11 Ιουλίου 1982, στάδιο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" Μαδρίτη τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ Ιταλίας και Δυτικής Γερμανίας. Η "Σκουάντρα Ατζούρα" ήδη προηγείται στο σκορ από το 57ο λεπτό χάρις στον Πάολο Ρόσι και στο 69ο λεπτό o Μάρκο Ταρντέλι με δυνατό σουτ έξω από την περιοχή στέλνει την μπάλα στην αριστερή γωνία του Σουμάχερ κάνοντας το 2-0.
Ο πανηγυρισμός του με τα δάκρυα στα μάτια, τις σφιγμένες γροθιές, την κραυγή "Γκολ" και το σπριντ προς τον ιταλικό πάγκο αποτελεί σημείο αναφοράς και ένα από τα χαρακτηριστικότερα στιγμιότυπα όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1954 στην πόλη Καπάνε ντι Καρατζίνε στην επαρχία της Λούκα στην περιοχή της Τοσκάνης. Ξεκίνησε από μια τοπική ομάδα την Σαν Μαρτίνο ντι Πίζα και στην συνέχεια δοκίμασε την τύχη του αλλά απορρίφθηκε απο Φιορεντίνα, Μίλαν και Μπολόνια λόγω της σωματοδομής του.
Κατέληξε στην Πίζα η οποία δαπάνησε το ποσό των 70.000 λιρών και τον έκανε δικό της. Με τους "torri" αγωνίστηκε για μια διετία στην SERIE C έχοντας 41 συμμετοχές και 4 γκολ, ενώ παράλληλα εργαζόταν και ως σερβιτόρος.
Ύστερα από προτροπή του Τζιανκάρλο Μπελτράμι η Κόμο τον κάνει δικό της και οι εμφανίσεις του στην SERIE B με 36 συμμετοχές και 2 γκολ ωθούν πάρα πολλές ομάδες να ενδιαφερθούν για αυτόν. Το καλοκαίρι του 1975 Φιορεντίνα και Ίντερ ήταν από τις βασικές υποψήφιες όμως η Γιουβέντους διαμέσου του Τζιανπιέρο Μπονιπέρτι προσέφερε το ποσό των 950 εκατομμυρίων λιρετών και τον έκανε δικό της.
Στο Τορίνο αγωνίστηκε για μια δεκαετία μέχρι το 1985 έχοντας καίριο ρόλο στην μεσαία γραμμή και κατέκτησε 5 Πρωταθλήματα Ιταλίας(1977,1978,1981,1982,1984), 2 Κύπελλα Ιταλίας το 1979 και το 1983, 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1985, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων το 1984, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1977 όπου μάλιστα πέτυχε το νικητήριο γκολ στον πρώτο τελικό στο "Κομουνάλε", και 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 1984 έχοντας 379 παιχνίδια και 52 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1985 Γιουβέντους και Ίντερ ήρθαν σε συμφωνία για ανταλλαγή μεταξύ Ταρντέλι και Σερένα, όμως η παρουσία του στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" μέχρι το 1987 ήταν απογοητευτική με 71 συμμετοχές και 8 γκολ, για να κλείσει την καριέρα του στην Ελβετία και στην Σεντ Γκάλεν με 33 συμμετοχές και 1 γκολ την περίοδο 1987-1988.
Στις 7 Απριλίου του 1976 στο Τορίνο σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Πορτογαλία έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Ιταλίας. Αγωνίστηκε σε έξι παιχνίδια της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αργεντινής το 1978, όπως ήταν παρών και στο Κύπελλο Εθνών του 1980.
Βασικό στέλεχος της ομάδας του Έντσο Μπέαρζοτ που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο στην Ισπανία το 1982 αγωνίστηκε και στα εφτά παιχνίδια της διοργάνωσης πετυχαίνοντας δύο γκολ αυτό του τελικού και απέναντι στην Αργεντινή στην δεύτερη φάση.
