Παγκόσμιο Κύπελλο 1978 Το "τάνγκο" του Βιντέλα

Τον Ιούλιο του 1966 η FIFA είχε αποφασίσει για την διοργάνωση των τριών επόμενων Παγκοσμίων Κυπέλλων. Για αυτό του 1978 η Κολομβία αποσύρθηκε, το Μεξικό είχε ήδη αναλάβει την αντίστοιχη του 1970, οπότε η Αργεντινή θα γινόταν η τέταρτη λατινοαμερικάνικη χώρα που θα έπαιρνε το χρίσμα.

Το 1976 όμως ο Χόρχε Βιδέλα θα κάνει στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέποντας την Ιζαμπέλα Περόν και όπως σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν έβλεπε την διοργάνωση ως ένα πολύ καλό τρόπο για να το αξιοποιήσει ποικιλοτρόπως όπως ακριβώς έκανε και ο Μουσολίνι στην διοργάνωση του 1934.

Παρά το γεγονός ότι οι "αγνοούμενοι" ανέρχονταν στους 30.000 με τον οργανισμό "Μητέρες της πλατείας Μαίου" να συγκεντρώνονται κάθε Πέμπτη απο τον Απρίλιο του 1977, έξω απο το κυβερνητικό μέγαρο , 5.000 ήταν "έγκλειστοι" στην σχολή ναυτικών μηχανικών ένα μίλι μακριά απο το "Μονουμεντάλ" κανείς απο την FIFA η τον υπόλοιπο κόσμο δεν αντέδρασε.

Ο Πόλ Μπράιτνερ αρνήθηκε να συμμετάσχει, ο Γιόχαν Κρόιφ επίσης εκδήλωσε την αντίθεση του αν και υπάρχουν πολλές ερμηνείες για ποιόν λόγο ο "ιπτάμενος Ολλανδός" δεν ταξίδεψε με τους υπόλοιπους "οράνιε", ενώ μια αντιπροσωπεία της εθνικής Σουηδίας με επικεφαλής τον  τερματοφύλακα Ρόνι Χέλστρεμ και τον χαφ Στάφαν Τάπερ δεν παρέστη στην τελετή έναρξης αλλά διαμαρτυρήθηκε μαζί με τις "Μητέρες της πλατείας Μαίου".

Αργεντινή και Δυτική Γερμανία ως διοργανώτρια και κάτοχος αντίστοιχα πέρασαν απευθείας στην τελική φάση, ενώ για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση η Αγγλία έμεινε εκτός τελικής φάσης απο την Ιταλία, όπως εκτός έμεινε η Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1976 Τσεχοσλοβακία, η Γιουγκοσλαβία, η Σοβιετική Ένωση και απο την Λατινική Αμερική η Ουρουγουάη και η Χιλή. 

Τυνησία και Ιράν πήραν το εισιτήριο για πρώτη φορά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου ενώ η Ουγγαρία χρειάστηκε να δώσει αγώνα μπαράζ κόντρα στην Βολιβία για να προκριθεί εν τέλει με δύο νίκες 6-0 και 3-2.

Μπουένος Άιρες(με δύο γήπεδα), Κόρντομπα, Μαρ Ντε Πλάτα, Ροζάριο και Μεντόσα ήταν οι πόλεις που φιλοξένησαν τους αγώνες απο την 1η έως τις 25 Ιουνίου, με το φορμάτ της διοργάνωσης να μην διαφέρει σε σχέση με αυτό του 1974.

Στον 1ο όμιλο η Αργεντινή η οποία πάντα έπαιζε τα παιχνίδια της το βράδυ και η Ιταλία προκρίθηκαν αφήνοντας εκτός την Γαλλία, στον 2ο όμιλο η Πολωνία κατέλαβε την πρωτιά αφήνοντας την Δυτική Γερμανία στην δέυτερη θέση η οποία χρειάστηκε τον βαθμό κόντρα στην Τυνησία για να προκριθεί.

Μια Τυνησία η νίκη της οποίας επί του Μεξικό με 3-1 ήταν η πρώτη νίκη αφρικανικής ομάδας σε τελική φάση. Στον 3ο όμιλο Αυστρία και Βραζιλία προκρίθηκαν αφήνοντας εκτός τους Ισπανούς, ενώ στον 4ο το Περού ήταν εντυπωσιακό παίρνοντας την πρώτη θέση με τους Ολλανδούς να προκρίνονται έναντι των Σκωτσέζων που για μία ακόμη φορά έμειναν εκτός λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων.

Στην δεύτερη φάση στον ευρωπαϊκό όμιλο η Ολλανδία πήρε την πρώτη θέση απέναντι σε Ιταλούς, Αυστριακούς και Δυτικογερμανούς οι οποίοι ηττήθηκαν απο τους Αυστριακούς με 3-2 σε ένα παιχνίδι που απο τους μεν χαρακτηρίστηκε ως το "θαύμα της Κόρντομπα"  για τους δε η "ντροπή της Κόρντομπα".

