Η περίπτωση του Πάολο Ρόσι αποδεικνύει ότι στην ζωή τα πάντα κρέμονται σε μια κλωστή. Από "αποδιοπομπαίος τράγος" λόγω της ανάμειξης του στο περίφημο σκάνδαλο Totonero τo 1980 στον θαυμασμό και την λατρεία ενός ολόκληρου έθνους για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας.
Γεννημένος στις 22 Αυγούστου του 1956 στην πόλη Πράτο της Τοσκάνης ξεκίνησε από τις ομάδες της περιοχής του την Σάντα Λουκία και την Αμπροσιάνα για να κάνει το 1972 το μεγάλο βήμα και να εντάσσεται στην Γιουβέντους.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθησαν ομαλά αφού είχε πάρα πολλούς τραυματισμούς μέσα σε δύο σεζόν έκανε τρεις εγχειρήσεις στον μηνίσκο. Παρόλα αυτά την 1η Μαΐου του 1974 έκανε το ντεμπούτο του με τους "μπιανκονέρι" απέναντι στην Τσεζένα για το ιταλικό Κύπελλο.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθησαν ομαλά αφού είχε πάρα πολλούς τραυματισμούς μέσα σε δύο σεζόν έκανε τρεις εγχειρήσεις στον μηνίσκο. Παρόλα αυτά την 1η Μαΐου του 1974 έκανε το ντεμπούτο του με τους "μπιανκονέρι" απέναντι στην Τσεζένα για το ιταλικό Κύπελλο.
Το καλοκαίρι του 1975 αποφασίζεται να δοθεί δανεικός στην Κόμο για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του όπου και εκεί όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά αφού στους "λαριάνι" αγωνίζεται μόλις 6 φορές χωρίς καν να σκοράρει.
Την αμέσως επόμενη χρονιά η Γιουβέντους πείθει την Βιτσέντζα να κατέχουν από κοινού τα δικαιώματά του και να αγωνιστεί στους "λανερόσι". Ο τότε προπονητής των "μπιανκορόσι" Τζιοβάνι Μπατίστα Φάμπρι τον τοποθετεί στην κορυφή της επίθεσης μια κίνηση που αποδείχτηκε ευεργετική τόσο για τον ίδιο αλλά και για τον σύλλογο της Βενετίας.
Στην πρώτη του χρονιά παίρνει μέρος σε 36 παιχνίδια πετυχαίνει 21 γκολ οδηγώντας τον εκ του ασφαλούς στην άνοδο στην SERIE A. Στην μεγάλη κατηγορία συνεχίζει τις "υψηλές πτήσεις" και την περίοδο 1977-1978 αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 24 γκολ σε 30 αγώνες βοηθώντας την ομάδα του να καταλάβει τελικά την δεύτερη θέση ύστερα από σκληρή μάχη με τις ομάδες του Τορίνο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Την αμέσως επόμενη χρονιά η Γιουβέντους πείθει την Βιτσέντζα να κατέχουν από κοινού τα δικαιώματά του και να αγωνιστεί στους "λανερόσι". Ο τότε προπονητής των "μπιανκορόσι" Τζιοβάνι Μπατίστα Φάμπρι τον τοποθετεί στην κορυφή της επίθεσης μια κίνηση που αποδείχτηκε ευεργετική τόσο για τον ίδιο αλλά και για τον σύλλογο της Βενετίας.
Στην πρώτη του χρονιά παίρνει μέρος σε 36 παιχνίδια πετυχαίνει 21 γκολ οδηγώντας τον εκ του ασφαλούς στην άνοδο στην SERIE A. Στην μεγάλη κατηγορία συνεχίζει τις "υψηλές πτήσεις" και την περίοδο 1977-1978 αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 24 γκολ σε 30 αγώνες βοηθώντας την ομάδα του να καταλάβει τελικά την δεύτερη θέση ύστερα από σκληρή μάχη με τις ομάδες του Τορίνο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Οι επιδόσεις του είναι τόσο εντυπωσιακές που το καλοκαίρι του 1978 ο πρόεδρος Τζιουζέπε Φαρίνα προσφέρει στον αντίστοιχο της Γιουβέντους Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι το ποσό των 2 εκατομμυρίων 612 χιλιάδων λιρών για να αποκτήσει και το υπόλοιπο 50% των δικαιωμάτων του.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται καλά για τον ίδιο τον Ρόσι αφού ένας τραυματισμός στο γόνατο στο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Ντούκλα Πράγας για τον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ τον στερεί από την Βιτσέντζα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό στην SERIE B παρά τα 15 γκολ που πέτυχε.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται καλά για τον ίδιο τον Ρόσι αφού ένας τραυματισμός στο γόνατο στο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Ντούκλα Πράγας για τον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ τον στερεί από την Βιτσέντζα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό στην SERIE B παρά τα 15 γκολ που πέτυχε.
