχές και 28 γκολ επέστρεψε στην Βραζιλία.
Με την φανέλα της Σάο Πάολο κατέκτησε το Πρωτάθλημα Παουλίστα του 1985 και το καλοκαίρι του 1986 αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976 στο πλαίσιο του Copa Roca στο Μπουένος Άιρες απέναντι στην Αργεντινή έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της χώρας του. Οι εμφανίσεις που έκανε στο Πρωτάθλημα της Βραζιλίας έκανε πολλούς να θεωρούν σίγουρη την συμμετοχή του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 στην Αργεντινή όμως κάποια ιατρικά προβλήματα και ύστερα από συζήτηση με τον τότε εκλέκτορα Κλαούντιο Κουτίνιο αποκλείστηκε από την 23άδα.
Στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας ο Φαλκάο αγωνίστηκε και στα 5 παιχνίδια πετυχαίνοντας γκολ απέναντι στην Σκωτία, την Νέα Ζηλανδία και στην Ιταλία με τον πανηγυρισμό του να μένει στην ιστορία στο ματς που έκρινε την πρόκριση στην ημιτελική φάση με τους "ατζούρι" να παίρνουν την πρόκριση
Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα του Μεξικού αν και δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση συμπεριλήφθηκε κανονικά στην αποστολή και αγωνίστηκε ως αλλαγή κόντρα σε Ισπανία και Αλγερία με την Βραζιλία να αποκλείεται στην προημιτελική φάση από την Γαλλία. Το ματς με τους Βορειοαφρικάνους ήταν η 28η και τελευταία εμφάνιση με την "σελεσάο" έχοντας πετύχει και 7 γκολ.
Με την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ξεκίνησε την προπονητική αναλαμβάνοντας την διετία 1990-1991 την Εθνική Βραζιλίας με την οποία πήρε μέρος στο Κόπα Αμέρικα του 1991. Ακολούθησε από το 1991 έως το 1993 η Αμέρικα στο Μεξικό, η Ιντερνασιονάλ και το 1994 η εθνική ομάδα της Ιαπωνίας για 9 μόλις παιχνίδια.
Τον Απρίλιο του 2011 ύστερα από 16 χρόνια αποχής από τους πάγκους επανήρθε στην δράση για λογαριασμό της Ιντερνασιονάλ αντικαθιστώντας τον Σέλσο Ρόθ. Όμως τον Ιούλιο του ίδιου έτους και ύστερα από 3 συνεχόμενες ήττες απολύθηκε, ενώ τον Φεβρουάριο του 2012 υπέγραψε ενδεκάμηνο συμβόλαιο με την Μπαία αλλά τον Ιούλιο του ίδιου έτους η συνεργασία τους τερματίστηκε.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε την Σπόρτ, τον Ιούλιο του 2016 επανήρθε για τρίτη φορά στην Ιντερνασιονάλ αλλά μετά απο ένα μήνα και πέντε παιχνίδια στα οποία είχε τρεις ήττες και δύο ισοπαλίες απολύθηκε.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε ως πoδoσφαιρικός αναλυτής στο δίκτυο Rede Globo και στο καλωδιακό τηλεοπτικό δίκτυο Spor TV. Στις 7 Οκτωβρίου του 2012 ύστερα από ψηφοφορία που διεξήχθη στο επίσημο σαιτ της Ρόμα ο Πάουλο Ρομπέρτο Φαλκάο ήταν ανάμεσα στους 11 πρώτους ποδοσφαιριστές που εισήρθαν στο "Hall of Fame" της Ρόμα, ενώ το 2016 μπήκε στο ιταλικό Hall of Fame.
