Είναι το "αστέρι' του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, έχοντας τροφοδοτήσει με πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές την "σελεσάο" ειδικά στις τελικές φάσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Η Μποταφόγκο μπορεί να μην έχει τους τίτλους η την φήμη άλλων ομάδων της χώρας, όμως έχει αφήσει το στίγμα της στο ποδόσφαιρο της Βραζιλίας.
Το 1891 ιδρύθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο η Botafogo Regatta Group και δεκατρία χρόνια αργότερα στις 12 Αυγούστου του 1904 δύο συμφοιτητές στο κολλέγιο "Αλφρέντο Γκόμες" Φλάβιο Ράμος και Εμμανουέλ Σόδρε ιδρύουν την Electro Club.
Ένα μήνα αργότερα αλλάζει το ονομά της σε Botafogo Football Club και στις 8 Δεκεμβρίου του 1942 οι δύο σύλλογοι ενώνονται δημιουργώντας την Botafogo de Futebol e Regatas. Το 1906 συμμετείχε για πρώτη φορά στο πολιτειακό Πρωτάθλημα καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση, ενώ την επόμενη χρονιά βρέθηκε στην πρώτη θέση με την Φλουμινένσε έχοντας τους ίδιους πόντους αλλά λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων το τρόπαιο το πήρε η "Φλού".
Αμφισβήτησε όμως το αποτέλεσμα θεωρώντας ότι απο την στιγμή που την τελευταία αγωνιστική πήρε την νίκη στα χαρτιά αφού η αντίπαλος της δεν κατέβηκε να αγωνιστεί, ζήτησε να αγωνιστεί σε αγώνα μπαράζ για να διεκδικήσει το τρόπαιο.
Η Φλουμινένσε αρνήθηκε επικαλούμενη το καταστατικό της Λίγκας και την διαφορά τερμάτων σε περίπτωση ισοβαθμίας και τελικά ύστερα απο 89 χρόνια το 1996 και οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν Πρωταθλήτριες για το 1907.
Το 1909 ήρθε δεύτερη και το 1910 κέρδισε το carioca πετυχαίνοντας σε 10 παιχνίδια 66 γκολ. Όμως ακολούθησε μα περίοδο ανομβρίας τίτλων απο το 1912 έως το 1930, βγαίνοντας δεύτερη το 1913, το 1914, το 1916 και το 1918 και τρίτη το 1928.
Μάλιστα το 1912 λίγο έλειψε να υποβιβαστεί στην δεύτερη κατηγορία αφού κατέλαβε την 8η και τελευταία θέση στην βαθμολογία και χρειάστηκε να δώσει αγώνα μπαράζ με την πρωταθλήτρια της δεύτερης κατηγορίας την οποία και νίκησε με 3-1.
Το 1930 χάρις στους Νίλο και Καρβάλιο Λέιτε κατέκτησε τον τίτλο όπως και το 1932, ενώ το 1933 και το 1934 σε μια περίοδο όπου διεξήχθησαν δύο Πρωταθλήματα κατέκτησε τον τίτλο στην Metropolitan Football League Association (AMEA).
Το 1935 η AMEA διαλύθηκε, στην θέση της δημιουργήθηκε η Brazilian Sports Confederation(CBD) όπου και κατέκτησε τον τίτλο με πρωταγωνιστή τον Λεονίντας που είχε αποκτηθεί απο την Φλαμένγκο. Το 1936 ήταν η πρώτη φορά που βγήκε εκτός Βραζιλίας για να δώσει φιλικούς αγώνες στο Μεξικό και στις ΗΠΑ αντίστοιχα.
Σημαντικοί ποδοσφαιριστές φόρεσαν την φανέλα της, Ζέρσον Ντος Σάντος, Τοβάρ, Ζέζε Προκόπιο και πάνω απο όλιυς ο Ελένο Ντε Φρέιτας που σε 235 παιχνίδια πέτυχε 209 τέρματα. Το 1948 κατέκτησε το πολιτειακό Πρωτάθλημα με προπονητή τον Ζεζε Μορέιρα και τους Οκτάβιο Μοραες και Σίλβιο Πιρίγιο ως αστέρια της.
