Φράνκ Ράικαρντ Ο "Μαύρος Kύκνος"

Διέθετε εξαιρετικά αθλητικά και φυσικά χαρακτηριστικά, ήταν γρήγορος, δυνατός και ανθεκτικός αμυντικός μέσος με εξαιρετική ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι. Στον χώρο του κέντρου μπορούσε να αγωνιστεί και σε πιο αμυντικό ρόλο αλλά και πιο μπροστά, με τους Ιταλούς δημοσιογράφους να τον "βαπτίζουν" "μαύρο κύκνο".  

Άνχελ Λαμπρούνα "Ο άσχημος"

Ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας της Ρίβερ Πλέιτ που πήρε το προσωνύμιο "La Maquina(σ.σ. η Μηχανή)" όπου γεύτηκε την κατάκτηση τόσο συλλογικών όσο και ατομικών διακρίσεων. Παράλληλα ο Άνχελ Λαμπρούνα με τα 16 γκολ που έχει πετύχει απέναντι στην Μπόκα Τζούνιορς κατέχει την πρώτη θέση των σκόρερ στο superclassico.

Μάρκο Ετσεβερί "El Diablo"

Ο Μάρκο Ετσεβερί μαζί με τον Έρβιν Σάντσεζ θεωρούνται οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ το βολιβιανό ποδόσφαιρο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυό τους ήταν βασικά και αναντικατάστατα στελέχη της ομάδας που επανέφερε τους "πράσινους" στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994.

Μάρκο Ταρντέλι "Tardelli cry"

11 Ιουλίου 1982, στάδιο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" Μαδρίτη τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ Ιταλίας και Δυτικής Γερμανίας. Η "Σκουάντρα Ατζούρα" ήδη προηγείται στο σκορ από το 57ο λεπτό χάρις στον Πάολο Ρόσι και στο 69ο λεπτό o Μάρκο Ταρντέλι με δυνατό σουτ έξω από την περιοχή στέλνει την μπάλα στην αριστερή γωνία του Σουμάχερ κάνοντας το 2-0. 

Φλόριαν Άλμπερτ Ο "Αυτοκράτορας"

Είναι ο μοναδικός Ούγγρος ποδοσφαιριστής που πήρε την Χρυσή Μπάλα το 1967. Ο Φλόριαν Άλμπερτ θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους κεντρικούς επιθετικούς όχι μόνο της χώρας του, με εξαιρετικη τεχνική κατάρτιση και στιλ αρχοντικό και για αυτό τον λόγο πήρε το προσωνύμιο ο "Αυτοκράτορας". 

Γκιούντερ Νέτσερ "Ο μοναχικός επαναστάτης"

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η γερμανική απάντηση στο φαινόμενο Τζώρτζ Μπέστ στην Μεγάλη Βρετανία. Ο Γκιούντερ Νέτσερ ένας απο τους πιο χαρισματικούς μεσοεπιθετικούς που διέθετε το γερμανικό ποδόσφαιρο, ήταν παράλληλα ο πρώτος ποπ σταρ του γερμανικού ποδοσφαίρου.

Ντανιέλ Φονσέκα Ο "κάστορας"

Άν και δεν κατάφερε να πάρει μέρος με την Εθνική Ουρουγουάης σε συνεχόμενες τελικές φάσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων, εντούτοις ο Ντανιέλ Φονσέκα πραγματοποίησε μια πολύ μεγάλη καριέρα ειδικά στην Ιταλία όπου και ουσιαστικά πέρασε τα πιο παραγωγικά χρόνια του έχοντας πέρασμα από πέντε διαφορετικές ομάδες με κορυφαία όλων την Γιουβέντους

Ρομπέρτο Ντοναντόνι Η "ήρεμη δύναμη"

Τον Ρομπέρτο Ντοναντόνι θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κανείς ως την "ήρεμη δύναμη" στον χώρο του κέντρου τόσο στην Μίλαν όπου πραγματοποίησε εξαιρετική καριέρα όσο και με την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τότε πολλοί τον θεωρούσαν ότι ήταν από αυτούς που θα μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν και στην προπονητική.

Πάολο Μοντέρο Ο "σκληρός"

Το μήλο κάτω απο την μηλιά θα πέσει λέει η παροιμία και κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Πάολο Μοντέρο. Ο πατέρας του Χούλιο ήταν σημαντικό στέλεχος της Ουρουγουάης κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 και ο γιος του ακολούθησε την ίδια καριέρα.

Ρούουντ Γκούλιτ "Η μαύρη τουλίπα"

"Ο Ρούουντ Γκούλιτ είναι ένας εκπληκτικός παίκτης με μεγάλες ικανότητες. Δεν φοβάται να κάνει πράγματα με την μπάλα και δείχνει να απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο με αυτήν. Για μένα αυτό τον κάνει ακόμα καλύτερο παίκτη και απο τον Μαραντόνα. Και οι δύο διαθέτουν την ποιότητα που βρίσκεται σε όλους τους μεγάλους ποδοσφαιριστές είναι η ισορροπία, δεν μπορείς να τους πάρεις εύκολα την μπάλα, είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Πελέ, τον Μπεκενμπάουερ και τον Κρόιφ.

Κάρλος Βαλντεράμα "El Pibe"

Ήταν ο "εγκέφαλος" ίσως της σπουδαιότερης γενιάς που έβγαλε το κολομβιανό ποδόσφαιρο στα μέσα της δεκαετίας του '80. Άν και δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον σπουδαίο τίτλο με την εθνική της χώρας του, εντούτοις όμως αναδείχτηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της ηπείρου του το 1987 και το 1993. Παράλληλα ήταν από τους πρώτους που αποφάσισαν να παίξουν στην Αμερική με τεράστια μάλιστα επιτυχία.