Δεν είναι πάντοτε εύκολο για τους "απογόνους" των σημαντικών ποδοσφαιριστών να ζουν υπό την σκιά των γονέων τους όταν αποφασίσουν να ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν μάλλον ξεπέρασε τον πατέρα του Χουάν Ραμόν Βερόν κάνοντας σπουδαία καριέρα στην Ευρώπη και σε σπουδαίους συλλόγους.
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1975 στην πόλη Λα Πλάτα και ενώ ο πατέρας του έδινε σημαντικό παιχνίδι με την φανέλα της Εστουντιάντες απέναντι στην Χιμνάσια Εσκρίμα. Tα πρώτα του χρόνια τα πέρασε στην Κολομβία εκεί όπου έπαιζε ο πατέρας του, αλλά οι επιρροές του σε σχέση με το ποδόσφαιρο δεν προέρχονταν μόνο από αυτόν αλλά και από τον θείο του Πέδρο Βέρδε που εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στην Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.
Όπως ήταν φυσικό ξεκίνησε από τις ακαδημίες των "λιονταριών" αγωνιζόμενος στον χώρο του κέντρου και πολύ σύντομα προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα. Άν και το ξεκίνημα του συνδυάστηκε με την πτώση της ομάδας στην Primera B Nacional βοήθησε τα μέγιστα την δεύτερη χρονιά να επανέρθει στην μεγάλη κατηγορία. Το 1996 μετακινήθηκε στην Μπόκα Τζούνιορς όπου είχε συμπαίκτη τον Ντιέγκο Μαραντόνα έχοντας 17 συμμετοχές και 4 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1996 ξεκινάει η "ιταλική περιπέτεια" με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον να τον φέρνει στην Γένοβα και στην Σαμπντόρια. Παραμένει στο "Λουίτζι Φεράρις" μέχρι και το 1998 όπου έχει 68 συμμετοχές και 7 γκολ και μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 η Πάρμα τον κάνει δικό της προσφέροντας το ποσό των 15 εκατομμυρίων λιρών.
Στο "Ένιο Ταρντίνι" μπορεί να παρέμεινε μόλις ένα χρόνο έχοντας 42 συμμετοχές και 4 γκολ κατέκτησε τους πρώτους του τίτλους το Κύπελλο Ιταλίας και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον τελικό της Μόσχας απέναντι στην Μαρσέιγ όπου ήταν βασικός. Το καλοκαίρι του 1999 ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ιταλία ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Λάτσιο και μία από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να φέρει τον Βερόν στην Ρώμη.
Με την φανέλα των "λατσιάλι" αγωνίστηκε μέχρι το καλοκαίρι του 2001 σε 79 παιχνίδια με 14 γκολ κατέκτησε το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 2000 και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1999 όπου αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Τον Φεβρουάριο του 2000 μπήκε στο στόχαστρο της ιταλικής αστυνομίας για πλαστό ιταλικό διαβατήριο, και αρχικά φάνηκε ότι τα πάντα ήταν νομότυπα.
Μπήκε όμως σε ένα νέο κύκλο αντιπαράθεσης αφού κατηγορήθηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο ατζέντης του ότι μπορεί να έδωσαν πλαστά στοιχεία στην ιταλική κυβέρνηση για να πάρει το διαβατήριο. Τον Ιούλιο του 2002 κλήθηκε να εκθέσει τις απόψεις του στον εισαγγελέα για τις κατηγορίες που τον βάρυναν.
Τελικά η ατζέντης του Έλενα Τεντάλντι τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 15 μηνών ενώ τόσο ο ίδιος όσο και ο πρόεδρος της Λάτσιο Σέρτζιο Κρανιότι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες αφού αποδείχθηκε ότι η συγκεκριμένη κυρία χρησιμοποίησε το έγγραφο για ίδιον όφελος αφού ο Βερόν είχε την ιταλική ιθαγένεια από άλλη πηγή.
Ένα από τα όνειρα της "μικρής μάγισσας" ήταν να παίξει κάποια στιγμή στην Αγγλία και δη στην Σέφιλντ Γιουνάιτεντ μιας και εκεί έπαιζε ο θείος του. Μια άλλη Γιουνάιτεντ η Μάντσεστερ ήταν αυτή που το καλοκαίρι του 2001 προσέφερε το ποσό των 28.1 εκατομμυρίων λιρών η πιο ακριβή μετακίνηση στο αγγλικό ποδόσφαιρο εκείνη την περίοδο, υπογράφοντας μαζί του συμβόλαιο πέντε ετών.
Η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα ήταν δύσκολη αφού ο ρυθμός στο νησί ήταν εντελώς διαφορετικός από και δεν μπορούσε να συνηθίσει τον νέο τρόπο παιχνιδιού. Είχε την ατυχία την δεύτερη χρονιά να χάσει ένα σημαντικό μέρος της λόγω τραυματισμών και το καλοκαίρι του 2003 η Τσέλσι του νεοεισερθόντα Ρόμαν Αμπράμοβιτς στην Πρέμιερ Λίγκ προσέφερε στους "κόκκινους διάβολους" το ποσό των 15 εκατομμυρίων λιρών για να τον κάνει δικό της παρότι ο ίδιος ήθελε να παραμείνει στο "Όλντ Τράφορντ".
