Μαζί με τον Τζιοβάνι Τραπατόνι ο Ούντο Λάτεκ είναι οι μοναδικοί που έχουν καταφέρει να πανηγυρίσουν την κατάκτηση και των τριών ευρωπαϊκών κυπέλλων, με τον Λάτεκ μάλιστα να το καταφέρνει με τρεις διαφορετικές ομάδες.
Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1935 στην πόλη Μπόζεμπ στην Ανατολική Πρωσία που τώρα ανήκει στην Πολωνία. Με την ολοκλήρωση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους μετακομίζοντας πρώτα στην Δανία για δύο χρόνια και στην συνέχεια στην Δυτική Γερμανία στο Βίπερφιρτ.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις SSV Marienheide, στην Μπάγερν Λεβερκούζεν και στην VfR Wipperfurth και ενώ παράλληλα σπούδαζε για να γίνει καθηγητής φυσικής αγωγής. Δούλεψε για τέσσερις μήνες σε σχολείο στο Λουντινγκχάουζεν και το 1961 στο Τρόισντορφ
Το 1962 θα πάρει μετεγγραφή για την Οσναμπρικ, με την οποία θα αγωνιστεί σε 70 παιχνίδια ως κεντρικός επιθετικός με κύριο προσόν του το ψηλό παιχνίδι πετυχαίνοντας 34 γκολ μέχρι και το 1965. Θα αποφασίσει να ακολουθήσει μαθήματα προπονητικής έχοντας ως δάσκαλο τον Χάνες Βαισβάιλερ.
Ο Βαισβάιλερ θα είναι αυτός που θα τον προτείνει στην Γερμανική Ομοσπονδία για το πόστο του τεχνικού της εθνικής νέων. Με την ιδιότητα αυτή ήταν στο προπονητικό τιμ του Χέλμουτ Σέν δίνοντας το παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966.
Τον Μάρτιο του 1970 η Μπάγερν Μονάχου αποφασίζει να απολύσει τον προπονητή της Μπράνκο Ζέμπετς που είχε έρθει σε κόντρα με τους ποδοσφαιριστές και με την προτροπή του Φράντς Μπεκενμπάουερ θα κάνουν πρόταση προς τον Λάτεκ.
Μάλιστα ο ίδιος ο Μπεκενμπάουερ πήγε στο σπίτι του εκ μέρους των Βαυαρών για να τον πείσει να δεχτεί. Ο Λατεκ δέχτηκε παρότι απο αρκετούς εκφραζόταν η αμφιβολία για το εάν θα καταφέρει, μιας και δεν είχε πρότερη εμπειρία στο να κοουτσάρει ομάδα.
Θα τους διαψεύσει όμως αφού θα βάλει τις βάσεις για την δημιουργία της μεγάλης Μπάγερν της δεκαετίας του '70, αφού θα κατακτήσει 3 συνεχόμενα Πρωταθλήματα το 1972, το 1973 και το 1974, 1 Κύπελλο το 1971 και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1974 κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης σε διπλό τελικό στο Χέιζελ στις Βρυξέλλες.
Το κακό ξεκίνημα της σεζόν 1974-1975 τον οδήγησε στην απόλυση ύστερα από 223 παιχνίδια μετρώντας 137 νίκες, 46 ισοπαλίες και 40 ήττες. Επόμενος προπονητικός προορισμός η εξίσου μεγάλη Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ διαδεχόμενος μάλιστα τον δάσκαλο του στην προπονητική τον Βαισβάιλερ.
Θα κατακτήσει δύο ακόμα Πρωταθλήματα το 1976 και το 1977, θα την οδηγήσει στον χαμένο τελικό του Πρωταθλητριών το 1977 στην Ρώμη από την Λίβερπουλ και στους διπλούς τελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου όπου κατέκτησε το τρόπαιο.
Τον Ιούνιο του 1979 ύστερα απο 176 παιχνίδια με 87 νίκες, 48 ισοπαλίες και 41 ήττες θα αποχωρήσει απο το "Μπέκελμπεργκ" και θα αναλάβει την Μπορούσια Ντόρτμουντ. Στο "Βεστφάλεν" δεν θα έχει την ίδια επιτυχία, αντιμετωπίζοντας όμως ένα σημαντικό οικογενειακό θέμα με την αρρώστια και τελικά τον θάνατο του γιού του Ντίρκ το 1981 απο λευχαιμία.