Ακολούθησε μια περίοδος τίτλων αλλά και σημαντικών ποδοσφαιριστών που φόρεσαν την φανέλα της όπως οι Μάνγκα, Μάριο Ζάγκαλο, Κουαρεντίνια πρώτος σκόρερ της ομάδας με 313 τέρματα, Αμαρίλντο, Ρομπέρτο Μιράντα, Καγιού, Σεμπαστιάο Λεονίντας, Πάουλο Βαλεντίμ, Ροζέριο, Ζέρσον, Κάρλος Ρομπέρτο κυρίως όμως οι Ντιντι, Νίλτον Σάντος ο οποίος είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με 721 παιχνίδια και ο περίφημος Γκαρίντσα δεύτερος σε συμμέτοχές με 612 παρουσίες.
Το 1957 υπο την καθοδήγhση του Ζοάο Σαλντάνια κατέκτησε το Πρωτάθλημα, όπως και το 1961, ενώ το 1963 ηττήθηκε στον τελικό του Campeonato Brasileiro Série A απο την Σάντος όπως και στα ημιτελικά του Libertadores τον ίδιο χρόνο.
Το 1967 και το 1968 με προπονητή τον Μάριο Ζαγκάλο κατέκτησε το carioca, ενώ το 1968 κατέκτησε το Campeonato Brasileiro Série A που αρκετά χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε ως επίσημος εθνικός τίτλος.
Έμελλε όμως αυτός ο τίτλος να "στοιχειώσει" την ομάδα αφού για 21 ολόκληρα χρόνια μέχρι και το 1989 όταν κατέκτησε το carioca δεν πανηγύρισε κάποιον τίτλο παρότι στην σύνθεσή της είχε ποδοσφαιριστές όπως οι Κάρλος Αλμπέρτο, Μπρίτο, Πάουλο Σέζαρ Καγιού και Ζαιρζίνιο.
Το 1972 ηττήθηκε στον τελικό του βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος απο την Παλμέιρας ενώ και στο Libertadores στο οποίο έπαιξε ύστερα απο 10 χρόνια αποκλείστηκε στα ημιτελικά. Το 1976 αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα με συνέπεια να πουλήσει το στάδιο της το Εstádio General Severiano όπου ήταν και τα γραφεία του συλλόγου στην εταιρία Companhia Vale do Rio Doce και μέχρι να μετακινηθεί στην νέα της τοποθεσία και στο νέο της γήπεδο δεν είχε μέρος να προπονηθεί.
Το παράδοξο ήταν ότι εκείνη την περίοδο πέτυχε δύο ρεκόρ στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, 52 ματς αήττητη σε εθνικό επίπεδο και 42 ματς αήττητη στο Πρωτάθλημα, όμως δεν ήταν αρκετά για της προσφέρουν τίτλους.
Το 1981 με παίκτες όπως οι Πάουλο Σέρτζιο, Μεντονσα και Μαρτσέλο Ολιβείρα έφτασε στα ημιτελικά του Πρωταθλήματος όπου και αποκλείστηκε απο την Σάο Πάολο. Το πρώτο παιχνίδι έληξε 1-0 υπέρ της "φουγκάο" αλλά στην ρεβάνς το δεύτερο ημίχρονο και ενώ το σκόρ ήταν 2-1 υπέρ της Μποταφόγκο άργησε να ξεκινήσει 35 λεπτά με τους παίκτες και τον προπονητή να κατηγορούν τους αντιπάλους ότι προσπάθησαν να επηρεάσουν τον διαιτητή.
Στην επανάληψη η Σάο Πάολο ανέτρεψε την κατάσταση και πήρε την νίκη με 3-2 χάρις σε ένα αμφισβητούμενο πέναλντι. Το 1989 με τους Μάουρο Γκαλβάο, Παουλίνιο Κρισιπυμα και Ζοσιμάρ έφτασε επιτέλους στην κατάκτηση ενός τίτλου του carioca κερδίζοντάς τον τελικό την Φλαμένγκο.