Ο δεύτερος όμιλος είχε την μεγαλύτερη ίντριγκα απο την στιγμή που συνυπήρχαν Βραζιλία και Αργεντινή. Μία αγωνιστική πριν το τέλος οι δυο τους ισοβαθμούν με την "σελεσάο" να έχει καλύτερη διαφορά τερμάτων.

Άντι οι δύο αγώνες να διεξαχθούν ταυτόχρονα  το ματς της Βραζιλίας διεξάγεται τρεις ώρες νωρίτερα κάτι που προκαλεί την έντονη διαμαρτυρία των Βραζιλιάνων χωρίς όμως αποτέλεσμα. Επικρατούν με 3-1 της Πολωνίας και οι οικοδεσπότες χρειάζονται νίκη με τέσσερα γκολ διαφορά για να περάσουν αυτοί στον τελικό.

Η "αλμπισελέστε" επικρατεί του Περού με 6-0 παίρνει την πρόκριση σε ένα παιχνίδι όπου τα σενάρια και οι φήμες έδιναν και έπαιρναν. Απο την δωροδοκία τριών υψηλά ιστάμενων της αποστολής της "μπλανκιρόχα" έως και το γεγονός ότι ο τερματοφύλακας των αντιπάλων Ραμόν Κιρόγα είχε γεννηθεί στην Αργεντινή αλλά είχε πάρει την περουβιανή υπηκοότητα.

"Τροφή" σε όλα αυτά βέβαια έδωσε και η επίσκεψη του ίδιου του Βιντέλα στα αποδυτήρια του Περού για να "χαιρετήσει" όπως ο ίδιος ανέφερε μετά στον Τύπο, και εξαιτίας αυτού κάποιοι παίκτες ίσως να είχαν περίεργη συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο

Στον μικρό τελικό η ομάδα του Κλαούντιο Κουτίνιο επικρατεί με 2-1 της Ιταλίας μένοντας με την "πίκρα" ότι αποχώρησε απο το τουρνουά αήττητη. Στο "Μονουμεντάλ" του Μπουένος Άιρες παρουσία 71.483 θεατών η ατμόσφαιρα ήταν "θερμή" με τους θεατές να πετάνε κονφετί και χρωματιστά ρόλα στον αγωνιστικό χώρο.

Η είσοδος των Αργεντινών στον αγωνιστικό χώρο για την έναρξη καθυστέρησε πέντε λεπτά με προφανή σκοπό, ενώ δημιουργήθηκε θέμα με τον πλαστικό νάρθηκα που φορούσε στον καρπό ο Ρενέ Φαν Ντερ Κέρκοφ.

Τελικά η λύση δόθηκε με την τοποθέτηση γάζας στο επίμαχο σημείο και το παιχνίδι ξεκίνησε κανονικά. Ο Μάριο Κέμπες στο 37' βάζει μπροστά τους γηπεδούχους, στο 82' ο Νανίνγκα ισοφαρίσε και στις καθυστερησεις ο Ρέζενμπρινκ λίγο έλειψε να προκαλέσει "έμφραγμα" στους παρεβρισκόμενους αλλά το σουτ του βρήκε το οριζόντιο δοκάρι.

Στην παράταση η ομάδα του Λουίς Σέζαρ Μενότι με τα γκολ του Κέμπες στο 105' και Μπερτόνι στο 115' πήρε την νίκη και το τρόπαιο με 3-1, με τους Ολλανδούς να αρνούνται να λάβουν τα μετάλλια τους απο τον δικτάτορα Βιντέλα. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σύνολο του Μενότι είχε ένα πολύ καλό άξονα ξεκινώντας απο τον τερματοφύλακα Ουμπάλδο Φιλιόλ, τον Ντανιέλ Πασαρέλα, στο κέντρο τον Οσβάλδο Αρντίλες και στην επίθεση τους Λεοπόλδο Λούκε, Ντανιέλ Μπερτόνι και Μάριο Κέμπες.

Ο επιθετικός της Βαλένθια αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 6 τέρματα, καλύτερος παίκτης του τουρνουά, καλύτερος νέος παίκτης αναδείχθηκε ο Ιταλός Αντόνιο Καμπρίνι, ενώ το βραβείο Fair Play απονεμήθηκε στην Αργεντινή.

Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Ουμπάλδο Φιλιόλ(Αργεντινή), Μπέρτι Φόγκτς(Δυτική Γερμανία), Ρούντι Κρόλ(Ολλανδία), Ντανιέλ Πασαρέλα(Αργεντινή), Αλμπέρτο Ταραντίνι(Αργεντινή), Ντιρσέου(Βραζιλία), Τεόφιλο Κουμπίγιας(Περού), Ρόμπ Ρένσενμπρινκ(Ολλανδία), Ρομπέρτο Μπέτεγκα(Ιταλία),  Πάολο Ρόσι(Ιταλία) και Μάριο Κέμπες(Αργεντινή).