Θα ζητήσει ο ίδιος να αποχωρήσει απο την Μπορούσια ύστερα απο 71 παιχνίδια, με 32 νίκες, 15 ισοπαλίες και 25 ήττες όταν θα έρθει η πρόκληση της Μπαρτσελόνα. Θα κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1982 κόντρα στην Σταντάρ Λιέγης στο "Καμπ Νου" και το καλοκαίρι του 1982 θα έρθει ο Ντιέγκο Μαραντόνα.
Με τον Αργεντίνο ο Λάτεκ θα έρθει σε κόντρα, δεν θα διστάσει όταν θα καθυστερήσει να είναι παρών στην καθορισμένη ώρα αναχώρησης να φύγει χωρίς αυτόν. Μπροστά στον κίνδυνο η ακριβή επένδυση να μην πιάσει τόπο η διοίκηση των Καταλανών θα προχωρήσει στην απόλυση του Μάρτιο του 1983.
Το καλοκαίρι του 1983 η Μπάγερν ήταν στην αναζήτηση προπονητή με τον Ούλι Χένες να προτείνει την επιστροφή του Λάτεκ στο Μόναχο, τον άνθρωπο που τον ανέδειξε. Στο δεύτερο πέρασμα του θα κατακτήσει 3 Πρωταθλήματα το 1985, το 1986 και το 1987, 2 Κύπελλα το 1984 και το 1986 ενώ θα είναι φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1987 στο "Πράτερ" της Βιέννης κόντρα στην Πόρτο.
Ύστερα απο 188 παιχνίδια με 116 νίκες, 45 ισοπαλίες και 27 ήττες θα αποχωρήσει και θα απέχει απο την προπονητική. Το 1991 θα αναλάβει χρέη αθλητικού διευθυντή στην Κολωνία και για ένα παιχνίδι την τεχνική της ηγεσία και τον Αύγουστο του 1991 θα αναλάβει την Σάλκε.
Με τους "βασιλικούς μπλέ" θα παραμείνει μέχρι τον Ιανουάριο του 1993 έχοντας σε 19 παιχνίδια 6 νίκες, 6 ισοπαλίες και 7 ήττες. Μετά απο αυτή την εξέλιξη ανακοίνωσε την απόσυρση του απο την ενεργό προππνητική.
Ασχολήθηκε ως τηλεσχολιαστής, αρθρογράφος στην εφημερίδα Die Welt και στο περιοδικό Κicker και πέντε αγωνιστικές πριν την λήξη της σεζόν 1999-2000 ήρθε η πρόταση απο την Μπορούσια Ντόρτμουντ να την αναλάβει και να την βοηθήσει να αποφύγει τον υποβιβασμό.
Με βοηθό τον Ματίας Ζάμμερ θα πετύχει 2 νίκες , θα αποσπάσει 2 ισοπαλίες και θα γνωρίσει 1 ήττα, θα την φέρει τελικά στην 11η θέση θα αποφύγει το μοιραίο και θα γνωρίσει την αποθέωση απο 75.000 οπαδούς μετά την νίκη κόντρα στην Χέρτα Βερολίνου.
Τον Αύγουστο του 2010 θα υποστεί έμφραγμα αλλά χάρις στην επέμβαση της γυναίκας του θα αποφύγει τα χειρότερα. Το 2011 και το 2012 θα υποβληθεί σε εγχειρήσεις στον εγκέφαλο για να αφαιρέσει καλοήθης όγκους.
Τον Οκτώβριο του 2013 μέσω της εφημερίδας Bild η σύζυγός του Χίλντεγκαρντ θα αποκαλύψει ότι πάσχει απο Πάρκινσον, ενώ έπασχε παράλληλα και απο γεροντική άνοια. Στις 31 Ιανουαρίου του 2015 έφευγε απο την ζωή σε ηλικία 80 ετών.
Δεν θεωρήθηκε ο καλύτερος στην τακτική η ότι έφερε κάτι επαναστατικό στο ποδόσφαιρο αλλά διατηρούσε πολύ καλή επαφή με τους ποδοσφαιριστές του. Το 2013 το ESPN και το World Soccer τον κατέταξαν στην 19η και στην 36η θέση για τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών, ενώ το 2019 το France Football τον τοποθέτησε στην 30η θέση στην αντίστοιχη λίστα.
