Μετά απο δύο συνεχόμενες διοργανώσεις στην Ευρώπη ήταν η σειρά της Λατινικής Αμερικής να διοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Για αυτό τον λόγο η Δυτική Γερμανία αποσύρθηκε και στην μάχη της Χιλής με την Αργεντινή στην Λισαβόνα στις 10 Ιουνίου του 1956 βρήκε νικητές τους Χιλιανούς με 32 ψήφους έναντι 11 των Αργεντινών.
Στις 22 Μαΐου του 1960 η χώρα συγκλονίστηκε απο σεισμό 9.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ 570 χιλιόμετρα νότια του Σαντιάγκο στην πόλη Βαλντίβια. Οι απώλειες ήταν σημαντικές και υπήρχε φόβος μήπως η Παγκόσμια Ομοσπονδία πάρει πίσω την διοργάνωση.
Ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής Κάρλος Ντιτμπόρν με ενέργειες του έπεισε την Ομοσπονδία να μην αλλάξει την απόφαση της, αλλά δεν έμελλε να δει το όνειρό του να παίρνει "σάρκα και οστά" αφού ένα μήνα πριν την έναρξη 'έφυγε" απο την ζωή σε ηλικία 38 ετών απο καρδιακή προσβολή.
Χιλή και Βραζιλία πέρασαν απευθείας στην τελική φάση, ενώ έγιναν και τρία διηπειρωτικά μπαράζ, με τις Ισπανία, Γιουγκοσλαβία και Μεξικό να παίρνουν την πρόκριση κόντρα σε Μαρόκο, Νότιος Κορέα και Παραγουάη αντίστοιχα. Βουλγαρία και Κολομβία κέρδισαν για πρώτη φορά το εισιτήριο εν αντιθέσει με τις Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία, Σκωτία, Πολωνία και Πορτογαλία έμειναν εκτός νυμφώνος.
Σαντιάγκο, Βίνια Ντελ Μαρ, Ρανκάγκουα, Αρίκα ήταν οι τέσσερις πόλεις που φιλοξένησαν απο τις 30 Μαΐου έως τις 17 Ιουνίου τις αποστολές των ομάδων, σε ένα ιδιαίτερα βίαιο τουρνουά με πάρα πολλούς τραυματισμούς με 89 τέρματα συνολικά(2,78 ανα μέσο όρο)
Στον 1ο όμιλο Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία άφησαν εκτός συνέχειας την Ουρουγουάη, ενώ στον 2ο όμιλο Δυτική Γερμανία και Χιλή άφησαν στην τρίτη θέση την Ιταλία, Οι οικοδεσπότες και οι Ιταλοί πρωταγωνίστησαν στην περίφημη "μάχη του Σαντιάγκο".
Όλα ξεκίνησαν όταν δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι Αντόνιο Τζιρέλι και Κοράντο Πιτσινέλι στα δημοσιεύματα τους έγραφαν τα χειρότερα για την χώρα και την πρωτεύουσα γενικότερα. Πριν την έναρξη οι δύο δημοσιογράφοι φυγαδεύτηκαν φοβούμενοι για την ασφάλειά τους αφού εξαγριωμένοι Χιλιανοί είχαν ξυλοφορτώσει σε μπαρ του Σαντιάγκο έναν Αργεντινό δημοσιογράφο θεωρώντας πως είναι Ιταλός.
Γενικότερα υπήρχε ένταση με τις ιταλικές εφημερίδες να κατακρίνουν την επιλογή της Χιλής ειδικά μετά τον σεισμό του 1960, στον αντίποδα οι τοπικές εφημερίδες τους χαρακτήριζαν φασίστες, μαφιόζους, σεξιστές και εθισμένους στα ναρκωτικά λόγω μιας υπόθεσης ντόπινγκ τριών παικτών της Ίντερ.
Όλα αυτά όπως ήταν φυσικό πέρασαν και στον αγωνιστικό χώρο με το πρώτο φάουλ να σφυρίζεται μόλις στο 12ο δευτερόλεπτο. Στο 12ο λεπτό ο Φερίνι αποβλήθηκε για σκληρό μαρκάρισμα πάνω στον Λάντα αλλά αρνούνταν να βγει απο τον αγωνιστικό χώρο κάτι που έγινε με την συνδρομή της αστυνομίας.
Ο Λάντα στην συνέχεια γρονθοκόπησε έναν αντίπαλό του χωρίς να αποβληθεί, όπως και ο Σάντσες στον Ντέιβιντ. Αντίθετα ο Ντέιβιντ στο 41' αποβλήθηκε όταν κλώτσησε στο κεφάλι τον Σάντσες ο οποίος συνέχισε το θεάρεστο "έργο" του σπάζοντας την μύτη του Μάσκιο.