Ο απευθείας υποβιβασμός οδηγεί τον Φαρίνα να έρθει σε συνεννόηση με τον ομόλογό του στην Περούτζια Φράνκο Ντ'Ατόμα σε συμφωνία για διετή δανεισμό και ύστερα απο 107 παιχνίδια και 66 τέρματα έφυγε απο τους "μπερίτσι". Με τους "γκριφόνι" έφτασε στα γνωστά του στάνταρ με 28 συμμετοχές και 13 γκολ αλλά την 1η Μαρτίου του 1980 ξεσπάει το περίφημο σκάνδαλο Totonero.
O σύλλογος της Ούμβρια τιμωρήθηκε με αφαίρεση 5 βαθμών από το πρωτάθλημα της περιόδου 1980-1981 και ο Ρόσι μαζί με τον συμπαίκτη του Λουτσιάνο Ζεκίνι τιμωρείται με αποκλεισμό τριών ετών από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα.
Ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής αρνιόταν την ανάμειξη του στο σκάνδαλο δηλώνοντας αθώος, αναφέροντας ότι ένας από τους ανθρώπους που τον κατηγόρησε παραδέχτηκε ότι οι κατηγορίες εναντίον του ήταν κατασκευασμένες και ότι έπεσε θύμα κακοδικίας. Στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 2002 με τον τίτλο "Έκανα την Βραζιλία να κλάψει("Ho fatto piangere il Brasile)" περιγράφει γλαφυρά όλο το περιστατικό.
"Δεν γνώριζα τίποτα για το στοίχημα, θεωρούσα ότι το να έρθει ένα ματς ισόπαλο ειδικά που και τις δύο ομάδες τις βολεύει είναι κάτι που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. "Μετά το δείπνο και ενώ "σκότωνα" την ώρα μου παίζοντας μπίνγκο, ήρθε ο Μάουρο Ντε Λα Μαρτίνα και μου είπε ότι κάποιοι θέλουν να με γνωρίσουν. Δεν είχα κάποια αντίρρηση πήγα στο χολ του ξενοδοχείου, όπου είδα δύο τύπους".
"Αφού συστηθήκαμε ο Ντε Λα Μαρτίνα μου ανέφερε ότι ο φίλος του παίζει στοίχημα και στην συνέχεια ο φίλος του φίλου με ρώτησε τι θα κάνουμε την Κυριακή. Τους απάντησα γενικά ότι θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε. Μου απάντησε και εάν έρθει ισοπαλία, εγώ εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να αντιληφθώ προς τα που πήγαινε η συζήτηση, μπορώ να πω ότι αισθανόμουνα άβολα, έστω και εάν δεν το έδειχνα".
"Η Αβελίνο βρίσκεται ένα πόντο πίσω μας, έχει κερδίσει την Γιουβέντους μεταξύ άλλων, οπότε η ισοπαλία δεν είναι κακό αποτέλεσμα, τους απάντησα. Η συζήτηση όμως δεν τελείωσε εδώ αφού πρόσθεσαν ότι υπάρχει φίλος μας απο την άλλη πλευρά που λέει και αυτός ότι η ισοπαλία είναι καλό αποτέλεσμα".
" Η συζήτηση άρχιζε να μην μου αρέσει καθόλου, τα πρόσωπα των συνομιλητών μου δεν μου ενέπνεαν εμπιστοσύνη οπότε είπα στον Ντε Λα Μαρτίνα ότι με περιμένουν και έτσι επέστρεψα πίσω στο παιχνίδι μου. Όλη αυτή η κουβέντα κράτησε δύο λεπτά, δύο λεπτά που θα αποδεικνύονταν τα πιο ενοχλητικά της ζωής μου".
