Από πολλούς θεωρήθηκε ως ο διάδοχος του μεγάλου Ντιέγκο Μαραντόνα στην Εθνική Αργεντινής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998 φόρεσε το νούμερο "10" όμως φάνηκε ότι ο Αριέλ Ορτέγκα δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τόσο μεγάλης σύγκρισης.
Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1974 στην πόλη Libertador General San Martin της επαρχίας Χουχούι και σε ηλικία μόλις 14 ετών έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο με την Atletico Ledesma και στις αρχές του 1991 ο Ρομπέρτο Γκονσάλο τεχνικός διευθυντής τον πρότεινε τόσο στην Ιντεπεντιέντε όσο και στην Μπόκα Τζούνιορς.
Όμως ο Ορτέγκα εξεδήλωσε την επιθυμία να ταξιδέψει στο Μπουένος Άιρες αλλά για να αγωνιστεί στην Ρίβερ Πλέιτ που ήταν η ομάδα που υποστήριζε απο μικρός. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1991 έκανε το ντεμπούτο του απέναντι στην Πλατένσε υπό τις οδηγίες του Ντανιέλ Πασαρέλα.
Στο "Μονουμεντάλ" αγωνίστηκε για πέντε χρόνια έχοντας 157 συμμετοχές και 39 γκολ στο πρώτο του πέρασμα κατακτώντας τα Απερτούρα του 1991, του 1993, του 1994 και του 1996, ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του στην κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες του 1996 απέναντι στην Αμέρικα Ντε Κάλι από την Κολομβία.
Οι εμφανίσεις του στην Λατινική Αμερική κέντρισαν το ενδιαφέρον αρκετών ευρωπαϊκών ομάδων με την Βαλένθια να τον εντάσσει στο δυναμικό της το καλοκαίρι του 1997. Στο "Μεστάγια" έμεινε μόνο για μία χρονιά έχοντας 35 συμμετοχές και 9 γκολ αφού ήρθε σε κόντρα με τον τότε προπονητή του Κλαούντιο Ρανιέρι.
Το καλοκαίρι του 1998 η Σαμπντόρια κατέθεσε πρόταση 23 δισεκατομμυρίων λιρετών στις "νυχτερίδες" μια πρόταση που έγινε αποδεκτή και έτσι μετακόμισε στην Γένοβα. Με τους "μπλουτσερκιάτι" αγωνίστηκε σε 27 παιχνίδια πετυχαίνοντας 8 γκολ όμως ο υποβιβασμός στην SERIE B τον οδήγησε στην έξοδο.
Θα παραμέινει στην Ιταλία αφού η Πάρμα θα προσφέρει το ποσό των 28 εκατομμυρίων ιταλικών λιρετών για να τον φέρει στο "Ένιο Ταρντίνι" το καλοκαίρι του 1999. Με τους "παρμετζάνι" είχε 27 συμμετοχές και 3 γκολ κατακτώντας το Ιταλικό Σούπερ Καπ όμως αποφάσισε το καλοκαίρι του 2000 να επιστρέψει στην αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ.
Στο δεύτερο του πέρασμα από τους "μιλιονάριος" από το 2000 έως το 2002 είχε 78 συμμετοχές και 28 γκολ κατέκτησε το Κλαουζούρα του 2002 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους μετακόμισε στην Τουρκία και στην Φενερμπαχτσέ η οποία έδωσε το ποσό των 7.5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Είχε 20 συμμετοχές και 5 γκολ, όμως γενικότερα τα πράγματα δεν εξελίχθησαν καλά, αφού χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν αποφάσισε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των υπευθύνων οι οποίοι κατήγγειλαν στην FIFA το γεγονός.
Τον Ιούνιο του 2003 η Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών της FIFA επέβαλλε στον Ορτέγκα να δώσει το ποσό των 11.000.000 δολαρίων στα "καναρίνια" ως αποζημίωση για την παραβίαση της σύμβασης εργασίας και τον απέκλεισε από τους αγωνιστικούς χώρους έως τις 30 Δεκεμβρίου του 2003.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο Ορτέγκα κατέθεσε έφεση στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο η οποία όμως αναβλήθηκε για τον Νοέμβριο. Στις 5 Νοεμβρίου η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν τετράμηνος αποκλεισμός και τον Αύγουστο του 2004 η Νιούελς Όλντ Μπόις τον απέκτησε δίνοντας και ένα ποσό στην Φενερμπαχτσέ.
Με την "λέπρα" κατέκτησε το Απερτούρα του 2004 έχοντας 60 συμμετοχές και 11 γκολ, όμως επειδή το "αίμα νερό δεν γίνεται" τον Αύγουστο του 2006 επέστρεψε στην Ρίβερ Πλέιτ. Τα προβλήματα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε τον έφεραν αρκετές φορές εκτός συλλόγου για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που τον ταλάνιζε έχοντας στο τρίτο πέρασμα 82 συμμετοχές και 12 γκολ.
Μετά την κατάκτηση του Κλαουζούρα του 2008 τα πράγματα δεν πηγαίνανε καλά αφού υπέπεσε σε αρκετά πειθαρχικά παραπτώματα λόγω αλκόόλ και ο Ντιέγκο Σιμεόνε ο οποίος διαδέχθηκε τον Πασαρέλα αποφάσισε να τον τοποθετήσει στην λίστα των υπό μετεγγραφή ποδοσφαιριστών.
Η Ιντεπεντιέντε Ριβαντάβια έδωσε το ποσό των 500.000 δολαρίων για τον δανεισμό και τον απέκτησε αλλά ούτε και εκεί μπόρεσε να αποδώσει αφού περισσότερες φορές ήταν αυτές που ήταν εκτός δράσης παρά μέσα στο γήπεδο.
Έτσι την 1η Μάϊου του 2009 ο πρόεδρος της ομάδας Ντανιέλ Βίλα δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην ακύρωση του συμβολαίου του. Θα δανεισθεί εκ νέου το 2011 στην Όλ Μπόις και στους Defensores de Belgrano και στις 9 Αυγούστου του 2012 ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους.
Ο "El Burrito(σ.σ. ο μικρός γάιδαρος)" έκανε το ντεμπούτο του με την "αλμπισελέστε" στις 15 Δεκεμβρίου του 1993 σε φιλικό παιχνίδι με την Γερμανία στο Μαιάμι. Ο Άλφιο Μπαζίλε τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 όπου πήρε μέρος σε τρία παιχνίδια απέναντι σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία.
Στα γήπεδα της Γαλλίας το 1998 φορώντας την φανέλα με το νούμερο "10" το βάρος της σύγκρισης με τον μεγάλο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν τεράστιο. Αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης πετυχαίνοντας δύο γκολ απέναντι στην Τζαμάικα, αλλά στο παιχνίδι με την Ολλανδία στην προημιτελική φάση στο 87ο λεπτό αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα προσπαθώντας να χτυπήσει τον Φαν Ντε Σάρ με το κεφάλι.
Στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας το 2002 πήρε μέρος για τρίτη και τελευταία φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου αγωνίστηκε και στα τρία παιχνίδια του τουρνουά όμως η Αργεντινή δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 όπου πήρε το αργυρό μετάλλιο, αφού στον τελικό ηττήθηκε απο την Νιγηρία. Στις 5 Μαΐου του 2010 απέναντι στην Αιτή έκανε την 87η και τελευταία του εμφάνιση έχοντας σκοράρει και 17 τέρματα. Πλέον έχει αναλάβει χρέη σκάουτερ στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ
