Στην πρώτη έκδοση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης η εθνική ομάδα της Ισπανίας δεν είχε αγωνιστεί κόντρα στην Σοβιετική Ένωση ύστερα απο πρωτοβουλία του Φρανσίσκο Φράνκο. Τέσσερα χρόνια αργότερα το 1964 Ισπανοί και Σοβιετικοί τέθηκαν ξανά αντιμέτωπες αυτή την φορά στον τελικό με τον "χενεραλίσιμο" να μην θέτει βέτο διεξαγωγής άλλωστε ένα τρόπαιο θα ήταν ότι το καλύτερο για τον Ισπανό δικτάτορα.
Για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση η Δυτική Γερμανία απείχε απο τους αγώνες όπως και οι Σκοτία, Φινλανδία και η Κύπρος που είχε μόλις συσταθεί η ποδοσφαιρική της ομοσπονδία, η Σοβιετική Ένωση ως κάτοχος εξαιρέθηκε απο την προκριματική φάση, ενώ Αυστρία και Λουξεμβούργο πέρασαν χωρίς αγώνες στην επόμενη φάση.
Στην προκριματική φάση στο πιο σημαντικό παιχνίδι η Γαλλία απέκλεισε την Αγγλία με νίκη 5-2 και ισοπαλία 1-1 αντίστοιχα, ενώ Βουλγαρία και Πορτογαλία χρειάστηκε να δώσουν και τρίτο παιχνίδι για να ξεκαθαρίσει η πρόκριση αφού οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες με 3-1 αντίστοιχα.
Στην ουδέτερη Ρώμη οι Βαλκάνιοι πήραν τελικά την πρόκριση χάρις στο γκολ του Ασπαρούχοφ και μαζί με τις Σουηδία, Δανία, Ιρλανδία, Βόρειος Ιρλανδία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Ολλανδία, Ανατολική Γερμανία και Ιταλία πέρασαν στην επόμενη φάση
Όπως και στην παρθενική διοργάνωση έτσι και σε αυτήν είχαμε την μη διεξαγωγή ενός ζευγαριού αυτού ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία αφού οι δύο χώρες δεν διατηρούσαν διπλωματικές σχέσεις.
Στην φάση των "16" η μεγάλη έκπληξη δεν ήταν άλλη απο την πρόκριση του Λουξεμβούργου έναντι της Ολλανδίας που αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία μιας και οι δύο αγώνες διεξήχθησαν στην Ολλανδία, με το πρώτο παιχνίδι στο Άμστερνταμ να έρχεται 1-1, και η ρεβάνς στο Ρότερνταμ με τους Λουξεμβούργιους ως γηπεδούχους να παίρνουν την νίκη-πρόκριση με 2-1 στοιχειοθετώντας την κορυφαία επιτυχία της εθνικής τους ομάδας μέχρι και σήμερα.
Η φιναλίστ της προηγούμενης διοργάνωσης Γιουγκοσλαβία αποκλείστηκε απο την Σουηδία, εν αντιθέση με την Σοβιετική Ένωση που απέκλεισε την Ιταλία με νίκη 2-0 και ισοπαλία 1-1 αντίστοιχα. Ισπανία, Δανία, Ιρλανδία, Γαλλία και Ουγγαρία συνέθεσαν το παζλ της προημιτελικής φάσης.
Ισπανία, Ουγγαρία και Σοβιετική Ένωση δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα παίρνοντας το εισιτήριο για την ημιτελική φάση, ενώ στο ζευγάρι της Δανίας με το Λουξεμβούργο κρίθηκε σε τρίτο παιχνίδι(3-3 και 2-2 οι δύο αγώνες), με τους Σκανδιναβούς να παίρνουν την νίκη με 1-0 στο ουδέτερο Άμστερνταμ χάρις σε γκολ του Όλε Μάντσεν.
Η τελική φάση θα πραγματοποιούταν στην Ισπανία, στην Μαδρίτη και στην Βαρκελόνη αντίστοιχα. Στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" οι οικοδεσπότες τα βρήκαν "σκούρα" απέναντι στους Ούγγρους αφού παρότι προηγήθηκαν με τον Περέδα στο 35', οι Μαγυάροι κατάφεραν να ισοφαρίσουν με τον Μπένε στο 84' στέλνοντας το ματς στην παράταση. Εκεί στο 115' ο Αμάνθιο πέτυχε το νικητήριο γκολ στέλνοντας τους "φούριας ρόχας" στον τελικό.
Στο "Κάμπ Νου" οι Σοβιετικοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα απέναντι στους Δανούς και με 3-0 χάρις στα γκολ των Βορονίν, Πονεντέλνικ και Ιβάνοφ θα διεκδικούσαν για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση το τρόπαιο.
Στον μικρό τελικό η Ουγγαρία επικράτησε της Δανίας με 3-1 στην παράταση(1-1 ο κανονικός αγώνας 11' Μπένε, 82' Μπέρτελσεν) με τον Νόβακ στο 107' με πέναλντι και στο 110' να διαμορφώνει το τελικό σκόρ.
Στο γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης 79.115 θεατές παρακολούθησαν τον τελικό με τους γηπεδούχους να προηγούνται στο 6' με τον Περέδα, η "αρκούδα" ισοφάρισε στο 8' με τον Κχουσαίνοφ και στο 84' ο Μαρθελίνιο με κεφαλιά έδωσε την νίκη και παράλληλα το τρόπαιο στην Ισπανία,
Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Λουίς Σουάρεθ με τον παίκτη της Ίντερ να είναι ο άνθρωπος που τα πάντα ξεκινούσαν απο τα πόδια του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και τα τέσσερα γκολ της ομάδας του Χοσέ Βιγιαλόνγκα προήρθαν απο δικές του ενέργειες.
Ο Ισπανός μαζί με τους Λεβ Γιασίν(Σοβιετική Ένωση), Φελιτσιάνο Ριβίγια(Ισπανία), Ντέσζο Νόβακ(Ουγγαρία), Ιγκνάσιο Ζόκο(Ισπανία), Φερνάντο Ολιβέγια(Ισπανία), Αμάρο Αμάνθιο(Ισπανία), Βαλεντίν Ιβάνοφ(Σοβιετική Ένωση), Φέρεντς Μπένε(Ουγγαρία), Χεσούς Μαρία Περέδα(Ισπανία) και Φλόριαν Άλμπερτ(Ουγγαρία) βρίσκονταν στην κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά.
Ο Ισπανός μαζί με τους Λεβ Γιασίν(Σοβιετική Ένωση), Φελιτσιάνο Ριβίγια(Ισπανία), Ντέσζο Νόβακ(Ουγγαρία), Ιγκνάσιο Ζόκο(Ισπανία), Φερνάντο Ολιβέγια(Ισπανία), Αμάρο Αμάνθιο(Ισπανία), Βαλεντίν Ιβάνοφ(Σοβιετική Ένωση), Φέρεντς Μπένε(Ουγγαρία), Χεσούς Μαρία Περέδα(Ισπανία) και Φλόριαν Άλμπερτ(Ουγγαρία) βρίσκονταν στην κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά.
