Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που ενώ έπαιζε του απονεμήθη ο τίτλος του Σέρ, όπως και ο πρώτος που κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα το 1956. Ο Σερ Στάνλει Μάθιους ο "μάγος της ντρίμπλας" είναι ένας απο τους καλύτερους Βρετανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1915 στο Χάνλει του Στόουκ-Ον-Τρεντ στο Στάφορντσαιρ. Ο πατέρας του Τζακ ήταν μποξέρ και ήθελε ο ο γιός του να ακολουθήσει τα βήματα του, όμως ο Στάνλει ήδη απο την ηλικία των 13 είχε αποφασίσει ότι ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής.
Θα επιλεγεί στην σχολική ομάδα της Αγγλίας όπου εκεί θα αλλάξει θέση και απο κεντρικός επιθετικός θα μετακομίσει στην δεξιά πλευρά της επίθεσης. Θα κάνει ντεμπούτο το 1929 κόντρα στην Ουαλία στο Μπόρνμουθ και αμέσως αρκετές ομάδες θα δείξουν ενδιαφέρον για την περίπτωση του.
Γούλβς, Μπέρμιγχαμ, Άστον Βίλα και Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον ήταν μερικές απο τις ομάδες, όμως η Στόουκ ήταν αυτή που ενδιαφέρθηκε έμπρακτα. Ο προπονητής της Τομ Μάδερ έπεισε τον πατέρα του αρχικά να δουλέψει στα γραφεία της ομάδας και ενώ ήταν 15 ετών αν και ο ίδιος ήταν οπαδός της Πορτ Βέιλ.
Την διετία 1930-1932 αγωνίστηκε στην δεύτερη ομάδα και με τις εμφανίσεις του εξασφάλισε επαγγελματικό συμβόλαιο και στις 19 Μαρτίου του 1932 έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα κόντρα στην Μπέρι.
Είχε 15 συμμετοχές την χρονιά που η Στόουκ προβιβάστηκε στην πρώτη κατηγορία ως πρωταθλητές με τον ίδιο να βελτιώνεται όλο και περισσότερο εντάσσοντας και καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι του. Διάφορες φήμες που ανέφεραν για δυσαρέσκεια των υπολοίπων απέναντι του τον ώθησε να ζητήσει να φύγει κάτι που δεν έγινε δεκτό.
Ύστερα απο ένα διάστημα όπου ο Μάθιους θέλοντας να αποφορτιστεί απο όλη αυτή την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί αποσύρθηκε στο Μπλάκπουλ, με τον πρόεδρο Άλμπερτ Μπουθ να παραμένει ανένδοτος στο να τον αφήσει να φύγει.
Θα υπάρξει κινητοποίηση των οπαδών 3.000 θα συγκεντρωθούν για να τον πείσουν να παραμείνει κάτι που θα το καταφέρουν. Τότε θα ξεσπάσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος με τον Μάθιους να κατατάσσεται στην Πολεμική Αεροπορία ενώ θα αγωνιστεί σε αρκετά ανεπίσημου χαρακτήρα παιχνίδια κατά την διάρκεια του πολέμου.
Το 1945 θα χάσει τον πατέρα του ενώ και η σχέση του με την Στόουκ θα επιδεινωθεί εκ νέου, ερχόμενος σε κόντρα με τον προπονητή Μακ Γκρόρι. Για δεύτερη φορά θα ζητήσει να φύγει και αυτή την φορά το αίτημα του θα γίνει αποδεκτό υπο έναν όρο να μην διαρρεύσει μέχρι το τέλος της σεζόν κάτι που δεν έγινε αφού μετά απο λίγες ώρες έγινε γνωστό στον τύπο απο κάποιον ανώνυμο.
Ύστερα απο 289 παιχνίδια και 57 γκολ, ο επόμενος σταθμός του θα είναι η Μπλάκπουλ η οποία θα καταβάλλει το ποσό των 11.500 λιρών μιας και ζούσε σε εκείνη την περιοχή. Το 1948 θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου όπου θα ηττηθεί απο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ το 1951 στο Πρωτάθλημα θα καταλάβει την τρίτη θέση και θα φτάσει και σε ένα ακόμα τελικό Κυπέλλου όμως και πάλι θα είναι χαμένος αυτή την φορά απο την Νιουκάστλ.
Θα χάσει ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν 1951-1952 λόγω προβλήματος στον αστράγαλο, ενώ και στην αρχή της επόμενης αντιμετώπιζε μυϊκό πρόβλημα. Στο τέλος της όμως θα καταφέρει να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε τις δύο προηγούμενες να κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας.
Κόντρα στην Μπόλτον στις 2 Μαίου του 1953, ο Μάθιους θα κάνει εκπληκτικό παιχνίδι και με την εμφάνιση του θα βοηθήσει τα "μανταρίνια" να γυρίσουν το παιχνίδι απο το 3-1 στο 4-3 και μάλιστα ο συγκεκριμένος τελικός θα γίνει γνωστός ως ο "τελικός του Μάθιους", με τον ίδιο πάντως να μην το αποδέχεται
Παρά τα προβλήματα τραυματισμών που είχε δεν το έβαζε κάτω ενώ υπήρξε και κίνηση της Άρσεναλ για να τον αποκτήσει. Πρωτάθλημα δεν μπόρεσε να κατακτήσει αφού η Μπλάκπουλ ήρθε δεύτερη το 1956 και τέταρτη το 1957.
