Η Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ αφού πρόκειται για την μοναδική ομάδα που κατάφερε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα στην Βραζιλία το 1979 όντας αήττητη. Παράλληλα κατείχε και κάποια άλλα ρεκόρ, τα οποία όμως "χάθηκαν" απο την στιγμή που η "κολοράδο" γνώρισε τον υποβιβασμό για πρώτη φορά στην ιστορία της στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία.
Στις 4 Απριλίου του 1909 στην 141 Redencao Avenue τα αδέρφια Ενρίκε συγκαλούν συνάντηση με ένα γκρούπ φοιτητών και πολλών ακόμα με σκοπό την δημιουργία μιας νέας ομάδας. Περισσότερα απο 40 άτομα ψήφισαν και αποφάσισαν την δημιουργία μιας νέας ομάδας με το όνομα Sport Club International, ενώ η άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομα αυτό ήταν προ τιμήν της Ιντερ Μιλάνου, και ήθελαν με αυτό τον τρόπο να καταδείξουν ότι δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός και ότι όλοι μπορούν να παίξουν.
Στις 18 Ιουλίου του ίδιου έτους η Ιντερνασιονάλ έδωσε το πρώτο της παιχνίδι χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία αφού γνώρισε την ήττα με 10-0 απο την Gremio Porto Alegrense, ενώ το 1913 κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα της πόλης με τον Κάρλος Αντόνιο Κλούβε, κάτι που το επανέλαβε μέχρι και το 1916.
Όμως η χρονιά που άλλαξε την ιστορία της ομάδας ήταν το 1925 όταν η Ιντερνασιονάλ δέχτηκε στις τάξεις της μαύρους ποδοσφαιριστές, και το 1927 κατέκτησε το πρώτο της Campeonato Gaucho.
Όμως η χρονιά που άλλαξε την ιστορία της ομάδας ήταν το 1925 όταν η Ιντερνασιονάλ δέχτηκε στις τάξεις της μαύρους ποδοσφαιριστές, και το 1927 κατέκτησε το πρώτο της Campeonato Gaucho.
To 1931 δημιουργήθηκε το Estadio Ildo Meneghetti η αλλιώς Estadio dos Eucaliptos και το 1934 ήρθε το δεύτερο Campeonato Gaucho με προπονητή τον Μάριο Ντε Αμπρέου. Στις δύο επόμενες δεκαετίες 1940 και 1950 δημιουργήθηκε μία απο τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία της παίρνοντας το προσωνυμιο "Rolo Compressor(Οδοστρωτήρας)" λόγω του επιθετικού τρόπου παιχνιδιού της.
Οι Αλμπέρτο Ζολίμ Φίλιο, Αλφέου, Τεσουρίνια, Αμπιγκάιλ, Καρλίτος, Ανταοζίνιο, Νίλτον Μποντίνιο, Χοσέ Βιγιάλμπα(Αργεντινή), Ίβο Ντιόγκο, Τσινεσίνιο, Παουλίνιο, Ολάβο Ροντρίγκες Μπαρμπόσα, Βαλντεμάρ Ροντρίγκες Μάρτινς, Φλάβιο Πίνιο, Λάρι Πίντο Φαρία και προπονητές τους Ρουί Αζεβέδο, Βόρμι Μπονόμι, Ρικάρντο Ντίες(Ουρουγουάη), Κάρλος Ριμπέιρο Ντα Σίλβα, Ορλάντο Καβεντίνι, Χερμίνιο Ντε Μπρίτο, Κάρλος Βολάντε, Αλφρέντο Γκονζάλεζ(Αργεντινή) και Τετέ κατέκτησε 13 Campeonato Gaucho(1940,1941,1942,1943,1944,1945,1947,1948,1950,1951
1952,1953 και 1955)
Η δεκαετία του '60 με τους Κάρλος Γκαινέτε, Λουίς Κάρλος Σκάλα, Έλτον και Μπραούλιο Μπαρμπόσα δεν είχε τις ίδιες επιτυχίες αυτό φαίνεται και απο το γεγονός ότι μόνο δύο Campeonato Gaucho κατέκτησε αυτή την δεκαετία το 1961 με προπονητή τον Σέρτζιο Τόρες και το 1969. Το κορυφαίο γεγονός ήταν η δημιουργία ενός νέου σταδίου το Estadio Jose Pinheiro Borda πιο γνωστό ως Estadio Beira-Rio που άνοιξε για πρώτη φορά στις 4 Απριλίου του 1969.
1952,1953 και 1955)
Η δεκαετία του '60 με τους Κάρλος Γκαινέτε, Λουίς Κάρλος Σκάλα, Έλτον και Μπραούλιο Μπαρμπόσα δεν είχε τις ίδιες επιτυχίες αυτό φαίνεται και απο το γεγονός ότι μόνο δύο Campeonato Gaucho κατέκτησε αυτή την δεκαετία το 1961 με προπονητή τον Σέρτζιο Τόρες και το 1969. Το κορυφαίο γεγονός ήταν η δημιουργία ενός νέου σταδίου το Estadio Jose Pinheiro Borda πιο γνωστό ως Estadio Beira-Rio που άνοιξε για πρώτη φορά στις 4 Απριλίου του 1969.
Η κυριαρχία στην πολιτεία Rio Grande do Sul στην δεκαετία του '70 ήταν σχεδόν απόλυτη αφού δεν κατέκτησε τα Πρωταθλήματα του 1977 και του 1979, κατακτώντας οκτώ συνεχόμενα απο το 1969 έως το 1976 με προπονητές τους Ντάλτρο Μενέσες(1968-1971), Ντίνο Σάνι(1971-1974), Ρούμπενς Μινέλι(1974-1977) και Κλαούντιο Ντουάρτε(1978) .
Πέραν όμως απο αυτή την κυριαρχία η "κολοράντο" ήταν απο τα πρώτα μέλη στην δημιουργία του Πανβραζιλιάνικου Πρωταθλήματος το 1971 και κατάφερε να κατακτήσει τα Πρωταθλήματα του 1975 και του 1976 με προπονητή τον Μινέλι και του 1979 με προπονητή τον Ένιο Αντράντε.
Στο τελευταίο αυτό του 1979, μάλιστα δεν ηττήθηκε σε κανένα παιχνίδι, έχοντας στην πρώτη φάση 6 νίκες και 3 ισοπαλίες, στην δεύτερη 4 νίκες και 3 ισοπαλίες και στην τρίτη 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.
Στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Παλμέιρας την οποία κέρδισε με 3-2 στο Σάο Πάολο, με την ρεβάνς στο Πόρτο Αλέγκρε να λήγει ισόπαλος με 1-1. Στους διπλούς τελικούς αντιμετώπισε την Βάσκο Ντα Γκάμα την οποία και κέρδισε και τις δύο φορές με 2-0 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και 2-1 εντός έδρας αντίστοιχα κατακτώντας τον τίτλο.
Πέραν όμως απο αυτή την κυριαρχία η "κολοράντο" ήταν απο τα πρώτα μέλη στην δημιουργία του Πανβραζιλιάνικου Πρωταθλήματος το 1971 και κατάφερε να κατακτήσει τα Πρωταθλήματα του 1975 και του 1976 με προπονητή τον Μινέλι και του 1979 με προπονητή τον Ένιο Αντράντε.
Στο τελευταίο αυτό του 1979, μάλιστα δεν ηττήθηκε σε κανένα παιχνίδι, έχοντας στην πρώτη φάση 6 νίκες και 3 ισοπαλίες, στην δεύτερη 4 νίκες και 3 ισοπαλίες και στην τρίτη 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.
Στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Παλμέιρας την οποία κέρδισε με 3-2 στο Σάο Πάολο, με την ρεβάνς στο Πόρτο Αλέγκρε να λήγει ισόπαλος με 1-1. Στους διπλούς τελικούς αντιμετώπισε την Βάσκο Ντα Γκάμα την οποία και κέρδισε και τις δύο φορές με 2-0 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και 2-1 εντός έδρας αντίστοιχα κατακτώντας τον τίτλο.
Κλαούντιο Ντουάρτε, Κασαπάβα, Λουίς Κάρλο Μασάδο, Ζαίρ Πράτες, Ολντορελίνο Ντορίνιο, Μάριο Σέρτζιο Πόντες, Μπιμπιάνο Πόντες, Ζοάο Μπατίστα Ντα Σίλβα, Μάνγκα, Ολάβιο Βιέιρα, Ντάντα Μαραβίλια, Μαρίνιο Πέρες, Ελίας Φιγκερόα(Χιλή), Φλάβιο Μινουάνο, Λουίς Ριμπέιρο Πίντο, Πάολο Σέζαρ Καρπετζιάνι, Χοσέ Ντε Λα Κρούς Μπενίτες(Παραγουάη), Τσίκο Σπίνα, Μάουρο Γκαλβάο, Μάουρο Παστόρ, Κλαούντιο Μινέιρο, Πάολο Ρομπέρτο Φαλκάο, Βαλντομίρο Φράνκο, Ουμπιράτα Εσπίριτο Σάντο, Κλαουντιμίρο Φερέιρα αποτέλεσαν ίσως την πιο "χρυσή" γενιά της Ιντερνασιονάλ στην δεκαετία του '70.
