Ένας απο τους κορυφαίους Βρετανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που κατάφερε σε δύο συνεχόμενες χρονιές το 1978 και το 1979 να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα. Διέθετε απαράμιλλη τεχνική κατάρτιση εφάμιλλη των Λατινοαμερικάνων, ενώ είχε το θάρρος της γνώμης του αλλά και να κάνει κινήσεις που άλλοι δεν θα δοκίμαζαν καν.
Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1951 στο χωρίο Άρμθορπ στην περιοχή του Ντόνκαστερ στο Γιόρκσαιρ. Τόσο ο πατέρας του όσο και ο θείος του αγαπούσαν το ποδόσφαιρο, ήταν οπαδοί της Νιουκάστλ και απο εκεί πήρε και αυτός το "μικρόβιο" του ποδοσφαίρου.
Όταν ήταν μαθητής δοκιμάστηκε στην Κόβεντρι η οποία δεν του πρόσφερε συμβόλαιο και στην συνέχεια στην Ντόνκαστερ αλλά εκεί ήταν άτυχος αφού πήρε λάθος πληροφορίες για την ώρα και το μέρος όπου θα διεξαγόταν η προπόνηση.
Ανήσυχο πνεύμα αφού ασχολήθηκε με το τρέξιμο, το ράγκμπι, το κρίκετ ακόμα και την πυγμαχία. Σε ηλικία 15 ετών παράλληλα με το ποδόσφαιρο εργαζόταν ως υπάλληλος γραφείου και το 1966 θα του δινόταν μία ακόμα ευκαιρία να δοκιμαστεί σε σύλλογο.
Θα είναι ο Μπόμπι Νέλις για λογαριασμό της Σκάνθορπ ο οποίος θα εντυπωσιαστεί απο τις ικανότητες του Κίγκαν και θα του προτείνει να δοκιμαστεί, εμ τον τότε προπονητή της ομάδας Ρον Άσμαν να δίνει το τελικό ΟΚ για την απόκτηση του.
Σε ηλικία 17 ετών κόντρα στην Πιτέρμπορο έκανε ντεμπούτο έχοντας συνολικά 29 εμφανίσεις στην αρχική εντεκάδα. Την σεζόν 1969-1970 αγωνίστηκε και στα 46 παιχνίδια της σεζόν στην θέση του οργανωτή της ομάδας. Θα παραμείνει μέχρι το καλοκαίρι του 1971 πραγματοποιώντας συνολικά 141 εμφανίσεις πετυχαίνοντας 22 γκολ.
Τότε θα τον εντοπίσει ο σκάουτερ της Λίβερπουλ Τζέφ Τουέντυμαν ο οποίος θα τον προτείνει στον Σάνκλι,α υτός θα δώσει την συγκατάθεσή του και οι "ρέντς" με το ποσό των 33.000 λιρών τον έκαναν κάτοικο Λίβερπουλ.
Ο Σάνκλι θα του αλλάξει θέση και θα τον τοποθετήσει στην επίθεση κάνοντας δίδυμο με τον Τζον Τόσακ, Θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα το 1973 και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ σε διπλούς τελικούς κόντρα στην Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, με τον Κιγκαν να πετυχαίνει δύο γκολ στον πρώτο τελικό.
Το 1974 θα κατακτήσει το Κύπελλο όπου κόντρα στην Νιούκαστλ θα πετύχει τα δύο απο τα τρία γκολ της αναμέτρησης, ενώ λίγους μήνες αργότερα στο Σούπερ Καπ κόντρα στην Λίντς θα αποβληθεί στο 60ο λεπτό αφού θα ανταλλάξει γροθιές με τον Μπιλ Μπρέμνερ όπου εκτός απο το πρόστιμο του επεβλήθη ποινή αποκλεισμού τριών αγωνιστικών.
Το 1976 θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ κόντρα στην Μπρίζ όπου σκόραρε και στους δύο τελικούς. Στα μισά της σεζόν 1976-1977 ανακοίνωσε την πρόθεση του να αποχωρήσει απο την ομάδα, βοηθώντας την να κατακτήσει το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Πρωταθλητριών στην Ρώμη στο "Ολίμπικο" κόντρα στην Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, χάνοντας τον τελικό του Κυπέλλου απο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχοντας 323 παιχνίδια και 100 τέρματα με την κόκκινη φανέλα.
