Έχει κατακτήσει το Champions League τέσσερις φορές ως προπονητής, 2 με την Μίλαν, 2 με την Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ είναι και ο μοναδικός που έχει κοουτσάρει σε πέντε τελικούς της διοργάνωσης. Είναι ένας απο τους 7 που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο με τα "αυτιά" τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής και επίσης ο μοναδικός που έχει κατακτήσει το Πρωτάθλημα στα πέντε μεγάλα Πρωταθλήματα. Αυτά είναι μερικά απο τα επιτεύγματα του Κάρλο Αντσελότι του "Don Carlo".
Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1959 στο Ρετζιόλο στην επαρχία της Ρέτζιο Εμίλια όπου ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα της πόλης του και εν συνέχεια μετακόμισε στην Πάρμα με την οποία έκανε ντεμπούτο στην SERIE C την περίοδο 1976-1977 σε ηλικία 18 ετών.
Ο Τσέζαρε Μαλντίνι θα τον χρησιμοποιήσει είτε ως επιθετικό μέσο είτε ως δεύτερος επιθετικό διαβλέποντας την έφεση που είχε στο σκοράρισμα. Την αμέσως επόμενη περίοδο θα παίξει σημαντικό ρόλο αφού στο κρίσιμο παιχνίδι για την άνοδο στην SERIE B κόντρα στην Τριεστινα στην Βιτσέντζα και ενώ το σκορ είναι 1-1 θα διαμορφώσει το τελικό σκορ σε 3-1 με δύο δικά του γκολ.
Σε αυτό το παιχνίδι ήταν παρών η τριάδα της Ρόμα, ο πρόεδρος Ντίνο Βιόλα, ο προπονητής Νίλς Λίντχολμ και ο αθλητικός διευθυντής Λουτσιάνο Μότζι. Ο Λίντχολμ θα εντυπωσιαστεί απο τον Αντσελότι και θα ζητήσει απο τον Βιόλα να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον φέρει στην Ρώμη.
Βέβαια μόνο εύκολο δεν ήταν αυτό αφού ενδιαφερόταν και η Ίντερ την φανέλα της οποίας μάλιστα είχε φορέσει σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Χέρτα Βερολίνου στο "Σαν Σίρο" τον Μάιο του 1978. Όμως οι "νερατζούρι" καθυστέρησαν και οι "τζιαλορόσι" δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη και με το ποσό του 1,5 δισεκατομμυρίου λιρετών τον έκανε δικό της
Θα αφήσει την Πάρμα ύστερα απο 55 παιχνίδια και 13 τέρματα και στο "Ολίμπικο" θα αγωνιστεί είτε ως πλάγιος είτε ως κεντρικός μέσος. Θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα του 1983 και 4 Κύπελλα το 1980, το 1981, το 1984 και το 1986 ενώ θα είναι φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στην Λίβερπουλ.
227 παιχνίδια και 17 τέρματα με την Ρόμα και το καλοκαίρι του 1987 ο Σάκι θα πείσει τον Μπερλουσκόνι και με το ποσό των 5,8 δισεκατομμυρίων λιρετών θα αφήσει την πρωτεύουσα για τον ιταλικό Βορρά και την Μίλαν.
2 Πρωταθλήματα το 1988 και το 1992, 1 Ιταλικό Σούπερ Καπ το 1988, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1989 στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" στην Μαδρίτη κόντρα στην Στεάουα Βουκουρεστίου και το 1990 στο "Πράτερ" της Βιέννης κόντρα στην Μπενφίκα.
2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ το 1989 και το 1990 και 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα το 1989 κόντρα στην Ατλέτικο Νασιονάλ και το 1990 κόντρα στην Ολίμπια Ασουνσιόν. Τα προβλήματα στο γόνατο που τον ταλαιπωρούσαν καθ'όλη την διάρκεια της καριέρας του τον ανάγκασαν το καλοκαίρι του 1992 σε ηλικία 32 ετών να ανακοινώσει την απόσυρση του απο τους αγωνιστικούς χώρους.