Μια γενιά η οποία έφτασε στο πικ της το 1980 όταν και έφτασε στον τελικό του Copa Libertadores . Στην πρώτη φάση τερμάτισε στην πρώτη θέση του 3ου ομίλου μπροστά απο τις Βάσκο Ντα Γκάμα, Νπεορτίβο Γκαλίσια(Βενεζουέλα) και Ντεπορτίβο Τατσίρα(Βενεζουέλα).
Στην ημιτελική φάση πήρε το εισιτήριο αήττητη απέναντι σε Ντεπορτίβα Αμέρικα(Κολομβία) και Βελέζ Σάρσφιλντ και στον τελικό αντιμετώπισε την Νασιονάλ. Το πρώτο παιχνίδι στο "Μπέιρα -Ρίο" ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, και στο "Σεντενάριο" στο Μοντεβίδεο η Νασιονάλ με το γκολ του Βικτορίνο κατέκτησε το τρόπαιο.
Μια γενιά η οποία έφτασε στο πικ της το 1980 όταν και έφτασε στον τελικό του Copa Libertadores . Στην πρώτη φάση τερμάτισε στην πρώτη θέση του 3ου ομίλου μπροστά απο τις Βάσκο Ντα Γκάμα, Νπεορτίβο Γκαλίσια(Βενεζουέλα) και Ντεπορτίβο Τατσίρα(Βενεζουέλα).
Στην ημιτελική φάση πήρε το εισιτήριο αήττητη απέναντι σε Ντεπορτίβα Αμέρικα(Κολομβία) και Βελέζ Σάρσφιλντ και στον τελικό αντιμετώπισε την Νασιονάλ. Το πρώτο παιχνίδι στο "Μπέιρα -Ρίο" ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, και στο "Σεντενάριο" στο Μοντεβίδεο η Νασιονάλ με το γκολ του Βικτορίνο κατέκτησε το τρόπαιο.
Στην δεκαετία του '80 παρά τα τέσσερα συνεχόμενα Πολιτειακά Πρωταθλήματα(1981,1982,1983,1984) με προπονητές τους Κλαούντιο Ντουάρτε, Ερνέστο Γκουέδες, Ντίνο Σάνι και Οτασίλιο Γκονσάλβες, δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στην Βραζιλία, έχοντας στις τάξεις της πέραν του Ουμπιράτα Εσπίριτο Σάντος, τους Εντεβάλντο Ντε Φρέιτας, Κάρλος Ντούνγκα, Κλαούντιο Ταφαρέλ, Μάουρο Γκαλβάο, Λουίς Κάρλος Γουινκ, Ρούμπεν Πάζ(Ουρουγουάη) και Ζεραλντάο.
Κάτι ανάλογο είχαμε και την δεκαετία του '90 όπου κατέκτησε τέσσερα Πολιτειακά Πρωταθλήματα(1991,1992,1994 και 1997) με προπονητές τους Κλαούντιο Ντουάρτε(1991 και 1994), Αντόνιο Λόπες(1992) και Σέλσο Ρόθ και παράλληλα έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Βραζιλίας το 1992 στον τελικό απέναντι στην Φλουμινένσε με προπονητή τον Αντόνιο Λόπες και τους Σέλιο Σίλβα, Αντρέ, Ρόμπερτ Φερνάντες(Παραγουάη), Κάρλος Γκαμάρα(Παραγουάη), Φαμπιάνο Σόουζα, Ζέρσον, Μαουρίσιο Ντε Ολιβέιρα στην σύνθεση.
Κάτι ανάλογο είχαμε και την δεκαετία του '90 όπου κατέκτησε τέσσερα Πολιτειακά Πρωταθλήματα(1991,1992,1994 και 1997) με προπονητές τους Κλαούντιο Ντουάρτε(1991 και 1994), Αντόνιο Λόπες(1992) και Σέλσο Ρόθ και παράλληλα έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Βραζιλίας το 1992 στον τελικό απέναντι στην Φλουμινένσε με προπονητή τον Αντόνιο Λόπες και τους Σέλιο Σίλβα, Αντρέ, Ρόμπερτ Φερνάντες(Παραγουάη), Κάρλος Γκαμάρα(Παραγουάη), Φαμπιάνο Σόουζα, Ζέρσον, Μαουρίσιο Ντε Ολιβέιρα στην σύνθεση.
