Ο Κάρλος Αλμπέρτο Αγκιλέρα Νόβας, είναι ένας από τους κορυφαίους σκόρερ που ανέδειξε το ουρουγουανικό ποδόσφαιρο στις δεκαετίες του '80 και του '90, αγωνίστηκε και στις δύο κορυφαίες ομάδες της χώρας, ενώ πέρασε και απο την Ιταλία.
Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1964 στο Μοντεβιδέο και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την Ρίβερ Πλέιτ το 1982 μέχρι και το 1985 όταν και μετεγγράφηκε στην Νασιονάλ. Το 1985 αγωνίστηκε για μια σεζόν στην Ιντεπεντέντε Μεντεγίν όπου είχε 30 συμμετοχές και 19 γκολ. Επέστρεψε στους "μπόλσο" όχι όμως για πολύ αφού μετακόμισε στην Αργεντινή και στην Ρασίγκ Κλάμπ όπου εκεί βρήκε τον συμπατριώτη του Ρούμπεν Πάζ.
Ακολούθησε η Νασιονάλ για τρίτη και τελευταία φορά, η Τέκος από το Μεξικό την περίοδο 1987-1988, και στις αρχές του 1989 αποφασίζει να παίξει στην έτερη μεγάλη ομάδα της Ουρουγουάης την Πενιαρόλ.
Αναδείχθηκε πρωταθλητής το 1989, ενώ οι πολύ καλές του εμφανίσεις στο Κόπα Λιμπερταδόρες του 1989 όπου σε 8 παιχνίδια πέτυχε 10 γκολ τοπ σκόρερ της διοργάνωσης του έδωσαν το "εισιτήριο" για τα ευρωπαϊκά γήπεδα και πιο συγκεκριμένα για το καμπιονάτο.
Με την φανέλα της Τζένοα αγωνίστηκε για μια τριετία από το 1989 έως το 1992 κάνοντας εξαιρετικό δίδυμο στην επίθεση με τον Τσέχο Τόμας Σκούχραβι. Την δεύτερη του χρονιά μάλιστα πέτυχε 15 γκολ όσα και ο Σκούχραβι τερματίζοντας στην τρίτη θέση του πίνακα των σκόρερ ενώ οδήγησαν την ομάδα της Γένοβα στην έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Τον Απρίλιο του 1990 συνελήφθη για την μεταφορά 1 γραμμαρίου κοκαΐνης και για εκμετάλλευση πορνείας, ενώ λίγες ημέρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με κατ'οίκον περιορισμό. Του δόθηκε πάντως η δυνατότητα να πηγαίνει κανονικά στις προπονήσεις αλλά και στους αγώνες.
Ύστερα από 105 συμμετοχές και 41 γκολ ο "Pato(σ.σ. η πάπια)" μετακομίζει στο Τορίνο για λογαριασμό της "γκρανάτα" όπου κάνει μια πολύ καλή πρώτη χρονιά, κατέκτησε το Κύπελλο του 1993 κόντρα στην Ρόμα, βασικός και στους δύο αγώνες.
Την επόμενη σεζόν 1993-1994 η έλευση του Έντσο Φραντσεσκόλι θα τον στείλει στον πάγκο και απο τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο του 1993 θα αγωνιστεί σε μόλις έξι παιχνίδια. Η συνεργασία των δύο πλευρών λύθηκε κοινή συναινέση και ύστερα από 54 συμμετοχές και 17 γκολ αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Όχι όμως στην Νασιονάλ, αλλά στην "αιώνια" αντίπαλο της την Πενιαρόλ στην οποία και θα κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1999 έχοντας κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα το 1994, το 1995, το 1996, το 1997 και το 1999.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1982 στην Καλκούτα απέναντι στην Κίνα για το Nehru Cup έκανε το ντεμπούτο του στους "charruas". Αναδείχθηκε Πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής το 1983, ενώ παρότι συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό.
Ήταν φιναλίστ του Κόπα Αμέρικα του 1989 και στα γήπεδα της Ιταλίας το 1990 αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια της διοργάνωσης ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο ξεκινώντας ως βασικός στο παιχνίδι με την Ιταλία για την φάση των "16".
Στις 16 Νοεμβρίου του 1997 στο Μαλντονάδο απέναντι στο Εκουαδόρ, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου όπου και σκόραρε πραγματοποίησε την 64η και τελευταία του παρουσία έχοντας πετύχει με το συγκεκριμένο 22 τέρματα.
Το 1994 για την υπόθεση του 1990, καταδικάστηκε απο την ιταλική δικαιοσύνη σε δύο χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 5 εκατομμυρίων λιρετών και το 1996 η ποινή επιβεβαιώθηκε. Ο ίδιος δεν εξέτισε ποτέ την ποινή του και το 2007 έλαβε χάρη απο την ιταλική κυβέρνηση και έτσι του δοθηκε η δυνατότητα να ταξιδέψει προς την Ιταλία.
Μετά την απόσυρση του απο την ενεργό δράση λόγω του εθισμού του στην κοκαΐνη που το ομολόγησε και δημόσια αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας με τρείς καρδιακές προσβολές μέχρι το 2011 στο ιστορικό του.
Το θετικό είναι ότι αποτοξινώθηκε και άφησε τα προβλήματα του πίσω και εργάστηκε τόσο στην τηλεόραση ενώ είναι και σκάουτερ ταλέντων.
