Δεν είναι και λίγο πράγμα να θεωρείσαι από τους συμπατριώτες σου ο αντίστοιχος "Ντιέγκο Μαραντόνα" της χώρας σου. Αν μη τι άλλο βαρύ το φορτίο για τον Ruben Walter Paz Marquez που μαζί με τον Έντσο Φραντσέσκολι ήταν οι κινητήριοι μοχλοί της "σελέστε" στον χώρο της μεσαίας γραμμής.
Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1959 στην πόλη Αρτίγκας και γρήγορα τον εντόπισαν οι σκάουτερ της Πενιαρόλ στην οποία εντάχθηκε και σε ηλικία 17 ετών έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο. Με τους "μάνιας" στην τετραετία που αγωνίστηκε κατέκτησε τρία πρωταθλήματα το 1978, το 1979 και το 1981, ενώ αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ το 1981.
Το 1982 μετακόμισε στην Βραζιλία και στην Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Gaucho το 1982, το 1983, και το 1984 με 245 συμμετοχές και 69 γκολ. Μάλιστα για χάρη του οι δύο "άσπονδες φίλες" Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ ήρθαν σε σύγκρουση αφού η "κολοράντο" κατηγόρησε το 1985 την "ιμορτάλ" για παράνομη προσέγγιση του ποδοσφαιριστή της.
Το καλοκαίρι του 1986 δοκιμάζει για πρώτη φορά την τύχη του στην Ευρώπη στην Γαλλία με την φανέλα της μαζί μάλιστα με τον Έντσο Φραντσέσκολι χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία αφού με μόλις 6 συμμετοχές την περίοδο 1986-1987 αποφασίζει να επιστρέψει στην Λατινική Αμερική. Επόμενη στάση η Ράσιγκ Κλάμπ Αβελανέδα στην οποία γίνεται ο ηγέτης της και είδωλο για τους οπαδούς της.
Με την "ακαδημία" θα αγωνιστεί σε δύο περιόδους από το 1986 έως το 1989 και από το 1990 έως το 1992 έχοντας συνολικά 152 συμμετοχές και 33 γκολ και κατέκτησε το 1988 τόσο το Supercopa Sudamericana και το Supercopa Interamericana.
Εκείνη την χρονιά μάλιστα ανακηρύχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής τόσο στην Αργεντινή αλλά και στην Νότια Αμερική γενικότερα. Ήταν δε τόσο μεγάλη η συνεισφορά του που ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων έτρεφαν εκτίμηση προς το πρόσωπό του.
Εκείνη την χρονιά μάλιστα ανακηρύχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής τόσο στην Αργεντινή αλλά και στην Νότια Αμερική γενικότερα. Ήταν δε τόσο μεγάλη η συνεισφορά του που ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων έτρεφαν εκτίμηση προς το πρόσωπό του.
Το καλοκαίρι του 1989 ξαναδοκιμάζει την τύχη του στην Ευρώπη, αυτή την φορά στο καμπιονάτο με την φανέλα της Τζένοα με την οποία θα αγωνιστεί σε 25 παιχνίδια πετυχαίνοντας και 1 γκολ. Μετά την Ράσιγκ θα αγωνιστεί στις Ράμπλα Τζούνιορς, Φροντέρα Ριβέρα Τσίκο, Γοδόι Κρούζ, και τα τελευταία χρόνια σε ερασιτεχνικούς συλλόγους όπως τους Γουόντερερς Ντε Αρτίγκας, Φροντέρα Ριβέρα, Nacional de San Jose, Tito Borjas και Pirata Juniors όπου και ολοκλήρωσε την καριέρα του σε ηλικία 47 ετών.
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1979 έκανε ντεμπούτο με την εθνική Ουρουγουάης στο Μοντεβιδέο απέναντι στο Εκουαδόρ για το Κόπα Αμέρικα. Πήρε μέρος στο Μουντιαλίτο του 1980 όπου και το κατέκτησε, ενώ η πρώτη του παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο καταγράφηκε στα γήπεδα του Μεξικό το 1986 όπου όμως αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι και αυτό ως αλλαγή στον αγώνα με την Αργεντινή για την φάση των "16".
