Το 2009 το περιοδικό FourFourTwo τον χαρακτήρισε ως τον κορυφαίο μεταπολεμικό στράικερ που ανέδειξε το βρετανικό ποδόσφαιρο, ενώ το 2006 ήταν πρώτος στην λίστα των 100 ποδοσφαιριστών που "σόκαραν" το Κόπ. Ο Κένι Νταλγκλίς το 1983 κατέλαβε την δεύτερη στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα πίσω μόνο απο τον Μισέλ Πλατινί.
Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1951 στο Νταλμάρνοκ προάστιο της Γλασκώβης και σε ηλικία 14 των μετακόμισε με την οικογένειά του πολύ κοντά στο Άιμπροξ και για αυτόν τον λόγο υποστήριζε τους Ρέιντζερς.
Στα σχολικά του χρόνια αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας και το 1966 έκανε δοκιμαστικά τόσο στην Γουέστ Χαμ όσο και στην Λίβερπουλ αλλά απορρίφθηκε. Τον Μάιο του 1967 θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, μάλιστα όταν ο Σον Φάλον πήγε σπίτι του να δει αυτόν κα τους γονείς του διαπίστωσε την αγάπη του Νταλγκλίς για την Ρέιντζερς.
Θα δοθεί δανεικός στην Κούμπερνολντ Γιουνάιτεντ με την οποία θα σκοράρει 37 γκολ ενώ παράλληλα δούλευε ως μαθητευόμενος ξυλουργός. Άν και ο Τζοκ Στιν ήθελε να τον αφήσει και για δεύτερη χρονιά δανεικό στην Κούμπερνολντ πείστηκε απο το πείσμα του Νταλγκλίς ο οποίος ήθελε να γίνει επαγγελματίας.
Η περίοδος 1968-1969 θα τον βρει στην δεύτερη ομάδα όπου σε 17 παιχνίδια θα πετύχει 4 γκολ, όπου και θα αλλάξει θέση βάζονατς τον στον χώρο της μεσαίας γραμμής όπου σε 31 παιχνίδια πέτυχε 19 γκολ. Στις 4 Οκτωβρίου του 1969 κόντρα στην Ρέιθ Ρόβερς για το Λιγκ Καπ θα κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα.
Τρίτη σεζόν στην δεύτερη ομάδα όπου συνέχιζε να σκοράρει ασταμάτητα φτάνοντας τα 23 γκολ και ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στον τελικό Κυπέλλου όπου και στα δύο ματς κόντρα στην Ρέιντζερς πέτυχε τέσσερα τέρματα.
Απο την περίοδο 1971-1972 θα γίνει βασικό στέλεχος της πρώτης ομάδας μέχρι και το 1977, όταν θα κατακτήσει 4 Πρωταθλήματα το 1972, το 1973, το 1974 και το 1977, 4 Κύπελλα το 1972, το 1974, το 1975 και το 1977 και 1 Λιγκ Καπ το 1975, έχοντας συνολικά 338 συμμετοχές και 173 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1977 η Λίβερπουλ έψαχνε τον αντικαταστάτη του Κίγκαν ο οποίος αποχωρούσε για το Αμβούργο και ο Μπόμπ Πέισλι θα προσφέρει το ποσό ρεκόρ των 440.000 λιρών για Βρετανό ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή προκαλώντας πάντως την οργή των φίλων της Σέλτικ οι οποίοι τον αποδοκίμασαν όταν επέστρεψε στο Σέλτικ Πάρκ τον Αύγουστο του 1978.
Στο "Άνφιλντ" θα δέσει αμέσως και θα βοηθήσει τους "ρέντς" να κατακτήσουν 5 Πρωταθλήματα το 1979, το 1980, το 1982, το 1983 και το 1984, 4 Λιγκ Καπ το 1981, το 1982, το 1983 και το 1984, 4 Σούπερ Καπ το 1977(όπου το μοιράστηκε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), το 1979, το 1980, το 1982 .
