Όταν το 2003 ο Πάβελ Νέντβεντ κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα, έγινε ο δεύτερος Τσέχος και ο πρώτος μετά την διάλυση της Τσεχοσλοβακίας που κατέκτησε τον συγκεκριμένο θεσμό. "Furia Ceca(σ.σ. Τσέχικη Μανια)" τον φώναζαν οι Ιταλοί, "Τσέχικο Κανόνι" οι Άγγλοι για έναν εκ των κορυφαίων μεσοεπιθετικών του 21ου αιώνα.
Γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1972 στην πόλη Τσέμπ στην περιοχή του Κάρλοβι Βάρι, αλλά μεγάλωσε στην πόλη Σκάλνα. Εκεί απο την ηλικία των 5 ετών ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα Τατράν, στην συνέχεια στην FK Hvězda Cheb και στην Βικτόρια Πλζεν ενώ λόγω της θητείας του δόθηκε δανεικός στην Ντούκλα Πράγας με την οποία έκανε και τις πρώτες του εμφανίσεις στο τσέχικο Πρωτάθλημα την διετία 1991-1993 με 41 συμμετοχές και 3 γκολ.
To 1992 η Σπάρτα Πράγας τον αγόρασε δίνοντας το ποσό των 1,2 εκατομμυρίων τσέχικων κορώνων. με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα Τσεχοσλοβακίας το 1993, 2 Πρωταθλήματα Τσεχίας το 1994 και το 1995 και το Κύπελλο Τσεχίας το 1996 έχοντας 116 συμμετοχές και 28 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1996 μετά και την παρουσία του στο EURO 1996 η Αιντχόφεν ήταν η πρώτη που κινήθηκε για να τον αποκτήσει χωρίς όμως επιτυχία αφού η Λάτσιο έκανε γερό μπάσιμο για την απόκτηση του. Στην συμφωνία της Πλζεν με την Σπάρτα υπήρχε ένας όρος όπου σε περίπτωση μετεγγραφής σε σύλλογο του εξωτερικού η Βικτόρια δικαιούταν το 30% απο την διαφορά που θα προέκυπτε απο την αγοραπωλησία σε σχέση με το ποσό που ξόδεψε η Σπάρτα .
Για να αποφευχθεί ο συγκεκριμένος "σκόπελος" πουλήθηκε στην Κόζιτσε την οποία ιδιοκτησίας κατείχε ο Μίλαν Βάλασικ ο πρόεδρος της Σπάρτα για το ποσό των 1,5 εκατομμύριο τσέχικων κορώνων και στην συνέχεια ανακοίνωσε ότι θα δώσει το ποσό των 60.000 τσέχικων κορώνων που αντιστοιχούσε στο 20% της διαφοράς και όχι σε αυτό που είχε συμφωνηθεί.
Στην συνέχεια η Κόζιτσε τον πούλησε στην Λάτσιο για το ποσό των 4.4 εκατομμυρίων δολλαρίων, και όπως ήταν φυσικό όλη αυτή η διαδικασία προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Βικτόρια Πλζεν. Έτσι κατέφυγε άμεσα στην Ομοσπονδία και μάλιστα δικαιώθηκε αφού της επιδικάστηκε το ποσό των 1,2 εκατομμυρίων δολαρίων.
Στην "αιώνια πόλη" θα αποτελέσει βασικό εργαλείο της ομάδας που δημιούργησε ο Σερτζιο Κρανιότι φτάνονατς στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 2000, 2 Κυπέλλων το 1998 και το 2000, 2 Ιταλικών Σούεπρ Καπ το 1998 και το 2000, του τελευταίου Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1999 στο "Βίλα Πάρκ" του Μπέρμιγχαμ κόντρα στην Μαγιόρκα και του Ευρωπαικου Σούπερ Καπ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999,
Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 207 φορές και πέτυχε 51 τέρματα μέχρι και το καλοκαίρι του 2001 όταν τα οικονομικά προβλήματα των "λατσιάλι" έβγαιναν στην επιφάνεια και τόσο ο Νέντβεντ όσο και ο Βερόν ήταν προς πώληση προκαλώντας την αντίδραση των οπαδών της.
