Copa America: Η γέννηση του Πρωταθλήματος Νοτίου Αμερικής

To Copa America η το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής όπως αναφερόταν, αποτελεί την αρχαιότερη διοργάνωση εθνικών ομάδων αφού η πρώτη έκδοση της χρονολογείται απο το 1916. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η όλη ιδέα άνηκε στους Αργεντίνους μιας και η πρώτη επίσημη ποδοσφαιρική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην χωρά το 1867 απο τους Άγγλους εργάτες στον σιδηρόδρομο

Η πρώτη ομοσπονδία που δημιουργήθηκε ήταν της Αργεντινής το 1893, με το ποδόσφαιρο σιγά-σιγά και στην Λατινική Αμερική άρχιζε να κερδίζει σε δημοσιότητα. Τον Μάιο του 1910 η ομοσπονδία της Αργεντινής για να τιμήσει την μνήμη των θυμάτων της "Επανάστασης του Μαίου" που συμπλήρωνε ένα αιώνα  διοργάνωσε ποδοσφαιρικούς αγώνες με την Χίλη και την Ουρουγουάη να παίρνουν μέρος.

Μπορεί αυτή η πρώτη απόπειρα να μην έχει αναγνωριστεί ως επίσημη απο την Conmenbol έβαλε όμως τα θεμέλια και το 1916 και πάλι η Αργεντινή για να γιορτάσει το ιωβηλαίο της ανεξαρτησίας της διοργανώνει ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά.

Απο τις 2 Ιουλίου έως τις 17 του ίδιου μήνα στο Μπουένος Άιρες με την συμμετοχή των οικοδεσποτών, της Βραζιλίας της Χιλής και της Ουρουγουάης πραγματοποιήθηκε το πρώτο Νοτιοαμερικάνικο Πρωτάθλημα εθνών όπως ονομαζόταν μέχρι και το 1975, με την Ουρουγουάη να αναδεικνύεται η πρώτη κάτοχος του τίτλου έχοντας δύο νίκες και μία ισοπαλία.

Βλέποντας την επιτυχία της διοργάνωσης ο Έκτορ Ριβαντάβια μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ουρουγουανικής ομοσπονδίας πρότεινε την δημιουργία της λατινοαμερικάνικης ομοσπονδίας, με μέλη τις τέσσερις εθνικές ομοσπονδίες. Η πρόταση αυτή έγινε αποδεκτή και στις 9 Ιουλίου πήρε "σάρκα και οστά" η CONMEBOL.

Τον επόμενο χρόνο στο Μοντεβιδέο διεξάγεται το δεύτερο Πρωτάθλημα με τις ίδιες χώρες και την "σελέστε" να διατηρεί τα πρωτεία κάνοντας το απόλυτο. Το 1918 η Βραζιλία είχε αναλάβει την διοργάνωση, όμως η επιδημία γρίπης που ξέσπασε στο Σάο Πάολο την ανέβαλλε και αποφασίστηκε να μεταφερθεί τον επόμενο χρόνο.

Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο έγινε η τρίτη διοργάνωση με τους διοργανωτές και την Ουρουγουάη να λύνουν τις διαφορές τους σε μπαράζ μιας και οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν, με τους "καριόκας" να κατακτούν το τρόπαιο χάρις στο γκολ του Αρτούρ Φριέντενραιχ στο 122' μιας και χρειάστηκαν τέσσερα έξτρα δεκαπεντάλεπτα για να αναδειχθεί νικητής.

Το 1920 ήταν η σειρά της Χιλής να διοργανώσει το τουρνουά στο Βαλπαραίσο, με την Ουρουγουάη να το κατακτάει, ενώ το 1921 τον τίτλο κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της η Αργεντινή, σε μια διοργάνωση όπου έλαβε για πρώτη φορά μέρος η Παραγουάη ενώ δεν συμμετείχε καν η Χίλη που αποσύρθηκε λόγω εσωτερικών προβλημάτων.