Οι κυριότερες επιτυχίες ήταν στην Ευρώπη με την κατάκτηση 3 Κύπελλων Πρωταθλητριών το 1978 στο "Γουέμπλει" κόντρα στην Μπρίζ, με τον Νταλγκλίς να πετυχαίνει το νικητήριο γκολ, το 1981 στο "Παρκ Ντε Πρενς" του Παρισιού κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης και το 1984 στο "Ολίμπικο" της Ρώμης κόντρα στην Ρόμα στην διαδικασία των πέναλντι και 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 1977 κόντρα στο Αμβούργο.
Τον Μάιο του 1985 μετά το "Χέιζελ" ο Τζό Φάγκαν θα παραιτηθεί και τότε ο "Κing Kenny" θα αναλάβει χρέη παίκτη-προπονητή και μάλιστα την πρώτη του σεζόν θα κατακτήσει το ντάμπλ και το Σούπερ Καπ το 1986 όπου το μοιράστηκε με την Έβερτον.
Σιγά-σιγά θα μειώνει τον χρόνο συμμετοχής του φέρνοντας παίκτες όπως οι Τζον Όλντριτζ, Τζον Μπάρνς, Πίτερ Μπίρτσλι συν την επιστροφή του Ρας απο την Ιταλία για να "φρεσκάρει" την επιθετική γραμμή της Λίβερπουλ.
Θα κατακτήσει δύο ακόμα Πρωταθλήματα το 1988 και το 1990, το Κύπελλο του 1989 και 3 Λιγκ Καπ το 1988, το 1989 και το 1990 που το μοιράστηκε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στις 5 Μάϊου του 1990 κόντρα στην Ντέρμπι θα κάνει την τελευταία του παρουσία στο γήπεδο.
Συνολικά θα αγωνιστεί σε 515 παιχνίδια πετυχαίνοντας 172 γκολ έβδομος στην σχετική λίστα όλων των εποχών, ενώ στις 22 Φεβρουαρίου του 1991 μετά απο μια ισοπαλία με την Έβερτον για το Κύπελλο θα παραιτηθεί απο την θέση του προπονητή, έχοντας σε 307 παιχνίδια πετύχει 187 νίκες, 78 ισοπαλίες και 42 ήττες.
Στις 10 Νοεμβρίου του 1971 στο Αμπερντίν θα κάνει ντεμπούτο με την εθνική Σκωτίας κόντρα στο Βέλγιο για τα προκριματικά του EURO 1972 και θα είναι παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας το 1974 όπου και θα παίξει και στα τρία παιχνίδια της φάσης των ομίλων.
Θα είναι παρών και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 όπου θα παίξει και στα τρία παιχνίδια της φάσης των ομίλων όπου και θα σκοράρει κόντρα στην Ολλανδία, και σε αυτό του 1982 στην Ισπανία όπου θα σκοράρει κόντρα στην Νέα Ζηλανδία.
Θα αγωνιζόταν και σε τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986 στο Μεξικό αλλά δυστυχώς λόγω τραυματισμού θα αποχωρήσει. Στις 12 Νοεμβρίου του 1986 κόντρα στο Λουξεμβούργο στο Χάμπντεν Παρκ της Γλασκώβης θα πραγματοποιήσει την 102η και τελευταία του παρουσία ρέκορντμαν συμμετοχών και 30 τέρματα, πρώτος σκόρερ μαζί με τον Ντένις Λόου όλων των εποχών.
Τον Οκτώβριο του 1991 θα αναλάβει την Μπλάκμπερν την οποία θα την οδηγήσει στην άνοδο στην Premier League. Επι των ημερών του τα "ρόδα" θα βρεθούν στην τέταρτη θέση,σ την δεύτερη πίσω απο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την περίοδο 1994-1995 θα κατακτήσει ο Πρωτάθλημα και έγινε μόλις ο τέταρτος που κατακτάει το Πρωτάθλημα με δύο διαφορετικές ομάδες μετά τους Τομ Γουότσον, Χέρμπερτ Τσάπμαν και Μπράιαν Κλάφ.
