Μπορεί να μην κατάφερε με την εθνική Γερμανίας να κατακτήσει ένα Παγκόσμιο τίτλο αν και έπαιξε σε δύο τελικούς, θεωρείται ένας απο τους καλύτερους Γερμανούς ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του '80 ο οποίος αν και δεν ήταν κλασσικός επιθετικός είχε μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1955 γεννήθηκε στο Λίπσταντ, με τον πατέρα του να είναι ενεργό μέλος της ομάδας της πόλης της Μπορούσια μεταφέροντας αυτή του την αγάπη και στα παιδιά του. έτσι και ο μικρός Καρλχάιντς εντάχθηκε στις ακαδημίες της ομάδας.
Το 1974 η Μπάγερν θα τον αποκτήσει με το ποσό των 17.500 μάρκων, ενώ ο ίδιος έπαιρνε το μηνιαίο ποσό 8.000 γερμανικών μάρκων. Παρά το γεγονός ότι ήταν ιδιαίτερα ντροπαλός και το παρουσιαστικό του δεν πρόδιδε αυτό που θα γινόταν ξεκίνησε να παίρνει χρόνο συμμετοχής και θα δικαιώσει αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν.
Στην δεκαετία μέχρι το 1984 που παρέμεινε στο Μόναχο, θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1980 και το 1981, 2 Κύπελλα το 1982 και το 1984, 1 Σούπερ Καπ το 1982, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1975 στο Παρίσι κόντρα στην Λίντς και το 1976 στην Γλασκώβη κόντρα στην Σεντ Ετιέν, 1 Διηπειρωτικό το 1976 κόντρα στην Κρουζέιρο, ενώ θα έχει και 1 χαμένο τελικό το 1982 απο την Άστον Βίλα στο Ρότερνταμ.
Ύστερα απο 422 συμμετοχές και 217 γκολ, σε ηλικία 29 ετών η Ίντερ θα τον αποκτήσει με το ποσό των 11,4 εκατομμύρια μάρκων, η δέυτερη ακριβότερη μετεγγραφή μετά απο εκείνη του Ντιέγκο Μαραντόνα στην Νάπολι.
Όμως τα προβλήματα τραυματισμών δεν του έδωσαν την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του στην SERIE A, έχοντας 107 παιχνίδια με 42 τέρματα, αλλά οι "νερατζούρι" δεν κατάφεραν να κατακτήσουν κάποιο τίτλο.
Το συμβόλαιο του έληξε δεν ανανεώθηκε και μετά απο τρία χρόνια το 1987 μετακόμισε στην Ελβετία για λογαριασμό της Σερβέτ με την οποία βγήκε πρώτος σκόρερ την περίοδο 1988-1989 με 64 παιχνίδια και 34 γκολ.
Στις 6 Οκτωβρίου του 1976 έκανε το ντεμπούτο του κόντρα στην Ουαλία στο Κάρντιφ, ενώ το 1978 έκανε την πρώτη του παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Αργεντινής. Έπαιξε και στα πέντε παιχνίδια πετυχαίνοντας 2 γκολ κόντρα στο Μεξικό και 1 απέναντι στην Αυστρία.
Αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης το 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας, παίζοντας και στα τέσσερα παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Τσεχοσλοβακία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας έπαιξε και στα εφτά παιχνίδια πετυχαίνοντας 1 γκολ απέναντι στην Αλγερία και 3 απέναντι στην Χιλή.
Σκόραρε στον ημιτελικό κόντρα στην Γαλλία όντας τραυματίας, ενώ αγωνίστηκε και στον τελικό απέναντι στην Ιταλία. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984 αγωνίστηκε και στα τρία παιχνίδια, όμως τα "πάντσερ" αποκλείστηκαν απο την ημιτελική φάση.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 θα ήταν και η τελευταία παρουσία με την Γερμανία αγωνιζόμενος σε όλα τα παιχνίδια, σκοράροντας στον τελικό κόντρα στην Αργεντινή αλλά για δεύτερη συνεχόμενη φορά γνώρισε την ήττα. Κόντρα στην "αλμπισελέστε" στις 29 Ιουνίου του 1986 στο Μέξικο Σίτι συμπλήρωσε 95 συμμετοχές με 45 τέρματα έκτος στην σχετική λίστα.
Αναδείχτηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης το 1980 και το 1981, πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα τρεις φορές το 1980, το 1981 και το 1984, ενώ το 1980 και το 1981 κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα απο το France Football.
Απο το 1990 έως το 1994 εργάστηκε ως σπορτκάστερ στο ARD των παιχνιδιών της Εθνικής Γερμανίας, ενώ το φθινόπωρο του 1991 μαζί με τον Φράντς Μπεκενμπάουερ ανέλαβαν ως αντιπρόεδροι της Μπάγερν.
Στην θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 2002 όταν και ανέλαβε πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής του νεοδιορισθεντος τμήματος ποδοσφαίρου. Τον Ιανουάριο του 2008 ανέλαβε την θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συλλόγων(ECA), θέση που κατείχε μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου του 2017.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 του επιβλήθηκε πρόστιμο 249.900 δολαρίων για το γεγονός ότι δεν δήλωσε στο τελωνείο δύο πανάκριβα ρολόγια επιστρέφοντας απο το Κατάρ. Το 2021 αναμένεται να παραδώσει την θέση του προέδρου της Μπάγερν στον Όλιβερ Καν.