Όταν ανακοινώθηκε η ποινή, σκεφτόταν να φύγει εκτός Ιταλίας. "Ένιωθα αηδία για το ποδόσφαιρο, σκεφτόμουνα να φύγω εκτός Ιταλίας και ότι δεν θα μπορούσα να παίξω ξανά στην εθνική. Το χειρότερο είναι ότι όλοι με κοίταζαν καχύποπτα, συν το γεγονός ότι δεν θα μπορούσα να αγωνιστώ τα σαββατόβραδα".
Κατά την διάρκεια της τιμωρίας του το 1980, πήρε μέρος στην προετοιμασία στην Αμερική των Buffalo Stallions ομάδα ποδοσφαίρου σάλας που είχε προπονητή τον Αντόλφο Γκόρι, αλλά δεν προέκυψε κάτι παραπάνω.
Η ποινή του τελικά θα πέσει από τα τρία χρόνια στα δύο, ο Σάντρο Ματσόλα για λογαριασμό της Ίντερ θα ενδιαφερθεί, αλλά η παρέμβαση του Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι θα είναι καταλυτική για να επιστρέψει την άνοιξη του 1981 ύστερα από έξι χρόνια στο δυναμικό της Γιουβέντους.
"Ο Μπονιπέρτι με κάλεσε και μου πρότεινε να πάω για προπόνηση, ένιωσα ξανά ποδοσφαιριστής. Μου έστειλε ένα γράμμα στο οποίο πέρα απο το τι θα έπρεπε να έχω κοντά μαλλιά, μου έδινε οδηγίες στο τι θα πίνω και τι θα τρώω. όταν συναντηθήκαμε μου είπε: Πάολο για είσαι πιο ήρεμος πρέπει να παντρευτείς. Ήταν δρομολογημένο αλλά ας πούμε ότι υπήρξε πίεση να γίνει νωρίτερα. Είναι ένας απο τους τρείς ανθρώπους μαζί με τον Τραπατόνι και τον Μπέαρζοτ που τους ευχαριστώ".
Τον Απρίλιο του 1982 εξέτισε την τιμωρία του και προλαβαίνει να αγωνιστεί σε τρεις αγώνες πανηγυρίζοντας το πρωτάθλημα του 1982. Στο "Ντελε Άλπι" πανηγύρισε ακόμα την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος το 1984, το Κύπελλο Ιταλίας του 1983, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1984 κόντρα στην Πόρτο στην Βασιλεία, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985 στις Βρυξέλλες κόντρα στην Λίβερπουλ και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 1984 έχοντας 138 συμμετοχές και 44 γκολ
Το καλοκαίρι του 1985 δυσαρεστημένος απο τον χρόνο συμμετοχής αλλά και απο το ότι ήρθε σε κόντρα με τον Μπονιπέρτι αποφάσισε να φύγει απο το Τορίνο. Η Μίλαν της οποίας ο πρόεδρος Φαρίνα είχε συνεργαστεί με τον Ρόσι στην Βιτσέντζα θα δώσει στην "Γηραιά Κυρία" το ποσό των 5,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων και τον αποκτά.
Ένας τραυματισμός τον στερεί από τους "ροσονέρι" για τα πρώτα 10 παιχνίδια του πρωταθλήματος, η επιστροφή του όμως δεν αλλάζει πολύ την πορεία της ομάδας του Νίλς Λίντχολμ αφού σε 26 παιχνίδια σκοράρει μόνο 3 γκολ.
Την αμέσως επόμενη χρονιά η Βερόνα στις συζητήσεις που κάνει με την ομάδα του Μιλάνου για την παραχώρηση του Γκαλντερίζι ρίχνει στο τραπέζι το όνομα του Ρόσι για ανταλλαγή. Οι δύο πλευρές συμφωνούν τελικά στην πραγματοποίηση της συμφωνίας και στο "Μπεντεγκόντι" πραγματοποιεί τις τελευταίες του εμφανίσεις 27 αλλά με μόλις 7 γκολ αφού τα χρόνια προβλήματα με το γόνατο τον οδηγούν στο κλείσιμο της καριέρας του .
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1977 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Ιταλίας σε φιλικό παιχνίδι στην Λιέγη απέναντι στο Βέλγιο, με τον Έντσο Μπέαρζοτ να τον παίρνει μαζί του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 στην Αργεντινή, όπου θα πετύχει 3 τέρματα κόντρα σε Γαλλία, Ουγγαρία και Αυστρία και θα συμπεριληφθεί στην κορυφαία ομάδα του τουρνουά.