Το 2002 έφτασε πολύ κοντά στον υποβιβασμό και τότε αποφασίστηκε υπό την προεδρία του Φερνάντο Καρβάλιο αποφασίστηκε να δοθεί έμφαση στις υποδομές και αυτό της βγήκε σε καλό πέραν του ότι της βγήκαν παίκτες όπως οι Φάμπιο Ρόσεμπακ, Ράφαελ Σόμπις, Αλεσάντρε Πάτο, Λεάντρο Νταμιάο, Νιλμάρ και Ντάνιελ Καρβάλιο, αλλά και μετεγγραφές όπως οι Άλεξ Ράφαελ Μεσίνι, Κλέμερ κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα συνεχόμενα Campeonato Gaucho(2002,2003,2004,2005) με προπονητές τους Γκούτο Φερέιρα, Μουρίσι Ραμάλιο(2003 και 2005), Λόρι Σάντρι αλλά το κυριότερο επανήρθε δριμύτερη στις λατινοαμερικάνικες διοργανώσεις.
Στο Copa Sudamericana του 2004 έφτασε στα ημιτελικά όπου και αποκλείστηκε απο την μετέπειτα κάτοχο Μπόκα Τζούνιορς όπως και το 2005 όπου στα προημιτελικά αποκλείστηκε και πάλι απο τους "χεινέσες". Όμως ένα χρόνο αργότερα το 2006 κατάφερε να φτάσει στο όνειρο της κατάκτησης του Copa Libertadores.
Κατέλαβε την πρώτη θέση στον όμιλο με Νασιονάλ, Μαρακαίμπο(Βενεζουέλα) και UNAM(Μεξικό), στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε κατά σειρά τις Νασιονάλ, Λίγκα Ντε Κίτο, και Λιμπερτάδ και στον τελικό με μια ισοπαλία και μια νίκη κόντρα στην Σάο Πάολο έφτασε στην κατάκτηση του παρθενικού της Copa Libertadores
Προπονητή της ήταν ο Άμπελ Μπράγκα και στον αγωνιστικό χώρο οι Φαμπιάνο Έλερ, Κλέμερ, Ίντιο, Σεάρα, Εντίνιο, Πάουλο Σέζαρ Τίνγκα, Άλεξ Ραφαέλ Μεσκίνι, Ζόρζε Βάγκνερ, Φερναντάο, Ιαρλέι και Γουάσον Ρεντέρια(Κολομβία).
Προπονητή της ήταν ο Άμπελ Μπράγκα και στον αγωνιστικό χώρο οι Φαμπιάνο Έλερ, Κλέμερ, Ίντιο, Σεάρα, Εντίνιο, Πάουλο Σέζαρ Τίνγκα, Άλεξ Ραφαέλ Μεσκίνι, Ζόρζε Βάγκνερ, Φερναντάο, Ιαρλέι και Γουάσον Ρεντέρια(Κολομβία).
Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στην Ιαπωνία αφού πρώτα στον ημιτελικό απέκλεισε την αιγυπτιακή Αλ Αχλί με 2-1, ενώ απέναντι στην Μπαρτσελόνα με το "χρυσό" γκολ να το πετυχαίνει ο Αντριάνο Γκαμπιρού.
Εν αντιθέσει με τις επιτυχίες εκτός Βραζιλίας στα εγχώρια δεν μπόρεσε να φτάσει στην κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος μένοντας στην δεύτερη θέση δύο συνεχόμενες χρονιές το 2005 και το 2006 πίσω απο Κορίνθιανς και Σάο Πάολο αντίστοιχα και το 2009 πίσω απο την Φλαμένγκο.
Το 2007 κατέκτησε το Recopa Sudamericana κόντρα στην Πατσούκα με προπονητή τον Αλεξάντρε Γκάλο και τους Μάρτσιο Ροντρίγκες, Κριστιάν Κορέα Ντιονίσιο στην σύνθεση της, το 2009 το Suruga Bank Championship κόντρα στην Οίτα Τρινιτά, ενώ απο το 2008 είναι απόλυτη κυρίαρχος στην πολιτεία της, αφού έχασε μόνο το Πρωτάθλημα του 2010 με προπονητές τους Άμπελ Μπράγκα(2008 και 2014), Τίτε(2009), Πάολο Ρομπέρτο Φαλκάο(2011), Ντοριβάλ Ζούνιορ(2012), Κάρλος Ντούνγκα(2013), Ντιέγκο Αγκίρε(Ουρουγουάη/2015) και Άρχελ Φούκς(2016).
Το 2010 έφτασε στην κατάκτηση του δεύτερο Copa Libertadores της ιστορίας της, περνώντας ως πρώτη απο τον όμιλο της μπροστά απο Ντεπορτίβο Κίτο, Τσέρο Πορτένιο και Έμελεκ, ενώ στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε κατά σειρά τις Μπάνφιλντ, Εστουντιάντες και Σάο Πάολο αντίστοιχα.