Το 1922 τρεις ομάδες ισοβάθμησαν Βραζιλία, Ουρουγουάη και Παραγουάη, η Ουρουγουάη όμως αποσύρθηκε απο την διαδικασία και η Βραζιλία με τα τέρματα των Νέκο στο 11' και Φορμίγκα στο 48' και στο 89' επικράτησε με 3-0 της Παραγουάης στο "Estadio das Laranjeiras" στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Το 1923 χωρίς και πάλι την συμμετοχή της Χιλής τον τίτλο κατέκτησε η Ουρουγουάη στο Μοντεβίδεο, όπως και το 1924 σε μια διοργάνωση στην οποία δεν συμμετείχε η Βραζιλία. Το 1925 Χιλή και Ουρουγουάη αποσύρθηκαν, Αργεντινή, Βραζιλία και Παραγουάη  στο πρώτο και μοναδικό τουρνουά της ιστορίας με τόσες λίγες ομάδες, έπαιξαν απο δύο φορές με τους "γκαούτσος" να κατακτούν τον τίτλο.

Το 1926 στο Σαντιάγκο έκανε την εμφάνιση της για πρώτη φορά η Βολιβία στην διοργάνωση, αλλά απουσίαζε η Βραζιλία με την Ουρουγουάη να κατακτάει τον τίτλο. Το 1927 η Λίμα ανέλαβε την διοργάνωση με το Περού να αγωνίζεται για πρώτη φορά χωρίς την συμμετοχή τόσο της Χίλης όσο και της Παραγουάης. με την Αργεντινή να κατακτάει τον τίτλο. Μάλιστα η συγκεκριμένη διοργάνωση αποτέλεσε και πρόκριμα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928.

To 1929 η Αργεντινή πήρε το αίμα της πίσω για την ήττα στον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά απο την Ουρουγουάη, με την Βραζιλία, την Βολιβία και την Χιλή να αποσύρονται απο την διοργάνωση. Ένα χρόνο αργότερα οι δύο ομάδες συμμετείχαν στον τελικό του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τον τελικό εκείνο να δημιουργεί μια κόντρα μεταξύ των δύο κρατών που είχε ως συνέπεια να μην διεξαχθεί η διοργάνωση.

Το 1935 αποφασίστηκε να συνεχιστεί η διοργάνωση χωρίς να υπάρχει τρόπαιο, με την Ουρουγουάη να κατακτάει το τρόπαιο, χωρίς όμως την συμμετοχή της Βραζιλίας, της Βολιβίας και της Παραγουάης, ενώ αποτέλεσε και πρόκριμα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Το 1939 στην Λίμα παρουσία για πρώτη φορά του Εκουαδόρ με τις Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία αλλά και Κολομβία που έγινε μέλος της Conmebol το 1936  να μην συμμετέχουν, το Περού έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου.

Το 1941 το Σαντιάγκο ανέλαβε την διεξαγωγή του τουρνουά για να γιορτάσει τα 400 χρόνια απο την ίδρυση του όπου όμως για μία ακόμη φορά Βραζιλία, Βολιβία, Κολομβία και Παραγουάη δεν συμμετείχαν, με την Αργεντινή να κατακτάει για έκτη φορά τον τίτλο.

Το 1942 χωρίς τις Βολιβία και Κολομβία εφτά ομάδες διαγωνίστηκαν για τον τίτλο στο Μοντεβίδεο με την Ουρουγουάη να κατακτάει τον τίτλο και να φτάνει τις 8 κατακτήσεις. Το 1945 στο Σαντιάγκο η Κολομβία συμμετείχε για πρώτη φορά στην διοργάνωση χωρίς τις Παραγουάη και Περού με την Αργεντινή να φτάνει στον τίτλο.

Η "αλμπισελέστε" κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά το Πρωτάθλημα στο Μπουένος Άιρες εκεί όπου δεν συμμετείχαν οι Κολομβία, το Εκουαδόρ και το Περού, ενώ έκαναν το 3 στα 3 στο Γκουαγιακίλ όπου για πρώτη φορά διοργανώθηκε στο Εκουαδόρ το 1947 χωρίς την συμμετοχή τη Βραζιλίας.

Το 1949 στην Βραζιλία η διοργάνωση χωρίς την Αργεντινή, πραγματοποιήθηκε σε τρεις πόλεις το Ρίο Ντε Τζανέιρο, το Σάο Πάολο με δύο γήπεδα και το Μπέλο Οριζόντε με τους οικοδεσπότες να κατακτούν το τρόπαιο, "διαλύοντας" την Παραγουάη με 7-0 σε μπαράζ μιας και οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν.

Το 1953 στην Λίμα χωρίς την Αργεντινή για δεύτερη συνεχόμενη φορά και την Κολομβία η Παραγουάη έφτασε στον τίτλο νικώντας σε αγώνα μπαράζ την Βραζιλία με 3-2 μιας και οι δύο ομάδες είχαν ισοβαθμήσει.

Το 1955 στο Σαντιάγκο χωρίς τις Βραζιλία, Βολιβία και Κολομβία η Αργεντινή επανήρθε στους τίτλους, το 1956 χωρίς τις Βολιβια, Κολομβία και Εκουαδόρ στο Μοντεβίδεο η Ουρουγουάη κατέκτησε τον τίτλο, και το 1957 στην Λίμα χωρίς τις Βολιβία και Παραγουάη η Αργεντινή κατέκτησε στον τίτλο.

Το 1959 είχαμε την πρωτοτυπία να διεξαχθούν δύο τουρνουά, το πρώτο στο Μπουένος Άιρες χωρίς την Κολομβία και το Εκουαδόρ, όπου η Αργεντινή αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια με τον Πελε να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 8 τέρματα και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.

Το δεύτερο στο Γκουαγιακίλ, όπου η Βραζιλία κατέβηκε με παίκτες που αγωνίζονταν στην περιοχή του Περναμπούκο, ενώ Βολιβία, Χιλή, Κολομβία και Περού δεν αγωνίστηκαν. Τελικά τον τίτλο το πήρε η Ουρουγουάη που έφτασε τους 10 τίτλους στην διοργάνωση.

Το 1963 ήταν η σειρά της Βολιβίας να αναλάβει για πρώτη φορά την διοργάνωση στις πόλεις Λα Παζ και Κότσαμπάμπα με τους οικοδεσπότες να κατακτούν για πρώτη και μοναδική φορά τον τίτλο με δεύτερη την Παραγουάη. Χιλή και Ουρουγουάη αποσύρθηκαν ενώ η Βενεζουέλα δεν συμμετείχε καν.

Το 1967 στο Μοντεβίδεο είχαμε για πρώτη φορά προκριματική φάση με τις Χιλή και Παραγουάη να αποκλείουν Κολομβία και Εκουαδόρ, τις Βραζιλία και Περού να μην συμμετέχουν καν ενώ η Βενεζουέλα έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της στην διοργάνωση. Οι οικοδεσπότες με γκολ του Ρότσα επικράτησαν των Αργεντίνων, φτάνοντας τους 11 τίτλους συνολικά.

Όλη αυτή η περίοδος απο το 1945 έως το 1967 πέρασε απο πολλά κύματα, αφού η διοργάνωση δεν πραγματοποιούταν σε σταθερή βάση. Ο χρόνος διεξαγωγής απο τα δύο, στα τρία και απο εκεί  στα τέσσερα χρόνια επέφερε σημάδια διάσπασης. Το 1959 έγιναν δύο τουρνουά, οι ομάδες εμφανίζονταν αδιάφορες συν το γεγονός ότι η δημιουργία του Copa Libertadores το 1959 άλλαξε τα δεδομένα.