Θα δεχτεί αρκετές προτάσεις αλλά το Αμβούργο θα είναι αυτή που θα κερδίσει την υπογραφή του πραγματοποιώντας ρεκόρ μετεγγραφής Βρετανού ποδοσφαιριστή στις 500.000 λίρες και την κορυφαία μετεγγραφή ποδοσφαιριστή στην Γερμανία.
Θα αντιμετωπίσει προβλήματα προσαρμογής και λόγω της γλώσσας αλλά και το γεγονός ότι οι συμπαίκτες του δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι. Κατα την διάρκεια της διακοπής σε ένα φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Λούμπεκ αποβλήθηκε με συνέπεια να τιμωρηθεί με αποκλεισμό οκτώ εβδομάδων.
Αυτή η εξέλιξη τον βοήθησε να προσαρμοστεί ακόμα καλύτερα τόσο σε σχέση με τους συμπαίκτες όσο και στις αγωνιστικές του επιδόσεις. Τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα την επόμενη σεζόν 1978-1979 όταν ήρθε στην ομάδα ο Μπράνκο Ζέμπετς.
Υπο την καθοδήγηση του και δουλεύοντας σκληρά το Αμβούργο επέστρεψε στην κορυφή της Γερμανίας ύστερα απο 19 χρόνια, με τους οπαδούς της ομάδας να του δίνουν το προσωνύμιο "Μάιτι Μάους" απο τον ήρωα των κινουμένων σχεδίων. Το καλοκαίρι του 1979 Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης και Ουασινγκτον Ντίπλοματς έκαναν κίνηση για να τον αποκτήσουν αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση απο την πλευρά του παίκτη.
Τον Φεβρουάριο του 1980 ανακοίνωσε ότι δεν θα παρέμεινε στο Αμβούργο, μιας και είχε αντιρρήσεις για τον τρόπο δουλειάς του Ζέμπετς θεωρώντας ότι με αυτή την προπόνηση θα "καιγόταν" ποδοσφαιρικά.
Η χρόνια πάντως δεν έφερε κάποιον τίτλο αφού παρότι έφτασε σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" κόντρα στην Νότιγχαμ Φόρεστ και του Κυπέλλου κόντρα στην Μπάγερν έφυγε ηττημένος ενώ και στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο τους Βαυαρούς.
Ύστερα απο 111 παιχνίδια και 40 τέρματα με τον "δεινόσαυρο" έκλεινε η περιπέτεια της Γερμανίας και επιστρέφοντας στην Αγγλία για την Σαουθάμπτον προκαλώντας έκπληξη στους περισσότερους αφού οι "Άγιοι" δεν είχαν κάποια σημαντική επιτυχία και τότε προσπαθούσαν να σταθεροποιηθούν στην πρώτη κατηγορία.
Η Λίβερπουλ πάντως εάν ήθελε είχε τον πρώτο λόγο για να επαναπατρίσει τον Κίγκαν αλλά προτίμησε να την ενεργοποιήσει και έτσι ο προεδρος της Σαουθάμπτον τον έκλεισε με το ποσό των 420.000 λιρών.
Τη περίοδο 1980-1981 τερμάτισε στην έκτη θέση που ήταν η υψηλότερη που είχαν τερματίσει ποτέ, ενώ την επομένη 1981-1982, τον Απρίλιο οδηγούσε την κούρσα αλλά οι κακές επιδόσεις απο εκείνο το σημείο την έριξαν στην έβδομη θέση.
Ο ίδιος ανακηρύχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του απο το βρετανικό κράτος ενώ με 30 γκολ ήταν ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος. Παρ'όλα αυτά δεν ήταν ευχαριστημένος απο την πορεία της ομάδας, ενώ υπήρξαν φήμες ότι ο ίδιος ο πρόεδρος Λώρι Μακένεμι κατηγόρησε τους παίκτες του για μειωμένη απόδοση κόντρα στην Άστον Βίλα.
