Η "συμφωνία κυριών" ανάμεσα στην Δυτική Γερμανία και την Ισπανία έστελνε την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στην χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου. Παράλληλα η FIFA αποφασίζει την αύξηση των ομάδων ειδικά απο την Αφρική και την Ασία και έτσι απο 16 φτάνουμε στις 24.
Ισπανία και Αργεντινή ως διοργανώτρια και κάτοχος παίρνουν απευθείας την πρόκριση, κάτι που δεν το κατάφερε η Ολλανδία η φιναλίστ των δύο προηγούμενων διοργανώσεων. Μεξικό, Σουηδία και Πορτογαλία έμειναν εκτός όπως και η Ουρουγουάη για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση.
Αλγερία, Καμερούν, Νέα Ζηλανδία, Κουβέιτ και Ονδούρα προκρίθηκαν για πρώτη φορά σε τελική φάση. Οι 24 ομάδες χωρίζονταν σε έξι ομίλους των τεσσάρων ομάδων απο τους οποίους την πρόκριση έπαιρναν οι δύο πρώτοι.
Στην συνέχεια δημιουργούταν μια δεύτερη φάση ομίλων τέσσερις για την ακρίβεια απο τους οποίους μόνο οι πρώτοι θα έπαιρναν την πρόκριση για τα ημιτελικά. Μαδρίτη(με δύο γήπεδα), Βαρκελώνη
Σεβίλλη(επίσης με δύο γήπεδα), Μπιλμπάο, Βαγιαδολίδ, Μάλαγα, Βαλένθια, Σαραγόσα, Έλτσε, Οβιέδο, Χιχόν, Αλικάντε, Βίγκο και Λα Κορούνια υποδέχτηκαν απο τις 13 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου τις 24 ομάδες.
Στον 1ο όμιλο η Πολωνία πήρε την πρώτη θέση, ενώ για την δεύτερη το αξιόμαχο Καμερούν έχασε την πρόκριση απο την Ιταλία στην ισοβαθμία λόγω χειρότερης επίθεσης αφού είχαν ίδια αποτελέσματα και ίδια διαφορά τερμάτων
Οι κακές εμφανίσεις και η με την "ψυχή στο στόμα" πρόκριση προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων στην Ιταλία με δημοσιεύματα και άρθρα που "κατακεραύνωναν" τους παίκτες του Έντσο Μπέαρζοτ. Έτσι σε μία προσπάθεια να υπάρξει ηρεμία απαγορεύουν την οποιαδήποτε δήλωση προς τους δημοσιογράφους, πράγμα που όπως θα δούμε θα τους ωφελήσει στην συνέχεια.
Στον 2ο όμιλο η Αλγερία έβαζε δύσκολα στην Δυτική Γερμανία και την Αυστρία. Μάλιστα οι Αφρικανοί θα κερδίσουν με 2-1 τα "πάντσερ" και θα γίνουν η πρώτη χώρα που θα κερδίσει μια αντίστοιχη ευρωπαϊκή.
Η νίκη επί της Χιλής τους έδινε το δικαίωμα να ελπίζουν να περάσουν είτε εάν η Αυστρία δεν έχανε είτε εάν οι Δυτικογερμανοί κέρδιζαν με δύο γκολ διαφορά. Το μοναδικό μειονέκτημα των Αλγερινών, ήταν ότι ο δικός τους αγώνας γινόταν μια ημέρα νωρίτερα, οπότε θα γνώριζαν οι άλλοι δύο τι τους συνέφερε.
Στο 10' ο Χρούμπες πετύχαινε το γκολ που ήθελε η ομάδα του Γιούπ Ντέρβαλ γιατί εάν δεν κέρδιζε δεν προκρινόταν. Το 1-0 βόλευε και τους δύο(και οι τρεις θα ισοβαθμούσαν στους 4 πόντους, αλλά θα έμενε εκτός η Αλγερία), οπότε και οι 22 αντάλλασσαν πάσες μεταξύ τους χωρίς να κάνουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να επιτεθούν.
Όλο αυτό για 80 λεπτά, εξοργίζοντας τους 41.000 θεατές που βρέθηκαν στο "Έλ Μολινόν" του Χιχόν φωνάζοντας χαρακτηριστικά: "Έξω,Έξω", "Αλγερία, Αλγερία" και "Αφήστε τους να φιληθούν, Αφήστε τους να φιληθούν".
Οι Αλγερινοί φίλαθλοι κουνούσαν χαρτονομίσματα, ο δημoσιογράφος του τηλεοπτικού σταθμού ARD Έμπερχαρντ Στάνιεκ απο ένα σημείο αρνήθηκε να περιγράφει, ο συνάδελφός του Αυστριακός Ρόμπερτ Στέεγκερ ζήτησε απο τους τηλεθεατές να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους, ενώ η τοπική εφημερίδα "El Comercio" την κριτική του αγώνα την έβαλε στις σελίδες που ασχολούνταν με το έγκλημα.
