Η Δυτική Γερμανία στις δύο πρώτες διοργανώσεις δεν μετείχε καν, ενώ σε αυτή του 1968 δεν μπόρεσε να περάσει στην τελική φάση. Οι εμφανίσεις της όμως στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση έδειξαν το τι θα επακολουθήσει με την ομάδα του Χέλμουτ Σεν να αναδεικνύεται Πρωταθλήτρια Ευρώπης στα γήπεδα του Βελγίου, και δύο χρόνια αργότερα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια που διεξήχθη στην πατρίδα της.
Στην διοργάνωση του 1972 συμμετείχαν 32 ομοσπονδίες(εκτός της Ισλανδίας) σχηματίζοντας οκτώ ομίλους με την πρόκριση να παίρνουν στην επόμενη φάση οι οκτώ πρώτες. Στον 1ο όμιλο Ρουμανία και Τσεχοσλοβακία ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση με τους Βαλκάνιους να παίρνουν την πρώτη θέση και την πρόκριση λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων.
Σον 2ο όμιλο η Ουγγαρία κατέλαβε την πρώτη θέση μπροστά απο τις Βουλγαρία και Γαλλία, στον 3ο όμιλο η Αγγλία δεν αντιμετώπισε πρόβλημα να πάρει την πρώτη θέση, στον 4ο όμιλο η Σοβιετική Ένωση αήττητη πήρε την πρώτη θέση, ενώ στον 5ο όμιλο το Βέλγιο επικράτησε της Πορτογαλίας στην μάχη για την πρώτη θέση.
Στον 6ο όμιλο η κάτοχος του τίτλου Ιταλία με τέσσερις νίκες και 2 ισοπαλίες πήρε την πρωτιά στον όμιλο, στον 7ο η Γιουγκοσλαβία πήρε την πρώτη θέση, ενώ τέλος στον 8ο η Δυτική Γερμανία αήττητη πήρε την πρώτη θέση κλείνοντας τις ομάδες της προημιτελικής φάσης.
Στα προημιτελικά το Βέλγιο έκανε την έκπληξη αποκλείοντας την κάτοχο και δευτεραθλήτρια κόσμου Ιταλία, η Ουγγαρία απέκλεισε την Ρουμανία, ενώ στο ντέρμπι των ανατολικών χωρών η Σοβιετική Ένωση πήρε την πρόκριση έναντι της Γιουγκοσλαβίας.
Το μεγάλο παιχνίδι όμως ήταν αυτό ανάμεσα στην Αγγλία και την Δυτική Γερμανία, με τα "πάντσερ" να "αλώνουν" το Γουέμπλει με 3-1(26' Χένες,85' (πεν.) Νέτσερ, 88' Μίλερ, ενώ είχε ισοφαρίσει στο 77' ο Λί), παίρνοντας ουσιαστικά την πρόκριση, αφού στην ρεβάνς στο Βερολίνο το ματς έληξε χωρίς σκόρ.
Το χρίσμα για την διεξαγωγή της τελικής φάσης δόθηκε στο Βέλγιο με τις Βρυξέλλες, Λιέγη και Άντβερπ να είναι οι πόλεις που θα φιλοξενούσαν τις τέσσερις ομάδες. Στην Αμβέρσα οι γηπεδούχοι Βέλγοι υποδέχθηκαν τους Γερμανούς να παίρνουν την νίκη με 2-1 με τον Γκέρντ Μίλερ να πετυχαίνει δύο τέρματα στο 24' και στο 71', και τον Πογιένις να μειώνει στο 83'.
Στον έτερο ημιτελικό στο "Εμίλ Βέρσ" των Βρυξελλών οι Σοβιετικοί με το τέρμα του Κονκόφ στο 53' επικρατούσαν των Ούγγρων και έφταναν στον τρίτο τελικό στις τέσσερις διοργανώσεις, με τον Ρουντάκοφ να αποκρούει πέναλντι στο 85' του Σάμπο.
Στον μικρό τελικό οι Βέλγοι πήραν την νίκη και την τρίτη θέση με 2-1, με τους Λάμπερτ στο 24' και Βαν Χίμστ στο 28' και τους Μαγυάρους απλώς να μειώνουν με πέναλντι του Κί στο 53', και στο "Χέιζελ" στις 18 Ιουνίου Γερμανοί και Σοβιετικοί παρατάχθηκαν μπροστά σε 43.347 θεατές για τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης.
Η "νάτσιοναλ μάντσαφτ" ήταν σαφώς ανώτερη απο τον αντίπαλο της με τον Μιλερ να φορτώνει για μία ακόμη φορά τα αντίπαλα δίχτυα στο 27' και στο 58' και τον επιθετικό της Μπάγερν να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 11 τέρματα 4 απο τα οποία στην τελική φάση, με τον Χέρμπερτ Βίμερ να σκοράρει ενδιάμεσα στο 52' και με τελικό σκόρ 3-0 αναδείχτηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Εβγένι Ρουντάκοφ(Σοβιετική Ένωση), Ρεβάζ Ντοντζουασβίλι(Σοβιετική Ένωση), Φράντς Μπεκενμπάουερ(Δυτική Γερμανία), Μουρτάζ Κχουρτσιλάβα(Σοβιετική Ένωση), Πόλ Μπράιτνερ(Δυτική Γερμανία), Ούλι Χένες(Δυτική Γερμανία), Γκιντερ Νέτσερ(Δυτική Γερμανία), Χέρμπερτ Βίμερ(Δυτική Γερμανία), Ράουλ Λάμπερτ(Βέλγιο), Γιούπ Χάινκες(Δυτική Γερμανία) και Γκέρντ Μίλερ(Δυτική Γερμανία) συνέθεταν την κορυφαία ομάδα του τουρνουά.
