Όταν η εθνική Ισπανίας συνάντησε την αντίστοιχη της Γαλλίας σε φιλικό παιχνίδι, η "Marca" εντυπωσιασμένη απο τον τρόπο παιχνιδιού του Ραιμόντ Κοπά τον αποκάλεσε "Μικρό Ναπολέωντα". Η ταχύτητα του τόσο στην σκέψη όσο και με την μπάλα στα πόδια αλλά και η ικανότητα του στο να ντριμπλάρει τον έκαναν ένα απο τους κορυφαίους παίκτες της γενιάς του.
Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1931 στο Νοέ-Λε-Μιν απο Πολωνούς μετανάστες για αυτό άλλωστε και το επώνυμο του ήταν Κόπασζέφσκι. Οι παππούδες του κατάγονταν απο την Κρακοβία και όταν οι γονείς του γεννήθηκαν μετακινήθηκαν στην Γερμανία και στην Γαλλία το 1919 όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Τότε το επώνυμο του μίκρυνε σε Κοπά, και απο την ηλικία των 14 ετών μαζί με τους δικούς του δούλεψε στα ανθρακωρυχεία όπου σε ατύχημα έχασε τον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού του χεριού.
Απο νωρίς έδειξε την κλίση του στο ποδόσφαιρο παίζοντας στην γειτονιά με τους συνομηλίκους του αρχικά και στην συνέχεια στην τοπική ομάδα την US Nœux-les-Mines. Το 1949 θα λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό για την ανάδειξη του κορυφαίου νέου ποδοσφαιριστή και παρότι τερματίζει δεύτερος ήδη η Ανζέ και η Ρέμς τον τσεκάρουν.
Η Ανζέ είναι αυτή που θα κάνει πρώτη κίνηση για την απόκτηση του αλλά ούτε ο παίκτης ούτε η ομάδα είναι θετικοί περιμένοντας την κίνηση της Ρέμς. Η Ρέμς όμως δεν θα κάνει καμία κίνηση, αντίθετα η Ανζέ θα επανέρθει με νέα προσφορά κοντά στα 100.000 φράγκα υπογράφοντας ημιεπαγγελματικό συμβόλαιο με την προϋπόθεση να του βρει δουλειά ηλεκτρολόγου.
Όταν δε θα μπορέσει να τον ικανοποιήσει στο θέμα της δουλειάς θα του προσφέρει επαγγελματικό συμβόλαιο προσφέροντας του 21.000 φράγκα το μήνα συν τα μπόνους. Θα παραμείνει μέχρι το 1951 έχοντας 60 συμμετοχές και 14 γκολ στο Πρωτάθλημα όταν μετά απο διαρκείς διαπραγματεύσεις θα πάρει την μετεγγραφή για την Ρέμς.
Στο "Ογκίστ Ντελόν" για το πρώτο αυτό διάστημα θα παραμείνει μέχρι το 1956 όπου θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1953 και το 1955 ενώ θα δώσει το παρών στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1956 κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι εμφανίσεις του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον αρκετών ευρωπαϊκών ομάδων όπως η Μίλαν όμως ο πρόεδρος Ανρί Ζερμαίν είχε συμφωνήσει με την διοίκηση της Ρεάλ για το ποσό των 520.000 φράγκων.
Στην Μαδρίτη θα αγωνιστεί τρία χρόνια μέχρι το 1959 στο πλευρό των Αλφρέντο Ντι Στέφανο και Φέρεντς Πούσκας έχοντας 158 συμμετοχές και 48 τέρματα κατακτώντας 2 Πρωταθλήματα το 1957 και το 1958 και 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1957 κόντρα σε Φιορεντίνα στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου", το 1958 κόντρα στην Μίλαν στις Βρυξέλλες και το 1959 κόντρα στην Ρέμς στην Στουτγκάρδη.