Παρόλα αυτά ο τότε προπονητής των "μπλέ" Κλαούντιο Ρανιέρι τον έπεισε να έρθει στο Λονδίνο και έτσι ύστερα από 82 συμμετοχές και 11 γκολ και τον τίτλο του Πρωταθλητή Αγγλίας το 2003 έγινε κάτοικος "Στάμφορντ Μπρίτζ". Ούτε και εκεί κύλησαν ιδανικά τα πράγματα αφενός μεν λόγω προβλήματα τραυματισμών όπου την περίοδο 2003-2004, είχε μόνο 14 συμμετοχές και 1 γκολ και αφετέρου ο ερχομός του Μουρίνιο το καλοκαίρι του 2004 τον έστειλε δανεικό στην Ιταλία και την Ίντερ.
Στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" παρέμεινε για μια διετία μέχρι το 2006 με 74 συμμετοχές και 4 όπου κατέκτησε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ιταλίας το 2006, και το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ το 2005. Στα μέσα του 2006 και ενώ ήταν ακόμα δεσμευμένος με την Τσέλσι ζήτησε να επιστρέψει στην πατρίδα του και παρότι τόσο η Μπόκα Τζούνιορς όσο και η Ρίβερ Πλέιτ ενδιαφέρθηκαν αυτός αποφάσισε να αγωνιστεί με την ομάδα στην οποία μεγάλωσε και ανδρώθηκε την Εστουντιάντες με την οποία κατέκτησε το Απερτούρα του 2006.
Ακόμα και όταν έληξε το συμβόλαιο του το καλοκαίρι του 2007 με τον αγγλικό σύλλογο αποφάσισε να παραμείνει στην Λα Πλάτα πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Απερτούρα του 2010 και το κυριότερο το Κόπα Λιμπερταδόρες του 2009 μια διοργάνωση την οποία είχε κατακτήσει και ο πατέρας του και στην οποία ανακηρύχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης.
Τόσο το 2008 όσο και το 2009 αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της Νοτίου Αμερικής, ενώ το 2006 και το 2009 έλαβε την αντίστοιχη διάκριση στην χώρα του. Το καλοκαίρι του 2012 είχε ανακοινώσει την απόσυρση του από την ενεργό δράση και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο πρόεδρος της ομάδας Ενρίκε Λομπάρντι τον προσέλαβε ως τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Παρόλα αυτά το καλοκαίρι του 2013 αποφάσισε να επανέρθει χαρίζοντας όλο το ποσό του συμβολαίου του στην ομάδα νέων αλλά και στις ακαδημίες. Σε νέες του δηλώσεις τον Ιανουάριο του 2014 ανέφερε ότι θα κρεμάσει οριστικά και αμετάκλητα τα παπούτσια του το καλοκαίρι.
Στις 20 Ιουνίου του 1996 στο Τουκουμάν απέναντι στην Πολωνία σε φιλικό παιχνίδι έκανε το ντεμπούτο του με την φανέλα της "αλμπισελέστε". Ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας όπου αγωνίστηκε και στα πέντε παιχνίδια όμως η Ολλανδία στην προημιτελική φάση του στέρησε την δυνατότητα να πάει μακρύτερα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας αγωνίστηκε και στα τρία παιχνίδια όμως η Αργεντινή θεωρούταν από τα φαβορί της διοργάνωσης έπεσε θύμα έκπληξης αφού αποκλείστηκε από την πρώτη φάση των ομίλων, αντίθετα με το 2006 όπου ο Χοσέ Πέκερμαν δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας.
Ο Άλφιο Μπαζίλε τον πήρε μαζί του στο Κόπα Αμέρικα του 2007 που διεξήχθη στην Βενεζουέλα όπου ήταν φιναλίστ της διοργάνωσης, ενώ ήταν από τις εκπλήξεις του Ντιέγκο Μαραντόνα στην 23αδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής το 2010 όπου αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια απέναντι σε Νιγηρία, Ελλάδα και Μεξικό στην φάση των "16".
Το παιχνίδι απέναντι στους Μεξικάνους στις 27 Ιουνίου στο Γιοχάνεσμπουργκ για την φάση των "16" έμελλε να είναι και το τελευταίο του με την φανέλα της εθνικής Αργεντινής σε επίσημο παιχνίδι. Συνολικά αγωνίστηκε σε 73 αναμετρήσεις πετυχαίνοντας και 9 γκολ.
Στις 4 Οκτωβρίου του 2014 κατέβηκε στις εκλογές για την προεδρία και κατάφερε με την ADN Estudiantes να κερδίσει το 75% των ψήφων. Το 2017 επανεξελέγη και πάλι πρόεδρος και ενώ στις 28 Δεκεμβρίου του 2016 επανήρθε στην αγωνιστική δράση υπογράφοντας συμβόλαιο 18 μηνών.
Υπό την προεδρία του στις 9 Νοεμβρίου του 2019 εγκαινιάστηκε το ανακατασκευασμένο στάδιο "Χόρχε Λουίς Χίρσι" η αλλιώς "1y 57(ανάμεσα στην 1η Λεωφόρο και τις 55η και 57η οδούς)" .