Οι συμπλοκές έδιναν και έπαιρναν με συνέπεια να χρειάζεται η συνδρομή της αστυνομίας η οποία μπήκε στο γήπεδο τρεις φορές για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Οι γηπεδούχοι τελικά με τα γκολ των Ραμίρεζ και Τόρο πήραν την νίκη και την πρόκριση με 2-0.
Όταν το BBC μετέδωσε τα στιγμιότυπα του αγώνα κάποιες ημέρες αργότερα ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Κόλεμαν τον χαρακτήρισε ως τον "πιο ηλίθιο, αποκρουστικό, ντροπιαστικό, αηδιαστικό αγώνα στην ιστορία του ποδοσφαίρου". Δεν είναι τυχαίο ότι ο διαιτητής του αγώνα ο Εγγλέζος Κεν Άστον λίγα χρόνια αργότερα εισήγαγε την κίτρινη και την κόκκινη κάρτα.
Στον 3ο όμιλο η Βραζιλία με την Τσεχοσλοβακία πήραν την πρόκριση με τους "καριόκας" απο τον δεύτερο παιχνίδι να χάνουν τον Πελέ λόγω προβλήματος στην δεξιά κλείδα και του στέρησε την συμμετοχή στο υπόλοιπο του θεσμού.
Ο Αιμόρε Μορέιρα παρότι είχε στην διάθεση του εννέα απο τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές του 1958, άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3 με τον Αμαρίλντο να αναδεικνύεται άξιος διάδοχος του τραυματία Πελέ και τον Γκαρίντσα να κάνει πράματα και θάματα.
Τέλος στον 4ο όμιλο Ουγγαρία και Αγγλία άφησαν εκτός συνέχειας την Αργεντινή που για μία ακόμη φορά απογοήτευσε και έμεινε εκτός λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων απο τους Εγγλέζους. Στα προημιτελικά η Χιλή απέκλεισε την Σοβιετική Ένωση με 2-1, η Τσεχοσλοβακία με 1-0 την Ουγγαρία, η Βραζιλία με πρωταγωνιστή τον Γκαρίντσα που πέτυχε δύο τέρματα στο 31' και 59' 3-1 την Αγγλία και η Γιουγκοσλαβία με 1-0 την Δυτική Γερμανία.
Στους ημιτελικούς που διεξήχθησαν την ίδια ημέρα αλλά και ίδια ώρα, ο αγώνας της Χιλής με την Βραζιλία ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί στο Βίνια Ντελ Μαρ και αυτός της Τσεχοσλοβακίας με την Γιουγκοσλαβία στο Σαντιάγκο.
Οι διοργανωτές ζήτησαν να γίνει αλλαγή τοποθεσιών και έτσι το λατινοαμερικάνικο ντέρμπι διεξήχθη στο Σαντιάγκο παρουσία 76.594 θεατών ρεκόρ προσέλευσης, στον δε σλαβικό 'εμφύλιο" στην Βίνια Ντελ Μαρ μόλις 5.890 θεατές.
Στο "Νασιονάλ" ο Γκαρίντσα για άλλη μια φορά με δύο δικά του τέρματα στο 9' και στο 32' έβαλε την Βραζιλία μπροστά στο σκόρ, ο Τόρο μείωσε στο 42', ο Βαβά στο 47' έκανε το 3-1, στο 61' ο Σάντσες με πέναλντι μείωσε σε 3-2 για να έρθει και πάλι ο Βαβά στο 78' να διαμορφώσει το τελικό 4-2.
Στο "Σαουσαλίτο" οι Τσεχοσλοβάκοι πήραν την νίκη με 3-1 με τα τέρματα του Κάντραμπα στο 48' και Σέρερ στο 80' και στο 84', ενώ είχε ισοφαρίσει προσωρινά για τους "πλάβι" ο Γιέρκοβιτς στο 69'. Στον μικρό τελικό η Χιλή πήρε την νίκη και την τρίτη θέση με το γκολ του Ρόχας στο 90'.
Στο "Νασιονάλ" του Σαντιάγκο παρουσία 68.679 θεατών, ο Μάζοπουστ στο 15' έβαλε μπροστά τους Τσεχοσλοβάκους. Δύο λεπτά αργότερα ο Αμαρίλντο ισοφάρισε και στο δεύτερο ημίχρονο Ζίτο και Βαβά στο 69' και στο 78' διαμόρφωσαν το τελικό 3-1 στέφοντας τους Βραζιλιάνους για δεύτερη συνεχόμενη φορά Παγκόσμιους Πρωταθλητές κάτι που είχαν καταφέρει οι Ιταλοί το 1934 και το 1938.
