Ήταν λάτρης της έντονης νυχτερινής ζωής και του αλκοόλ, ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του "κοσμοπολίτη", άλλωστε το γεγονός ότι αγωνίστηκε σε τρεις εθνικές ομάδες το καταδεικνύει. Ο Λάζλο Κουμπάλα για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την μοίρα του συλλόγου.
Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1927 στην Βουδαπέστη απο την Άνα Στέτς που είχε πολωνικές, σλοβακικές και ουγγρικές ρίζες και τον Πάλ Κουμπάλα Κούριας που άνηκε στην σλοβακική μειονότητα της Ουγγαρίας. Σε ηλικία 11 ετών βρέθηκε στις μικρές ομάδες της Ganz Te που αποτελούταν απο εργάτες και αγωνιζόταν στην τρίτη κατηγορία της Ουγγαρίας, έχοντας συμπαίκτες απο 3 έως και 5 χρόνια μεγαλύτερους.
Θα αγωνιστεί και στην πρώτη ομάδα, αλλά πολύ σύντομα η Φερεντσβάρος και θα υπογράψει συμβόλαιο μαζί με τον Σάντορ Κόκσιτς. Θα αγωνιστεί σε 49 παιχνίδια πετυχαίνοντας 27 τέρματα την περίοδο 1945-1946, όμως ο θάνατος του πατέρα του αλλά και η άρνηση του να καταταγεί στον στρατό θα φέρει αυτόν και την μητέρα του στην Μπρατισλάβα.
Ώς Λαντισλάβ Κουμπάλα θα παίξει για λογαριασμό της Σλόβαν Μπρατισλάβας την διετία 1946-1948 έχοντας 33 συμμετοχές και 14 γκολ, αλλά και πάλι θα αναγκαστεί να φύγει για να αποφύγει την στράτευση και θα επιστρέψει στην Ουγγαρία για την Βάσας έχοντας 20 συμμετοχές και 10 γκολ.
Ούτε και εκεί όμως θα στεριώσει αφού τον Ιανουάριο του 1949 η Ουγγαρία ανακηρύσσεται σοσιαλιστική δημοκρατία και ο Κουμπάλα φεύγει απο την χώρα στην καρότσα ενός φορτηγού. Θα μεταβεί αρχικά στην Αυστρία και απο εκεί στην Ιταλία όπου θα δώσει κάποια παιχνίδια με την Προ Πάτρια.
Τον Μάιο του 1949 θα συμφωνήσει με την Τορίνο για να λάβει μέρος στο φιλικό απέναντι στην Μπενφίκα που θα γινόταν στην Λισαβόνα, αλλά την τελευταία στιγμή λόγω της αρρώστιας του γιου του θα ακυρώσει την συμμετοχή του. Θα γλυτώσει απο του Χάρου τα δόντια αφού το αεροπλάνο κατά την επιστροφή θα συντριβεί στον λόφο της Σουπέργκα λίγο έξω απο το Τορίνο.
Εκείνη την περίοδο η Ουγγρική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία θα ζητήσει την τιμωρία του για αθέτηση του συμβολαίου που είχε με την Ουγγρική Βάσας, λιποταξία και έξοδο από τη χώρα χωρίς άδεια. Πράγματι η FIFA θα δεχτεί τις αιτιάσεις της ομοσπονδίας και θα του επιβάλλει ποινή αποκλεισμού ενός έτους απο κάθε αγωνιστική δραστηριότητα.
Τον Ιανουάριο του 1950 μαζί με τον προπονητή Φέρντιναντ Ντάουτσικ θα δημιουργήσουν μια ομάδα αποτελούμενη απο εξόριστους απο την Ανατολική Ευρώπη με το όνομα Hungaria και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου θα δώσουν μια σειρά φιλικών αγώνων στην Ισπανία.
Με την απόδοση του θα εντυπωσιάσει τόσο την Ρεάλ όσο και την Μπαρτσελόνα, οι Μαδριλένοι θα του προσφέρουν συμβόλαιο, όμως ο Γιοσέπ Σαμιτιέρ θα τον πείσει να υπογράψει στην Μπαρτσελόνα χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις του με την κυβέρνηση του Φράνκο για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετακίνηση.
Στην Βαρκελώνη θα παραμείνει μέχρι το 1961 όπου και θα κατακτήσει 4 Πρωταθλήματα το 1952, το 1953, το 1959 και το 1960, 5 Κύπελλα το 1951, το 1952, το 1953, το 1957 και το 1959 και 2 Κύπελλα Εκθέσεων το 1958 κόντρα σε μια μικτή ομάδα απο το Λονδίνο και το 1960 κόντρα στην Μπέρμιγχαμ.
