Ο Λουίς Αραγονές συνέδεσε το ονομά του με την Ατλέτικο Μαδρίτης τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι πρόσφατα είχε τους περισσότερους τίτλους στον σύλλογο ενώ είναι και ο πρώτος σε παρουσίες. Παράλληλα ο "σοφός της Χορταλέζα" οδήγησε την εθνική Ισπανίας στον πρώτο της μεγάλο τίτλο μετά το 1964 και έβαλε τις βάσεις για την κυριαρχία της Ισπανίας σε παγκόσμιο επίπεδο τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1938 στην περιοχή Χορταλέζα της Μαδρίτης και ξεκίνησε την καριέρα του στην Χετάφε με την οποία έκανε ντεμπούτο το 1957 και την οποία βοήθησε την επόμενη χρονιά να προβιβαστεί στην δεύτερη κατηγορία.
Το 1958 μετεγγράφηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς όμως να μπορέσει να έχει πολλές συμμετοχές. Δόθηκε δανεικός σε Χουέλβα, Έρκουλες, Ουμπέδα, Ρεάλ Καστίγια και στην Οβιέδο με την οποία έκανε ντεμπούτο στην πρώτη κατηγορία στις 11 Δεκεμβρίου του 1960 κόντρα στην Μαγιόρκα.
Απο την στιγμή που έμεινε ελεύθερος θα βρεθεί στην Σεβίλλη για την Μπέτις, με την οποία θα αγωνιστεί σε 82 παιχνίδια πετυχαίνοντας 33 τέρματα, απο το 1961 έως το 1964. Το καλοκαίρι του 1964 θα μετεγγραφεί στην Ατλέτικο Μαδρίτης με την οποία θα συνδέσει τα καλύτερα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Στο "Βιθέντε Καλντερόν" θα του δοθεί η μπαγκέτα του δημιουργού αναλαμβάνοντας τις εκτελέσεις των φάουλ και των πέναλντι. 368 συμμετοχές και 172 τέρματα πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στην δεκαετία στην οποία παρέμεινε στους "ροχιμπλάνκος".
Κατέκτησε 3 Πρωταθλήματα το 1966, το 1970 και το 1973, 2 Κύπελλα το 1965 και το 1972 ενώ ήταν πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος το 1970. Παράλληλα ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου το 1974 στο Χέιζελ των Βρυξελλών.
Μάλιστα ήταν αυτός που στο πρώτο παιχνίδι σκόραρε στο 114', όμως ο Σβάρτσενμπεργκ στο 120' ισοφάρισε και οδήγησε σε δεύτερο παιχνίδι όπου η Μπάγερν επικράτησε με 4-0. Θα φορέσει την φανέλα της εθνικής 11 φορές, κάνοντας ντεμπούτο στις 8 Μαϊου του 1965 κόντρα στην Σκωτία στην Γλασκώβη.
Τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στην Ουγγαρία σε φιλικό παιχνίδι στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" στις 12 Ιανουαρίου του 1972 έχοντας πετύχει και τρία τέρματα.
Την περίοδο 1974-1975 έχοντας αγωνιστεί σε εννιά παιχνίδια θα του ζητηθεί να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Ατλέτικο και θα την οδηγήσει στην κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου κόντρα στην Ιντεπεντιέντε. Θα κατακτήσει το Κύπελλο το 1976 και την επόμενη χρονιά το Πρωτάθλημα, αλλά το καλοκαίρι του 1978 θα αποχωρήσει.
Θα επιστρέψει την επόμενη χρονιά ως προσωρινός προπονητής για μερικά παιχνίδια και την σεζόν 1979-1980 θα την επανέρθει στον πάγκο της χωρίς όμως τα αποτελέσματα να τον βοηθήσουν. Την περίοδο 1981-1982 θα αναλάβει την Μπέτις όπου σε 42 παιχνίδια θα έχει 20 νίκες, 8 ισοπαλίες και 14 ήττες.
Τρίτο πέρασμα απο την Ατλέτικο για μια τετραετία μέχρι το 1986 κατακτώντας το 1985 το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ. Παρότι το καλοκαίρι έφυγε επανήρθε στο δεύτερο μισό της σεζόν 1986-1987 στην θέση του Μαρτίνες Γιάγιο.
Την περίοδο 1987-1988 θα αναλάβει την Μπαρτσελόνα στη θέση του Τέρι Βέναμπλς όπου σε 55 παιχνίδια είχε 25 νίκες, 13 ισοπαλίες και 17 ήττες και την κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας το 1988. Εσπανιόλ την περίοδο 1990-1991, Ατλέτικο και πάλι για μία διετία απο το 1991 έως το 1993 κατακτώντας το Κύπελλο του 1992.
88 παιχνίδια στην Σεβίλλη την διετία 1993-1995, 100 παιχνίδια στην Βαλένθια την διετία 1995-1997, Μπέτις την περίοδο 1997-1998, Οβιέδο την περίοδο 1999-2000, Μαγιόρκα την περίοδο 2000-2001 την οποία την έβγαλε στο Champions League και την περίοδο 2003-2004, Ατλέτικο απο το 2001 εώς το 2003 την οποία την βοήθησε να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία.
Στους "καλτσονέρος" συνολικά κοούτσαρε σε 709 παιχνίδια έχοντας 343 νίκες, 168 ισοπαλίες και 198 ήττες όντας ο πρώτος στην σχετική λίστα ενώ μέχρι πρόσφατα μέχρι να τον ξεπεράσει ο Ντιέγκο Σιμεόνε ήταν και ο ρέκορντμαν τίτλων για τον σύλλογο. Τον Ιούλιο του 2004 θα αποδεχθεί την πρόταση της ισπανικής ομοσπονδίας για να αναλάβει την εθνική ομάδα.
Θα την οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας όπου θα αποκλειστεί απο την Γαλλία στην φάση των "16", αλλά δύο χρόνια αργότερα θα αναδειχθεί Πρωταθλητής Ευρώπης στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας.
Συνολικά σε 54 παιχνίδια είχε 38 νίκες, 12 ισοπαλίες και 4 ήττες και τον Ιούλιο του 2008 θα αναλάβει την Φενερμπαχτσέ, Άν και είχε υπογράψει διετές συμβόλαιο η 4η θέση στο Πρωτάθλημα του κόστισε την απόλυση τον Ιούνιο του 2009 έχοντας σε 53 παιχνίδια, 28 νίκες, 11 ισοπαλίες και 14 ήττες.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ τον προσέγγισε για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Μαγιόρκα αλλά ήταν αρνητικός. Τον Δεκέμβριο του 2013 ανακοίνωσε την αποχώρηση του απο την ενεργό προπονητική δράση.
Την 1η Φεβρουαρίου του 2014 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 75 ετών στην κλινική CEMTRO της Μαδρίτης απο λευχαιμία. Στην Χορταλέζα στην συνοικία στην οποία γεννήθηκε ανεγέρθη προς τιμήν του μνημείο, ενώ το 2013 σε ψηφοφορία του World Soccer κατέλαβε την 36η θέση στους κορυφαίος προπονητές όλων των εποχών.