Βασικό στέλεχος της ομάδας του Έντσο Μπέαρζοτ που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο στην Ισπανία το 1982 αγωνίστηκε και στα εφτά παιχνίδια της διοργάνωσης πετυχαίνοντας δύο γκολ αυτό του τελικού και απέναντι στην Αργεντινή στην δεύτερη φάση.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1985 στο Λέτσε απέναντι στην Νορβηγία φόρεσε για τελευταία φορά την φανέλα της χώρας του αφού αν και βρισκόταν στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1986 δεν αγωνίστηκε καθόλου. Συνολικά πήρε μέρος σε 81 παιχνίδια 12ος στην σχετική λίστα πετυχάινοντας και 6 γκολ.
Μόλις κρέμασε τα παπούτσια του ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στις μικρές εθνικές ομάδες U-16 και U-21 από το 1988 έως το 1993. Ακολούθησε η Κόμο από το 1993 έως το 1995, η Τσεζένα για μια τριετία από το 1995 έως το 1998 για να επανέρθει στην U-21 από το 1998 έως το 2000.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Μάσιμο Μοράτι του ανέθεσε την τεχνική ηγεσία των "νερατζούρι" όπου έκατσε μέχρι τον Ιούνιο του 2001 έχοντας σε 40 αγώνες 15 νίκες, 13 ήττες και 12 ήττες.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Μάσιμο Μοράτι του ανέθεσε την τεχνική ηγεσία των "νερατζούρι" όπου έκατσε μέχρι τον Ιούνιο του 2001 έχοντας σε 40 αγώνες 15 νίκες, 13 ήττες και 12 ήττες.
Επόμενος σταθμός η Μπάρι, η εθνική ομάδα της Αιγύπτου, η Αρέτσο ενώ το 2006 έλαβε διοικητική θέση στην Γιουβέντους αλλά ύστερα από ένα χρόνο παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών με την ηγεσία του συλλόγου.
Τον Φεβρουάριο του 2008 εντάχθηκε στο προπονητικό τιμ του Τζιοβάνι Τραπατόνι στην εθνική ομάδα της Ιρλανδίας, στο οποίο παρέμεινε έως τον Σεπτέμβριο του 2013. Το 2010 το goal.com σε ψηφοφορία του κατέταξε τον πανηγυρισμό του Ταρντέλι ως τον 2ο κορυφαίο πανηγυρισμό ανάμεσα στους 50 σε Παγκόσμιο Κύπελλο και στην 4η θέση στις 100 κορυφαίες στιγμές των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Τον Φεβρουάριο του 2008 εντάχθηκε στο προπονητικό τιμ του Τζιοβάνι Τραπατόνι στην εθνική ομάδα της Ιρλανδίας, στο οποίο παρέμεινε έως τον Σεπτέμβριο του 2013. Το 2010 το goal.com σε ψηφοφορία του κατέταξε τον πανηγυρισμό του Ταρντέλι ως τον 2ο κορυφαίο πανηγυρισμό ανάμεσα στους 50 σε Παγκόσμιο Κύπελλο και στην 4η θέση στις 100 κορυφαίες στιγμές των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Ο "Κογιότ" προσωνύμιο που του έδωσε ο Μπέαρζοτ είχε αναφέρει για το συγκεκριμένο γκολ: "Όταν σκόραρα ένοιωσα να περνάει όλη η ζωή μου μπροστά απο τα μάτια μου, σαν αυτό το συναίσθημα που έχεις όταν βρίσκεσαι στα πρόθυρα του θανάτου".
"Η χαρά του να πετυχαίνεις γκολ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι τεράστια, κάτι που ονειρεύομουνα απο μικρό παιδάκι. Αυτή ακριβώς η αγαλλίαση και το γεγονός ότι το όνειρο γινόταν πραγματικότητα με ελευθέρωσε. Ουσιαστικά γεννήθηκα με αυτή την κραυγή μέσα μου και βγήκε την κατάλληλη στιγμή".
Επίσης μαζί με τον Αντόνιο Καμπρίνι και τον Γκαετάνο Σιρέα είναι οι τρείς μοναδικοί παίκτες οι οποίοι έχουν καταφέρει να πανηγυρίσουν την κατάκτηση και των τριών Ευρωπαϊκών Κυπέλλων του τότε Πρωταθλητριών, του Κυπελλούχων και του ΟΥΕΦΑ. Επίσης το 2015 εισήχθη στο ιταλικό Hall of Fame.