Το επανέλαβε και τον επόμενο χρόνο, ενώ το 1992 έφτασε μέχρι τον τελικό του Πρωταθλήματος με παίκτες όπως οι Βαλντέιρ, Κάρλος Αλμπέρτο Ντίας, Κάρλος Αλμπε΄ρτο Σάντος, Τζαίρ και Ρενάτο Γκαούτσο, όπου όμως ηττήθηκε απο την Φλαμένγκο.
Το 1993 πήρε μέρος στο Conmebol Cup όπου στους "16" απέκλεισε την Μπραγκαντίνο, στα προημιτελικά την Καρακας, στα ημιτελικά την Ατλέτικο Μινέιρο και στον τελικό αντιμετώπισε την Πενιαρόλ με δύο ισοπαλίες 1-1 και 2-2 και κατέκτησε τον τίτλο στην διαδικασία των πέναλντι με 3-1, με τον Γουίλιαμ Μπακάνα να πιάνει δύο πέναλντι
Προπονητής ο Κάρλος Αλμπε΄ρτο Τόρες και στο ρόστερ της οι Γουίλιαμ Μπακάνα , Ελιομάρ, Άντρε Ντουάρτε, Ροτζέριο, Κλέι, Κινα, Φαμπιάνο, Περιβάλδο, Αλέσιο, Μάρκος Πάουλο, Σινβάλ, Ελιέλ, Νέλσον, Σουέλιο και Μαρτσέλο.
Το 1994 προσκλήθηκε απο την Conmebol να συμμετάσχει στο Recopa Sudamericana απέναντι στην Σάο Πάολο όπου και ηττήθηκε με 3-1 στο Κόμπε της Ιαπωνίας. Το 1995 με προπονητή τον Πάουλο Αουτουόρι, κατέκτησε το Πρωτάθλημα με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Τούλιο Μαραβίγια και ακόμα τους Γκονσάλβες, Ντονιζέτε, Σέρτζιο Μανοέλ, Γουίλσον Γκοταρδο, Γουίλσον Γκοιάνο, Βάγκνερ, Άντρε Σίλβα, Λεάντρο, Ζαμιρ, Μπέτο, Μόουζες και Ιρανίλντο.
Το 1997 κατέκτησε το carioca και το 1999 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου όπου ηττήθηκε απο την Ζουβεντούδε. Όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε παίκτες και το 2002 επήρθε ο υποβιβασμός.
Στην δεύτερη κατηγορία δεν έμεινε πολύ αφού έστω και με δυσκολίες κατάφερε να πάρει την δεύτερη θέση πίσω απο την Παλμέιρας και να επανέρθει στα σαλόνια. To 2006 επανήρθε στους τίτλους κατακτώντας το carioca, ενώ το 2007 στο Sudamericana αποκλείστηκε απο την Ριβερ Πλέιτ στην φάση των 16, ενώ και την επόμενη πάλι αποκλείστηκε απο αργεντίνικη ομάδα την Εστουντιάντες στα προημιτελικα.
Ακολούθησαν χρονιές χωρίς ιδιαίτερες επιτυχίες, ενώ αίσθηση έκανε η μετεγγραφή του Κλάρενς Ζέεντορφ τον Ιούνιο του 2012 όπου και αγωνίστηκε σε 81 παιχνίδια πετυχαίνοντας 24 γκολ μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2013 όταν και αποχώρησε.
Ούτε όμως και η παρουσία του Ολλανδού βοήθησε την Μποταφόγκο, στο Sudamericana αποκλείστηκε απο την Παλμέιρας ενώ και στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 7η θέση, τουλάχιστον κατέκτησe το carioca.
Ύστερα απο 18 χρόνια επέστρεψε στο Libertadores όπου όμως έμεινε εκτός απο την φάση των ομίλων, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Σάντος ενώ στο Πρωτάθλημα γεύτηκε για δεύτερη φορά το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού.
Και αυτή την φορά μπόρεσε να επιστρέψει άμεσα στην μεγάλη κατηγορία με προπονητή τον Ρικάρντο Γκόμες. Κατέλαβε την 5η θέση στο Πρωτάθλημα παρότι στον πρώτο γύρο βρέθηκε στην ζώνη του υποβιβασμού παίρνοντάς και το εισιτήριο για το Libertadores.
