Ένας απο τους κορυφαίους επιθετικούς που ανέδειξε το ουρουγουανικό και δη το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο, ο Λουίς Κουμπίγια που αγωνίστηκε και στις δύο μεγάλες ομάδες της χώρας. Όταν αποσύρθηκε απο την ενεργό δράση ακολούθησε την προπονητική συνδέοντας το όνομα του με την Ολίμπια Ασουνσιόν,
Γεννημένος στις 28 Μαρτίου του 1940 στην πόλη Παισαντού και απο πολύ μικρός έδειξε την κλίση του στο ποδόσφαιρο. Σε ηλικία δε 3 ετών το έσκασε απο το σπίτι του για να δει έναν αγώνα και χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να επιστρέψει σπίτι του.
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ομάδα νέων της Κολόν, και το 1957 η Πενιαρόλ τον ενέταξε στο δυναμικό της. Με τους "καρμπονέρος" αγωνίστηκε για μια πενταετία έως και το 1962 έχοντας 63 συμμετοχές και 14 γκολ.
Ένα ιδιαίτερα πετυχημένο πέρασμα αφού με τους "μάνιας" κατάφερε να κατακτήσει 4 Πρωταθλήματα(1958,1959,1960,1961),2 Κόπα Λιμπερταδόρες(1960,1961) κόντρα σε Ολίμπια Ασουνσιόν και Παλμέιρας αντίστοιχα και το Διηπειρωτικό του 1961 σε διπλούς τελικούς απέναντι στην Μπενφίκα του Εουσέμπιο.
Το καλοκαίρι του 1962 αποφάσισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Όμως ο Κουμπίγια ήταν άτυχος μιας και έπεσε σε μια περίοδο όπου οι "μπλαουγκράνα" βρισκόταν στην "σκιά" της Ρεάλ Μαδρίτης που ήταν η κυρίαρχος του πρωταθλήματος.
Επίσης ο Κουμπάλα που ήταν τότε προπονητής της Μπαρτσελόνα επέλεγε να τον αφήνει εκτός μιας και υπήρχαν τρεις ξένοι στους "μπλαουγκράνα" και έπρεπε να παίζουν οι δύο απο αυτούς. Θα κατακτήσει το κυπέλλο του 1963, έχοντας όμως μόνο 16 συμμετοχές και 2 γκολ στο διετές πέρασμα του από την Ισπανία.
Το 1964 επέστρεψε στην Λατινική Αμερική αυτή την φορά για την Αργεντινή και την Ρίβερ Πλέιτ χωρίς πάντως να κατακτήσει κάποιον τίτλο με τους "μιλιονάριος" σε 129 συμμετοχές πετυχαίνοντας 31 γκολ.
Το 1969 επέστρεψε στην χώρα του όχι όμως για την Πενιαρόλ αλλά για την αιώνια αντίπαλο της την Νασιονάλ όπου και εκεί ήταν εξίσου πετυχημένος μέχρι και το 1974 που παρέμεινε στους "τρικολόρες".
Συνολικά κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα(1969,1970,1971,1972), 1 Κόπα Λιμπερταδόρες το 1971 κόντρα στην Εστουντιάντες, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1971 κόντρα στον Παναθηναϊκό, 1 Κόπα Ιντεραμερικάνα το 1971 σε 120 συμμετοχές με 39 γκολ.
Συνολικά κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα(1969,1970,1971,1972), 1 Κόπα Λιμπερταδόρες το 1971 κόντρα στην Εστουντιάντες, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1971 κόντρα στον Παναθηναϊκό, 1 Κόπα Ιντεραμερικάνα το 1971 σε 120 συμμετοχές με 39 γκολ.
Το 1975 έπαιξε στην Χιλή με την Σαντιάγκο Μόρνινγκ, για να κλείσει την καριέρα του στην Ουρουγουάη το 1976 με την Ντεφενσόρ την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος "σπάζοντας" έτσι το κατεστημένο των δύο "αιωνίων" της χώρας.
Ο "Ελ Νέγκρο" έκανε ντεμπούτο στις 2 Μάϊου του 1959 σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Παραγουάη στο Μοντεβίδεο. Πήρε μέρος σε τρείς τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου ξεκινώντας απο το 1962 στην Χιλή, όπου αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Κολομβία.
Ακολούθησε το 1970 στο Μεξικό όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση και σε πέντε αγώνες πέτυχε ένα γκολ απέναντι στην Βραζιλία και το 1974 στην Δυτική Γερμανία όπου έπαιξε σε δύο παιχνίδια κόντρα σε Ολλανδία και Σουηδία με τους Σκανδιναβούς στις 23 Ιουνίου στο Ντίσελντορφ να πραγματοποιεί την 38η και τελευταία εμφάνιση έχοντας πετύχει και 11 γκολ .
Η προπονητική του καριέρα ήταν συνυφασμένη με την Ολίμπια Ασουνσιόν της Παραγουάης αφού ούτε λίγο ούτε πολύ πέντε φορές πέρασε από τον πάγκο της. Ξεκίνησε την περίοδο 1979-1980 κατακτώντας κατά σειρά το Πρωτάθλημα, το Κόπα Λιμπερταδόρες κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς, το Copa Interamericana και το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Νότιγχαμ Φόρεστ.
Το δεύτερο πέρασμα το 1982 όπου και πάλι κατέκτησε το πρωτάθλημα, το τρίτο την πενταετία 1988-1993 με απολογισμό 2 Πρωταθλήματα(1988,1989),1 Κόπα Λιμπερταδόρες το 1990 κόντρα στην Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ, 1 Σούπερ Καπ Λατινικής Αμερικής το 1990 κόντρα στην Νασιονάλ
Το τέταρτο πέρασμα ήταν την εφταετία 1995-2002 όπου κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα(1995,1997,1998,1999) και το Σούπερ Καπ Λατινικής Αμερικής το 2003 κόντρα στην Σαν Λορέντσο, για να κλείσει αυτός ο κύκλος το 2010.
Είναι αναμφίβολα ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του παραγουανικού συλλόγου κατακτώντας συνολικά 16 τίτλους. Ακόμα έκατσε στον πάγκο των αργεντίνικων Νιούελς Ολντ Μπόις, Ρίβερ Πλέιτ Ρασίγκ, Ταγιέρες, στις Πενιαρόλ και Νασιονάλ, στους C.S.D. Comunicaciones της Γουατεμάλας,στην Μπαρτσελόνα του Γκουαγιαακίλ από το Εκουαδόρ, στην περουβιανή Colegio Nacional Iquitos και έκλεισε ο κύκλος στην Τακουάρι απο τον Απρίλιο έως τον Μάιο του 2012.
Τον Μάιο του 1991 ανέλαβε την εθνική Ουρουγουάης την οποία κοούτσαρε σε δύο Copa America, αλλά τα άσχημα αποτελέσματα στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 τον ανάγκασαν να παραιτηθεί, ενώ είχε έρθει και σε κόντρα με τα μεγάλα αστέρια(Φραντσέσκολι, Αγκιλέρα, Φονσέκα, Σόσα και Ερέρα) που εκείνη την περίοδο αγωνίζονταν στην Ευρώπη.
Στις 3 Μαρτίου του 2013 χτυπημένος από την επάρατο νόσο "έφυγε" απο την ζωή σε ηλικία 72 ετών και ενώ νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο της Ασουνσιόν.
