Η ιστορία του EURO

Η ιδέα για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σε επίπεδο εθνικών ομάδων είχε πέσει στο τραπέζι ήδη απο το 1927 απο τον γραμματέα της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και Γενικό Γραμματέα Άνρι Ντελαουνί. Όλως παραδόξως η Ευρώπη είχε μείνει πίσω αφού ήδη η Νότια Αμερική διοργάνωνε ανάλογο τουρνουά απο το 1916, η Ασία απο το 1956 και η Αφρική απο το 1957 

Ο  Ντελαουνί δεν πρόλαβε να δει την ιδέα του να παίρνει "σάρκα και οστά" αφού έφυγε απο την ζωή σε ηλικία 72 ετών τον Νοέμβριο του 1955. Την σκυτάλη πήρε ο γιος του Πιέρ προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του πατέρα του, αν και τα εμπόδια που συνάντησε ήταν αρκετά προεξάρχοντος των χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου που αντιδρούσαν.

Το διήμερο 28-29 Ιουνίου του 1957 στην Κοπεγχάγη πραγματοποιούταν το συνέδριο της UEFA όπου και θα αποφάσιζε για την διεξαγωγή η μη της διοργάνωσης. Απο τα 31 μέλη της Ομοσπονδίας τα 26 έδωσαν το παρών στην πρωτεύουσα της Δανίας και στην ψηφοφορία 14 ήταν τα ναι, 7 όχι, ενώ 5 κράτη ψήφισαν λευκό.

Άν και στις 15 Φεβρουαρίου του 1959 είχε οριστεί η τελική ημερομηνία για την οριστικοποίηση των συμμετοχών, αποφασίστηκε να δοθεί μια εκ νέου παράταση μέχρι τις 6 Αυγούστου ούτως ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των 16 συμμετοχών που ήταν ο μίνιμουμ αριθμός. Αρχές Ιουνίου στο συνέδριο της UEFA 17 χώρες είχαν δηλώσει συμμετοχή και έτσι το νέο Κύπελλο που πήρε το όνομα του Ανρί Ντελαουνί έγινε πραγματικότητα.

Πέρα των Βρετανών(εκτός απο την Ιρλανδία), υπήρχαν και άλλες σημαντικές απουσίες απο την πρώτη αυτή διοργάνωση όπως η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία και η Ολλανδία, ενώ Τσεχοσλοβακία και Ιρλανδία θα άνοιγαν την αυλαία της διοργάνωσης στην προκριματική φάση με τους Ανατολικοευρωπαίους να παίρνουν την πρόκριση ανατρέποντας την ήττα τους με 2-0 και στην Μπρατισλάβα πήραν την πρόκριση με εμφατική νίκη 4-0.

Σοβιετική Ένωση, Γαλλία, Ρουμανία, Αυστρία, Γιουγκοσλαβία, Πορτογαλία, Ισπανία και Τσεχοσλοβακία πήραν την πρόκριση για την προημιτελική φάση εκεί όπου είχαμε και το πρώτο απρόοπτο. Η κλήρωση ανέδειξε το ζευγάρι της Σοβιετικής Ένωσης με την Ισπανία με τους δύο αγώνες να μην διεξάγονται ποτέ αφού ο τότε δικτάτορας της Ισπανίας Φρανσίσκο Φράνκο δεν άφησε τους "φούριας ρόχας" να ταξιδέψουν στην Μόσχα για το πρώτο παιχνίδι και έτσι οι Σοβιετικοί χωρίς να αγωνιστούν πήραν την πρόκριση για την τελική φάση.

Τσεχοσλοβακία, Γιουγκοσλαβία και Γαλλία συνέθεσαν το πάζλ της ημιτελικής φάσης η οποία ανατέθηκε στην Γαλλία να την διεξάγει με το Παρίσι και την Μασσαλία να ορίζονται ως οι έδρες των ημιτελικών. Στο "Πάρκ Ντε Πρένς" οι οικοδεσπότες υποδέχτηκαν τους Γιουγκοσλάβους σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι όπου οι "πλάβι"πήραν την πρόκριση με 5-4 παρότι οι Γάλλοι προηγήθηκαν με 3-1 και 4-2, αφού τα γκολ των Κνέζ και Γέρκοβιτς(2) τους έστειλαν στον τελικό.

Εκεί θα έβρισκαν απέναντι τους την Σοβιετική Ένωση που στο "Βελοντρόμ" της Μασσαλίας δεν αντιμετώπισε προβλήματα απέναντι στην Τσεχοσλοβακία και με τα γκολ των Ιβανόφ(2) και Πονεντέλνικ έφτασε άνετα στην νίκη με 3-0.

Στον μικρό τελικό που διεξήχθη στην Μασσαλία, η Τσεχοσλοβακία επικράτησε της Γαλλίας με 2-0 χάρις στα γκολ των Μπούμπνικ και Πάβλοβικ, και στις 10 Ιουλίου του 1960 είχε οριστεί ο τελικός στο "Πάρκ Ντε Πρένς".

Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία οδηγήθηκαν στην παράταση με σκόρ 1-1(Γκάλιτς και Μετρεβέλι οι σκόρερς), και εκεί στο έξτρα τριαντάλεπτο και πιο συγκεκριμένα στο 113' ο Πονεντέλνικ διαμόρφωσε το τελικό 2-1 δίνοντας στους Σοβιετικούς τον τίτλο του πρώτου Πρωταθλητή Ευρώπης.

Λεβ Γιασίν(Σοβιετική Ένωση), Βλαντιμίρ Ντούρκοβιτς(Γιουγκοσλαβία), Λάντισλαβ Νόβακ(Τσεχοσλοβακία), Ιγκόρ Νέτο(Σοβιετική Ένωση), Γιόζεφ Μάζοπουστ(Τσεχοσλοβακία), Βαλεντίν Ιβάνοφ(Σοβιετική Ένωση), Σλάβα Μετρεβέλι(Σοβιετική Ένωση), Μίλαν Γκάλιτς(Γιουγκοσλαβία), Βίκτορ Πονεντέλνικ(Σοβιετική Ένωση), Ντράγκοσλαβ Σεκουλάρατς(Γιουγκοσλαβία) και Μπόρα Κόστιτς(Γιουγκοσλαβία) αποτέλεσαν την κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά.