28 χρόνια, 4 χαμένοι τελικοί σε Copa America συν 1 χαμένος τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σαν η κατάκτηση του Copa America στις 4 Ιουλίου του 1993 να έριξε βαριά την σκιά της στις επόμενες φουρνιές των Αργεντινών ποδοσφαιριστών.
Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήρθε και η Αργεντινή "έσπασε" αυτή την κατάρα χρόνων και μάλιστα με τον ιδανικότερο τρόπο μέσα στην Βραζιλία κόντρα στην οικοδέσποινα. Λύτρωση όμως και για τον Λιονέλ Μέσι, δεν πέρασε πολύς καιρός όταν μετά απο τον χαμένο τελικό του 2016 δήλωνε απογοητευμένος και αποφασισμένος να αποχωρήσει απο την εθνική.
Τελικά άλλαξε γνώμη και ύστερα απο 5 χρόνια, με το τελευταίο σφύριγμα του Ουρουγουανού Εστεμπάν Όστοιτς ξέσπασε σε λυγμούς χαράς. Ήταν τέτοια η αυταπάρνηση που έδειξε που όπως ανέφερε ο Λιονέλ Σκαλόνι στην συνέντευξη τύπου του τελικού, αγωνίστηκε τόσο στον ημιτελικό κόντρα στην Κολομβία όσο και στον τελικό με μυϊκές ενοχλήσεις.
Μία διοργάνωση πάντως που πέρασε απο χίλια μύρια κύματα. Τον Μάρτιο του 2017 η CONMEBOL αποφασίζει να αλλάξει τις ημερομηνίες για το Copa America αποφασίζοντας να διεξαχθεί το 2020, και την επόμενη τέσσερα χρόνια αργότερα το 2024 στο Εκουαδόρ.
Έτσι με αυτό τον τρόπο το καλεντάρι εναρμονίζεται με αυτό της UEFA και στις 13 Μαρτίου του 2019 αποφασίστηκε να υπάρξει συνδιοργάνωση Αργεντινής και Κολομβίας για την διοργάνωση του 2020. Όμως ο COVID-19 που ξέσπασε στις αρχές του 2020 έφερε τα πάνω κάτω και όπως όλες οι μεγάλες διοργανώσεις που ήταν προγραμματισμένες να διεξαχθούν το καλοκαίρι του 2020 αναβλήθηκαν και μετατέθηκε για την επόμενη χρονιά απο τις 11 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου.
Όμως τα προβλήματα συνεχίστηκαν αφού στις 20 Μάϊου η Κολομβία ανακοίνωσε ότι αδυνατεί να διοργανώσει το Copa America λόγω πολιτικών ταραχών και συνεχών διαδηλώσεων κατά της κυβέρνησης. Δύο ημέρες αργότερα στις 22 η Αργεντινή ανακοίνωσε ότι επιβάλλει εννιαήμερο lockdown λόγω αύξησης των κρουσμάτων με συνέπεια ακόμα και οι εσωτερικές διοργανώσεις να ανασταλθούν.
Όπως ήταν λογικό η ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι παίρνει την διοργάνωση απο την Αργεντινή και αναζητεί νέα χώρα. Στο τραπέζι έπεσε η υποψηφιότητα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που ήταν μάλιστα και απο τις αρχικές επιλογές αλλά όπως και τότε έτσι και τώρα απορρίφθηκε.
Την 1η Ιουνίου η βραζιλιάνικη κυβέρνηση σε συνεργασία με την αντίστοιχη ομοσπονδία ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να αναλάβουν την διοργάνωση. Μία απόφαση που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις μιας και η Βραζιλία ήταν απο τις χώρες με τα περισσότερα κρούσματα, τόσο απο την Αντιπολίτευση αλλά και απο το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.
Αντιδράσεις και απο τους ίδιους τους διεθνείς της "σελεσάο" και τον Τίτε και μάλιστα είχε κυκλοφορήσει ότι θα μποϊκόταραν την διοργάνωση. Εν τέλει οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές με κοινή ανακοίνωση αποφάσισαν να αγωνιστούν κανονικά παρά την ρήξη στις σχέσεις τους με την ομοσπονδία.
Μπραζίλια, Ρίο Ντε Τζανέιρο, Κουιάμπα και Γκοιανία οι τέσσερις πόλεις που θα φιλοξενούσαν τους αγώνες οι οποίοι έγιναν κεκλεισμένων των θυρών. Τον Φεβρουάριο τόσο η Αυστραλία όσο και το Κατάρ που είχαν προσκληθεί να αγωνιστούν αποφάσισαν να μην κατέβουν, έτσι για πρώτη φορά μετά το 1991 δεν θα υπήρχαν χώρες εκτός Λατινικής Αμερικής.
Οι 10 ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των πέντε ομάδων με την πρόκριση να παίρνουν οι τέσσερις πρώτοι. Στην φάση των ομίλων Βολιβία και Βενεζουέλα έμειναν εκτός με τις Αργεντινή και Βραζιλία να κατακτούν την πρώτη θέση στους ομίλους τους και μόνο στον τελικό θα μπορούν να συναντηθούν.
Στα προημιτελικά το ματς που άνοιξε την αυλαία ήτα ιδιαίτερα χορταστικό με την Παραγουάη να προηγείται, το Περού να παίρνει προβάδισμα με 2-1 και 3-2, αλλά την "αλμπιρόχα" να ισοφαρίζει ισάριθμες φορές σε 3-3 και να οδηγεί το παιχνίδι στα πέναλντι.
Μαρτίνες(έστειλε την μπάλα πάνω απο το δοκάρι), Ορμένιο(απέκρουσε ο Σίλβα), Σαμούδιο(έστειλε την μπάλα πάνω απο το δοκάρι), Κουέβα(απέκρουσε ο Σίλβα), Εσπινόλα(απέκρουσε ο Γκαγιέσε) και με το σκόρ στο 3-3 ο Τράουκο δεν λάθεψε και με 4-3 το Περού προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο η Βραζιλία υποδέχτηκε την Χιλή, με τους γηπεδούχους να παίρνουν την νίκη χάρις και την πρόκριση με το γκολ του Πακετά στο 46' αν και απο το 48' αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο λόγω αποβολής του Γκαμπριέλ Ζεσούς με απευθείας κόκκινη κάρτα.
Ουρουγουάη και Κολομβία έμειναν στο "στείρο" 0-0 και στην διαδικασία των πέναλντι ο Οσπίνα "έστειλε" τους "καφετέρος" στα ημιτελικά με τις αποκρούσεις στα πέναλντι των Χιμένες και με Βίνια με 4-3.
Στον τελευταίο χρονικά προημιτελικό η Αργεντινή με μπροστάρη τον Μέσι δεν είχε πρόβλημα απέναντι στο Εκουαδόρ και με 3-0 πέρασε στα ημιτελικά. Ο άσος της Μπαρτσελόνα μοίρασε δύο ασίστ σε Ντε Πολ στο 40' και Μαρτίνες στο 84' και στο 90+3' με δική του εκτέλεση φάουλ διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα.
Στην ημιτελική φάση αναμετρήθηκε το ζευγάρι του τελικού του 2019 ανάμεσα στην Βραζιλία και το Περού. Οι Βραζιλιάνοι μπήκαν φουριόζοι στο πρώτο ημίχρονο και ευτύχησαν να προηγηθούν στο 35' με τον Πακετά, με τους Περουβιανούς πάντως να διαμαρτύρονται για τον μη καταλογισμό πέναλντι σε χέρι του Τιάγκο Σίλβα.
Στην επανάληψη το συγκρότημα του Ρικάρντο Γκαρέκα ξεκίνησε δυναμικά και απείλησε την εστία του Έντερσον, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 1-0 παρέμεινε μέχρι το τέλος με τους "καριόκας" να φτάνουν σε έναν ακόμα τελικό.
Στο έτερο ζευγάρι ανάμεσα στην Αργεντινή και την Κολομβία, οι Λαουτάρο Μαρτίνες στο 7' και Ντίας στο 60' διαμόρφωσαν το τελικό 1-1, και όπως έγινε το 2015 οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στην "ρώσικη ρουλέτα".
Εκεί όπου ο Μαρτίνες απέκρουσε τα πέναλντι των Σάντσες, Μίνα και Καρδόνα και με 3-2 έστειλε την Αργεντινή στον τελικό απο την οποία μόνο ο Ντε Πολ αστόχησε στέλνοντας την μπάλα πάνω απο τα δοκάρια.
Στο Ριο Ντε Τζανέιρο στο "Μαρακανά" παρουσία 5.000 θεατών Αργεντινή και Βραζιλία ξανατέθηκαν αντιμέτωποι σε τελικό ύστερα απο 14 χρόνια. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός superclasico, ένταση διαμάχες σκληρά μαρκαρίσματα και κάρτες, με την "αλμπισελέστε" στην πρώτη της επίσκεψη στα καρέ του Έντερσον να ανοίγει το σκόρ.
Στο 22' απο την βαθιά μπαλιά του Ντε Πολ ο κορυφαίος της Αργεντινής ο Ντι Μαρία εκμεταλλεύτηκε το λάθος του Λοντι και με ψύχραιμο τρόπο κρέμασε τον τερματοφύλακα της Μάντσεστερ Σίτι για να κάνει το 1-0.
Οι φάσεις ήταν λιγοστές μπροστά στις δύο εστίες, οι μεν Βραζιλιάνοι είχαν την κατοχή χωρίς να απειλήσουν ουσιαστικά την εστία του Εμιλιάνο Μαρτίνες, εκτός απο δύο περιπτώσεις με τον Ριτσάρλισον και τον Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα, με τον Τίτε μάλιστα στο δεύτερο ημίχρονο να χρησιμοποιεί ότι μεσοεπιθετικούς διέθετε στην φαρέτρα του.
Απο την άλλη πλευρά η Αργεντινή χτυπούσε στις αντεπιθέσεις για να πετύχει ένα δεύτερο γκολ με τον Μέσι και τον Ντε Πολ σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Το σκορ δεν άλλαξε το 1-0 έμεινε μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του Όστοιτς, με την Αργεντινή να φτάνει στην νίκη και στην κατάκτηση του 15ου Copa America της ιστορίας της φτάνοντας έτσι στην πρώτη θέση την Ουρουγουάη όσον αφορά τις κατακτήσεις.
Ο Μέσι αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του τουρνουά, πρώτος σκόρερ του τουρνουά μαζί με τον Λουίς Ντίας της Κολομβίας με τέσσερα τέρματα και πρώτος στις ασίστ, ενώ ο Εμιλιάνο Μαρτίνες κορυφαίος τερματοφύλακας της διοργάνωσης.
