Είναι ο μοναδικός Αργεντινός ποδοσφαιριστής που πανηγύρισε την κατάκτηση και των δύο Παγκοσμίων Κυπέλλων που έχει στην κατοχή της η "αλμπισελέστε". Ο Ντανιέλ Πασαρέλα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών δεν είναι τυχαίο τα προσωνύμια "El Gran Capitan(σ.σ. Ο Μεγάλος Αρχηγός)" και "El Kaiser" αφού παρότι δεν διέθετε το πρώτο μπόι είχε έφεση στο σκοράρισμα με κεφαλιές από κόρνερ και φάουλ.
Γεννήθηκε στις 25 Μαΐου του 1953 στο Τσακαμπούκο στην περιοχή του Μπουένος Άιρες και ξεκίνησε την καριέρα του από την τοπική ομάδα της περιοχής και προσπάθησε σε αρκετές περιπτώσεις να ενταχθεί στις τοπ ομάδες της κατηγορίας όμως σε όλες απορρίφθηκε.
H απογοήτευση του ήταν τόσο μεγάλη σε σημείο που να σκέφτεται ακόμα και να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Όμως τελικά άλλαξε γνώμη καταλήγοντας στην Club Atletico Sarmiento το 1971 έως το 1973 έχοντας 36 συμμετοχές και 9 γκολ στην Primera C.
H απογοήτευση του ήταν τόσο μεγάλη σε σημείο που να σκέφτεται ακόμα και να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Όμως τελικά άλλαξε γνώμη καταλήγοντας στην Club Atletico Sarmiento το 1971 έως το 1973 έχοντας 36 συμμετοχές και 9 γκολ στην Primera C.
Τον Ιανουάριο του 1974 ο Έκτορ Ρόσι είχε αναλάβει την Ρίβερ Πλέιτ αποφασίζει να τον δοκιμάσει σε φιλικό κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς. Ο Πασαρέλα θα περάσει το τέστ, ο Ρόσι θα δώσει την έγκρισή του και η Ρίβερ θα προσφέρει στην ομάδα του το ποσό των 18 εκατομμυρίων πέσος και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι "μιλιονάριος" δεν μετάνιωσαν καθόλου για την απόφαση τους αυτή.
Υπό την καθοδήγηση του η ομάδα από το Μπουένος Άιρες κατέκτησε τέσσερα Μετροπολιτάνο το 1975, το 1977, το 1979 και το 1980 και τρία Νασιονάλ το 1975, το 1979 και το 1981 έχοντας 298 παιχνίδια και 99 γκολ.
Υπό την καθοδήγηση του η ομάδα από το Μπουένος Άιρες κατέκτησε τέσσερα Μετροπολιτάνο το 1975, το 1977, το 1979 και το 1980 και τρία Νασιονάλ το 1975, το 1979 και το 1981 έχοντας 298 παιχνίδια και 99 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1982 η Φιορεντίνα τον φέρνει στην Ευρώπη δαπανώντας το ποσό των 2.5 εκατομμυρίων δολαρίων και στο "Αρτέμιο Φράνκι" θα παραμείνει μέχρι το 1986 έχοντας 139 παιχνίδια και 35 τέρματα, για να ακολουθήσει η διετία στην Ίντερ Μιλάνου(1986-1988) χωρίς όμως να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο κλείνοντας τον κύκλο του στην Ευρώπη με 73 παιχνίδια και 15 γκολ.
Επιστροφή στην πατρίδα του και στην ομάδα που ουσιαστικά αναδείχθηκε για να ολοκληρώσει την καριέρα του κάτι που έκανε στις 27 Ιουλίου του 1989 μετά την νίκη στο "superclassico" απέναντι στην Μπόκα Τζούνιορς. Συνολικά σε 451 παιχνίδια πέτυχε 131 τέρματα και για ένα μεγάλο διάστημα ήταν ο αμυντικός με τα περισσότερα τέρματα έως ότου το ρεκόρ αυτό το καταρρίψει ο Ρόναλντ Κούμαν.
Στις 20 Μαρτίου του 1976 στο Κίεβο σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Σοβιετική Ένωση έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της χώρας του. Το 1978 θα ήταν ο αρχηγός που θα σήκωνε στον αέρα το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο για την χώρα του με τον ίδιο να είναι βασικός και αναντικατάστατος και στα εφτά παιχνίδια.
