Η εφημερίδα "Independent" τοποθέτησε τον Άλφ Ράμσει στην πρώτη δεκάδα των Βρετανών προπονητών, ενώ ευρέως θεωρείται ως ένας απο τους κορυφαίους όλων των εποχών. Άλλωστε ειναι ο μοναδικός που έχει χαρίσει στην Αγγλία τον μοναδικό της διεθνή τίτλο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966.
Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1920 στο Ντάγκεναμ του Έσσεξ και απο μικρή ηλικία του άρεσαν τα σπορ, αφού πέρα απο το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με το κρίκετ, με τον στίβο και με την πυγμαχία.
Σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να δουλεύει ως μαθητευόμενος σε ένα τοπικό κατάστημα μεταφέροντας λαχανικά με το ποδήλατο. Την περίοδο 1937-1938 ο σκάουτερ Νεντ Λίντελ τον είδε και του πρότεινε να υπογράψει συμβόλαιο για την Πόρτσμουθ.
Πήρε το συμβόλαιο στο σπίτι το υπέγραψε και το έστειλε πίσω με το ταχυδρομείο. Απάντηση δεν ήρθε αφού λίγο αργότερα ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ράμσει κατατάχτηκε στον αγγλικό στρατό.
Κατά την διάρκεια της θητείας του έπαιζε ποδόσφαιρο και κόντρα στην Σαουθάμπτον πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις με συνέπεια οι 'Άγιοι" να θέλουν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Υπέγραψε ερασιτεχνικό συμβόλαιο όμως με τις συνεχιζόμενες καλές εμφανίσεις του προσέφεραν επαγγελματικό συμβόλαιο.
Θα παραμείνει μέχρι το 1949 έχοντας 98 συμμετοχές και 8 τέρματα όταν ύστερα απο ένα τραυματισμό θα χάσει την θέση του στο βασικό σχήμα. Παρά τις προσπάθειες να τον μεταπείσουν είχε πάρει την απόφαση του να αποχωρήσει.
Λίβερπουλ, Λούτον, Μπέρνλι είχαν ενδιαφερθεί για να τον αποκτήσουν αλλά μόνο η Σέφιλντ είχε καταθέσει επίσημη πρόταση. Λίγο πριν την λήξη της προθεσμίας ήρθε η Τότεναμ αλλά ο χρόνος είχε παρέλθει και έτσι ο Ράμσει παρέμεινε στην Σαουθάμπον μέχρι την λήξη της σεζόν 1948-1949.
Όμως οι "πετεινοί" δεν τον ξέχασαν και τον Μάιο του 1949 επανέφεραν την αρχική προσφορά και τον έκαναν δικό τους. Στο "Γουάιτ Χάρτ Λέιν" έπαιξε μέχρι το 1955 κατακτώντας το Πρωτάθλημα την περίοδο 1950-1951 πραγματοποιώντας συνολικά 250 συμμετοχές με 24 τέρματα.
Ήταν τέτοια η επιρροή που είχε στο παιχνίδι του που οι συμπαίκτες του τον ονόμασαν "Στρατηγό". Στην εθνική ομάδα έκανε ντεμπούτο στις 2 Δεκεμβρίου του 1948 στο "Χάιμπουρι" σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία.
Για πρώτη φορά η Αγγλία θα συμμετάσχει σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1950 στην Βραζιλία, με τον Ράμσει να συμμετέχει και στα τρία παιχνίδια και να είναι παρών στην ήττα απο τις Ηνωμένες Πολιτείες , αποτέλεσμα που ουσιαστικά τους άφησε εκτός συνέχειας.
Η 32η και τελευταία εμφάνιση θα πραγματοποιηθεί στις 25 Νοεμβρίου του 1953 στο "Γουέμπλει" απέναντι στην Ουγγαρία στο περίφημο φιλικό όπου οι αλαζόνες Εγγλέζοι ηττήθηκαν με 6-3, με τον Ράμσει να σκοράρει με πέναλντι, το ένα απο τα 3 γκολ που πέτυχε με τα "λιοντάρια".
Μετά την Τότεναμ πήγε στην Αφρική όπου κοούτσαρε ομάδες στην σημερινή Ζιμπάμπουε και στην συνέχεια η Ίπσουιτς του πρότεινε τον ρόλο του παίκτη προπονητή. Ο ίδιος όμως ήθελε να αφοσιωθεί σε μια δουλειά αφού όπως έλεγε είναι "αδύνατο να κοουτσάρω τους συμπαίκτες μου".
Έτσι στις 9 Αυγούστου του 1955 ξεκίνησε και επίσημα την προπονητική του καριέρα, όπου θα παραμείνει για περίπου οκτώ χρόνια μέχρι τον Απρίλιο του 1963. Θα τους οδηγήσει απο την τρίτη κατηγορία στην κορυφή του Αγγλικού Πρωταθλήματος την περίοδο 1961-1962, ενώ τον Αύγουστο του 1962 θα χάσει το Σούπερ Καπ απο την Τότεναμ.
Συνολικά σε 369 παιχνίδια θα έχει απολογισμό 176 νίκες, 75 ισοπαλίες και 118 ήττες. Απο τον Οκτώβριο του 1962 είχε συμφωνήσει να αναλάβει την Εθνική Αγγλίας κάτι που επισημοποιήθηκε την 1η Μαΐου του 1963.