Στον τελικό αναμετρήθηκε με την Γκουανταλαχάρα όπου στον πρώτο αγώνα επικράτησε στο Μεξικό με 2-1, στην ρεβανς στο Πόρτο Αλέγκρε επικράτησε επίσης με 3-2, με προπονητή τον Σέλσο Ροθ και τους Άντρες Ντ'Αλεσάντρο, Ρενάν, Κλέμπερ, Πάμπλο Γκινιάσου(Αργεντινή), Σάντρο, Ρομπέρτο Αμποταντσιέρι(Αργεντινή), Τζουλιάνο και Τάισον στο ρόστερ.
Εν αντιθέσει με τις επιτυχίες εκτός Βραζιλίας στα εγχώρια δεν μπόρεσε να φτάσει στην κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος μένοντας στην δεύτερη θέση δύο συνεχόμενες χρονιές το 2005 και το 2006 πίσω απο Κορίνθιανς και Σάο Πάολο αντίστοιχα και το 2009 πίσω απο την Φλαμένγκο.
Το 2007 κατέκτησε το Recopa Sudamericana κόντρα στην Πατσούκα με προπονητή τον Αλεξάντρε Γκάλο και τους Μάρτσιο Ροντρίγκες, Κριστιάν Κορέα Ντιονίσιο στην σύνθεση της, το 2009 το Suruga Bank Championship κόντρα στην Οίτα Τρινιτά, ενώ απο το 2008 είναι απόλυτη κυρίαρχος στην πολιτεία της, αφού έχασε μόνο το Πρωτάθλημα του 2010 με προπονητές τους Άμπελ Μπράγκα(2008 και 2014), Τίτε(2009), Πάολο Ρομπέρτο Φαλκάο(2011), Ντοριβάλ Ζούνιορ(2012), Κάρλος Ντούνγκα(2013), Ντιέγκο Αγκίρε(Ουρουγουάη/2015) και Άρχελ Φούκς(2016).
Το 2010 έφτασε στην κατάκτηση του δεύτερο Copa Libertadores της ιστορίας της, περνώντας ως πρώτη απο τον όμιλο της μπροστά απο Ντεπορτίβο Κίτο, Τσέρο Πορτένιο και Έμελεκ, ενώ στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε κατά σειρά τις Μπάνφιλντ, Εστουντιάντες και Σάο Πάολο αντίστοιχα.
Στον τελικό αναμετρήθηκε με την Γκουανταλαχάρα όπου στον πρώτο αγώνα επικράτησε στο Μεξικό με 2-1, στην ρεβανς στο Πόρτο Αλέγκρε επικράτησε επίσης με 3-2, με προπονητή τον Σέλσο Ροθ και τους Άντρες Ντ'Αλεσάντρο, Ρενάν, Κλέμπερ, Πάμπλο Γκινιάσου(Αργεντινή), Σάντρο, Ρομπέρτο Αμποταντσιέρι(Αργεντινή), Τζουλιάνο και Τάισον στο ρόστερ.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο των συλλόγων το 2010, η Ιντερνασιονάλ αποκλείστηκε στον ημιτελικό απο την κογκολέζικη Μαζέμπε, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση κόντρα στην κορεατική Σεονγκνάμ Ιλχούα
Το 2011 με προπονητή τον Ντοριβάλ Ζούνιορ και τον Ζο στην σύνθεση κατέκτησε το Recopa Sudamericana κόντρα στην Ιντεπεντιέντε, ενώ το 2015 έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση του Copa Libertadores όπου και αποκλείστηκε απο την μεξικάνικη Τίγκρες.
Το 2014 κατέλαβε την τρίτη θέση 11 βαθμούς πίσω απο την Πρωταθλήτρια Κρουζέιρο, το 2015 κατετάγη στην 5η θέση, όμως το δράμα ήρθε το 2016 όταν και δεν γλύτωσε τον υποβιβασμό καταλαμβάνοντας την 17η θέση με 43 βαθμούς για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Μέσα σε όλα έχασε και το Πολιτειακό Πρωτάθλημα του 2017 ύστερα απο εφτά χρόνια απο την Νόβο Χαμπούργκο με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες και στους δύο αγώνες με 2-2 και 1-1, και τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι με την "κολοράντο" να χάνει με 3-1 στην "ρώσικη ρουλέτα".
Επίσης στην φάση των "16" του Κυπέλλου Βραζιλίας αποκλείστηκε απο την Παλμέιρας με νίκη 1-0 και ήττα με 2-1 στην ρεβάνς, με την "βερντάο" να παίρνει την πρόκριση λόγω του εκτός έδρας γκολ. Κατέκτησε πάντως δύο συνεχόμενα Recopa Gaucha το 2016 και το 2017 αντίστοιχα
Η παρουσία της στην SERIE B αποδείχτηκε παρένθεση αν και δεν πήρε την πρώτη θέση αφού έμεινε πίσω απο την Αμέρικα Μινέιρο πέτυχε όμως την επάνοδο στην μεγάλη κατηγορία. Μάλιστα χρειάστηκε να υπάρξουν αλλαγές στην τεχνική ηγεσία αφού τον Αντόνιο Κάρλος Ζάγκο διαδέχτηκε ο Γκούτο Φερέιρα και τον Φερέιρα ο Ονταίρ Χέλμαν.