Ήταν φιναλίστ του Copa America του 1989 όπου πέτυχε και ένα γκολ απέναντι στην Παραγουάη, ενώ στα γήπεδα της Ιταλίας το 1990 ήταν βασικός και αναντικατάστατος στα τρία παιχνίδια της φάσης των ομίλων απέναντι σε Ισπανία, Βέλγιο και Νότιο Κορέα.
Το παιχνίδι με τους Ασιάτες στις 21 Ιουνίου στο "Φριούλι" του Ούντινε θα ήταν η 45η και τελευταία του παρουσία με τους "charruas" έχοντας πετύχει και 12 γκολ.
Ακολούθησε προπονητική καριέρα κατά κύριο λόγο ως βοηθός προπονητή του πρώην συμπαίκτη του στην Εθνική και την Πενιαρόλ Μάριο Σαραλέγκουι. Μάλιστα η πρώτη του παρουσία σε πάγκο ήταν για λογαριασμό της Πενιαρόλ από τον Μάιο του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2009, για να ακολουθήσουν στην Κολομβία η Ελ Νασιονάλ και η Tecnico Universitario και στην Ουρουγουάη η Juventud de Las Piedras.
Ενδιάμεσα είχε μεσολαβήσει ένα πέρασμα για 6 μόνο αγώνες στην Central Espanol από τον Δεκέμβριο του 2009 ως τον Μάρτιο του 2010 μαζί με τον Ομπντούλιο Εντουάρντο Τρασάρδε. Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε χρέη βοηθού στην Έλ Νασιονάλ του Εκουαδόρ για 8 παιχνίδια στο πλευρό και πάλι του Σαραλέγκουι και για ένα παιχνίδι του Φαμπιάν Μπούστος.
Το παιχνίδι με τους Ασιάτες στις 21 Ιουνίου στο "Φριούλι" του Ούντινε θα ήταν η 45η και τελευταία του παρουσία με τους "charruas" έχοντας πετύχει και 12 γκολ.
Ακολούθησε προπονητική καριέρα κατά κύριο λόγο ως βοηθός προπονητή του πρώην συμπαίκτη του στην Εθνική και την Πενιαρόλ Μάριο Σαραλέγκουι. Μάλιστα η πρώτη του παρουσία σε πάγκο ήταν για λογαριασμό της Πενιαρόλ από τον Μάιο του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2009, για να ακολουθήσουν στην Κολομβία η Ελ Νασιονάλ και η Tecnico Universitario και στην Ουρουγουάη η Juventud de Las Piedras.
Ενδιάμεσα είχε μεσολαβήσει ένα πέρασμα για 6 μόνο αγώνες στην Central Espanol από τον Δεκέμβριο του 2009 ως τον Μάρτιο του 2010 μαζί με τον Ομπντούλιο Εντουάρντο Τρασάρδε. Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε χρέη βοηθού στην Έλ Νασιονάλ του Εκουαδόρ για 8 παιχνίδια στο πλευρό και πάλι του Σαραλέγκουι και για ένα παιχνίδι του Φαμπιάν Μπούστος.
Με τον Σαραλέγκουι συνεργάστηκε στην Tecnico Universitario του Εκουαδόρ απο τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 2012 για 15 παιχνίδια. Τον Απρίλιο του 2013 ανέλαβαν την ουρουγουανική Juventud de Las Pietras ομάδα δεύτερης κατηγορίας και παρέμειναν μέχρι τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου σε 19 παιχνίδια.
Τον Σεπτέμβριο του 2020 επανήρθε στην Πενιαρόλ στο πλευρό του Σαραλέγκουι αλλά ούτε εκεί μακροημέρευσε αφού τρείς μήνες αργότερα τον Δεκέμβριο ο Σαραλέγκουι απολύθηκε και αποχώρησε και αυτός.