Θα αγωνιστεί σε 349 παιχνίδια πετυχαίνοντας 270 γκολ, και θα αποφασίσει να αποσυρθεί απο την ενεργό δράση, όπου και θα αναλάβει την ομάδα νέων του συλλόγου, και την περίοδο 1962-1963 θα αναλάβει και την πρώτη ομάδα αλλά ύστερα απο μια ήττα απο τον Ερυθρό Αστέρα για το κύπελλο Εκθέσεων θα απολυθεί.
Θα ακολουθήσει η Εσπανιόλ όπου μαζί με τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο θα είναι παίκτης-προπονητής την διετία 1963-1965, όπως και στην ελβετική Ζυρίχη την περίοδο 1966-1967, και θα κάνει ένα πέρασμα απο τον Κανάδα και τους Τορόντο Φάλκονς όπου θα κλείσει την καριέρα του.
Είναι ίσως ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε τρεις εθνικές ομάδες αρχικά στην Τσεχοσλοβακία λόγω της μητέρας του, όπου είχε 6 συμμετοχές και 4 γκολ την διετία 1946-1947, στην Ουγγαρία το 1948 όπου είχε 3 συμμετοχές και στην Ισπανία.
Θα αγωνιστεί με την "ρόχα" ως Λαντισλάο Κουμπάλα, σε 19 παιχνίδια ντεμπούτο στις 5 Ιουλίου του 1953 κόντρα στην Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες σε φιλικό παιχνίδι, είχε πετύχει 11 τέρματα, όμως δεν κατάφερε να πάρει μέρος σε μια μεγάλη διοργάνωση αφού αν και βρισκόταν στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962 δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού.
Τελευταία του εμφάνιση στις 2 Απριλίου του 1961 σε φιλικό παιχνίδι στην Μαδρίτη κόντρα στην Γαλλία. Θα ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα απο την Κόρδοβα και το 1969 θα αναλάβει την εθνική ομάδα της Ισπανίας.
Θα κάτσει στον πάγκο της μέχρι το 1980 όταν και θα την οδηγήσει σε δύο τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978 και το EURO του 1980 στην Ιταλία, μένοντας εκτός συνέχειας απο τον πρώτο γύρο.
Συνολικά σε 68 παιχνίδια είχε 30 νίκες, 22 ισοπαλίες και 16 ήττες. Θα αναλάβει ξανά την Μπαρτσελόνα, για να ακολουθήσει η Άλ Χιλάλ στην Σαουδική Αραβία την τετραετία 1982-1986, η Μούρθια, η Μάλαγα με την οποία θα ανέβει στην πρώτη κατηγορία την περίοδο 1987-1988.
Έλτσε, ολυμπιακή ομάδα της Ισπανίας και θα κλείσει ο κύκλος της προπονητικής το 1995 με την Παραγουάη με την οποία συμμετείχε στο Copa America όπου αποκλείστηκε στα προημιτελικά στην διαδικασία των πέναλντι απο την Κολομβία.
Πέθανε στις 17 Μαΐου του 2002, σε ηλικία 74 ετών, είχε εισαχθεί τον Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς σε μια κλινική της Βαρκελώνης με ανεπάρκεια ασβεστίου στο αίμα. Τρεις μήνες κράτησε η μάχη που έδωσε με την ασθένεια του όμως τελικά δεν τα κατάφερε.
Στην κηδεία του, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο έκλαιγε με αναφιλητά, γιατί παρόλο που ήταν τα δύο μεγάλα αστέρια των μισητών αντιπάλων της Ισπανίας, συνδέονταν μεταξύ τους με παντοτινή φιλία και αλληλοεκτίμηση.
Το ταλέντο του και η προσωπικότητα του ήταν τόσο έντονη που όλοι όσοι δεν έβρισκαν εισιτήριο στο "Λες Κόρτς" την πρώτη έδρα της Μπαρτσελόνα, έκαναν βόλτες έξω απο το γήπεδο ακούγοντας το ματς στο ραδιοφωνάκι. Για αυτό ακριβώς τον λόγο η διοίκηση των "μπλαουγκράνα" έβαλε μπρος για την δημιουργία του "Καμπ Νου".
Το 2002 το άγαλμα του τοποθετήθηκε έξω από το Καμπ Νου, το 1999, στη γιορτή για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου, οι φίλοι της τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του, ενώ το 2012 κυκλοφόρησε στην Ισπανία η βιογραφία του με τίτλο: “Ο ήρωας που άλλαξε την ιστορία της Μπαρτσελόνα”.
