Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο και αυξανόταν το ενδιαφέρον των χωρών για το Κύπελλο Εθνών που μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, και αυτό φαίνεται ότι μόνο δύο χώρες η Ισλανδία και η Μάλτα δεν δήλωσαν συμμετοχή με συνέπεια η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να καθιερώσει το σύστημα των ομίλων. Έτσι οι 31 ομάδες χωρίστηκαν σε 8 ομίλους απο τους οποίους οι εφτά ήταν με τέσσερις ομάδες και ένας με τρεις, με την πρόκριση για την προημιτελική φάση να την παίρνουν οι πρώτοι απο κάθε όμιλο.
Στον 1ο όμιλο η Ισπανία κατάφερε να υπερκεράσει το εμπόδιο της Τσεχοσλοβακίας, στον 2ο η Βουλγαρία ήταν αυτή που πήρε την πρώτη θέση, στον 3ο όμιλο η Σοβιετική Ένωση δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα, στον 4ο που έγινε με τρεις ομάδες οι Γιουγκοσλάβοι κατάφεραν να πάρουν την πρώτη θέση κόντρα στην Δυτική Γερμανία στην παρθενική της εμφάνιση σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Στον 5ο όμιλο η Ουγγαρία, στον 6ο η Ιταλία, στον 7ο η Γαλλία και στον 8ο η Αγγλία σε ένα όμιλο που απαρτιζόταν απο τις ομάδες του Ηνωμένου Βασιλείου πήραν την πρόκριση για την προημιτελική φάση.
Στην φάση των "8" η Ιταλία ξεπέρασε το εμπόδιο της Βουλγαρίας με τους Βαλκάνιους να παίρνουν την νίκη στο πρώτο παιχνίδι στην Σόφια με 3-2, αλλά στην Νάπολι οι "ατζούρι"πήραν την νίκη με 2-0 και την πρόκριση.
Σοβιετική Ένωση, Αγγλία που απέκλεισε την κάτοχο της προηγούμενης διοργάνωσης Ισπανία, και η Γιουγκοσλαβία που απέκλεισε την Γαλλία έκλεισαν το καρέ της τελικής φάσης η οποία δόθηκε στην Ιταλία η οποία διέθεσε τρία γήπεδα το "Κομουνάλε" στην Φλωρεντία, το "Σαν Πάολο" στην Νάπολι και το "Ολίμπικο" στην Ρώμη.
Στον ένα ημιτελικό στην Φλωρεντία αναμετρήθηκαν η Γιουγκοσλαβία και η Αγγλία όπου σε ένα σκληρό παιχνίδι οι "πλάβι" πήραν την πρόκριση χάρις στο γκολ του Ντράγκαν Τζάιτς στο 86', με την παγκόσμια Πρωταθλήτρια του 1966 να μένει με δέκα παίκτες στο 89' λόγω αποβολής του Άλαν Μάλερι.
Στο "Σαν Πάολο" Ιταλία και Σοβιετική Ένωση παρότι δημιούργησαν ευκαιρίες για να πετύχουν κάποιο γκολ έμειναν στο 0-0 και μετά την ημίωρη παράταση τον "γόρδιο δεσμό" θα τον έλυνε το στρίψιμο του νομίσματος, Ο Δυτικογερμανός διαιτητής Κούρτ Τσένσχερ κάλεσε τους δύο αρχηγούς Τζιάκιντο Φακέτι και Άλμπερτ Σεστέρνεφ να διαλέξουν πλευρά. Ο αρχηγός της Ίντερ ήταν ο τυχερός της υπόθεσης στέλνοντας την ομάδα του για πρώτη φορά στον τελικό.
Στον μικρό τελικό η Αγγλία νίκησε την Σοβιετική Ένωση με 2-0 χάρις στα γκολ των Τσάρλτον και Χάρστ, και στον μεγάλο τελικό Ιταλοί και Γιουγκοσλάβοι έμειναν στο 1-1 με τα γκολ των Τζάιτς και Ντομενγκίνι, σκορ που δεν άλλαξε και στην ημίωρη παράταση που ακολούθησε.
Το στρίψιμο του νομίσματος δεν ίσχυε για αυτή την περίπτωση μιας και κρινόταν τίτλος, οπότε ορίστηκε να γίνει επαναληπτικός τελικός δύο ημέρες μετά ημέρα Δευτέρα. Αυτή την φορά οι Ιταλοί ήταν οι μεγάλοι νικητές με 2-0 με τα γκολ των Ρίβα και Αναστάσι, κατακτώντας για πρώτη και τελευταία φορά το τρόπαιο.
Ντίνο Τζόφ(Ιταλία), Μίρσαντ Φάζλαγκιτς(Γιουγκοσλαβία), Τζιάκιντο Φακέτι(Ιταλία), Άλμπερτ Σεστέρνιοφ(Σοβιετική Ένωση), Μπόμπι Μουρ(Αγγλία), Ίβιτσα Όσιμ(Γιουγκοσλαβία), Σάντρο Ματσόλα(Ιταλία), Άντζελο Ντομενγκίνι(Ιταλία), Τζεφ Χάρστ(Αγγλία), Λουίτζι Ρίβα(Ιταλία) και Ντράγκαν Τζάιτς(Γιουγκοσλαβία) αποτέλεσαν την κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά.
