Πάολο Μοντέρο Ο "σκληρός"

Το μήλο κάτω απο την μηλιά θα πέσει λέει η παροιμία και κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Πάολο Μοντέρο. Ο πατέρας του Χούλιο ήταν σημαντικό στέλεχος της Ουρουγουάης κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 και ο γιος του ακολούθησε την ίδια καριέρα.

Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1971 στο Μοντεβίδεο και σαν παιδί πάντως ήταν καλός μαθητής αφού αυτή ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση από την πλευρά του πατέρα του για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Όπως και ο πατέρας του έτσι και αυτός ήταν σκληροτράχηλος αμυντικός, δεν είναι τυχαίο ότι αποβλήθηκε συνολικά 21 φορές στην καριέρα του. 

Εν αντιθέσει με τον πατέρα του που "έφτιαξε" το όνομα του από την Νασιονάλ,  ο Πάολο ξεκίνησε την καριέρα του από την "αιώνια" αντίπαλο της την Πενιαρόλ το 1990 έχοντας 34 παιχνίδια πετυχαίνοντας 1 γκολ,  αλλά πολύ σύντομα θα απλώσει τα φτερά του εκτός της χώρας του και το 1992 θα βρεθεί στην Ιταλία για λογαριασμό της Αταλάντα.

Στο Μπέργκαμο θα αποτελέσει βασική επιλογή στον χώρο της άμυνας ακόμα και όταν οι "μπεργκαμάσκι" υποβιβάστηκαν στην SERIE B. Παρότι την περίοδο 1995-1996 αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών δεν εμπόδισε την Γιουβέντους να ενδιαφερθεί για τη απόκτηση του. Πράγματι ύστερα από 128 παιχνίδια και 4 γκολ ο Μοντέρο συμφωνεί και φοράει την "ασπρόμαυρη" φανέλα.

Θα παραμείνει στο "Ντελε Άλπι" εννιά ολόκληρες σεζόν από το 1996 έως το 2005 κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα το 1997, το 1998, το 2002 και το 2003, 3 Ιταλικά Σούπερ Καπ το 1997, το 2002 και το 2003, 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και 1 Διηπειρωτικό το 1996.

Επίσης ήταν φιναλίστ στους τελικούς του Τσάμπιονς Λίγκ του 1997, του 1998 και του 2003 όπου μάλιστα έχασε πέναλτι στην "ρώσικη ρουλέτα" απέναντι στην Μίλαν.

Ύστερα από 278 παιχνίδια και 6 τέρματα με τους "μπιανκονέρι", έχοντας και το ρεκόρ των περισσότερων αποβολών στην SERIE A(16), επέστρεψε στην Λατινική Αμερική και στην Αργεντινή για την Σαν Λορέντσο όπου όμως λόγω τραυματισμών δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα.

Το 2006 πάρα τις προτάσεις που είχε από πολλές ομάδες, αποφάσισε να επιστρέψει στην Πενιαρόλ στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε αγωνιζόμενος σε 26 παιχνίδια πετυχαίνοντας 1 γκολ, και στις 17 Μάιου του 2007 απέναντι στην Ντανούμπιο αγωνίστηκε για τελευταία φορά.

Στις 5 Μαΐου του 1991 στο Ντένβερ σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της χώρας του. Αγωνίστηκε στο Confederations Cup του 1997, ενώ το 2002 πήρε μέρος στην μία και μοναδική του παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου όπου ήταν βασικός και στα τρία παιχνίδια της φάσης των ομίλων φορώντας μάλιστα το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Αγωνίστηκε στο Κόπα Αμέρικα του 2004, ενώ η αποτυχία της Ουρουγουάης να προκριθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στην διαδικασία των μπαράζ απέναντι στην Αυστραλία στις 16 Νοεμβρίου του 2005 στο Σίδνεϊ ήταν και το "κύκνειο άσμα" του με την "σελέστε".

Συνολικά αγωνίστηκε σε 61 παιχνίδια πετυχάινοντας 5 τέρματα, και μετά την απόσυρση του εργάζεται ως ατζέντης ποδοσφαιριστών. Την περίοδο 2013-2014 ανέλαβε τα τμήματα υποδομής της Πενιαρόλ, ενώ και για τρεις αγώνες ανέλαβε και την πρώτη έχοντας 2 νίκες και 1 ήττα.

Ακολούθησε η Μπόκα Ουνίδος στην Αργεντινή το 2016 αναλαμβάνοντας την την 7η αγωνιστική και σε 15 αγώνες είχε 9 νίκες, 4 ισοπαλίες και 2 ήττες, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση της Primera B Nacional.

Τον Ιούνιο του 2016 ανέλαβε την Κολόν Σαντα Φε και έκατσε σε αυτήν μέχρι την 14η αγωνιστική είχε 6 νίκες, 2 ισοπαλίες και 6 ήττες. Παρέμεινε στην Αργεντινή αναλαμβάνοντας την Ροζάριο Σεντράλ τον Ιανουάριο του 2017 και σε 29 παιχνίδια θα έχει 12 νίκες, 10 ισοπαλίες και 7 ήττες.

Τον Ιούνιο του 2019 θα επιστρέψει στην Ιταλία για λογαριασμό της Σαμπενεντετέζε στην SERIE C όπου σε 21 αγώνες σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο είχε 9 νίκες, 5 ισοπαλίες και 7 ήττες.