Στους δύο προκριματικούς γύρους απέκλεισε την Κόλο Κόλο και την Ολίμπια Ασουνσιόν, ενώ βγήκε πρώτη στον ομιλό της. Στους 16 απέκλεισε την Νασιονάλ, αλλά στα προημιτελικά έμεινε εκτός απο μια άλλη βραζιοιάνικη ομάδα την Γκρέμιο.
Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Φλαμένγκο αλλά ήταν απογοητευτική η παρουσία της στο Πρωτάθλημα όπου έμεινε στην 10η θέση. Η πρόσληψη του άπειρου Φελίπε Κονσεισάο στην θέση του Ζαίρ Βεντούρα δεν βοήθησε αντιθέτως αφού στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο τον πρώτο γύρο απο την Απαρεσιντένσε.
Ανέλαβε ο Αλμπέρτο Βαλεντίμ οδηγώντας την στην κατάκτηση του 21ου πολιτειακού Πρωταθλήματος, ο οποίος όμως αναχώρησε για την Αίγυπτο και στην θέση του ήρθε ο Μάρκος Πακετά αλλά η παρουσία του αποδείχτηκε βραχυχρόνια, μόλις 5 παιχνίδια με 1 νίκη και 4 ήττες.
Νέος προπονητής ο Ζε Ρικάρντο όπου στο Sudamericana έφτασε μέχρι την φάση των 16 αλλά αποκλείστηκε απο την Μπαϊα στην διαδικασία των πεναλντι, ενώ στο Πρωτάθλημα τερμάτισε την 9η θέση.
Ούτε και το 2019 αποδείχτηκε καλύτερη χρονιά, αποκλεισμός στο Sudamericana απο την Ατλέτικο Μινέιρο, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στον τρίτο γύρο απο την Ζουβεντούδε, στο carioca ούτε καν έφτασε στην τελική φάση, στο Πρωτάθλημα ακόμα χειρότερα στην 15η θέση.
Το 2020 μια ιδιαίτερη χρονιά λόγω και της πανδημίας η Μποταφογκο δεν ξέφυγε απο την πεπατημένη, στο carioca μακριά απο τον τελικό, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στους 16 απο την Κουιάμπα και στο Πρωτάθλημα τρίτος υποβιβασμός στην SERIE B.
Nέος προπονητής ο Μαρτσέλο Τσαμούσκα ο οποίος όμως έκατσε μόλις δέκα παιχνίδια στον πάγκο της αφού τα αποτελέσματα ήταν κακά, με αποκλεισμό απο την ABC στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Βραζιλίας μεταξύ άλλων.
Νέος προπονητής ανέλαβε ο Έντερσον Μορέιρα την ίδια ώρα που στον σύλλογο γινόντουσαν αλλαγές, νέος διευθυντής ποδοσφαίρου ο Εντουαρντο Φρίλαντ και γενικός διευθυντής ο Ζόρζε Μπράγκα. Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη SERIE B όπου υπήρχαν ομάδες όπως οι Κρουζέιρο και Βάσκο Ντα Γκάμα αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια και συγχρόνως επανήρθε στην μεγάλη κατηγορία.
Το 2022 είχαμε αλλαγή στο ιδιοκτησιακό με τον Αμερικάνο Τζον Τεξτορ με την εταιρία του Eagle Holding να την αναλαμβάνει τοποθετώντας το ποσό των 100 εκατομμυρίων βραζιλιάνικων ρεάλ με στόχο την κορυφή.
Στο αγωνιστικό κομμάτι αποκλεισμός στο carioca στα ημιτελικά απο την Φλουμινένσε και αποκλεισμός στο Κύπελλο απο την Αμέρικα Μινέιρο στους 16. Όλα αυτά έκανα δύσκολη την αποστολή του Πορτογάλου Λουίς Κάστρο.
Την επόμενη χρονιά αποκλεισμός στο carioca απο την Πορτουγκέζα, νέες αντιδράσεις με πανό κατα του Κάστρο. Κάπως η κατάσταση πήγε να φτιάξει στο Πρωτάθλημα όπου ξεκίνησε με πέντε συνεχόμενες νίκες, τον Ιούνιο όμως του 2023 αποκλεισμός και απο το Κύπελλο στην φάση των 16 απο την Ατλέτικο Παραναένσε.