Με τους "ροσονέρι" αγωνίστηκε σε 160 παιχνίδια πετυχαίνοντας και 11 τέρματα. Με την εθνική Ιταλίας έκανε ντεμπούτο στις 6 Ιανουαρίου του 1981 στο Μοντεβιδέο κόντρα στην Ολλανδία όπου μάλιστα πέτυχε και το μοναδικό γκολ στην "σκουάντρα ατζούρα".
Όμως ήταν άτυχος αφού λόγω των προβλημάτων στο γόνατο δεν μπόρεσε να βρίσκεται στα γήπεδα της Ισπανίας και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Θα είναι παρών στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986 και του 1990 σε Μεξικό όπου δεν αγωνίστηκε και Ιταλία όπου πήρε μέρος σε τρία παιχνίδια και στην τελική φάση του EURO 1988 στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας όπου έπαιξε σε τέσσερα παιχνίδια.
Στις 13 Νοεμβρίου του 1991 στην Γένοβα κόντρα στην Νορβγηία για την προκριματική φάση του EURO 1992 πραγματοποίησε την 26η και τελευταία του παρουσία. Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε άμεσα μετά την απόσυρση του αφού παρακολούθησε τα μαθήματα στην περίφημη σχολή Κονβερτσιάνο και θα είναι βοηθός του Αρίγκο Σάκι την τριετία 1992-1995 όταν και θα είναι φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θα αναλάβει την Ρετζιάνα την οποία θα την οδηγήσει στην άνοδο στην μεγάλη κατηγορία έχοντας σε 45 παιχνίδια, 17 νίκες, 16 ισοπαλίες και 12 ήττες. Θα επιστρέψει στην Πάρμα την οποία θα την οδηγήσει στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης την περίοδο 1996-1997 και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League.
Την επόμενη σεζόν πέρασε στους ομίλους του Champions League αλλά στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά ενώ και στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην έκτη θέση και το καλοκαίρι του 1998 αποχώρησε, έχοντας σε 87 παιχνίδια, 42 νίκες, 27 ισοπαλίες και 18 ήττες.
Τον Φεβρουάριο του 1999 θα αναλάβει την Γιουβέντους με την οποία όμως δεν θα μπορέσει να κατακτήσει κάποιον τίτλο και τον Ιούνιο του 2001 θα απολυθεί έχοντας σε 114 παιχνίδια, 63 νίκες, 33 ισοπαλίες και 18 ήττες.
Τον Νοέμβριο του 2001 η Μίλαν θα τον καλέσει να αναλάβει στην θέση του Φατιχ Τερίμ σε μία θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι και τον Μάιο του 2009. 420 παιχνίδια, δεύτερος πίσω μόνο απο τον Νερέο Ρόκο και με απολογισμό 238 νίκες, 101 ισοπαλίες και 81 ήττες, αλλά το κυριότερο με αρκετούς τίτλους στο παλμαρέ του.
1 Πρωτάθλημα Ιταλίας και 1 Ιταλικό Σούπερ Καπ το 2004, 1 Κύπελλο Ιταλίας το 2003, 2 Champions League το 2003 κόντρα στην Γιουβέντους στο "Όλντ Τράφορντ" και το 2007 κόντρα στην Λίβερπουλ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και φιναλίστ το 2005 στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στους "ρέντς".
2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ το 2003 και το 2007 και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων το 2007 κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς αλλά και σημαντικές προσωπικές διακρίσεις συνέθεσαν την οκταετία στην Λομβαρδία.
Το καλοκαίρι του 2009 θα αναλάβει την Τσέλσι με την οποία θα κατακτήσει το Σούπερ Καπ το 2009 και το ντάμπλ την περίοδο 2009-2010, αλλά την επόμενη σεζόν δεν θα μπορέσει να κατακτήσει κάποιον τίτλο και το καλοκαίρι του 2011 θα αποχωρήσει απο το Λονδίνο ύστερα απο 109 παιχνίδια όπου είχε 67 νίκες, 20 ισοπαλίες και 22 ήττες.