Η "ντροπή της Χιχόν" όπως έμεινε ευρέως γνωστή ανάγκασε την Παγκόσμια Ομοσπονδία απο την επόμενη διοργάνωση οι αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής να διεξάγονται την ίδια ημέρα αλλά και την ίδια ώρα για να αποφεύγονται τέτοιου είδους φαινόμενα.
Στον 3ο όμιλο το Βέλγιο που κέρδισε στον εναρκτήριο αγώνα την Αργεντινή έκανε την έκπληξη καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση αφήνοντας την ομάδα του Μενότι στην δέυτερη θέση. Στον 4ο όμιλο Αγγλία και Γαλλία πήραν την πρόκριση, στον 5ο όμιλο οι Βορειοιρλανδοί άφησαν τους Γιουγκοσλάβους και τους Ισπανούς να μάχονται για την πρόκριση, με τους οικοδεσπότες να την παίρνουν λόγω καλύτερης επίθεσης.
Η ομάδα όμως που εντυπωσίασε δεν ήταν άλλη απο την Βραζιλία. Η ομάδα του Ζίκο, του Έντερ, του Φαλκάο, του Σόκρατες έκανε το 3 στα 3, πετυχαίνοντας 10 τέρματα δεχόμενη μόνο δύο πήρε άνετα την πρώτη θέση, με τους Σοβιετικούς να προκρίνονται αφήνοντας για τρίτο σερί Μουντιάλ στα "κρύα του λουτρού" τους Σκωτσέζους.
Στην δεύτερη φάση Πολωνοί και Σοβιετικοί νίκησαν τους Βέλγους, στο μεταξύ τους παιχνίδι αναδείχθησαν ισόπαλοι χωρίς τέρματα αλλά λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων η παρέα του Λάτο προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Στον 2ο η Δυτική Γερμανία με νίκη επί της Ισπανίας και ισοπαλία με την Αγγλία πήρε την πρώτη θέση, ενώ στον 4ο η Γαλλία με δύο νίκες επι Αυστρίας και Βορείου Ιρλανδίας προκρινόταν στα ημιτελικά μετά το 1958.
Όμως ο όμιλος που συγκέντρωνε τα περισσότερα βλέμματα δεν ήταν άλλος απο αυτόν στον οποίον βρίσκονταν οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Αργεντινοί, οι τρις Παγκόσμοι Πρωταθλητές Βραζιλιάνοι και οι δις Ιταλοί.
Ιταλία και Βραζιλία επικράτησαν της Αργεντινής με 2-1 και 3-1 αντίστοιχα(και στα δύο ματς η "αλμπισελέστε" έμεινε με δέκα παίκτες λόγω κόκκινης καρτας Γκαγιέγκο στο 84' με τους "ατζούρι", Μαραντόνα στο ντεμπούτο του σε Παγκόσμιο Κύπελλο στο 85' με την "σελεσάο").
Έτσι στην Βαρκελώνη στο "Σαρία" οι δυο τους θα έλυναν τις διαφορές τους. Η ομάδα του Τέλε Σαντάνα ακόμα και με ισοπαλία θα έπαιρνε την πρόκριση, βρέθηκε απο νωρίς πίσω στο σκόρ στο 5' χάρις στο τέρμα του Ρόσι.
Στο 12' ο Σόκρατες ισοφάρισε αλλά και πάλι ο Ρόσι που δύο χρόνια πριν είχε εμπλακεί στο περίφημο σκάνδαλο "Totonerο" και είχε αρχικά τιμωρηθεί με τρία χρόνια αποκλεισμό, αλλά η ποινή του είχε μειωθεί στα δύο στο 25' βάζει μπροστά την Ιταλία.
Ο Φαλκάο ισοφαρίζει εκ νέου σε 2-2, αλλά στο 74' ο επιθετικός της Γιουβέντους "χτυπάει" ξανά και με χατ-τρίκ "γράφει" το τελικό 3-2 στέλνοντας την ομάδα του Μπέαρζοτ στην ημιτελική φάση. Ο Ρόσι έχει πάρει φόρα ούτε οι Πολωνοί τον σταματάνε και με δύο δικά του γκολ στο 22' και στο 73' τους οδηγεί στον τελικό.
Ο έτερος ημιτελικός στο "Σάντσεθ Πιθχουάν" ανάμεσα στην Δυτική Γερμανία και την Γαλλία έχει μείνει στην ιστορία ως ένα απο τα συγκλονιστικότερα όλων των εποχών. Ο Λιτμπάρσκι στο 17' έβαλε την "νάτσιοναλ μάντσαφτ" μπροστά στο σκόρ, αλλά ο Πλατινί στο 26' με πέναλντι έκανε το 1-1 που έμελλε να είναι και το αποτέλεσμα της κανονικής διάρκειας.