΄Εξι ποδοσφαιριστές πέτυχαν απο τέσσερα τέρματα οι Γκαρίντσα και Βαβά απο την Βραζιλία, Λεονέλ Σάντσες απο την Χιλή, Φλόριαν Άλμπερτ απο την Ουγγαρία, Βαλεντίν Ιβανόφ απο την Σοβιετική Ένωση και Ντράζεν Γιέρκοβιτς απο την Γιουγκοσλαβία. Καλύτερος ποδοσφαιριστής αναδείχθηκε ο Βραζιλιάνος Γκαρίντσα και καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά ο Ούγγρος Φλόριαν Άλμπερτ.
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Βίλιαμ Σρόιφ(Τσεχοσλοβακία), Τζάλμα Σάντος(Βραζιλία), Τσέζαρε Μαλντίνι(Ιταλία), Βαλερί Βορονίν(Σοβιετική Ένωση), Καρλ Χάιντς Σνέλιγκερ(Δυτική Γερμανία), Μάριο Ζάγκαλο(Βραζιλία), Ζίτο(Βραζιλία), Γιόζεφ Μάζοπουστ(Τσεχοσλοβακία), Βαβά(Βραζιλία), Γκαρίντσα(Βραζιλία) και Λεονέλ Σάντσες(Χιλή) .
Όλα ξεκίνησαν όταν δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι Αντόνιο Τζιρέλι και Κοράντο Πιτσινέλι στα δημοσιεύματα τους έγραφαν τα χειρότερα για την χώρα και την πρωτεύουσα γενικότερα. Πριν την έναρξη οι δύο δημοσιογράφοι φυγαδεύτηκαν φοβούμενοι για την ασφάλειά τους αφού εξαγριωμένοι Χιλιανοί είχαν ξυλοφορτώσει σε μπαρ του Σαντιάγκο έναν Αργεντινό δημοσιογράφο θεωρώντας πως είναι Ιταλός.
Γενικότερα υπήρχε ένταση με τις ιταλικές εφημερίδες να κατακρίνουν την επιλογή της Χιλής ειδικά μετά τον σεισμό του 1960, στον αντίποδα οι τοπικές εφημερίδες τους χαρακτήριζαν φασίστες, μαφιόζους, σεξιστές και εθισμένους στα ναρκωτικά λόγω μιας υπόθεσης ντόπινγκ τριών παικτών της Ίντερ.
Όλα αυτά όπως ήταν φυσικό πέρασαν και στον αγωνιστικό χώρο με το πρώτο φάουλ να σφυρίζεται μόλις στο 12ο δευτερόλεπτο. Στο 12ο λεπτό ο Φερίνι αποβλήθηκε για σκληρό μαρκάρισμα πάνω στον Λάντα αλλά αρνούνταν να βγει απο τον αγωνιστικό χώρο κάτι που έγινε με την συνδρομή της αστυνομίας.
Ο Λάντα στην συνέχεια γρονθοκόπησε έναν αντίπαλό του χωρίς να αποβληθεί, όπως και ο Σάντσες στον Ντέιβιντ. Αντίθετα ο Ντέιβιντ στο 41' αποβλήθηκε όταν κλώτσησε στο κεφάλι τον Σάντσες ο οποίος συνέχισε το θεάρεστο "έργο" του σπάζοντας την μύτη του Μάσκιο.
Οι συμπλοκές έδιναν και έπαιρναν με συνέπεια να χρειάζεται η συνδρομή της αστυνομίας η οποία μπήκε στο γήπεδο τρεις φορές για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Οι γηπεδούχοι τελικά με τα γκολ των Ραμίρεζ και Τόρο πήραν την νίκη και την πρόκριση με 2-0.
Όταν το BBC μετέδωσε τα στιγμιότυπα του αγώνα κάποιες ημέρες αργότερα ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Κόλεμαν τον χαρακτήρισε ως τον "πιο ηλίθιο, αποκρουστικό, ντροπιαστικό, αηδιαστικό αγώνα στην ιστορία του ποδοσφαίρου". Δεν είναι τυχαίο ότι ο διαιτητής του αγώνα ο Εγγλέζος Κεν Άστον λίγα χρόνια αργότερα εισήγαγε την κίτρινη και την κόκκινη κάρτα.
Στον 3ο όμιλο η Βραζιλία με την Τσεχοσλοβακία πήραν την πρόκριση με τους "καριόκας" απο τον δεύτερο παιχνίδι να χάνουν τον Πελέ λόγω προβλήματος στην δεξιά κλείδα και του στέρησε την συμμετοχή στο υπόλοιπο του θεσμού.