Θέλει να επιστρέψει στην Γαλλία μιας και έτσι θα έχει περισσότερες πιθανότητες να αγωνιστεί στην εθνική ομάδα. Η Ρέμς παραμένει η καλύτερη ομάδα στην Γαλλία και θα επιστρέψει για να αγωνιστεί οκτώ ακόμα χρόνια απο το 1959 έως το 1967.
Θα κατακτήσει δύο ακόμα Πρωταθλήματα το 1960 και το 1962, ενώ παρότι θα υπάρξει υποβιβασμός στην δεύτερη κατηγορία θα παραμείνει και θα την βοηθήσει να ανέβει άμεσα. Θα παίξει σε 466 παιχνίδια πετυχαίνοντας 96 γκολ και αποτελεί αναμφίβολα μια απο τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της ομάδας.
Στις 5 Οκτωβρίου του 1952 στην Κολόμπ κόντρα στην Δυτική Γερμανία έκανε το ντεμπούτο του με τους "τρικολόρ". Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία θα αγωνιστεί σε δύο παιχνίδια κόντρα σε Γιουγκοσλαβία και Μεξικό με το οποίο θα σκοράρει, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα στην Σουηδία θα κάνει πράματα και θάματα.
Μαζί με τον Ζίστ Φοντέν θα αγωνιστεί και στα έξι παιχνίδια, σκοράροντας τρία τέρματα κόντρα σε Παραγουάη, Σκωτία και Δυτική Γερμανία στον μικρό τελικό όπου η Γαλλία θα καταλάβει την τρίτη θέση και θα συμπεριληφθεί στην καλύτερη εντεκάδα του τουρνουά.
Στις 11 Νοεμβρίου του 1962 στην Κολόμπ κόντρα στην Ουγγαρία σε φιλικό παιχνίδι θα πραγματοποιήσει την 45η και τελευταία του εμφάνιση έχοντας στο ενεργητικό του και 18 τέρματα.
Το 1958 κατέκτησε την "Χρυσή Μπάλα", το 1970 έλαβε την ύψιστη τιμή που μπορεί να δοθεί σε Γάλλο πολίτη να γίνει μέλος της "Λεγεώνας της Τιμής". Επαγγελματικά μπορεί να σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αλλά ερασιτεχνικά συνέχιζε να δίνει το παρών σε διάφορα παιχνίδια μέχρι και την ηλικία των 70 ετών όταν και σταμάτησε λόγω οστεοτομίας στο αριστερό πόδι.
Μάλιστα το 1973 ο Ζίστ Φοντέν που ήταν αθλητικός διευθυντής της Παρί Σεν Ζερμέν που τότε αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία του πρότεινε να έρθει στο Παρίσι, με τον Κόπα να αρνείται, συμμετείχε όμως σε ένα φιλικό παιχνίδι τον Αύγουστο, όπου σκόραρε τρία γκολ.
Ήταν απο τους πρώτους που έβγαλαν χρήματα απο το όνομα τους, αφού φιγουράριζε απο προϊόντα αθλητικού εξοπλισμού, χυμούς φρούτων και αναψυκτικά. Έγινε διευθυντής σε εφημερίδα, συνιδιοκτήτης ξενοδοχείου, ασχολήθηκε με τον καπνό, και ίδρυσε δικιά του εταιρία αθλητικών ειδών την Kopa Group.
Στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982 είχε αναλάβει ρόλο συμβούλου για τον ραδιοφωνικό σταθμό France Inter και τον ίδιο ρόλο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 για τον ραδιοφωνικό σταθμό RMC.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 έκανε σχόλιο για την πορεία της Εθνικής Γαλλίας σε blog του τηλεοπτικού σταθμού ESPN Classic και το 2008 του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της Ρέμς.
Στις 3 Μαρτίου του 2017 θα φύγει απο την ζωή στην ηλικία των 85 ετών στην Ανζέ και το όνομα του έχει δοθεί στο στάδιο της πόλης. Τον Δεκέμβριο του 2018 στην έσοδο του "Ογκίστ Ντελόν" εγκαινιάστηκε το άγαλμα του που φτιάχτηκε απο τον Άγγλο γλύπτη Κάρλ Πέιν.