Τον Ιούνιο του 1995 ύστερα απο 196 παιχνίδια με 103 νίκες, 46 ισοπαλίες και 47 ήττες, θα αναλάβει χρέη διευθυντή ποδοσφαίρου όμως θα αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν αφού η πορεία της Μπλάκμπερν είναι απογοητευτική.
Θα περάσει για ένα μικρό διάστημα απο την Ρέιντζερς την ομάδα την οποία υποστήριζε μικρός ως ανιχνευτής ταλέντων σε διεθνές επίπεδο. Τον Ιανουάριο του 1997 θα επανέρθει στην προπονητική για να αναλάβει την Νιούκαστλ την οποία θα την οδηγήσει στους ομίλους του Champions League της περιόδου 1997-1998.
Όμως στις 27 Αυγούστου του 1998 απολύθηκε ύστερα απο δύο ισοπαλίες στα πρώτα ματς της σεζόν 1998-1999. Στο "Σεντ Τζέιμς Πάρκ" σε 78 παιχνίδια θα έχει απολογισμό 30 νίκες, 22 ισοπαλίες και 26 ήττες.
Τον Ιούνιο του 1999 ύστερα απο 21 χρόνια θα επιστρέψει στην Σέλτικ ως διευθυντής ποδοσφαίρου δίνοντας στον Τζον Μπάρνς τα ηνία της ομάδας. Τον Φεβρουάριο του 2000 ο Μπάρνς θα απολυθεί και ο Νταλγκλίς θα αναλάβει ως προσωρινός προπονητής κατακτώντας το Λιγκ Καπ.
Το Ιούνιο θα προσληφθεί ο Μάρτιν Ο' Νιλ με τον Νταλγκλίς να κερδίζει σε δικαστική διαμάχη το ποσό των 600.000 λιρών. Συνολικά σε 18 παιχνίδια είχε 10 νίκες, 4 ισοπαλίες και 4 ήττες, και επόμενος σταθμός η επιστροφή στην Λίβερπουλ τον Απρίλιο του 2009 για να αναλάβει πόστο στην ακαδημία, αλλά και να εκτελεί χρέη πρεσβευτή.
Όταν έφυγε ο Μπενίτεθ το καλοκαίρι του 2010 του ζητήθηκε να βοηθήσει στην ανεύρεση του επόμενου τεχνικού αλλά στις 9 Ιανουαρίου του 2011 ανέλαβε και πάλι την τεχνική της ηγεσία ύστερα απο 21 χρόνια.
Με την ολοκλήρωση της σεζόν είχε δηλώσει ότι θα ήθελε να μην είναι μια προσωρινή λύση για τον πάγκο της ομάδας κάτι που έγινε αποδεκτό υπογράφοντας συμβόλαιο τριών ετών. Τον Φεβρουάριο του 2012 θα κατακτήσει το Λιγκ Καπ , θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου όπου θα ηττηθεί απο την Τσέλσι.
Η κακή πορεία στο Πρωτάθλημα όπου τερμάτισε όγδοη μένοντας εκτός Champions League θα τον φέρει τον Μάιο στην πόρτα της εξόδου έχοντας σε 74 παιχνίδια, 35 νίκες, 17 ισοπαλίες και 22 ήττες στο δεύτερο αυτό πέρασμα.
Τον Οκτώβριο του 2013 θα αναλάβει πόστο μη εκτελεστικού διευθυντή, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα το 2017 έδωσε το όνομα του σε εξέδρα του γηπέδου για να τον τιμήσει για την προσφορά του στον σύλλογο.
Το 2004 μαζί με την σύζυγό του δημιούργησε το φιλανθρωπικό ίδρυμα The Marina Dalglish Appeal για την καταπολέμηση του καρκίνου, τον Ιούλιο του 2011 τιμήθηκε απο το πανεπιστήμιο του Όλστερ στην Ιρλανδία για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο αλλά στην φιλανθρωπία, ενώ έχει εισαχθεί τόσο στο σκωτσέζικο αλλά και στο αγγλικό Hall of Fame.
