Το όνομά του συμπεριλαμβάνεται στους κορυφαίους Ουρουγουανούς επιθετικούς της τελευταίας τριακονταετίας. Ο Ruben Sosa Arzaiz όπως είναι το πλήρες όνομά του διέθετε όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν έναν ολοκληρωμένο επιθετικό, και για αυτό τον λόγο άλλωστε έκανε αξιοσημείωτη καριέρα στα ευρωπαϊκά γήπεδα ειδικότερα σε Ισπανία και Ιταλία.
Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1966 στην γειτονιά Πιέδρας Μπλάνακς του Μοντεβίδεο και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Ντανούμπιο δουλεύωντας παράλληλα σε κρεοπωλείο για να βοηθήσει την οικογενειά του.
Σε ηλικία 15 ετών ο τότε προπονητής του Σέρχιο Μαρκαριάν του έδωσε την δυνατότητα να κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα. Μάλιστα έχει καταχωρηθεί ως ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στη μεγάλη κατηγορία.
Με την "Ντανού" αγωνίστηκε μέχρι το 1985 έχοντας 77 συμμετοχές και 30 γκολ, και πολύ γρήγορα οι "σειρήνες" από την Ευρώπη δεν τον άφησαν ασυγκίνητο. Ήταν έτοιμος να υπογράψει στην Αγγλία, όμως ήρθε η πρόταση απο την Ρεάλ Σαραγόσα ύστερα απο την επιμονή του Αβελίνο Τσάβες ο οποίος τον είχε δει σε παιχνίδι με την εθνική ομάδα κόντρα στην Αργεντινή.
Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ απο τον 19χρονο Σόσα που αμέσως κίνησε την διαδικασία για να τον υπογράψει. Έτσι το καλοκαίρι του 1985 τον απέκτησε και στην πρώτη του χρονιά με την ομάδα της Αραγωνίας κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας του 1986, έχοντας κομβικό ρόλο αφού πέτυχε 6 γκολ στην πορεία προς τον τίτλο με το σημαντικότερο όλων στον τελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα που έκρινε και την αναμέτρηση.
Στο "Ρομαρέδα" παρέμεινε μέχρι και το 1988 έχοντας 135 συμμετοχές και 42 γκολ, και το καλοκαίρι η Λάτσιο τον έφερε στην "αιώνια πόλη". Με τους "λατσιάλι" στα τέσσερα χρόνια που παρέμεινε μέχρι το 1992 αγωνίστηκε σε 140 παιχνίδια πετυχαίνοντας 47 γκολ, απο τους πρώτους σκόρερ στο Πρωτάθλημα και οι εμφανίσεις του έπεισαν τον Μάσιμο Μοράτι να κάνει κίνηση για να τον αποκτήσει.
Στο Μιλάνο ίσως έπιασε το πικ της απόδοσης του αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ της ομάδας τις περιόδους 1992-93 και 1993-94 με 20 και 16 γκολ αντίστοιχα και στις πρώτες θέσεις του πίνακα των σκόρερ. Παράλληλα κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του 1994 στους διπλούς τελικούς απέναντι στην Καζίνο Σάλτσμπουργκ όπου αγωνίστηκε ως βασικός πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Κάλιαρι στην προημιτελική φάση.
Η έλευση του Ντένις Μπέρκαμπ στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" το καλοκαίρι του 1993 περιόρισε αισθητά τον χρόνο συμμετοχής του και το καλοκαίρι του 1995 ύστερα από 104 συμμετοχές και 50 τέρματα αποχώρησε από την Ιταλία.
Θα μπορούσε να φύγει νωρίτερα το καλοκαίρι του 1994 όταν Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης ήρθαν σε συζητήσεις για την παραχώρηση του, αφού ήταν προσωπική επιλογή του Χορχε Βαλντάνο τότε προπονητή των "μερένγκες".
Άν και υπήρξε συμφωνία ακόμα και στο ποσό 500 εκατομμύρια πεσέτες, οι "νερατζούρι" τελικά έκαναν πίσω και δεν προχώρησε τελικά η μετεγγραφή. Επόμενος σταθμός η Γερμανία και η Μπορούσια Ντόρτμουντ με την οποία αναδείχθηκε πρωταθλητής την περίοδο 1995-1996 έχοντας 27 παιχνίδια και 3 γκολ στο πρωτάθλημα, χωρίς όμως να πραγματοποιήσει ανάλογες εμφανίσεις όπως στην Ιταλία.
Επιστροφή στην Ισπανία και για μερικούς μήνες στην Λογκρονιές με 38 συμμετοχές και 3 γκολ και τον Ιανουάριο του 1997 επιστρέφει στην χώρα του και την Νασιονάλ με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα το 1998, το 2000 και το 2001 ενώ αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της κατηγορίας το 1998, και του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1999, έχοντας 151 συμμετοχές και 45 γκολ.
Το 2002 έκανε ένα μικρό πέρασμα από την Κίνα και την Σανγκάι Σενχούα με 13 συμμετοχές και 1 γκολ, και το 2003 επέστρεψε στους "μπόλσο" κατακτώντας το πρωτάθλημα του 2005. Ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2006 στην Ράσιγκ Κλάμπ Μοντεβίδεο στην δεύτερη κατηγορία. Αφότου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ανέλαβε τεχνικό πόστο ως βοηθός προπονητή στην Νασιονάλ.
Στις 13 Ιουνίου του 1984 στο Μοντεβιδέο απέναντι στην Αγγλία για το τουρνουά "William Poole" φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της Εθνικής Ουρουγουάης. Κατέκτησε με την Ουρουγουάη τα Κόπα Αμέρικα του 1987 και του 1995 όπου μάλιστα στις 17 Ιουνίου του 1995 κόντρα στην Βολιβία στο Μοντεβίδεο θα πραγματοποιήσει την 46η και τελευταία του παρουσία με τους "charruas" έχοντας πετύχει 19 τέρματα.
Πήρε μέρος σε δύο Κόπα Αμέρικα του 1989 όπου πέτυχε τέσσερα γκολ και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης και του 1993. Επίσης αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 στην Ιταλία βασικός στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια της διοργάνωσης χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ.
Απο το 2011 έχει δημιουργήσει την δική του σχολή ποδοσφαίρου για μικρά παιδιά με το όνομα "Alegría, feliz" στην περιοχή Καράσκο του Μοντεβιδέο, ενώ το 2015 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του.