Στο γκαούτσο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Γκρέμιο, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στον τέταρτο γύρο απο την Βιτόρια. Στην επάνοδό της στην SERIE A έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο μάλιστα βρέθηκε στην κορυφή για κάποιες αγωνιστικές για να καταλήξει τελικά στην 3η θέση πίσω απο Παλμέιρας και Φλαμένγκο εξασφαλίζοντας την επιστροφή τις στις διασυλλογικές διοργανώσεις.
Στο πολιτειακό Πρωτάθλημα του 2019 έφτασε στον τελικό απέναντι στην Γκρέμιο, με τους δύο αγώνες να ολοκληρώνονται χωρίς τέρματα και στην "ρώσικη ρουλέτα" ήταν η Γκρέμιο αυτή που πανηγύρισε με 3-2.
Στο Κύπελλο απέκλεισε τις Παισαντού, Παλμέιρας, Κρουζέιρο στον ημιτελικό αλλά στους διπλούς τελικούς απέναντι στην Ατλέτικο Παραναένσε γνώρισε δύο ήττες με 1-0 και 2-1 αντίστοιχα. Στο Libertadores προκρίθηκε ως πρώτη απο τον ομιλό της στους "16" μπροστά μάλιστα απο την Ρίβερ Πλέιτ.
Απέκλεισε την Νασιονάλ αλλά στους "8" η Φλαμένγκο την "σταμάτησε" με ήττα 2-0 και ισοπαλία 1-1. Στο Πρωτάθλημα η Ιντερνασιονάλ δεν διεκδίκησε πολλά πράγματα τον Οκτώβριο μάλιστα ο Χέλμαν απολύθηκε και μετά απο ένα σύντομο πέρασμα του Ρικάρντο Κολμπακίνι ανέλαβε ο Ζε Ρικάρντο μέχρι το τέλος του χρόνου και κατέλαβε την 7η θέση, εξασφαλίζοντας θέση στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Copa Libertadores.
Το 2011 με προπονητή τον Ντοριβάλ Ζούνιορ και τον Ζο στην σύνθεση κατέκτησε το Recopa Sudamericana κόντρα στην Ιντεπεντιέντε, ενώ το 2015 έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση του Copa Libertadores όπου και αποκλείστηκε απο την μεξικάνικη Τίγκρες.
Το 2014 κατέλαβε την τρίτη θέση 11 βαθμούς πίσω απο την Πρωταθλήτρια Κρουζέιρο, το 2015 κατετάγη στην 5η θέση, όμως το δράμα ήρθε το 2016 όταν και δεν γλύτωσε τον υποβιβασμό καταλαμβάνοντας την 17η θέση με 43 βαθμούς για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Μέσα σε όλα έχασε και το Πολιτειακό Πρωτάθλημα του 2017 ύστερα απο εφτά χρόνια απο την Νόβο Χαμπούργκο με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες και στους δύο αγώνες με 2-2 και 1-1, και τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι με την "κολοράντο" να χάνει με 3-1 στην "ρώσικη ρουλέτα".
Επίσης στην φάση των "16" του Κυπέλλου Βραζιλίας αποκλείστηκε απο την Παλμέιρας με νίκη 1-0 και ήττα με 2-1 στην ρεβάνς, με την "βερντάο" να παίρνει την πρόκριση λόγω του εκτός έδρας γκολ. Κατέκτησε πάντως δύο συνεχόμενα Recopa Gaucha το 2016 και το 2017 αντίστοιχα
Η παρουσία της στην SERIE B αποδείχτηκε παρένθεση αν και δεν πήρε την πρώτη θέση αφού έμεινε πίσω απο την Αμέρικα Μινέιρο πέτυχε όμως την επάνοδο στην μεγάλη κατηγορία. Μάλιστα χρειάστηκε να υπάρξουν αλλαγές στην τεχνική ηγεσία αφού τον Αντόνιο Κάρλος Ζάγκο διαδέχτηκε ο Γκούτο Φερέιρα και τον Φερέιρα ο Ονταίρ Χέλμαν.
Στο γκαούτσο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Γκρέμιο, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στον τέταρτο γύρο απο την Βιτόρια. Στην επάνοδό της στην SERIE A έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο μάλιστα βρέθηκε στην κορυφή για κάποιες αγωνιστικές για να καταλήξει τελικά στην 3η θέση πίσω απο Παλμέιρας και Φλαμένγκο εξασφαλίζοντας την επιστροφή τις στις διασυλλογικές διοργανώσεις.