Άν και πήρε μέρος στην προετοιμασία για την σεζόν 1982-1983, πήρε μετεγγραφή για την Νιουκάστλ για το ποσό των 100.000 λιρών έχοντας συνολικά 80 συμμετοχές και 42 γκολ. Ήταν κατα κάποιον τρόπο το κάρμα του να παίξει στην Νιούκαστλ έστω και στην δεύτερη κατηγορία μιας και ο πατέρας του που ήταν οπαδός της συνήθιζε να του λέει ιστορίες για τους παίκτες που αγαπούσε τον Χιούι Γκάλαχερ και τον Τζάκι Μίλμπουρν.
Στις 14 Φεβρουαρίου του 1984 ανήμερα των γενεθλίων του, ανακοίνωνε την πρόθεση του να αποχωρήσει απο την ενεργό δράση, βοηθώντας την να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία έχοντας 85 συμμετοχές και 49 γκολ.
Τον Απρίλιο του 1985 δέχτηκε να συμμετάσχει με την Μπλάκταουν Σίτυ στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας παίζοντας σε δύο παιχνίδια, στο πρώτο μάλιστα κόντρα στην Καμπέρα Σίτυ σκόραρε στην ήττα με 3-2.
Στις 15 Νοεμβρίου του 1972 στο Κάρντιφ κόντρα στην Ουαλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας το 1974 έκανε ντεμπούτο με τα "λιοντάρια". Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία πήρε μέρος ήταν το EURO του 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας, ενώ ήταν στην αποστολή της εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982.
Αντιμετώπιζε όμως πρόβλημα με την πλάτη του που του στέρησε την δυνατότητα να αγωνιστεί και για αυτό τον λόγο εντελώς μυστικά νοίκιασε ένα αμάξι και μετέβη στην Γερμανία για να δει έναν ειδικό για άμεση θεραπεία.
Θα μπει ως αλλαγή κόντρα στην Ισπανία, όπου οι Άγγλοι ήθελαν την νίκη για να μπορέσουν να προκριθούν, χάνοντας μια πολύ μεγάλη ευκαιρία αφού η κεφαλιά του έφυγε άουτ. Ο αγώνας εκείνος στις 5 Ιουλίου στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" στην Μαδρίτη θα ήταν ο τελευταίος του αγώνας ο 63ος έχοντας πετύχει και 21 τέρματα, αφού δεν ήταν στις επιλογές του Μπόμπι Ρόμπσον και το έμαθε απο τον Τύπο και όχι απο τον ίδιο τον Ρόμπσον που δεν τον κάλεσε στο τηλέφωνο.
Μετά το τέλος της καριέρας του μετακόμισε στην Ισπανία έχοντας δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την προπονητική ενώ έκανε κάποια περάσματα απο την βρετανική τηλεόραση ως σχολιαστής.
Όμως στις 5 Φεβρουαρίου του 1992 οι "ανθρακωρύχοι" ανακοίνωναν την πρόσληψη του στο προπονητικό θώκο της ομάδας. Σε μια άσχημη περίοδο αφού κινδύνευαν να πέσουν στην τρίτη κατηγορία κατάφερε έστω και αν ήρθε σε κόντρα με τον πρόεδρο Τζακ Χώλ, κατόρθωσε την πρώτη χρονιά να την σώσει και την δεύτερη με τις κατάλληλες μετεγγραφικές κινήσεις να την ανεβάσει στην μεγάλη κατηγορία.
Την περίοδο 1993-1994 την οδήγησε στην τρίτη θέση και την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ κάτι που είχε να συμβεί απο την δεκαετία του '70. Την περίοδο 1995-1996 ειδικά στο πρώτο μισό βρέθηκε να ηγείται της κούρσας του Πρωταθλήματος ακόμα και με δώδεκα βαθμούς διαφορά.
Όμως οι συνεχόμενες απώλειες έδωσαν το δικαίωμα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να ροκανίζει την διαφορά και δύο αγωνιστικές πριν το τέλος συγκατοικούσαν στην πρώτη θέση με 76 βαθμούς. Δύο ισοπαλίες κόντρα σε Νότιγχαμ και Τότεναμ και η νίκη της Μάντσεστερ στο Μίντλεσμπρο έδωσαν τον τίτλο στην ομάδα του Άλεξ Φέργκιουσον.