Στο 57' η μπαλιά του Πλατινί βγάζει μόνο του τον Μπατιστόν απέναντι απο τον Σουμάχερ ο οποίος ήδη είχε κάνει έξοδο για να προλάβει την μπάλα. Αντί όμως για μπάλα ο Δυτικογερμανός "κατεδαφίζει" τον άτυχο Γάλλο με αποτέλεσμα ο Μπατιστόν να χάσει δύο δόντια, να έχει τρία πλευρά ραγισμένα και σπασμένο σαγόνι.
Όλα αυτά και ενώ είχε μείνει αναίσθητος για πολλά λεπτά στο χορτάρι, χρειάστηκε να του χορηγηθεί οξυγόνο, ενώ αρκετοί συμπαίκτες του όπως ο Πλατινί πίστεψαν ότι ήταν νεκρός. Προς γενική έκπληξη όλων ο Ολλανδός διαιτητής Τσάρλς Κόρβερ δεν έβγαλε κανενός είδους χρώματος κάρτα, ούτε καν υπέδειξε φάουλ η πέναλντι.
Στην παράταση Τρεζόρ και Ζιρές στο 92' και στο 98' δίνουν προβάδισμα δύο τερμάτων, αλλά οι πεισματάρηδες Δυτικογερμανοί δεν το βάζουν κάτω και με τους Ρουμενιγκε στο 102΄και Φίσερ στο 108' ισοφαρίζουν σε 3-3 και για πρώτη φορά θα καθοριστεί ο νικητής στην διαδικασία των πέναλντι.
Τα πρώτα τέσσερα πέναλντι είναι εύστοχα, και στο πέμπτο ο Στίλικε αστοχεί. Εκεί ανέλαβε δράση ο Σουμάχερ ο οποίος απέκρουσε αυτά των Σίξ και Μποσίς, ο Χρούμπες με την εύστοχη εκτέλεση διαμόρφωσε το 5-4, στέλνοντας τα "πάντσερ" στον τελικό.
Στον μικρό τελικό η Πολωνία όπως και το 1974 έτσι και τώρα κατέλαβε την τρίτη θέση επικρατώντας της Γαλλίας με 3-2. Στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" της Μαδρίτης παρουσία 90.000 θεατών η Ιταλία επικράτησε της Δυτικής Γερμανίας με 3-1.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Καμπρίνι αστοχεί σε εκτέλεση πέναλντι, αλλά στην επανάληψη οι Ιταλοί είναι ασυγκράτητοι. Ρόσι στο 57', Ταρντέλι στο 69' με την χαρακτηριστική κραυγή και Αλτομπέλι στο 81' κάνουν το 3-0. Ο Μπράιτνερ στο 83' με εύστοχη εκτέλεση πέναλντι απλώς διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα, οι Ιταλοί για τρίτη φορά είναι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.
Πρώτος σκόρερ ποιος άλλος ο Ιταλός Πάολο Ρόσι με 6 τέρματα o οποίος κατέκτησε και την "Χρυσή Μπάλα" ως ο κορυφαίος παίκτης του τουρνουά, καλύτερος νέος παίκτης αναδείχτηκε ο Γάλλος Μανουέλ Αμορός και το βραβείο Fair Play απονεμήθηκε στην Βραζιλία.
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Ντίνο Τζόφ(Ιταλία), Λουιζίνιο(Βραζιλία), Ζούνιορ(Βραζιλία), Κλαούντιο Τζεντίλε(Ιταλία), Φούλβιο Κολοβάτι(Ιταλία), Ζμπίγκνιου Μπόνιεκ(Πολωνία), Φαλκάο(Βραζιλία), Μισέλ Πλατινί(Γαλλία), Ζίκο(Βραζιλία), Πάολο Ρόσι(Ιταλία) και Κάρλ Χάιντς Ρουμενίγκε(Δυτική Γερμανία).
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Ντίνο Τζόφ(Ιταλία), Λουιζίνιο(Βραζιλία), Ζούνιορ(Βραζιλία), Κλαούντιο Τζεντίλε(Ιταλία), Φούλβιο Κολοβάτι(Ιταλία), Ζμπίγκνιου Μπόνιεκ(Πολωνία), Φαλκάο(Βραζιλία), Μισέλ Πλατινί(Γαλλία), Ζίκο(Βραζιλία), Πάολο Ρόσι(Ιταλία) και Κάρλ Χάιντς Ρουμενίγκε(Δυτική Γερμανία).