Στο πολιτειακό Πρωτάθλημα του 2019 έφτασε στον τελικό απέναντι στην Γκρέμιο, με τους δύο αγώνες να ολοκληρώνονται χωρίς τέρματα και στην "ρώσικη ρουλέτα" ήταν η Γκρέμιο αυτή που πανηγύρισε με 3-2.
Στο Κύπελλο απέκλεισε τις Παισαντού, Παλμέιρας, Κρουζέιρο στον ημιτελικό αλλά στους διπλούς τελικούς απέναντι στην Ατλέτικο Παραναένσε γνώρισε δύο ήττες με 1-0 και 2-1 αντίστοιχα. Στο Libertadores προκρίθηκε ως πρώτη απο τον ομιλό της στους "16" μπροστά μάλιστα απο την Ρίβερ Πλέιτ.
Απέκλεισε την Νασιονάλ αλλά στους "8" η Φλαμένγκο την "σταμάτησε" με ήττα 2-0 και ισοπαλία 1-1. Στο Πρωτάθλημα η Ιντερνασιονάλ δεν διεκδίκησε πολλά πράγματα τον Οκτώβριο μάλιστα ο Χέλμαν απολύθηκε και μετά απο ένα σύντομο πέρασμα του Ρικάρντο Κολμπακίνι ανέλαβε ο Ζε Ρικάρντο μέχρι το τέλος του χρόνου και κατέλαβε την 7η θέση, εξασφαλίζοντας θέση στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Copa Libertadores.
Ο σύλλογος αποφάσισε να μην ανανεωθεί το συμβόλαιο του Ζε Ρικάρντο και στην θέση του ήρθε ο Αργεντίνος Εντουάρντο Κουντέτ. Τον Ιανουάριο του 2020 ξεκίνησε το Gaucho αλλά λόγω του covid-19 η σεζόν διακόπηκε μέχρι τον Ιούνιο του 2020 οπότε και συνεχίστηκε μέχρι τον Αύγουστο. Έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς όπου αποκλείστηκε απο την Γκρέμιο γνωρίζοντας την ήττα με 1-0.
Τον Φεβρουάριο ξεκίνησε και η προσπάθεια στους προκριματικούς γύρους του Libertadores όπου αποκλείοντας τις Ουνιβερσιδάδ Ντε Τσίλε και Ντεπόρτες Τολίμα πέρασε στους ομίλους. Εκεί πέρασε στην φάση των νοκ-άουτ όπου τον Νοέμβριο αντιμετώπισε την Μπόκα Τζούνιορς αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι με 5-4.
Κόντρα στην Μπόκα στον πάγκο είχε ένα παλιό γνώριμο τον Άμπελ Μπράγκα στο έβδομο πέρασμα απο την ομάδα μιας και ο Κουντέτ αποδέχτηκε την πρόταση της Θέλτα. Στο Κύπελλο στους "16" απέκλεισε την Ατλέτικο Γκοιανιένσε αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι απο την Αμέρικα Μινέιρο.
Στο νέο Πρωτάθλημα που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2020 ελέω covid-19 η Ιντερνασιονάλ δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του βρισκόταν στην κορυφή. Η ήττα απο την Φλαμένγκο στο "Μαρακανά" την έριξε στην δεύτερη θέση με δύο βαθμούς διαφορά.
Η Φλαμένγκο έχασε εντός έδρας όμως απο την Σάο Πάολο, όμως η ίδια δεν μπόρεσε στο "Μπέιρα Ρίο" να κερδίσει την Κορίνθιανς μένοντας στο 0-0 και έτσι έχασε τον τίτλο για ένα βαθμό διαφορά 71 έναντι 70.
Η απώλεια του τίτλου οδήγησε την "κολοράντο" να μην ανανεωθεί η συνεργασία με τον Μπράγκα και στην θέση του ήρθε ο Ισπανός Μιγκέλ Άνχελ Ραμίρες. Στο Campeonato Gaucho στους τελικούς αντιμετώπισε την Γκρέμιο χωρίς όμως να μπορέσει να καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο, ενώ στο Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη.