Στα τέλη του μήνα ο Κάστρο αποδέχτηκε την πρόταση της Άλ Νασρ απο την Σαουδική Αραβία και ύστερα απο 80 παιχνίδια όπου είχε 42 νίκες,1 5 ισοπαλίες και 23 ήττες αποχώρησε και στην θέση του ήρθε ο επίσης Πορτογάλος Μπρούνο Λάζε
Στο Sudameriana αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ντιφένσα ενώ και στο Πρωτάθλημα όπου ηγείτο για 31 αγωνιστικές, έφτασε να αγνοεί την χαρά της νίκης για 11 παιχνίδια τερματίζοντας τελικά στην πέμπτη θέση.
Ο Λάζε έμεινε μόλις τρείς μήνες και στην θέση του ήρθε ο Τιάγκο Νούνιες αλλά και αυτός δεν μακροημέρευσε σε 15 παιχνίδια είχε 4 νίκες, 7 ισοπαλίες και 4 ήττες. Λούσιο Φλάβιο και Φαμπιο Ματάις ανέλαβαν προσωρινά την ομάδα και τον Απρίλιο του 2024 ανέλαβε ένας ακόμα Πορτογάλος ο Αρτούρ Ζόρζε.
Ήταν στις αρχές του Copa Libertadores μάλιστα ανακοινώθηκε δύο ημέρες μετά την ήττα στην πρεμιέρα απο την Τζούνιορ. Με συγκομιδή 10 βαθμών ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με την Τζούνιορ και προκρίθηκε στους 16.
Εκεί βρήκε την συμπατριώτισσά της Παλμέιρας την οποία νικησε στον πρώτο αγώνα με 2-1 ενώ στην ρεβάνς αναδείχθηκε ισόπαλη με 2-2 και πήρε την πρόκριση για τα προημιτελικά. Νεος "εμφύλιος" κόντρα στην Σάο Πάολο με δύο ισοπαλίες 0-0 και 1-1 και τα πάντα θα κρίνονταν στην διαδικασία των πέναλντι.
O Kαλέρι για την Σάο Πάολο έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι, ο Βιτίνιο έστειλε την μπάλα ψηλά πάνω απο τα δοκάρια, ο Τζον απέκρουσε αυτό του Νέστορ και ο Ματεους Μάρτινς δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη ευστόχησε και με 5-4 η Μποταφόγκο προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Κόντρα στην Πενιαρόλ έθεσε τις βάσεις για την πρόκριση απο το πρώτο κιόλας παιχνίδι με το εμφατικό 5-0 και παρά την ήττα με 3-1 "σφράγισε" για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Libertadores.
Στο "Μονουμεντάλ" του Μπουένος Άιρες βρήκε απέναντι της άλλη μια βραζιλιάνικη ομάδα την Ατλέτικο Μινέιρο και μόλις στα 29 δευτερόλεπτα έμεινε με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Γκρεγκόρε με απευθείας κόκκινη κάρτα.
Όμως παρα ο αριθμητικό μειονέκτημα κατάφερε να προηγηθεί με 2-0 με τα γκολ των Λουίς Ενρίκε στο 35' και μ επέναλντι του Άλεξ Τεγιες στο 44'. Στην επανάληψη ο Βάργκας μείωσε για την Ατλέτικο, ο Χιλιανός είχε δύο ακόμα καλές ευκιαρίες αλλά στις καθυστερήσεις στο 90+7' ο Ζούνιορ Σάντος "καθαρσιε" την υπόθεση τίτλος και με 3-1 η "glorioso" κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο.
Υπήρχε όμως και το κερασάκι στην τούρτα αφού ήρθε και ο πολυπόθητος τίτλος του Πρωταθλήματος για τρίτη φορά στην ιστορία της και πρώτη μετά το 1995, έχοντας συγκεντρώσει 79 βαθμούς έναντι 73 της δεύτερης Παλμέιρας.