Ζήτησε απο την Ομοσπονδία να έχει τον απόλυτο έλεγχο στην επιλογή της ομάδας και προκάλεσε εντύπωση όταν δήλωνε πως θα κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα διεξαγόταν στην Αγγλία. Δεν θα μπορέσει να περάσει στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1964 και πλέον τα πάντα κινούνταν σε ρυθμούς Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Η προσωπικότητα του θα κερδίσει τους παίκτες του μάλιστα ο Τσάρλτον δήλωνε πως χωρίς αυτόν η Αγγλία δεν θα είχε κερδίσει τον τίτλο. Στο παιχνίδι με την Αργεντινή για τα προημιτελικά σε ένα δυνατό και σκληρό παιχνίδι, μετά την λήξη θα ζητήσει απο τους παίκτες του να μην ανταλλάξουν φανέλες με τους αντιπάλους τους, ενώ στην συνέχεια στις δηλώσεις του αποκάλεσε τους Αργεντίνους ζώα.
Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα του χαρίσει το 1967 τον τίτλο του Ιππότη για πρώτη φορά θα απονεμηθεί αυτός ο τίτλος σε προπονητή ποδοσφαίρου. Στην τελική φάση του EURO 1968 που διεξήχθη στην Ιταλία θα πάρει την τρίτη θέση.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 θα περάσει απο τον όμιλο αλλά στα προημιτελικά η Δυτική Γερμανία θα επικρατήσει με 3-2 αν και βρέθηκε να προηγείται με 2-0. Αρκετοί κατηγόρησαν τον Ράμσει τόσο για την τακτική που ακολούθησε αλλά και για το γεγονός ότι έβγαλε τους Τσάρλτον και Πίτερς θέλοντας να τους ξεκουράσει ενόψει ημιτελικού.
Οι Δυτικογερμανοί ήταν αυτοί που του στέρησαν την δυνατότητα να πάει στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1972. Τα "λιοντάρια" ηττήθηκαν με 3-1 στο "Γουέμπλει", με την ρεβάνς στο Βερολίνο να έρχεται 0-0.
Όμως τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν η Πολωνία με την ισοπαλία 1-1 που πήρε στο "Γουέμπλει" για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου τους άφησε εκτός τελικής φάσης.
Τον Μάιο του 1974 ύστερα απο εννιά χρόνια με 113 παιχνίδια, στην δεύτερη θέση πίσω απο τον Γουόλτερ Γουιντερμπότομ με 69 νίκες, 27 ισοπαλίες και 17 ήττες αποτελούσε παρελθόν απο τον ομοσπονδιακό πάγκο.
Θέλοντας να αποφορτιστεί ανέλαβε διευθυντής της εταιρίας αθλητικών ειδών Gola Sports ενώ αρκετές φορές έκανε σχολιασμό για την τηλεόραση. Τον Ιανουάριο του 1976 θα μπει στο Διοικητικό Συμβούλιο της Μπέρμιγχαμ και τον Σεπτέμβριο του 1977 όταν θα απολυθεί ο Γουίλι Μπελ θα του ζητηθεί να αναλάβει την ομάδα.
Άν και αρχικά αρνείται να γίνει αυτό σε μόνιμη βάση, δέχεται να αναλάβει έως ότου βρεθεί ο αντικαταστάτης στην συνέχεια θα ζητήσει να αναλάβει ως τεχνικός σύμβουλος όπου θα έχει ρόλο τόσο στα ζητήματα του συλλόγου αλλά και στην επιλογή του προπονητή.
Στο πόστο αυτό θα παραμείνει τέσσερις μήνες μέχρι τον Φεβρουάριο του 1978, σε αυτά τα 26 παιχνίδια θα πετύχει 10 νίκες, 4 ισοπαλίες και 12 ήττες. Την περίοδο 1979-1980 για λίγους μήνες θα είναι τεχνικός σύμβουλος στον Παναθηναικό.
Στις 9 Ιουνίου του 1998 κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα υποστεί ένα ήπιο εγκεφαλικό μια μικρή αιμορραγία στην επιφάνεια του εγκεφάλου του., πάσχοντας ήδη απο Αλτσχάιμερ και καρκίνο του προστάτη. Παρέμεινε στο νοσοκομείο στο Ίπσουιτς για τρεις μήνες και στις 28 Απριλίου του 1999 θα φύγει απο την ζωή σε ηλικία 79 ετών ύστερα απο καρδιακή προσβολή.
Το 2000 έξω απο το Πόρτμαν Ρόουντ θα στηθεί άγαλμα προς τιμήν του, ενώ θα δοθεί το όνομα του σε δρόμο στην πόλη του Ίπσουιτς. Το 2002 θα εισαχθεί στο ποδοσφαιρικό Hall of Fame ως προπονητής και το 2010 ως παίκτης.
Το 2009 άγαλμα του Ράμσει θα ανεγερθεί στο "Γουέμπλει" ενώ τον Μάρτιο του 2012 η νότια εξέδρα του Πόρτμαν Ρόουντ θα μετονομαστεί σε Άλφ Ράμσει