Ο αποκλεισμός απο την Βιτόρια Μπαία στον τρίτο γύρο ήταν το "κύκνειο άσμα" του Ραμίρες αφού απολύθηκε λόγω και των κακών αποτελεσμάτων στο Πρωτάθλημα. Στην θέση του ήρθε ο Ουρουγουανός Ντιέγκο Αγκίρε κοουτσάρωντας την στους "16" του Libertadores όπου αποκλείστηκε απο την Ολίμπια Ασουνσιόν στα πέναλντι αφού και οι δύο αγώνες ολοκληρώθηκαν χωρίς τέρματα
Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 12η θέση εξασφαλίζοντας τουλάχιστον θέση για τους ομίλους του επερχόμενου Copa Sudamericana. Αγκίρε και διοίκηση συμφώνησαν απο κοινού να λύσουν την συνεργασία τους και στην θέση του ήρθε ο Αλεξάντρε Μεδίνα, ενώ χρέη τεχνικού διευθυντή ανέλαβε ο Πάουλο Αουτουόρι.
Στο μετεγγραφικό παζάρι επέστρεψε ο Άλαν Πάτρικ απο την Σαχτάρ, ήρθε ο Ρενέ απο την Φλαμένγκο ο Κάρλος Ντε Πένια απο την Ντινάμο Κιέβου και ο Πέδρο Ενρίκε πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ που τα τελευταία χρόνια αγωνιζόταν στην Τουρκία.
Στο gaucho αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Γκρέμιο, στο Κύπελλο μόλις στον πρώτο γύρο απο την Γκλόμπο. Η ισοπαλία με την Γκουαιρένια για τους ομίλους του Sudamericana αποτέλεσε το "κύκνειο άσμα" του Μεδίνα ο οποίος απολύθηκε. Ανέλαβε υπηρεσιακός ο Κάουαν Μεδίνα και στις 18 Απριλίου ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Βραζιλιάνου Μάνο Μενέσες.
Στο Sudamericana αφού πέρασε απο την φάση των ομίλων, στους "16" απέκλεισε την Κόλο Κόλο και στα προημιτελικά κόντρα στην Μελγκάρ αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι αφού οι δύο αναμετρήσεις έληξαν χωρίς τέρματα.
Στο Πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό της Παλμέιρας καταφέρνοντας πάντως να κερδίσει εισιτήριο για τους ομίλους του Libertadores. Για την νέα χρονιά απέκτησε τον Χιλιανό Τσάρλς Αρανγκίς και τους Πάουλο Βίκτορ και Μοϊσες αλλά το ξεκίνημα δεν ήταν καλό αφού στο πολιτειακό πρωτάθλημα αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Κασίας στην διαδικασία των πέναλντι.
Στον όμιλο του Copa Libertadores κατέλαβε την 1η θέση αήττητη όμως τα κακά αποτελέσματα στο Πρωτάθλημα και η γκρίνια απο τους οπαδούς προκάλεσαν την απομάκρυνση του Μενέσες έχοντας και τον αποκλεισμό στο Κύπελλο στους "16" απο την Αμέρικα Μινέιρο στην διαδικασία των πέναλντι, και απολογισμό σε 81 παιχνίδια, 39 νίκες, 29 ισοπαλίες και 13 ήττες.
Έτσι με νέο προπονητή τον Αργεντίνο Εδουάρδο Κουδέτ, αντιμετώπισε στην φάση των "16" την Ρίβερ Πλέιτ την οποία απέκλεισε στα πέναλντι. Ακολούθησαν μία ακόμη πρόκριση απέναντι στην Μπολιβάρ και στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Φλουμινένσε.
Το πρώτο ματς στο Ρίο έληξε χωρίς νικητή 2-2, αλλά στην ρεβάνς στο Πόρτο Αλέγκρε αν και προηγήθηκε μόλις στο 10' δέχτηκε δύο γκολ στο 81' και στο 87' γνωρίζοντας την ήττα με 2-1 και ταυτόχρονα τον αποκλεισμό απο τον τελικό.
Τελικά στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 9η θέση και εξασφάλισε την είσοδο στους ομίλους του Copa Sudamericana. Στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε αρκετούς ποδοσφαιριστές, όπως τον Κολομβιανό Ραφαέλ Μπορέ απο την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, τον Φερναντο, τον Τιάγκο Μάϊα ως δανεικό απο την Φλαμένγκο, τον Γουέσλει απο την Κρουζέιρο, τον Χιοράν απο την Ατλέτικο Μινέιρο, τον Ρομπέρτ Ρενάν ως δανεικό απο την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, τον Ουρουγουανό γκολκίπερ Σ'ερτζιο Ροσέ απο την Νασιονάλ, τον Ρόμουλο, τον Λούκας Αλάριο, τον Εκουαδοριανό επιθετικό Ένερ Βαλένσια και τον Μπρούνο Ενρίκε.
Στο gaucho πάντως αν και πέρασε ως πρώτη απο την πρώτη φάση, απέκλεισε την Σάο Λουίς στα προημιτελικά, αλλά στα ημιτελικά αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι απο την Ζουβεντούδε.
