Ρομπέρτο Κάρλος Ο άνθρωπος με το σουτ "δυναμίτη"

Ιούνιος του 1997 και στην Γαλλία διεξάγεται το "Tournoi de France" ως "προθέρμανση" για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα διεξαχθεί το καλοκαίρι του 1998.Στο άνοιγμα της αυλαίας στο "Ζερλάν" της Λιόν η οικοδέσποινα υποδέχεται την Βραζιλία και στο 21ο λεπτό η "σελεσάο" κερδίζει φάουλ πολλά μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή. Την εκτέλεση αναλαμβάνει ο Ρομπέρτο Κάρλος ο οποίος προς έκπληξη όλων αποφασίζει να σουτάρει απευθείας. Η μπάλα φεύγει από το πόδι του με 137 χλμ/ώρα και παίρνει τέτοια φάλτσα που καταλήγει στην αριστερή γωνία του  Μπαρτέζ χωρίς καν να μπορέσει να αντιδράσει.

O Roberto Carlos da Silva Rocha όπως είναι το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1973 στην πόλη Γκάρσα της πολιτείας του Σάο Πάολο. Όπως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι προέρχονταν από φτωχή οικογένεια και περνούσε τον χρόνο του βοηθώντας τους γονείς του στις δουλειές της φάρμας.

Πολύ γρήγορα όμως τον κέρδισε το ποδόσφαιρο και η Ουνιάο Σάο Ζοάο το 1991 ήταν η πρώτη του ομάδα. Μάλιστα είναι από τους λίγους που κατάφερε να χριστεί διεθνής με την Εθνική ανδρών, παρότι αγωνιζόταν σε ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας.

Τον Αύγουστο του 1992 θα δοθεί δανεικός στην Ατλέτικο Μινέιρο η οποία τότε πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη με την δεύτερη της ομάδα αφού η πρώτη θα έδινε αγώνες στο Copa Conmebol. 

Στα πρώτα δύο παιχνίδια στην Ιταλία δεν θα συμμετάσχει, αλλά θα αγωνιστεί στην Ισπανία κόντρα σε Γέιδα, Λογκρονιές και Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ο ίδιος μάλιστα όταν το 2014 όταν αποσύρθηκε απο την ενεργό δράση είχε αναφερθεί σε αυτή την εμπειρία θεωρώντας ότι αυτά τα παιχνίδια του έδωσαν το εισιτήριο για την Ισπανία. 

Το 1993 μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας η Παλμέιρας αποφάσισε να τον εντάξει στο δυναμικό της και μέχρι το 1995 όπου και φόρεσε την φανέλα των "βερντάο" 162 φορές πετυχαίνοντας 16 γκολ κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Brasileirao το 1993 και το 1994 και ισάριθμα Paulista.

Πολύ σύντομα ομάδες από την Γηραιά Ήπειρο χτύπησαν την πόρτα των "porco" και ενώ βρισκόταν πολύ κοντά στο να υπογράψει στην Αγγλία και την Άστον Βίλα τελικά το καλοκαίρι του 1995 κατέληξε στην Ιταλία και στην Ίντερ.

Άν και το ντεμπούτο του απέναντι στην Βιτσέντζα στην πρεμιέρα της περιόδου 1995-1996 ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό, δεν είχε και την ανάλογη συνέχεια αφού υπήρξε διάσταση απόψεων ανάμεσα στον ποδοσφαιριστή και τον προπονητή των "νερατζούρι" Ρόι Χόντγκτσον.

Ο μεν Άγγλος ήθελε να τον χρησιμοποιεί ως αριστερό εξτρέμ ενώ ο ίδιος ο Βραζιλιάνος ήθελε να αγωνίζεται ως αριστερός μπακ. Έτσι την χρυσή τομή ανέλαβε να την βρει ο Μάσιμο Μοράτι ο οποίος αποφάσισε να τον  πουλήσει τον Κάρλος στην Ρεάλ Μαδρίτης φεύγοντας από το Μιλάνο με 34 συμμετοχές και 7 γκολ.