Ο Αιμόρε Μορέιρα παρότι είχε στην διάθεση του εννέα απο τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές του 1958, άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3 με τον Αμαρίλντο να αναδεικνύεται άξιος διάδοχος του τραυματία Πελέ και τον Γκαρίντσα να κάνει πράματα και θάματα.
Τέλος στον 4ο όμιλο Ουγγαρία και Αγγλία άφησαν εκτός συνέχειας την Αργεντινή που για μία ακόμη φορά απογοήτευσε και έμεινε εκτός λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων απο τους Εγγλέζους. Στα προημιτελικά η Χιλή απέκλεισε την Σοβιετική Ένωση με 2-1, η Τσεχοσλοβακία με 1-0 την Ουγγαρία, η Βραζιλία με πρωταγωνιστή τον Γκαρίντσα που πέτυχε δύο τέρματα στο 31' και 59' 3-1 την Αγγλία και η Γιουγκοσλαβία με 1-0 την Δυτική Γερμανία.
Στους ημιτελικούς που διεξήχθησαν την ίδια ημέρα αλλά και ίδια ώρα, ο αγώνας της Χιλής με την Βραζιλία ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί στο Βίνια Ντελ Μαρ και αυτός της Τσεχοσλοβακίας με την Γιουγκοσλαβία στο Σαντιάγκο.
Οι διοργανωτές ζήτησαν να γίνει αλλαγή τοποθεσιών και έτσι το λατινοαμερικάνικο ντέρμπι διεξήχθη στο Σαντιάγκο παρουσία 76.594 θεατών ρεκόρ προσέλευσης, στον δε σλαβικό 'εμφύλιο" στην Βίνια Ντελ Μαρ μόλις 5.890 θεατές.
Στο "Νασιονάλ" ο Γκαρίντσα για άλλη μια φορά με δύο δικά του τέρματα στο 9' και στο 32' έβαλε την Βραζιλία μπροστά στο σκόρ, ο Τόρο μείωσε στο 42', ο Βαβά στο 47' έκανε το 3-1, στο 61' ο Σάντσες με πέναλντι μείωσε σε 3-2 για να έρθει και πάλι ο Βαβά στο 78' να διαμορφώσει το τελικό 4-2.
Στο "Σαουσαλίτο" οι Τσεχοσλοβάκοι πήραν την νίκη με 3-1 με τα τέρματα του Κάντραμπα στο 48' και Σέρερ στο 80' και στο 84', ενώ είχε ισοφαρίσει προσωρινά για τους "πλάβι" ο Γιέρκοβιτς στο 69'. Στον μικρό τελικό η Χιλή πήρε την νίκη και την τρίτη θέση με το γκολ του Ρόχας στο 90'.
Στο "Νασιονάλ" του Σαντιάγκο παρουσία 68.679 θεατών, ο Μάζοπουστ στο 15' έβαλε μπροστά τους Τσεχοσλοβάκους. Δύο λεπτά αργότερα ο Αμαρίλντο ισοφάρισε και στο δεύτερο ημίχρονο Ζίτο και Βαβά στο 69' και στο 78' διαμόρφωσαν το τελικό 3-1 στέφοντας τους Βραζιλιάνους για δεύτερη συνεχόμενη φορά Παγκόσμιους Πρωταθλητές κάτι που είχαν καταφέρει οι Ιταλοί το 1934 και το 1938.
΄Εξι ποδοσφαιριστές πέτυχαν απο τέσσερα τέρματα οι Γκαρίντσα και Βαβά απο την Βραζιλία, Λεονέλ Σάντσες απο την Χιλή, Φλόριαν Άλμπερτ απο την Ουγγαρία, Βαλεντίν Ιβανόφ απο την Σοβιετική Ένωση και Ντράζεν Γιέρκοβιτς απο την Γιουγκοσλαβία. Καλύτερος ποδοσφαιριστής αναδείχθηκε ο Βραζιλιάνος Γκαρίντσα και καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά ο Ούγγρος Φλόριαν Άλμπερτ.
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Βίλιαμ Σρόιφ(Τσεχοσλοβακία), Τζάλμα Σάντος(Βραζιλία), Τσέζαρε Μαλντίνι(Ιταλία), Βαλερί Βορονίν(Σοβιετική Ένωση), Καρλ Χάιντς Σνέλιγκερ(Δυτική Γερμανία), Μάριο Ζάγκαλο(Βραζιλία), Ζίτο(Βραζιλία), Γιόζεφ Μάζοπουστ(Τσεχοσλοβακία), Βαβά(Βραζιλία), Γκαρίντσα(Βραζιλία) και Λεονέλ Σάντσες(Χιλή) .