Μάνσεστερ Γιουνάιτεντ και Τσέλσι ήταν ανάμεσα στους "μνηστήρες" όμως τελική νικήτρια ήταν η Γιουβέντους προσφέροντας το ποσό των 38.7 εκατομμυρίων ευρώ(75 δισεκατομμύρια λιρέτες) βλέποντας στο πρόσωπο του τον αντικαταστάτη του Ζινεντίν Ζιντάν.
327 συμμετοχές και 65 γκολ στο "Ντελε Άλπι" ενώ ήταν απο τους λίγους που όταν ξέσπασε το "calciopoli" και υποβιβάστηκε, την ακολούθησε στην δεύτερη κατηγορία, κατακτώντας 2 Πρωταθλήματα το 2002 και το 2003, 2 Ιταλικά Σουπερ Καπ το 2002 και το 2003, ενώ χαραγμένη στην μνήμη όλων θα μείνει η αντίδραση του όταν δέχτηκε κίτρινη κάρτα στον δεύτερο ημιτελικό κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης και σήμαινε ότι θα έχανε τον τελικό του Champions League κόντρα στην Μίλαν στο "Όλντ Τράφορντ" στο Μάντσεστερ.
Στις 5 Ιουνίου του 1994 κόντρα στην Ιρλανδία στο Δουβλίνο σε φιλικό παιχνίδι θα κάνει ντεμπούτο με την εθνική του ομάδα. Θα είναι παρών στην τελική φάση του EURO 1996 στην Αγγλία όπου θα αγωνιστεί σε πέντε παιχνίδια αναμεσά τους και ο τελικός κόντρα στην Γερμανία, ενώ θα πετύχει ένα γκολ κόντρα στην Ιταλία.
Θα αγωνιστεί στο Confederations Cup του 1997, στην τελική φάση του EURO 2000 σε Ολλανδία και Βέλγιο και στα τρία παιχνίδια του ομίλου, όπως επίσης και στην αντίστοιχη του EURO 2004 στην Πορτογαλία σε τέσσερα παιχνίδια, ενώ στον ημιτελικό κόντρα στην Ελλάδα αποχώρησε τραυματίας.
Συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία ομάδα του τουρνουά και αρχικά ανακοίνωσε την απόσυρση του απο την εθνική. Παρ'όλα αυτά τόσο ο Κάρελ Μπρούκνερ αλλά και οι συμπαίκτες του κατάφεραν να τον μεταπείσουν και έτσι μπόρεσε να συμμετάσχει για πρώτη και τελευταία φορά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου δύο χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Γερμανίας όπου θα πάρει μέρος και στα τρία παιχνίδια του ομίλου αφού αποκλείστηκε απο την συνέχεια της διοργάνωσης.
Στις 16 Αυγούστου του 2006 στο Χράντιστε κόντρα στην Σερβία σε φιλικό παιχνίδι φόρεσε για 91η και τελευταία φορά την φανέλα της εθνικής έκτος στην σχετική λίστα μαζί με τον Γιαν Κόλερ, έχοντας πετύχει και 18 τέρματα και πάλισ την έκτη θέση όλων των εποχών μαζί με τον Πάτρικ Μπέργκερ. Άν κα έγινε προσπάθεια να μεταπειστεί και να δώσει το παρών στην τελική φάση του EURO 2008 τελικά δεν άλλαξε γνώμη.
Το 2009 αποσύρθηκε απο την ενεργό δράση και τον Οκτώβριο του 2010 πήρε θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Γιουβέντους. Τον Οκτώβριο του 2015 έγινε αντιπρόεδρος του συλλόγου, ενώ τον Ιανουάριο του 2013 τιμωρήθηκε με τρίμηνο αποκλεισμό απο τα ματς της SERIE A για την επίθεση στον διαιτητή Πάολο Βαλέρι.
Το 2010 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του στα ιταλικά με τον τίτλο La mia vita normale: di corsa tra rivoluzione, Europa, e pallone d'oro(σ.σ. Μία φυσιολογική ζώη ανάμεσα στην επανάσταση, την Ευρώπη και την Χρυσή Μπάλα), ενώ ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε στην Τσεχία με τον τίτλο Můj obyčejný život(σ.σ. Η συνηθισμένη ζωή μου)"