Αγωνίστηκε στο Κόπα Αμέρικα του 1979, ενώ το 1982 στην Ισπανία στην δεύτερη παρουσία του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου πάλι αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια χωρίς όμως να μπορέσει να επαναλάβει τον θρίαμβο του 1978. Ήταν παρών στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού το 1986 όπου μάλιστα από δική του ασίστ απέναντι στο Περού σφραγίστηκε το εισιτήριο για την πρόκριση.
Λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης υπέφερε από εντεροκολίτιδα και παρότι συμπεριλήφθηκε στην 23αδα απο τον Κάρλος Μπιλάρδο δεν μπόρεσε να αγωνιστεί ούτε λεπτό παρακολουθώντας τους συμπαίκτες του να κατακτούν το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας τους. Βέβαια υπήρχαν και οι "κακές γλώσσες" που ανέφεραν ότι η σχέση του "El Gran Capitan" τόσο με τον Μαραντόνα όσο και με τον Μπιλάρδο δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Ουσιαστικά η φιλική αναμέτρηση με το Ισραήλ στις 4 Μάιου του 1986 στο Τελ Αβίβ ήταν η τελευταία φορά που αγωνίστηκε με το εθνόσημο ο "El Kaiser" συμπληρώνοντας 70 συμμετοχές και πετυχαίνοντας 22 τέρματα.
Τον Δεκέμβριο του 1989 ύστερα από την παραίτηση του Ρεινάλντο Μέρλο αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Ρίβερ Πλέιτ στην οποία θα παραμείνει μέχρι το 1994 κατακτώντας το Πρωτάθλημα Αργεντινής το 1990, και τα Απερτούρα του 1991 και του 1993.
Τον Δεκέμβριο του 1989 ύστερα από την παραίτηση του Ρεινάλντο Μέρλο αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Ρίβερ Πλέιτ στην οποία θα παραμείνει μέχρι το 1994 κατακτώντας το Πρωτάθλημα Αργεντινής το 1990, και τα Απερτούρα του 1991 και του 1993.
Μετά την αποτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 θα του ανατεθεί η τεχνική ηγεσία της Αργεντινής στην θέση του Άλφιο Μπαζίλε. Θα οδηγήσει την χώρα του στο Κόπα Αμέρικα και στους νικηφόρους Παναμερικανικούς Αγώνες του 1995, ενώ με την ολυμπιακή ομάδα θα καταλάβει την δεύτερη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996.
Ιδιαίτερα συντηρητικός απαγόρευσε τα σκουλαρίκια, τα μακριά μαλλιά και τους ομοφυλόφιλους και πολύ σύντομα ήρθε σε κόντρα με αρκετούς ποδοσφαιριστές. Οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές δεν ήταν άλλες από τους Φερνάντο Ρεντόντο και Κλαούντιο Κανίγκια οι οποίοι αρνήθηκαν να αποχωριστούν την πλούσια κόμη τους και ως εκ τούτου να αποκλειστούν από την τελική φάση της Γαλλίας, εν αντιθέσει με τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα.
Άν και θεωρούταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου η Αργεντινή έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση όπου αποκλείστηκε από την Ολλανδία και αυτό ουσιαστικά σήμανε το τέλος της παρουσίας του στο πάγκο της. Συνολικά ο Πασαρέλα έκατσε στον πάγκο της Αργεντινής σε 56 παιχνίδια όπου είχε 33 νίκες, 13 ισοπαλίες και 10 ήττες.
Παρέμεινε σε πάγκο εθνικής ομάδας αυτή την φορά για λογαριασμό της Ουρουγουάης την οποία την καθοδήγησε από το 1999 έως το 2001 όμως ήρθε σε κόντρα με αρκετούς ποδοσφαιριστές και παρότι η "σελέστε" διεκδικούσε την είσοδο της στην προνομιούχο τετράδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, αποχώρησε.
Ακολούθησε το αποτυχημένο πέρασμα από την Πάρμα το 2002,η μεξικάνικη Μοντερέι με την οποία κατέκτησε το Κλαoυζούρα του 2003, και η Κορίνθιανς το 2005.
