Ο Νέρι Άλμπερτο Πούμπιδο βίωσε και από την καλή και την ανάποδη την παρουσία του σε Παγκόσμια Κύπελλα. Από την μία ήταν βασικός στην κατάκτηση του δεύτερου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της Αργεντινής το 1986, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ιταλία βρέθηκε στην "σκιά" του Σέρτζιο Γκοικοετσέα.
Γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1957 στην πόλη Μόνχε της επαρχίας του Σάντα Φε και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ουνιόν Σαντα Φε με την οποία έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1976. Αγωνίστηκε στους "tatengues" μέχρι το 1982 έχοντας 136 συμμετοχές και το 1979 έφτασε πολύ κοντά στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος αλλά το έχασε από την Ρίβερ Πλέιτ.
Ακολούθησε η Βελέζ Σάρσφιλντ για μία διετία με την οποία αγωνίστηκε 78 φορές και το 1984 η Ρίβερ Πλέιτ τον ενέταξε στο δυναμικό της για να αντικαταστήσει τον Ουμπάλντο Φιλιόλ με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Nacional, το Copa Libertadores και το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1986 κόντρα στην Στεάουα, και το Copa Interamericana του 1987 έχοντας 144 συμμετοχές.
Το 1988 αποφασίζει να φύγει εκτός συνόρων και να αγωνιστεί στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Ισπανία με την φανέλα της Ρεάλ Μπέτις. Στην πόλη της Ανδαλουσίας έμεινε τρία χρόνια έχοντας 78 παιχνίδια και το 1991 επέστρεψε στην πατρίδα του και στην ομάδα με την οποία ανδρώθηκε για να ολοκληρώσει την καριέρα του αγωνιζόμενος σε 32 παιχνίδια.
Με τη εθνική ομάδα της χώρας του μπορεί να έκανε επίσημο ντεμπούτο στις 15 Ιουλίου του 1983 στο Τσάκο απέναντι στην Παραγουάη στο πλαίσιο του τουρνουά "Rosa Chevallier" , όμως ένα χρόνο πριν ο Λουίς Σέζαρ Μενότι τον είχε συμπεριλάβει στην αποστολή για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στην Ισπανία ως τρίτο τερματοφύλακα χωρίς όμως να αγωνιστεί.
Πήρε μέρος στο Κόπα Αμέρικα του 1983 και στα γήπεδα του Μεξικού το 1986 ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Αργεντινής στην τελική φάση, αγωνίστηκε και στα εφτά παιχνίδια όπου και με την συμβολή του αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Δεν ήταν το ίδιο τυχερός τέσσερα χρόνια αργότερα στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990 στην Ιταλία.
Η ήττα της πρεμιέρας από το Καμερούν στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" με 1-0 λόγω και του δικού του σφάλματος ήρθε ο τραυματισμός στον αγώνα της δεύτερης αγωνιστικής απέναντι στην Σοβιετική Ένωση όταν στο ενδέκατο λεπτό συγκρούστηκε με τον Χούλιο Ολαρτικοετσέα και έσπασε το πόδι του.
Ο αντικαταστάτης του Σέρτζιο Γκοικοετσέα "άρπαξε" την ευκαιρία και με τις εμφανίσεις του ουσιαστικά τον εκτόπισε μέχρι και το τέλος της διοργάνωσης. To παιχνίδι με τους Σοβιετικούς έμελλε να είναι και η τελευταία του παρουσία κάτω από τα δοκάρια συμπληρώνοντας 36 συμμετοχές με το εθνόσημο.
Ο αντικαταστάτης του Σέρτζιο Γκοικοετσέα "άρπαξε" την ευκαιρία και με τις εμφανίσεις του ουσιαστικά τον εκτόπισε μέχρι και το τέλος της διοργάνωσης. To παιχνίδι με τους Σοβιετικούς έμελλε να είναι και η τελευταία του παρουσία κάτω από τα δοκάρια συμπληρώνοντας 36 συμμετοχές με το εθνόσημο.
Μετά την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1995 στην Club Atletico Los Andes μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του τον Χοσέ Λουίς Μπράουν. Το 1996 ήταν βοηθός του Κάρλος Μπιλάρδο στην Μπόκα και την διετία 1999-2001 στην Ουνιόν Σαντα Φε πήρε το "βάπτισμα του πυρός" ως πρώτος προπονητής.
Ακολούθησε η Ολίμπια Ασουνσιόν από τον Ιούλιο του 2001 έως τον Ιούνιο του 2003 με την οποία κατέκτησε το Copa Libertadores. Πέρασε ακόμα από το Μεξικό(Τίγκρες και Βέρα Κρούζ), Σαουδική Αραβία(Αλ Σχαμπάμπ), Νιούελς Όλντ Μπόις, ξανά Ολίμπια, Γοδόι Κρούζ και από τον Σεπτέμβριο του 2012 ξανά στην Ουνιόν πρώτα ως προπονητής και μετά ως τεχνικός διευθυντής.
Παραιτήθηκε απο την θέση του διευθυντή ύστερα απο μια ισοπαλία με την Ρασίγκ και τον Οκτώβριο του 2014 για τρίτη φορά ανέλαβε την Ολίμπια. αλλά ύστερα απο μερικούς μήνες τον Μάρτιο του 2015 μετά την ήττα απο την Λιμπερτάδ ξαναχώρισαν οι δρόμοι τους.