Στις 8 Ιανουαρίου του 1997 ανακοίνωσε την απόφαση του να αποχωρήσει απο τον σύλλογο ύστερα απο 251 παιχνίδια όπου μέτρησε 138 νίκες, 51 ισοπαλίες και 62 ήττες. Τον Σεπτέμβριο του 1997 θα αναλάβει ρόλο τεχνικού διευθυντή στην Φούλαμ, αλλά μετά απο λίγους μήνες τον Μάιο του 1998 και μετά την απόλυση του Ρέι Γουίλκινς θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία.
Ο στόχος ήταν η άνοδος στην δεύτερη κατηγορία αλλά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την Γκρίμσμπι στα πλει-οφ. Το πέτυχε όμως την επόμενη σεζόν 1998-1999 ως πρωταθλητής μάλιστα αλλά απο τον Φεβρουάριο του 1999, είχε ήδη συμφωνήσει να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Αγγλίας. Με τον σύλλογο του Λονδίνου είχε σε 61 παιχνίδια 38 νίκες, 12 ισοπαλίες και 11 ήττες.
Θα οδηγήσει την Αγγλία στα τελικά του EURO 2000 σε Ολλανδία και Βέλγιο όμως δεν κατάφερε να περάσει απο τον όμιλο, μένοντας εκτός συνέχειας. Η ήττα στο παλιό "Γουέμπλει" απο την Γερμανία στις 7 Οκτωβρίου του 2000 στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 ήταν το "κύκνειο άσμα" του αφού μετά παραιτήθηκε έχοντας σε 18 παιχνίδια 7 νίκες, 7 ισοπαλίες και 4 ήττες.
Τον Μάιο του 2001 θα αναλάβει την Μάντσεστερ Σίτυ και θα την οδηγήσει στην άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, ο πρώτος που το καταφέρνει με δύο διαφορετικές ομάδες απο τότε που δημιουργήθηκε η Πρέμιερ Λιγκ.
Στις 10 Μαρτίου του 2005 θα αποχωρήσει απο τον σύλλογο λέγοντας ότι θέλει να αποσυρθεί απο το ποδόσφαιρο. Όμως στις 16 Ιανουαρίου του 2008 χωρίς κανείς να το περιμένει ανακοινώνεται απο την Νιουκάστλ στην θέση του Σάμ Άλαρνταις.
Άν και το ξεκίνημα δεν ήταν καλό κατάφερε στην συνέχεια χάρις και στις μετεγγραφικές κινήσεις να πετύχει τον στόχο της παραμονής έχοντας σε 22 παιχνίδια, 7 νίκες, 6 ισοπαλίες και 9 ήττες. Όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά αφού υπήρχαν φήμες ότι ο Κίγκαν δεν πήρε τα κατάλληλα οικονομικά εχέγγυα ενώ όταν ολοκληρώθηκε η μετεγγραφική περίοδος υπήρξαν φήμες ότι υπήρξε παραίτηση η σύμφωνα με άλλες πηγές ότι απολύθηκε.
Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2008 με ανακοίνωση του ανέφερε ότι παραιτήθηκε ενώ και σε μια προσπάθεια που έγινε μερικές ημέρες αργότερα σε συνάντηση με τον πρόεδρο Μάικ Άστλει δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα. Έκτοτε υπήρξε νομική διαμάχη ανάμεσα στις δύο πλευρές η οποία ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2009.
Σε εξωαγωνιστικό επίπεδο έχει μείνει στην ιστορία το μαλλί του το οποίο στα τέλη της δεκαετίας του '70 του πρόσθεσε όγκο, ενώ ασχολήθηκε και με την μουσική. Το 1972 κυκλοφόρησε το τραγούδι "Ιt Ain't Easy", τo 1979 το "Head Over Heels in Love" έφτασε μέχρι το νούμερο 31 στα αγγλικά τσάρτς και το 10 στην Γερμανία όπου τότε έπαιζε, ενώ κυκλοφόρησε ένα ακόμα τραγούδι με τον τίτλο "England" όταν επέστρεψε στην Αγγλία, αλλά δεν είχε την ανάλογη επιτυχία.
Τον Αύγουστο του 2009 ήταν τηλεσχολιαστής στο ESPN στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής το 2010, ενώ κάλυψε τους τελικούς του Κυπέλλου απο το 2011 έως το 2013.
