Θεωρήθηκε το κορυφαίο ταλέντο στη μεταπολεμική
Γιουγκοσλαβία. Μυαλό «ξυράφι», μπαλιά διαβήτης και ντρίπλα ικανή να ζαλίσει τον
αντίπαλο ακόμη και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο! Όμως, τα τόσο αξιόλογα πόδια του ήταν
παράλληλα και εύθραυστα σα γυαλί. Παρόλα αυτά, ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι έγινε αγαπητός από όλους εκτός από έναν, παρά τις διχαστικές του
αποφάσεις!
Ο παλαίμαχος μεσοεπιθετικός και νυν τεχνικός της
Καϊσέρισπορ, αποτελεί μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία πολύ-πολιτισμού. Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1969 στη γερμανική πόλη Σβένινγκεν όπου παρέμεινε μέχρι την ηλικία των δέκα ετών,
από Κροάτη πατέρα και Σέρβα μητέρα. Επίσης, έμελλε να δοξάσει τόσο το κροατικό
όσο και το σέρβικο ποδόσφαιρο παρότι το ξεπέταγμά του έγινε την περίοδο του εμφυλίου.
Όπως θα έλεγε κανείς, ήταν κοινής αποδοχής!
Αγωνίστηκε στις ακαδημίες της Κίκερς Στουτγκάρδης, αλλά τα βασικά μυστικά της «στρογγυλής θεάς» τα έμαθε στην
Κροάσια Ζάγκρεμπ. Όμως δεν μακροημέρευσε, είχε μόλις δυο συμμετοχές στην πρώτη ομάδα πετυχαίνοντας ένα γκολ, καθώς ο
τότε προπονητής του συλλόγου, Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς, υποστήριξε ότι αν ο νεαρός
Ρόμπερτ γίνονταν επαγγελματίας θα έσκιζε το δίπλωμά του.
Με την προτροπή του πατέρα του το καλοκαίρι του 1987 θα μεταβεί στο Βελιγράδι, όπου με τα χρώματα του Ερυθρού Αστέρα θα κάνει ευρύτερα γνωστό το ονομά του. Οδήγησε την «ζβέζντα» σε τρεις κατακτήσεις πρωταθλημάτων το 1988, το 1990 και το 1991, ενός κυπέλλου το 1990 και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1991 στο "Σαν Νίκολα" του Μπάρι κόντρα στην Μαρσέιγ, έχοντας συνολικά 157 συμμετοχές και 37 γκολ.
Οι εμφανίσεις
και η ηγετική του φυσιογνωμία ανάγκασαν τη Ρεάλ Μαδρίτης να δαπανήσει το ποσό
των 15 εκατομμυρίων ευρώ (αρκετά σημαντικό για την εποχή και όταν οι ξένοι σε
μια ομάδα ήταν το ανώτερο τρεις) για την απόκτησή του.
Μόλις που πρόλαβε και έφυγε από τα Βαλκάνια ήρθε σε άσχημη ψυχολογική
κατάσταση. Κατά πρώτο λόγο, οι δύο καταγωγές του βρέθηκαν στα πεδία των μαχών η
μία απέναντι την άλλη. Έβλεπε συγγενείς εκατέρωθεν να χάνουν τις ζωές τους και
να δυστυχούν, μίσος για τους μεν στους δε και αντίστροφα. Δύσκολη θέση για
κάποιον που αγαπά εξίσου και τα δύο έθνη, όντας ανατρεφόμενος ως Γιουγκοσλάβος.
Προσωπικά και αγωνιστικά κατά δεύτερο λόγο έπρεπε, να
διαλέξει ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Μετά από μεγάλη σκέψη αποφάσισε να φορέσει
τη φανέλα της Κροατίας. Άλλωστε, η Σερβία ήταν τιμωρημένη με αποκλεισμό από την FIFA και θα έπρεπε να
περιμένει πολύ για να τιμήσει τα χρώματά της. Πάντως η αλήθεια είναι ότι δεν το
μετάνιωσε ποτέ. Μαζί με τους Μπόμπαν, Σούκερ, Βλάοβιτς, Ασάνοβιτς, έζησε ανεπανάληπτες
στιγμές, φτάνοντας μέχρι και στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Μουντιάλ
της Γαλλίας του 1998.
Στην Ισπανία αν και έχαιρε την εκτίμηση όλων, τα πόδια του
τον πρόδωσαν. Οι συχνοί του τραυματισμοί αποτέλεσαν την αιτία να μην φτάσει
ποτέ σε επιθυμητό επίπεδο και να μη δει ο κόσμος στο έπακρο τις αστείρευτες
δυνατότητές του. Ο επιρρεπείς στις ατυχίες χαφ κατέκτησε το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 1993 έχοντας 73 συμμετοχές και 12 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1994 η Ρεάλ αποφασίζει να τον δανείσει στην Οβιέδο, ομάδα την οποία κοουτσάρει ο Ράντομιρ Άντιτς ο οποίος τον είχε φέρει στην Μαδρίτη. Θα αναζωογονηθεί έχοντας 32 συμμετοχές και 5 γκολ και το καλοκαίρι του 1995 ο Άντιτς θα αναλάβει την Ατλέτικο Μαδρίτης με τους "ροχιμπλάνκος" θέλοντας να εκμεταλλευτούν την καλή σχέση των δύο ανδρών ξεκινάει συζητήσεις με την Ρεάλ για την απόκτηση του.
Ο Προσινέτσκι θα μείνει ελεύθερος θα απορρίψει την Ατλέτικο και θα καταλήξει στην Μπαρτσελόνα η οποία ήδη είχε κάνει την κίνηση της χωρίς αυτή να γίνει ευρέως γνωστή. Στην Βαρκελώνη τα μυϊκά προβλήματα τον ανάγκασαν να χάσει το πρώτο μέρος της σεζόν, ενώ και όταν επιστρέψει ο Γιόχαν Κροιφ δεν θα τον εμπιστευτεί.
Κάτι ανάλογο θα συμβεί και την επόμενη σεζόν με τον Μπόμπι Ρόμπσον, οπότε ήταν μονόδρομος να ζητήσει να φύγει. Πράγματι τον Δεκέμβριο του 1996 η Σεβίλλη θα προσφέρει το ποσό του 1.67 εκατομμυρίου ευρώ για να τον κάνει δικό της, αφήνοντας το "Καμπ Νου" μετά απο 26 παιχνίδια και 2 γκολ.
Θα πραγματοποιήσει 22 συμμετοχές και 4 γκολ και μετά τη μακρόχρονη διαμονή του στην ιβηρική χερσόνησο και αποδεχόμενος ότι δεν ήταν σε θέση να παίζει στο ανώτερο επίπεδο, επέστρεψε στην πρώτη του ομάδα με την οποία σήκωσε τρία πρωταθλήματα το 1998, το 1999, το 2000, ένα κύπελλο το 1998, έχοντας 75 συμμετοχές και 28 γκολ
Ακολούθησε η Χρβάτσκι Ντραγκοβόλιατς, η Σταντάρ Λιέγης, η Πόρτσμουθ την περίοδο 2001-2002 στην οποία πραγματοποίησε 35 συμμετοχές και 9 γκολ και έγινε ένα είδος λαικού ήρωα αφού σε ψηφοφορία της τοπικής εφημερίδας The News το 2008, τον συμπεριέλαβαν στην κορυφαία εντεκάδα όλων των εποχών όντας μάλιστα ο μόνος μη Βρετανός.
Ακολούθησε η Ολίμπια Λιουμπλιανας την περίοδο 2002-2003 με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο, η NK Ζάγκρεμπ την περίοδο 2003-2004 και έκλεισε την καριέρα του στην NK Savski Marof την άνοιξη του 2005.
Με την Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας έκανε ντεμπούτο στις 23 Αυγούστου του 1989 στο Κουόπιο σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Φινλανδία. Θα είναι παρών στην τελευταία εμφάνιση της Γιουγκοσλαβίας σε επίσημη διοργάνωση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990 όπου συμμετείχε σε τρία παιχνίδια.
Στις 16 Μαΐου του 1991 στο Βελιγράδι κόντρα στις Νήσους Φερόε για τα προκριματικά του EURO 1992 θα πραγματοποιήσει την 15η και τελευταία του συμμετοχή με τους "πλάβι"έχοντας πετύχει και 4 γκολ.
Με την εθνική Κροατίας θα κάνει ντεμπούτο στις 23 Μαρτίου του 1994 σε φιλικό παιχνίδι στην Βαλένθια κόντρα στην Ισπανία. Θα είναι παρών τόσο στο EURO 1996 όπου θα παίξει σε τρία παιχνίδια, και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998 όπου θα παίξει σε πέντε παιχνίδια πετυχαίνοντας δύο γκολ κόντρα σε Τζαμάικα και Ολλανδία στον μικρό τελικό.
Θα είναι στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα, όπου στις 3 Ιουνίου του 2002 στην Νιιγκάτα κόντρα στο Μεξικό θα παίξει για 49η και τελευταία φορά έχοντας πετύχει και 10 τέρματα
Με την προπονητική ξεκίνησε ως βοηθός του Μίλε Πέτκοβιτς στην NK Zάγκρεμπ, για να ακολουθήσει αυτή του βοηθούς εκλέκτορα στην εθνική
Κροατίας στο πλευρό του Σλάβεν Μπίλιτς στο EURO 2008 σε Αυστρία και Ελβετία.
Τον Δεκέμβριο του 2010 θα αναλάβει το «τιμόνι» του αγαπημένου του Ερυθρού
Αστέρα. Κατέκτησε το Κύπελλο Σερβίας το 2012 αλλά και τις δύο σεζόν έμεινε δεύτερος στο Πρωτάθλημα πίσω απο την Παρτιζάν, έχοντας σε 62 παιχνίδια 43 νίκες, 10 ισοπαλίες και 9 ήττες .
Τον Αύγουστο του 2012 παραιτήθηκε, και δύο μήνες αργότερα θα υπογράψει συμβόλαιο στην Καισέρισπορ. Θα πραγματοποιήσει μια πολύ καλή πορεία την περίοδο 2012-2013 όπου θα τερματίσει στην πέμπτη θέση.
Η επόμενη όμως δεν θα είναι καθόλου καλή αφού σε 11 παιχνίδια θα έχει μόνο μία νίκη και ο Προσινέτσκι τον Νοέμβριο θα παραιτηθεί αλλά η παραίτησή του δεν θα γίνει αποδεκτή. Η κατάσταση δεν άλλαξε και τον επόμενο μήνα οπότε ύστερα απο 48 παιχνίδια με 18 νίκες, 12 ισοπαλίες και 18 ήττες αποτέλεσε παρελθόν απο την Καισάρεια.
Τον Δεκέμβριο του 2014 θα αναλάβει την εθνική Αζερμπαιτζάν στην οποία θα παραμείνει μέχρι τον Νοέμβριο του 2017 έχοντας σε 22 παιχνίδια, 6 νίκες, 6 ισοπαλίες και 10 ήττες. Άν και του έγινε πρόταση να παραμείνει για ακόμη δύο χρόνια ο ίδιος ο "πρίγκιπας" αρνήθηκε.
Τον Ιανουάριο του 2018 θα αναλάβει την εθνική Βοσνίας την οποία οδήγησε στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία του Nations League και την διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για την τελική φάση του EURO 2020.
Επίσης ισοφάρισε το ρεκόρ αήττητου με 10 παιχνίδια που είχε ο Σάφετ Σούσιτς, όμως στις 8 Σεπτεμβριού του 2019 ύστερα απο την ήττα απο την Αρμενία παραιτήθηκε. Δύο ημέρες αργότερα την πήρε πίσω ύστερα απο συζητήσεις που είχε με τους ιθύνοντες της Ομοσπονδίας που τον έπεισαν να μην επιμείνει σε αυτήν.
Όμως η πολύ κακή πορεία στα προκριματικά του EURO 2020 συνεχίστηκε με συνέπεια τον Νοέμβριο του 2019 οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν να λύσουν απο κοινού την συνεργασία τους, ύστερα απο 22 παιχνίδια με απολογισμό με 9 νίκες, 6 ισοπαλίες και 7 ήττες.
Τον Δεκέμβριο θα επιστρέψει στην Καισέρισπορ αλλά δεν κρατήσει πολύ η συνεργασία τους αφού τον Αύγουστο του 2020 θα απορρίψει την επέκταση συμβολαίου που του πρότειναν λόγω διαφωνίας για τον μετεγγραφικό σχεδιασμό.
Θα παραμείνει στην Τουρκία για να αναλάβει την Ντενιζλισπόρ στις 10 Αυγούστου του 2020 όμως στις 24 Νοεμβρίου ύστερα απο το πολύ κακό ξεκίνημα σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο παραιτήθηκε έχοντας σε 9 αγώνες, 1 νίκη, 2 ισοπαλίες και 6 ήττες.
Tον Μάρτιο του 2022 θα αναλάβει την Ολίμπια Λιουμπλιάνας αλλά τον Ιούλιο θα έρθει σε κόντρα με τον πρόεδρο της ομάδας Άνταμ Ντέλιους και μαζί με τον αθλητικό διευθυντή Μλάντεν Ρουντόνια και θα αποχωρήσει