Το 1958 η αποχώρηση του Σμιθ και η έλευση του Στιούαρτ άλλαξαν τα δεδομένα για τον Μάθιους που έβλεπε τον νέο προπονητή να μην τον εμπιστεύεται ενώ έβλεπε να έρχονται νέοι παίκτες στην θέση του.
Το 1961 κατά την διάρκεια της ανάπαυλας στην Αγγλία έπαιξε στο πρωτάθλημα του Καναδά με την Τορόντο Σίτι σε 14 παιχνίδια, ενώ το ίδιο έκανε και το 1965 όπου έπαιξε σε πέντε παιχνίδια. Όλο και σκεφτόταν την επιστροφή στην Στόουκ και παρότι η Μπλάκπουλ απαίτησε το ποσό των 3.500 λιρών, η επιστροφή στους "πότερς" πραγματοποιήθηκε έχοντας 428 παιχνίδια και 18 γκολ με τους "seasiders".
Οι τραυματισμοί δεν θα τον αφήσουν να πάρει μέρος στον τελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στην Λέστερ ενώ τον Ιανουάριο του 1965 θα χριστεί ιππότης για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο. Τον Φεβρουάριο του 1965 σε ηλικία 50 ετών θα πραγματοποιήσει την τελευταία του εμφάνιση έχοντας 66 συμμετοχές και 5 γκολ στο δεύτερο πέρασμα του .
Στις 28 Απριλίου του 1965 φόρεσε για τελευταία φορά την φανέλα της Στόουκ σε παιχνίδι που έγινε προς τιμήν του όπου παρεβρέθησαν σημαντικές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του αγγλικού ποδοσφαίρου αλλά και του διεθνούς όπως οι Φέρεντς Πούσκας, Αλφρέντο Ντι Στέφανο, Λεβ Γιασίν και Γιόζεφ Μάζοπουστ.
Με την εθνική ομάδα έκανε ντεμπούτο στις 29 Σεπτεμβρίου του 1934 κόντρα στην Ουαλία, ενώ αγωνίστηκε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα το 1950 κόντρα στην Ισπανία και το 1954 κόντρα σε Βέλγιο και Ουρουγουάη αντίστοιχα.
Η τελευταία και 54η εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαΐου του 1957 στην Κοπεγχάγη κόντρα στη Δανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλου του 1958, έχοντας πετύχει και 11 γκολ. Έχασε την ευκαιρία να δείξει πολλά περισσότερα απο το πλούσιο ταλέντο του σε όλο τον κόσμο, μιας και η Αγγλία δεν είχε λάβει μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τον Ιούλιο του 1965 θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Πορτ Βειλ μαζί με τον φίλο του Τζάκι Μάντι και απο τον Μάιο του 1967 μόνος του, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία μέχρι και τον Μάιο του 1968 όπου σε 49 παιχνίδια είχε 13 νίκες, 15 ισοπαλίες και 21 ήττες.
Συν τοις άλλοις ο σύλλογος αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα μάλιστα αποβλήθηκε για αυτό τον λόγο και αναγκάστηκε ο ίδιος να μπει μπροστά ούτως ώστε να αλλάξει η απόφαση. Παρέμεινε στον σύλλογο αναλαμβάνοντας την ομάδα νέων παρότι του χρωστούσαν χρήματα με τον συμβιβασμό να έρχεται τον Δεκέμβριο του 1970.
Απο το 1953 έως το 1978 κάθε καλοκαίρι ταξίδευε στην Αφρική, στην Νότια Αφρική, στην Γκάνα, την Νιγηρία, την Τανζανία και την Ουγκάντα για να διδάξει το ποδόσφαιρο σε φτωχά παιδιά. Το 1975 στην Νότια Αφρική σε μια δύσκολη περίοδο μιας και υπήρχε το απαρτχάιντ δημιούργησε μια ομάδα αποκλειστικά με μαύρους ποδοσφαιριστές στο Σοβέτο που ονομαζόταν "Stan's Men".
Οργάνωσε και ένα ταξίδι στην Βραζιλία χρησιμοποιώντας τι διασυνδέσεις του για να το χρηματοδοτήσει ενώ και η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής για να μην προκαλέσει διεθνές επεισόδιο δεν έφερε αντιρρήσεις.
Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο στην Αυστραλία, στον Καναδά, στην Αμερική και το 1989 επέστρεψε στην γενέτειρά του. Υπηρέτησε την Στόουκ απο το πόστο του προέδρου ενώ του απονεμήθη και ο τίτλος του επίτιμου αντιπροέδρου της Μπλάκπουλ.
Στις 23 Φεβρουαρίου του 2000 "έφευγε" απο την ζωή σε ηλικία 85 ετών και στην κηδεία του παρεβρεθησαν μεγάλες προσωπικότητες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το 2002 εντάχθηκε στο αγγλικό Hall of Fame , ενώ το 1995 εντάχθηκε στο Sports Hall of Fame του Οντάριο, ενώ το IFFHS τον επέλεξε ως τον 11ο κορυφαίο ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα.
Το World Soccer το 1999 τον επέλεξε στην 17η θέση στους 100 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, ενώ η Μπλακπούλ τον ενέταξε στο δικό της Hall of Fame ενώ και το West Stand στο "Μπλούμφιλντ" πήρε το ονομά του.
Έξω απο το "Μπριτάνια" στο Στόουκ βρίσκεται το άγαλμά του όπως και στο κέντρο του Χάνλει. Λίγο πριν πεθάνει εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο The Way It Was ενώ το 2017 κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και την καριέρα του απο τον Ράιαν Σκοτ Γουόρεν σε παραγωγή του Τζόε Πίρς και σενάριο του Τζει Ντέιβιντ Έβερχαρτ.