Το μεγάλο σοκ όμως έρχεται με την τιμωρία του αφού χάνει την ευκαιρία να πάρει μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξαγόταν εντός έδρας. Παρότι η τιμωρία του ολοκληρώνεται λίγους μήνες πριν την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας ο Μπέαρζοτ τον συμπεριλαμβάνει στην 23αδα.
Μια απόφαση που προκάλεσε πολλές συζητήσεις, που εντάθηκαν ακόμα περισσότερο αφού στην πρώτη φάση οι εμφανίσεις του δεν δικαιώνουν τον Μπέαρζοτ. Όμως στο αποφασιστικό παιχνίδι με την Βραζιλία πετυχαίνει χατ-τρικ ρίχνοντας στο "καναβάτσο" τους Λατινοαμερικάνους στην νίκη με 3-2.
Το μεγάλο σοκ όμως έρχεται με την τιμωρία του αφού χάνει την ευκαιρία να πάρει μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξαγόταν εντός έδρας. Παρότι η τιμωρία του ολοκληρώνεται λίγους μήνες πριν την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας ο Μπέαρζοτ τον συμπεριλαμβάνει στην 23αδα.
Μια απόφαση που προκάλεσε πολλές συζητήσεις, που εντάθηκαν ακόμα περισσότερο αφού στην πρώτη φάση οι εμφανίσεις του δεν δικαιώνουν τον Μπέαρζοτ. Όμως στο αποφασιστικό παιχνίδι με την Βραζιλία πετυχαίνει χατ-τρικ ρίχνοντας στο "καναβάτσο" τους Λατινοαμερικάνους στην νίκη με 3-2.
Δύο ακόμα γκολ στον ημιτελικό με την Πολωνία και ένα ακόμα στον τελικό με την Δυτική Γερμανία οδηγεί την Ιταλία στην κατάκτηση του τρίτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της και στον Παμπλίτο την πρώτη θέση στους σκόρερ με 6 και στην κορυφαία ομάδα του τουρνουά. Στο τέλος της χρονιάς του απονέμεται η "Χρύση Μπάλα" στην ψηφοφορία που διοργανώνει το France Football.
Στις 11 Μαΐου του 1986 πραγματοποίησε την 48η και τελευταία συμμετοχή σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Κίνα πετυχαίνοντας 20 γκολ αφού αν και βρισκόταν στην 23αδα της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό.
Μαζί με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο κα τον Κριστιάν Βιέρι είναι οι πρώτοι σκόρερ της Ιταλίας στην τελική φάση των Παγκοσμίων Κυπέλλων έχοντας πετύχει και οι τρείς τους απο 9 τέρματα.
Είναι επίτιμος πρόεδρος της ομάδας στην οποία αναδείχθηκε την Coiano Saint Lucia Prato, ήταν σχολιαστής σε διάφορους τηλεοπτικούς σταθμούς όπως το Sky Italy, το Premium Sport και την RAI ενώ είχε λάβει μέρος στις Ευρωεκλογές του 1999. Το 2000 διεκδίκησε την προεδρία της γυναικείας λίγκας στο βόλεϊ αλλά ούτε και εκεί εκλέχτηκε.
Επίσης μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του Τζιανκάρλο Σάλβι είχε ανοίξει στην Βιτσέντζα μεσιτικό γραφείο, διέθετε ένα συγκρότημα κτημάτων στο Μπούτσινε που ασχολείται με τον αγροτουρισμό, και το 2012 εξέδωσε ένα ακόμα βιβλίο με τον τίτλο "1982 ένας θαυμαστός κόσμος" το οποίο το έγραψε μαζί με την γυναίκα του.
Επίσης μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του Τζιανκάρλο Σάλβι είχε ανοίξει στην Βιτσέντζα μεσιτικό γραφείο, διέθετε ένα συγκρότημα κτημάτων στο Μπούτσινε που ασχολείται με τον αγροτουρισμό, και το 2012 εξέδωσε ένα ακόμα βιβλίο με τον τίτλο "1982 ένας θαυμαστός κόσμος" το οποίο το έγραψε μαζί με την γυναίκα του.
Στις 9 Δεκεμβρίου του 2020 έφυγε απο την ζωή σε ηλικία 64 ετών ύστερα απο μάχη που έδωσε με τον καρκίνο του πνεύμονα
