Πέδρο Ρότσα "El Verdugo"

Είναι ο μοναδικός Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής που έχει καταφέρει να πάρει μέρος σε τέσσερις συνεχόμενες τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου. O Pedro Virgilio Rocha Franchetti ήταν ένας από τους καλύτερους μεσοεπιθετικούς που ανέδειξε ποτέ το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο, που διακρινόταν για την τεχνική και την ικανότητα τόσο στην πάσα όσο και στα χτυπήματα φάουλ.

Γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1942 στην πόλη Σάλτο και αγωνίστηκε για μια εντεκαετία στην Πενιαρόλ από το 1959 έως το 1970 με την οποία κατέκτησε 8 Πρωταθλήματα Ουρουγουάης(1959,1960,1961,1962,1964,1965,1967,1968), 3 Κόπα Λιμπερταδόρες το 1960, το 1961 και το 1966, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλο το 1961 και το 1966 και το Champions Recopa Intercontinental το 1969, έχοντας σε 159 συμμετοχές 81 γκολ.

Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος τις χρονιές 1963, 1965 και 1968 με 18, 15 και 6 γκολ αντίστοιχα, του Intercontinental Champions Super Cup το 1968 και το 1969 και του Copa Libertadores το 1974 με 7 τέρματα.

Τον Σεπτέμβριο του 1970 αποδέχεται την πρόταση της Σάο Πάολο και με συμπαίκτες όπως οι Ζέρσον, Πάμπλο Φορλάν και Τονίνιο Γκερέιρο βοήθησε τους "τρικολόρ" να φτάσουν στην κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων Παουλίστα το 1971 και το 1975, αλλά και το Πρωτάθλημα Βραζιλίας το 1977.

Ο "verdugo(σ.σ. εκτελεστής)" όπως ονομάστηκε στην Βραζιλία ήταν ο πρώτος μη Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Brasileirao το 1972 μαζί με τον Ντάριο της Ατλέτικο Μινέιρο με 17 τέρματα.

Ήταν φιναλίστ του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1974 όπου αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και μέχρι το 1977 αγωνίστηκε σε 393 παιχνίδια πετυχαίνοντας 119 γκολ. H μεγάλη εκτίμηση που του έτρεφαν οι οπαδοί  φαινόταν και από το γεγονός ότι σε αρκετές ψηφοφορίες όπως στην αντίστοιχη που διοργάνωσε το Score Magazine την δεκαετία του '90

Από τον ίδιο τον σύλλογο το 1998 επιλέχθηκε στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που φόρεσαν την φανέλα των "σομπεράνο". Παρέμεινε στην Βραζιλία για να αγωνιστεί κατά σειρά σε Κοριτίμπα με την οποία κατέκτησε το πολιτειακό πρωτάθλημα το 1978, Παλμέιρας, Μπανγκού για να κλείσει την καριέρα του στο Μεξικό σε Deportivo Neza και Μοντερέι αντίστοιχα.

Ώς προπονητής πέρασε από πολλούς πάγκους ειδικά από συλλόγους της Βραζιλίας όπως την Μποταφόγκο, Κοριτίμπα, Γκουαρανί, Πορτουγκέζα, Ιντερνασιονάλ, Πόντε Πρέτα, Ουμπεράμπα  ενώ πέρασε από τον πάγκο της Σπόρτιγκ Λισαβόνας την περίοδο 1988-1989 και από αυτόν της Kyoto Sanga FC στην Ιαπωνία το 1997.  

Στις 12 Οκτωβρίου του 1961 σε φιλικό παιχνίδι στο Σαντιάγκο απέναντι στην Χιλή έκανε το ντεμπούτο του  με τους "charruas".  Πήρε μέρος σε τέσσερις συνεχόμενες τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1962 στην Χιλή όπου αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια απέναντι στην Κολομβία και την Γιουγκοσλαβία, το 1966 στην Αγγλία σε τέσσερα παιχνίδια, το 1970 στο Μεξικό σε ένα παιχνίδι απέναντι στο Ισραήλ και το 1974 στην Δυτική Γερμανία σε τρία παιχνίδια.

Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1967 όπου μάλιστα αναδείχτηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης. Στις 23 Ιουνίου του 1974 στο Ντίσελντορφ απέναντι στην Σουηδία πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση, φορώντας συνολικά την φανέλα της "σελέστε" 52 φορές έχοντας πετύχει και 17 γκολ. 

Είναι ο μέσος με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του Copa Libertadores 36 συνολικά, και ο πρώτος Ουρουγουανός σε παρουσίες στο Copa Libertadores με 89, όπως και o μοναδικός μη Βραζιλιάνος που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Brasileirao. Στην ψηφοφορία της IFFHS για τον κορυφαίο Νοτιοαμερικάνο ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα κατέλαβε την 37η θέση  

Τα τελευταία πέντε χρόνια υπέφερε από μεσεγκέφαλο ατροφία, μια σοβαρή εκφυλιστική ασθένεια που επηρεάζει την κίνηση και την ομιλία, παραλύοντας μέρος του σώματος και τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι. Έφυγε από την ζωή στις  2 Δεκεμβρίου του 2013 στο Σάο Πάολο μία ημέρα πριν συμπληρώσει τα 71 χρόνια.