Στην Μαδρίτη ο Ρομπέρτο Κάρλος βρήκε την "Ιθάκη" του. Με την φανέλα των μερένγκες από το 1996 έως το 2007 έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια, ήταν αναπόσπαστο μέλος της 'βασίλισσας"  και πολύ σύντομα θεωρούταν ο καλύτερος αριστερός μπακ της εποχής του.

Συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις φόρεσε την φανέλα των "μπλάνκος"  527 φορές με  69 γκολ και κατέκτησε μαζί της 4 Πρωταθλήματα(1997,2001,2003,2007),3 Σούπερ Καπ(1997,2001,2003), 3 Τσάμπιονς Λιγκ(1998,2000,2002), 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ(2002) και 2 Διηπειρωτικά(1998,2002).

Το καλοκαίρι του 2007 αποφάσισε να αφήσει την Ισπανία καταλήγοντας στην Τουρκία και την Φενερμπαχτσέ με την οποία είχε 104 συμμετοχές και 10 γκολ, κατακτώντας 2 Σούπερ Καπ(2007,2009),το 2010 επέστρεψε για μία χρονιά στην Κορίνθιανς με 61 συμμετοχές και 5 γκολ, για να κλείσει την καριέρα του στην ρωσική Ανζί Μαχάτσκαλα με 28 συμμετοχές και 5 γκολ.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή στον σύλλογο ενώ από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 2011 είχε την τεχνική της ηγεσία. Tον Ιούνιο του 2013 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σίβασπορ στην Τουρκία, θέση στην οποία έκατσε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2014 έχοντας σε 60 παιχνίδια 23 νίκες, 9 ισοπαλίες και 28 ήττες.

Ακολούθησε η Ακισάρ Μπελεντίγεσπορ τον Ιανουάριο του 2015 όπου σε 18 παιχνίδια είχε 5 νίκες, 6 ισοπαλίες και 7 ήττες. Με το τέλος της περιόδου αφού είχε συζητήσεις με την Άλ Αραμπί του Κατάρ που δεν είχαν αίσιο τέλος, κατέληξε στην Ινδία και τους Delhi Dynamos.

Στην πρωτεύουσα της Ινδίας έκατσε απο τον Ιούλιο μέχρι τον Δεκέμβριο οδηγώντας την σε 16 παιχνίδια Πρωταθλήματος μετρώντας 7 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες

Πλούσια ήταν η παρουσία του και με την εθνική ομάδα της χώρας του με την οποία έκανε ντεμπούτο στις 25 Φεβρουαρίου του 1992 σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στην Φορταλέζα. 

Κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα και το Confederations Cup του 1997, ενώ η πρώτη του παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου ήρθε στα γήπεδα της Γαλλίας όπου αγωνίστηκε και στα εφτά παιχνίδια της διοργάνωσης φτάνοντας μέχρι και τον τελικό του Παρισιού όπου οι οικοδεσπότες κατέκτησαν τον τίτλο.

Ακολούθησε μία ακόμα κατάκτηση Κόπα Αμέρικα το 1999 όμως η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του ήρθε το 2002 στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας όταν και πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του την κατάκτηση του πέμπτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της "σελεσάο".

Άγωνίστηκε στα έξι παιχνίδια μιας και έχασε τον πρώτο αγώνα με την Κόστα Ρίκα λόγω τιμωρίας ενώ πέτυχε και ένα γκολ με την Κίνα. Τελευταία του παρουσία στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006 όπου πήρε μέρος σε τέσσερα παιχνίδια, δεν αγωνίστηκε κόντρα στην Ιαπωνία αλλά η Γαλλία στην προημιτελική φάση του "έκοψε τον δρόμο".

Ο αγώνας της Φρανκφούρτης την 1η Ιουλίου του 2006 ήταν η 125η και τελευταία  συμμετοχή και κατέχει την δεύτερη θέση στην λίστα με τις περισσότερες συμμετοχές πίσω μόνο από τον Καφού πετυχαίνοντας και 11 γκολ.

Πήρε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1998 και του 2002, το 2002 ήταν στην δεύτερη θέση για την ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας πίσω μόνο απο τον Ρονάλντο, ενώ εισήχθη στο βραζιλιάνικο Hall of Fame