Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1970 στην πόλη Σάντα Κρούζ Ντε Λα Σιέρρα και ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικια 16 ετών από τους τοπικούς Ντεστρόιερς για μια τριετία από το 1986 έως το 1989 έχοντας 91 συμμετοχές και 19 γκολ. Στην συνέχεια μετακόμισε στην Λα Παζ και για λογαριασμό της Μπολιβάρ την περίοδο 1990-1991 έχοντας 67 συμμετοχές και 21 γκολ κατακτώντας το Πρωτάθλημα του 1991.
Έκανε ένα μικρό πέρασμα για μία σεζόν από τα ευρωπαϊκά γήπεδα με την φανέλα της Αλμπαθέτε στην Ισπανία την περίοδο 1992-1993 όπου είχε 15 συμμετοχές και 2 γκολ και στην συνέχεια αγωνίστηκε σε Χιλή και Κολομβία με τις φανέλες των Κόλο-Κόλο όπου αναδείχτηκε Πρωταθλητής το 1993 και Κυπελλούχος Χιλής το 1994 και Αμέρικα Ντε Κάλι αντίστοιχα.
Το καλοκαίρι του 1996 αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Major League Soccer με την φανέλα της DC United. Στα εφτά χρόνια που έμεινε στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι το 2003 κατέκτησε 3 Κύπελλα(1996,1997,1998), το Τσάμπιονς Λιγκ της CONCACAF ΤΟ 1998 και το Copa Interamericana του 1998.
Συνολικά ο "El Diablo" είχε 191 συμμετοχές και 40 γκολ που τον φέρνει στην 4η και στην 6η θέση στις αντίστοιχες λίστες με την ομάδα της Ουάσιγκτον, ενώ το 2005 θα ψηφιζόταν στην κορυφαία ομάδα του MLS όλων των εποχών.
Δύο φορές η United τον τίμησε, μία στις 23 Σεπτεμβρίου του 2006 όταν έγινε ο δεύτερος μετά τον Τζον Χαρκς που θα είχε το δικό του λάβαρο στο RFK Stadium. H δεύτερη ήταν στις 20 Οκτωβρίου του 2007 όταν και διεξήχθη παιχνίδι προς τιμήν του όταν και αγωνίστηκε με τους παλιούς του συμπαίκτες κόντρα σε μια ομάδα που αποτελούταν απο παλιούς παίκτες και ηθοποιούς.
Ενδιάμεσα είχε δοθεί δανεικός τρεις φορές σε Μπαρτσελόνα δύο φορές με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα Εκουαδόρ του 1997, Έμελεκ και Οριέντε Πετρολέιρο με την οποία το 2001 κατέκτησε το Πρωτάθλημα Βολιβίας. Το 2004 έκλεισε την καριέρα του στην Μπολιβάρ έχοντας 7 συμμετοχές χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ.
Έκανε ντεμπούτο στις 22 Ιουνίου του 1989 με την εθνική ομάδα της χώρας του στην Σάντα Κρούζ απέναντι στην Χιλή. Ήταν από τους ηγέτες της ιστορικής πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 κάτι που είχε να συμβεί από το 1950.
Μάλιστα στον προκριματικό όμιλο όπου συμμετείχαν τερμάτισαν στην δεύτερη θέση πίσω από την Βραζιλία με μόλις ένα βαθμό διαφορά αφήνοντας "εκτός νυμφώνος" την Ουρουγουάη. Για τον ίδιο όμως η εμπειρία σε μια τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου του "βγήκε ξινή".
Στην πρεμιέρα της διοργάνωσης απέναντι στην Γερμανία μπήκε ως αλλαγή στο 79ο λεπτό και τέσσερα λεπτά αργότερα αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη κάρτα. Δεν αγωνίστηκε λόγω τιμωρίας στα δύο επόμενα παιχνίδια απέναντι σε Νότιο Κορέα και Ισπανία και έτσι ολοκληρώθηκε άδοξα η παρουσία του στα γήπεδα της Αμερικής μιας και η Βολίβια αποκλείστηκε από την συνέχεια τερματίζοντας στην τελευταία θέση του ομίλου .
Πήρε μέρος στο Κόπα Αμέρικα του 1997 όπου έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης όπου ηττήθηκε από την Βραζιλία. Στις 15 Νοεμβρίου του 2003 στο Μπουένος Άιρες απέναντι στην Αργεντινή στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 πραγματοποίησε την 71η και τελευταία του συμμετοχή έχοντας πετύχει και 13 γκολ.
Το 2009 ξεκίνησε την προπονητική του σταδιοδρομία το 2009 αναλαμβάνοντας την Sociedad Deportiva Aucas ομάδα δεύτερης κατηγορίας όμως δεν μακροημέρευσε αφού έμεινε στον πάγκο της μόνο για τέσσερις μήνες.
Το 2009 ξεκίνησε την προπονητική του σταδιοδρομία το 2009 αναλαμβάνοντας την Sociedad Deportiva Aucas ομάδα δεύτερης κατηγορίας όμως δεν μακροημέρευσε αφού έμεινε στον πάγκο της μόνο για τέσσερις μήνες.
Τον Οκτώβριο του 2009 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Οριέντε Πετρολέιρο όμως και εκεί δεν κάθισε πολύ αφού τον Ιανουάριο του 2010 σταμάτησε η συνεργασία των δύο πλευρών. Το 2012 ανέλαβε καθήκοντα βοηθού στην εθνική ομάδα στο πλευρό του Χαβιέ Αθκαγκόρτα
Στις 12 Απριλίου του 2006 το βολιβιανό κογκρέσο τον τίμησε με το μετάλλιο τιμής και με τον τίτλο του διακεκριμένου πολίτη για τα αθλητικά του επιτεύγματα. Τον Δεκέμβριο του 2015 εντάχθηκε στο Sports Hall of Fame της πόλης της Ουάσιγκτον.