Τον Δεκέμβριο του 2011 θα αναλάβει την Παρί Σεν Ζερμέν και στην διετία όπου θα κάτσει στο Παρίσι θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα το 2013 όπου σε 77 παιχνίδια είχε 49 νίκες, 18 ισοπαλίες και 9 ήττες, όταν και θα έρθει η πρόκληση της Ρεάλ Μαδρίτης.
Με τις "μερένγκες" στο πρώτο του πέρασμα θα κατακτήσει μέχρι και το καλοκαίρι του 2015 το Κύπελλο Ισπανίας το 2014 αλλά το κυριότερο το Champions League κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στο "Ντα Λούζ" στην Λισαβόνα για να ακολουθήσει τόσο το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων κόντρα στην Σαν Λορέντσο.
Όμως παρότι είχε συμβόλαιο για μία ακόμη χρονιά το καλοκαίρι του 2015 ο Φλορεντίνο Πέρεθ ανακοίνωσε την αποχώρηση του Καρλέτο απο την Μαδρίτη. Έμεινε εκτός δράσης για μία χρονιά αλλά απο τον Δεκέμβριο του 2015 είχε γίνει γνωστό ότι θα αναλάμβανε την Μπάγερν Μονάχου τον Ιούλιο του 2016 αντικαθιστώντας τον Πεπ Γκουαρντιόλα
Στην Βαυαρία θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα του 2017 και τα Σούπερ Καπ του 2016 και του 2017, όμως τον Σεπτέμβριο του 2017 απολύθηκε ύστερα απο το πολύ κακό ξεκίνημα στην Μπουντεσλίγκα. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ είχε χάσει τον έλεγχο τω αποδυτηρίων, μάλιστα πέντε σημαντικοί παίκτες είχαν ζητήσει την αποπομπή του.
60 παιχνίδια με 42 νίκες, 9 ισοπαλίες και 9 ήττες στην Γερμανία, μερικοί μήνες ξεκούραση και τον Μάιο του 2018 επιστροφή στην Ιταλία αυτή την φορά για λογαριασμό της Νάπολι. Ούτε όμως στους "παρτενοπέι" μακροημέρευσε αφού στις 10 Δεκεμβρίου του 2019 μετά τα κακά αποτελέσματα στο Πρωτάθλημα και παρά την πρόκριση στην φάση των "16" του Champions League απολύθηκε ύστερα απο 73 παιχνίδια με 38 νίκες, 19 ισοπαλίες και 16 ήττες
Δεύτερη απόπειρα στην Αγγλία αυτή την φορά στο Λίβερπουλ για την Έβερτον τον Δεκέμβριο του 2019. 'Όμως παρότι υπέγραψε συμβόλαιο τεσσερισίμισι ετών δεν μπόρεσε να πετύχει κάτι αξιοσημείωτο με τα "ζαχαρωτά" και τον Ιούνιο του 2021 η κρούση απο την Ρεάλ Μαδρίτης ουσιαστικά ήταν η αρχή του τέλους με τις δύο πλευρές να ανακοινώνουν την λύση της συνεργασίας τους.
67 παιχνίδια, 31 νίκες, 14 ισοπαλίες και 22 ήττες στην Αγγλία και επιστροφή σε γνώριμα λημέρια όπου ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο την κατάκτηση του Ισπανικού Σούπερ Καπ. Ακολούθησε το Ισπανικό Πρωτάθλημα κάτι που δεν είχε καταφέρει στην πρώτη του θητεία αλλά το κυριότερο ήταν η κατάκτηση του Champions League.
Κόντρα στα προγνωστικά ειδικά στους νοκ-άουτ γύρους αποκλείοντας κατά σειρά Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι στον τελικό του Παρισιού αντιμετώπισε την Λίβερπουλ την οποία χάρις στο γκολ του Βινίσιους στο 59' οι "μπλάνκος" κατέκτησαν το 14ο Champions League της ιστορίας της.