Ακολούθησε το αποτυχημένο πέρασμα από την Πάρμα το 2002,η μεξικάνικη Μοντερέι με την οποία κατέκτησε το Κλαoυζούρα του 2003, και η Κορίνθιανς το 2005.
Τον Ιανουάριο του 2006 ύστερα από 12 χρόνια επιστρέφει στην αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ όμως η δεύτερη αυτή θητεία του δεν είχε καμία σχέση με την πρώτη αφού δεν συνδυάστηκε με την κατάκτηση τίτλου και τον Νοέμβριο του 2007 μετά τον αποκλεισμό απο τoν τελικό του Copa Sudamericana, παραιτήθηκε από την τεχνική της ηγεσία.
Τον Δεκέμβριο του 2008 ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για την προεδρία της ομάδας και ένα χρόνο αργότερα εκλέχτηκε με διαφορά μόλις έξι ψήφων στον δεύτερο γύρο. Είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα τόσο στον οικονομικό τομέα αλλά και στην ειδική βαθμολογία για τον υποβιβασμό.
Ο ίδιος κατέφυγε σε πολλές αλλαγές προπονητών όμως η ομάδα αντί να διεκδικεί τίτλους βρέθηκε να παλεύει για τον υποβιβασμό και δεν απέφυγε το μοιραίο στο Κλαουζούρα του 2011 βιώνοντας για πρώτη φορά την πικρή γεύση της πτώσης στην Nacional B.
Το διάλειμμα στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία κράτησε μόλις ένα χρόνο επανήρθε στην μεγάλη κατηγορία και είναι πολύ κοντά στο να κατακτήσει το Φινάλ του 2014. Είναι ο μόλις πέμπτος άνθρωπος μετά τους Κάρλος Μπάμπινγκτον, Σαντιάγκο Μπερναμαπέου, Εδουάρδο Πριμεντέλ και Φράντς Μπεκενμπάουερ που διετέλεσε παίκτης, προπονητής και πρόεδρος σε μια ομάδα.
Τον Δεκέμβριο του 2016 βρέθηκε κατηγορούμενος ύστερα απο εισαγγελική παρέμβαση με την κατηγορία ότι προμήθευε εισιτήρια σε οργανωμένους οπαδούς της Ρίβερ, οι οποίοι στην συνέχεια τα μεταπωλούσαν σε "δικούς" τους που δεν μπορούσαν να μπουν στο γήπεδο, Μάλιστα σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο Πασαρέλα δωροδοκούσε τους αστυνομικούς ούτως ώστε να μην αποκαλυφθεί.
Τον Δεκέμβριο του 2008 ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για την προεδρία της ομάδας και ένα χρόνο αργότερα εκλέχτηκε με διαφορά μόλις έξι ψήφων στον δεύτερο γύρο. Είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα τόσο στον οικονομικό τομέα αλλά και στην ειδική βαθμολογία για τον υποβιβασμό.
Ο ίδιος κατέφυγε σε πολλές αλλαγές προπονητών όμως η ομάδα αντί να διεκδικεί τίτλους βρέθηκε να παλεύει για τον υποβιβασμό και δεν απέφυγε το μοιραίο στο Κλαουζούρα του 2011 βιώνοντας για πρώτη φορά την πικρή γεύση της πτώσης στην Nacional B.
Το διάλειμμα στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία κράτησε μόλις ένα χρόνο επανήρθε στην μεγάλη κατηγορία και είναι πολύ κοντά στο να κατακτήσει το Φινάλ του 2014. Είναι ο μόλις πέμπτος άνθρωπος μετά τους Κάρλος Μπάμπινγκτον, Σαντιάγκο Μπερναμαπέου, Εδουάρδο Πριμεντέλ και Φράντς Μπεκενμπάουερ που διετέλεσε παίκτης, προπονητής και πρόεδρος σε μια ομάδα.
Τον Δεκέμβριο του 2016 βρέθηκε κατηγορούμενος ύστερα απο εισαγγελική παρέμβαση με την κατηγορία ότι προμήθευε εισιτήρια σε οργανωμένους οπαδούς της Ρίβερ, οι οποίοι στην συνέχεια τα μεταπωλούσαν σε "δικούς" τους που δεν μπορούσαν να μπουν στο γήπεδο, Μάλιστα σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο Πασαρέλα δωροδοκούσε τους αστυνομικούς ούτως ώστε να μην αποκαλυφθεί.