Οσβάλντο Αρντίλες "Piton"

Μπορεί να μην διέθετε το πρώτο μπόι όμως ο Οσβάλδο Αρντίλες διέθετε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ήταν εκπληκτικός ντριπλαδόρος δέσποζε στον χώρο του κέντρου και ήταν απο τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 απο την  Αργεντινή 

Γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1952 στην πόλη Μπέλ Βίγ της επαρχίας της Κόρντομπα και όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο. Ο αδερφός του μάλιστα ήταν αυτός που του προσέδωσε το παρατσούκλι "Piton(σ.σ. πύθωνας)" γιατί μπορούσε να ελίσσεται σαν το φίδι.

Με την Ινστιτούτο Κόρντομπα έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα με συμπαίκτη τον Μάριο Κέμπες με 14 συμμετοχές και 3 γκολ, ακολούθησε η Μπελγκράνο το 1974 με 16 συμμετοχές και 2 γκολ, και το 1975 εντάχθηκε στην Ουρακάν στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1978 έχοντας 113 συμμετοχές και 11 γκολ.

Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 η Τότεναμ δαπάνησε το ποσό των 325 χιλιάδων στερλινών για να τον κάνει δικό της. Mια κίνηση που είχε προκαλέσει αντιδράσεις στους κόλπους του αγγλικού ποδοσφαίρου αφού μαζί με τον Βίγια ήταν οι πρώτοι ξένοι που θα έπαιζαν στο νησί.

Εν τέλι όμως θα αποδεικνυόταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα αφού θα προσφέρει και θα αγαπηθεί απο τους οπαδούς των "πετεινών". Άλλωστε εκεί πέρασε ουσιαστικά όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα με δύο μικρά διαλείμματα

Η πρώτη ήταν την περίοδο 1982-83 εξαιτίας του πολέμου των Φώκλαντς ανάμεσα σε Άγγλους και Αργεντίνους. Κατα την διάρκεια του ο Αρντίλες βίωσε ένα προσωπικό δράμα, αφού ο ξαδερφός του πιλότος Χοσέ Αρντίλες, σκοτώθηκε. Η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα τεταμένη και για να αποφευχθούν τα χειρότερα, αγωνίστηκε ως δανεικός στην Παρί Σεν Ζερμέν όπου είχε 14 συμμετοχές και 1 γκολ.

Η δεύτερη ήταν το 1985 στην αυστραλιανή St George FC, όπου είχε μόνο μία συμμετοχή. Ως επιτελικός μέσος βοήθησε την ομάδα του Λονδίνου να κατακτήσει τα Κύπελλα Αγγλίας του 1981 και του 1982 έστω αν και δεν αγωνίστηκε στον τελικό λόγω του ότι είχε συμφωνήσει με την τεχνική ηγεσία να μεταβεί στην Αργεντινή ενόψει της προετοιμασίας για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το Τσάριτι Σίλντ του 1981 και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του 1984 κόντρα στην Άντερλεχτ.

Το φθινόπωρο του 1987 ανέλαβε για λίγο την τεχνική της ηγεσία στην θέση του απολυθέντα Ντέιβιντ Πλίτ και έως ότου αναλάβει ο Τέρυ Βέναμπλς. Το καλοκαίρι του 1988 και ύστερα από 311 εμφανίσεις και 25 γκολ άφησε το Λονδίνο για λογαριασμό της Μπλάκμπερν.

Ακολούθησαν οι Κουίνς Πάρκ Ρέιντζερς, η Φόρτ Λότερντειλ στην Αμερική και επιστροφή και πάλι στην Αγγλία για την Σουίντον όπου και ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1991.

Φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της Εθνικής Αργεντινής στις 20 Ιουνίου του 1975 απέναντι στην Βολιβία στο πλαίσιο του Copa Cornelio Saavedra. Ήταν βασικό στέλεχος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 όπου αναδείχτηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής αγωνιζόμενος σε όλα τα παιχνίδια και του 1982 στην Ισπανία όπου σκόραρε απέναντι στην Ουγγαρία στην πρώτη φάση.

Στις 2 Ιουλίου του 1982 απέναντι στην Βραζιλία έκανε την 52η και τελευταία του εμφάνιση έχοντας πετύχει και 8 γκολ 

Προτού κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τον Ιούνιο του 1989 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σουίντον που αγωνιζόταν στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία. Η αλλαγή του συστήματος που επέβαλε έφερε άμεσα αποτελέσματα αφού στην διαδικασία των πλει-οφ απέκλεισε την Μπλάκμπερν και στον τελικό επικράτησε της Σάντερλαντ κερδίζοντας το εισιτήριο για την πρώτη κατηγορία όμως της επιβλήθηκε τιμωρία και υποβιβάστηκε για παράτυπες πληρωμές στους παίκτες.

Η οικονομική στενότητα του συλλόγου ανάγκασε τον Αρντίλες να πουλήσει παίκτες και τον Φεβρουάριο του 1991 με το φάσμα του υποβιβασμού αποδέχτηκε την πρόταση της Νιουκάστλ όντας ο πρώτος ξένος προπονητής στην ιστορία της.

Στο "Σέντ Τζέιμς Πάρκ" δεν έκατσε παραπάνω από ένα χρόνο, ακολούθησε η Γουέστ Μπρόμιτς την οποία την ανέβασε στην Division One και το καλοκαίρι του 1993 η Τότεναμ του κάνει πρόταση για να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία.

Το πέρασμα του όμως δεν ήταν πετυχημένο αφού παρά τις πολυδάπανες μετεγγραφές που έκανε την πρώτη χρονιά τερμάτισε στην 15η θέση, ενώ την δεύτερη σεζόν δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει αφού τον Οκτώβριο του 1994 απολύθηκε αφήνοντάς την στο δεύτερο μισό του Πρωταθλήματος. 

Στη συνέχεια ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο περνώντας τρεις φορές από την Ιαπωνία(Σιμίζου,Γιοκοχάμα Μαρίνος,Μαχίβια Ζέλντα), το Μεξικό(Γκουανταλαχάρα), την Κροατία(Κροάσια Ζάγκρεμπ), την Σαουδική Αραβία(Άλ Ιτιχάντ), την Αργεντινή(Ρασίγκ Κλάμπ,Ουρακάν), το Ισραήλ(Μπειτάρ Ιερουσαλήμ) και την  Παραγουάη(Σέρο Πορτένιο).

Το 2008 εντάχθηκε μαζί με τον συμπατριώτη του Ρικάρντο Βίγια στο Hall of Fame της Τότεναμ, ενώ το 1981 πήρε μέρος στην κινηματογραφική ταινία "Η Μεγάλη Απόδραση των 11". Σχολίασε για το ιρλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο RTE Sports τις τελικές φάσεις των παγκοσμίων Κυπέλλων του 2010 στην Νότια Αφρική και του 2014 στην Βραζιλία

Στις 21 Ιανουαρίου του 2014 λίγο έλειψε να χάσει την ζωή του όταν μαζί με τον Ρικάρντο Βίγια, ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στα νησιά Φώκλαντς όπου είχε μεταβεί για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ του ESPN "30 ον 30".  Ευτυχώς δεν έπαθε κάτι σοβαρό πέρα απο ελαφριά τραύματα και 20 ράμματα στο κεφάλι.